ลานซักล้าง

หนังสือ CEO สอนน้อง โดยคุณก่อศักดิ์ ไชยรัศมีศักดิ์ ผมได้มาเมื่อปี 2551 จากพี่ที่เคารพนับถือกัน

เมื่อวานนี้ไม่สบาย จึงหยิบมาอ่านอีกที; วันนี้หายแล้ว คืนนี้จึงนำสิ่งที่เห็นมาบันทึกไว้ เป็น quote คำเปิดของแต่ละบท

อ่านแล้ว ชอบก็ใช้(เมื่อถึงเวลา) ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร แล้วไม่ต้องเอาไปเทียบกับใครหรอกนะครับ ก็เหมือนกับเราทุกคนนั่นแหละ ผู้บริหารมีสไตล์ต่างกัน บางคนเราชอบ บางคนก็ไม่ชอบ

1. คำภีร์บริหารจากภูมิปัญญาจีน

การเป็นหัวหน้าคนที่จริงแล้วเป็นเรื่องน่าเห็นใจอย่างยิ่ง เพราะมักจะตกที่นั่งลำบากเพราะลูกน้องของตนอยู่เสมอ เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และคงจะเป็นเช่นนี้ต่อไปในอนาคต

2. ผู้นำเซเว่นฯ พร้อมเป็นผู้ให้

ผมอยากจะเปรียบเทียบผู้นำกับจรวดลำหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่บนฐานของความรับผิดชอบและความเสียสละ มีความรักเป็นพลังงานผลักดัน และมีคุณธรรมเป็นเครื่องควบคุมทิศทางให้เที่ยงตรง

3. จาก “ไซซี” ถึง “ดีหมู”

รูป C.P. 7-Eleven มุ่งสู่ TQA

4. ประกาศ…เลิกทาสในองค์กร

เวลานำการประชุม แทนที่จะกระตุ้นให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นอย่างเต็มที่ เพื่อหาข้อสรุปที่ดีที่สุด กลับถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่างออกไป ใช้อำนาจบาตรใหญ่บังคับที่ประชุมให้คล้อยตามความต้องการของตนในทุกเรื่อง นานวันเข้า คนที่มีความคิดดีๆ ก็เริ่มขี้เกียจอกความเห็น

อ่านต่อ »

เมื่อสัตว์นักล่าวิ่งล่าเหยื่อ เหยื่อจะหนีรอดได้ก็ต่อเมื่อวิ่งเร็วกว่านักล่า หรือนักล่าเลิกไป แต่นักล่ามักแข็งแรงมีกำลังมาก มีความเร็ว ดังนั้นธรรมชาติจึงให้เหยื่อเป็นผู้กำหนดเส้นทาง และมีนักล่าวิ่งตามไปตะปบตามแต่เหยื่อจะหนีไปทางไหน

นักล่าบางจำพวก รอเหยื่ออย่างอดทน ก็มีเหยื่อพวกหลงระเริงไม่ดูตาม้าตาเรือ นำตัวมาสังเวยเหมือนกัน

เหยื่อคือเหยื่อ พลาดก็ตาย — นักล่าคือนักล่า หากล่าไม่ได้ ก็หาเหยื่อตัวใหม่

การที่เหยื่อดำรงชีพอยู่ได้ บางทีก็อยู่ในบทบาทของนักล่าเช่นกัน แต่เป็นการล่าสัตว์ที่อ่อนแอกว่า อยู่ก่อนหน้าในห่วงโซ่อาหาร

อาจมีบางครั้งเหมือนกันที่เหยื่อดันจะไปล่านักล่า แล้วนักล่าก็ดันคิดว่าตัวเองเป็นเหยื่อ อันนั้นก็เป็นความวิปลาสส่วนตัว ไม่ยั่งยืนหรอกครับ มันฝืนธรรมชาติ

หลวงพ่อชา สุภทฺโท พระโพธิญาณเถระ วัดหนองป่าพง

ของจริง

ธรรมของจริงของแท้ที่ทำให้บุคคลเป็นอริยะได้
มิใช่เพียงศึกษาตามตำรา
และคิดคาดคะเนเอาเท่านั้น
แต่จะต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามนั้นจริงๆ
ของจริงจึงจะเป็นของจริงขึ้นมาได้

คนดีอยู่ไหน

คนดีอยู่ที่เรานี่แหละ
ถ้าเราไม่ดีแล้ว
เราจะอยู่ที่ไหนกับใคร
มันก็ไม่ดีทั้งนั้น

วัวไม่กินหญ้าก็คือหมู

ทุกวันนี้ อาตมาไม่ค่อยได้เทศน์มาก อยู่วัดอยู่วาก็เหมือนกัน
ปีนี้เทศน์ให้แม่ชีฟังถึงสองสามครั้งหรือเปล่า ก็จำไม่ได้
พระเจ้าพระสงฆ์ก็ให้อยู่เฉยๆ ให้ดูเอาปฏิบัติเอง
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
เพราะเข้าใจว่า คนมีศรัทธา จึงเข้ามาในวัด จึงมาบวชเป็นปะขาว จึงมาบวชเป็นเณร จึงมาบวชเป็นพระ
เข้าใจอย่างนั้น
ถ้าเข้าใจอย่างนั้นก็เหมือนกับวัวเรานั่นแหละ
วัวมันกินอะไร
มันกินหญ้า
จับมันมาปล่อยใส่สนามหญ้าแล้ว
ถ้ามันไม่กินหญ้ามันก็เป็นหมูเท่านั้นแหละ

อ่านต่อ »

อ่านต่อ »

หนังสือเรื่องที่อยากป่วน เขียนโดยคุณหมอจอมป่วน (นพ.สุธี ฮั่นตระกูล) ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นรองนายกเทศมนตรี เทศบาลนครพิษณุโลก และอื่นๆ อีกมากมาย คุณหมอทำเรื่องสิ่งแวดล้อมมา 15 ปี ทำโครงการที่ต้องอาศัยความร่วมมือจากภาคประชาสังคมเป็นอย่างมาก เดินสายอบรมคนมาทั่วประเทศมาแล้วหลายรอบ

คุณหมอรวบรวมประสบการณ์การอบรมอันยาวนาน แล้วยังมีข้อเสนอแนะเกี่ยวกับกระบวนการที่กระบวนกร (ทีมงานอบรม หรือ facilitator) อาจนำไปใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิผลของการอบรม ได้คุยกับคุณหมอ ท่านบอกว่าไม่เขียนพวกกระบวนท่า แต่เป็นเรื่องกำลังภายในเสียมากกว่า

หมอเริ่มบันทึกเรื่องราวในลานปัญญา มีนักการอิ่มและนักการเมี่ยง ซึ่งร่วมทำงานด้านนี้กันมายาวนาน แถมช่วยรวบรวมบันทึกต่างๆ จนได้หนังสือมาหนึ่งเล่ม ซึ่งหมอเขียนเกี่ยวกับหนังสือไว้ว่า

อ่านต่อ »

ธรรมดาวันสุดท้าย มักจะเป็นวันขมวดกระบวนวิชาที่ได้เรียนผ่านกันมา

วันนี้จะต้องขับรถกลับบ้าน ผมจึงนอนสองก๊อก ตื่นก๊อกแรกตอนตีห้าครึ่ง มีแสงแล้ว ไก่ขันลั่นป่า นกยูกแหกปากตามเคย ยังไม่ใช่เวลา ก็เลยนอนต่ออีก แปดโมงครึ่งครูบาโทรมาตามไปกินข้าวเช้า แต่…เฮ้อ…ยังไม่ได้เก็บของเลย จึงเริ่มจัดการข้าวของและขยะ ไปอาบน้ำแล้วกลับมาเก็บของต่อ

เสร็จราวสิบโมง ว่าจะไปลา เจอ session สุดท้าย หมอป่วนกำลังเล่าเรื่องเรื่องที่อยากพูด สนุกสนานพร้อมแง่คิดตามเคย อ.สุชาดา/SCG มาถามว่ามีอะไรอยากฝากเด็กๆ อีกหรือไม่ แง่คิดต่างๆ ให้ไปหมดแล้ว ถึงไม่คิดก็ยังได้ความเพลิดเพลินไป จึงบอกไปว่าไม่มีแล้วครับ ครูบาก็เลยขมวดกิจกรรมทั้งหมดให้ฟัง แต่ที่มหาชีวาลัยอีสานนั้น ไม่ได้เป็นกระบวนวิชาการ ดังนั้นแทนที่จะเป็นการขมวดปม กลับเป็นการคลายปมเรื่องความเข้าใจในชีวิต ด้วยภาษาที่ฟังง่ายแต่ลึกซึ้ง — เล่าไม่ได้ หาฟังเองก็แล้วกันครับ ให้โอกาสกับตัวเองหน่อย

ออกจากสวนป่าสิบเอ็ดโมง ถึงบ้านสี่โมงเย็น มีข้าวกินทันที รถไม่ติด มีด่านบ้าง แต่ตำรวจสองมาตรฐาน ไม่ตรวจผม (ขับมาคนเดียว) เขามักเรียกรถกระบะที่ขนคนมาข้างหลังเยอะๆ

อ่านต่อ »

ตื่นเช้าด้วยความสดชื่น ไปเก็บผักก่อนกินข้าว

พี่บู๊ดต้องกลับขอนแก่นก่อน ขอบคุณนะครับ จำมาสองสามกระบวนท่า แล้วมะเดี่ยวก็มา

จากนั้นเป็นกิจกรรมอึกทึก ชื่อว่า วิชาเป็นกิ๊กกับวัว ของครูบา แจกลูกวัวและวัวท้องแก่ให้กับทั้งหกกลุ่ม… พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง ใครนำใครตามยังไม่แน่เลย นศพ.ต้องดูแลวัวหนึ่งชั่วโมง ก่อนนำมาคืนตามที่นัดกัน… อืม จูงวัวไม่เหมือนขับรถนะครับ

อ่านต่อ »

บทเรียนการผจญภัยเมื่อคืน ชี้ให้เห็นถึงความไม่แน่นอน แม้จะเตรียมการกันมาเป็นอย่างดี ก็ยังหลงได้

ส่วนวันนี้เช้า เริ่มต้นที่ครูบาพาเดินชมสวนป่า ช่วงถนนสวนครัวจดกันยิกด้วยคำง่ายๆ ว่า เดี๋ยวจะให้ทำ(อาหาร)ให้กินกัน

ช่วงสาย พี่บู๊ดให้ห้ากลุ่ม วาดภาพ ชนบท จากนั้นมีรีเฟล็กชั่น

มีดริฟต์กันบ้างตามประสาเพื่อน แต่ไม่มีสักรูปที่มีคน วิถีชีวิต ความเชื่อ

พี่บู๊ดเล่าเรื่องความสำคัญของบริบททางวัฒนธรรม

อ่านต่อ »

พาครูบาเหาะมาถึงสวนป่าโดยสวัสดิภาพ ออกจากสถาบันพระปกเกล้าสี่โมงเย็น ถึงสวนป่าสองทุ่มครึ่ง (รวมเวลาเหมาข้าวโพดเจ้าประจำ และแวะพักที่ระยะ 300 กม.)

ก่อนถึงโคราช พบรถผู้ชุมนุมอพยพกลับหลายคัน ขนของเป็นเรื่องเป็นราว

พบรถพี่บู๊ด กับรถคณะนักศึกษาแพทย์+คณาจารย์ จอดรออยู่ตรงทางเข้าสวนป่า เนื่องจากไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่

สวนป่ายามแล้งจัด เท่าที่ไฟหน้ารถส่องเห็น ต้นไม้แห้งมาก หักโค่นจากพายุก็เยอะ วัชพืชแห้งกรอบหมด

มาสวนป่าคราวนี้ แม่หวีจัดกุฏิพิเศษให้ เคยเป็นที่พักของ ดร.เอเซียเมื่อคราวมาฝังตัวอยู่ที่สวนป่า แล้วทิ้งร้างไป จนเมื่อบูรณะขึ้นใหม่ จึงนิมนต์ผมมาอยู่
อ่านต่อ »

ดูละครเห็นแต่หน้าฉาก เห็นแต่เรื่องที่เขาต้องการให้เห็น; ฟังคอนเสิร์ตไพเราะเคลิบเคลิ้ม ก็ไม่รู้ว่ากว่าจะเล่นโชว์ได้ ซ้อมกันมาเท่าไหร่ หรือแม้แต่ขึ้นเวทีเล่นแล้ว มีใครแอ็บเนียนเล่นพลาดแล้วทำตัวกลมกลืนหรือไม่

บริษัทจดทะเบียน มีกฏระเบียบของตลาดหลักทรัพย์(ตลท.) และของคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์​(กลต.) มีบอร์ด มีกฎหมายบริษัทมหาชนควบคุมอยู่อย่างหนาแน่น แล้วมันแปลว่าทุกอย่างโปร่งใส ตรงไปตรงมาหรือ

เหตุการณ์บ้านเมือง มักถูกเข้าใจง่ายๆ ว่าเป็นความขัดกันระหว่างสองฝ่าย และมีกองกำลังไม่ทราบฝ่ายที่ดูเหมือนจะทราบฝ่าย ร่วมผสมโรงด้วย แต่เรื่องนี้มีสองสามฝ่ายเท่านั้นหรือ ไม่มีมือที่สี่ มือที่ห้า มือที่หกหรือ

ต่อให้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ ก็เห็นแต่เรื่องเฉพาะที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าไม่ใช่หรือ ท่านไม่รู้ไม่เห็นเรื่องที่เกิดในห้องลับ ในเซฟเฮ้าส์ หลังเวที หรือได้ยินว่าใครคุยอะไรกันทางโทรศัพท์ ท่านเห็นและคิดไปว่าสิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยิน เป็นหลักฐานเชิงประจักษ์ — แต่ถึงเห็นมากับตา ได้ยินกับหู จะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ใช่แผนการของมือที่มองไม่เห็น? การปฏิเสธว่าไม่ใช่/ไม่มี ท่านจะต้องรู้ทุกเรื่อง เป็นไปได้หรือ!

อ่านต่อ »