นิสิตแพทย์ วันสุดท้าย
ธรรมดาวันสุดท้าย มักจะเป็นวันขมวดกระบวนวิชาที่ได้เรียนผ่านกันมา
วันนี้จะต้องขับรถกลับบ้าน ผมจึงนอนสองก๊อก ตื่นก๊อกแรกตอนตีห้าครึ่ง มีแสงแล้ว ไก่ขันลั่นป่า นกยูกแหกปากตามเคย ยังไม่ใช่เวลา ก็เลยนอนต่ออีก แปดโมงครึ่งครูบาโทรมาตามไปกินข้าวเช้า แต่…เฮ้อ…ยังไม่ได้เก็บของเลย จึงเริ่มจัดการข้าวของและขยะ ไปอาบน้ำแล้วกลับมาเก็บของต่อ
เสร็จราวสิบโมง ว่าจะไปลา เจอ session สุดท้าย หมอป่วนกำลังเล่าเรื่องเรื่องที่อยากพูด สนุกสนานพร้อมแง่คิดตามเคย อ.สุชาดา/SCG มาถามว่ามีอะไรอยากฝากเด็กๆ อีกหรือไม่ แง่คิดต่างๆ ให้ไปหมดแล้ว ถึงไม่คิดก็ยังได้ความเพลิดเพลินไป จึงบอกไปว่าไม่มีแล้วครับ ครูบาก็เลยขมวดกิจกรรมทั้งหมดให้ฟัง แต่ที่มหาชีวาลัยอีสานนั้น ไม่ได้เป็นกระบวนวิชาการ ดังนั้นแทนที่จะเป็นการขมวดปม กลับเป็นการคลายปมเรื่องความเข้าใจในชีวิต ด้วยภาษาที่ฟังง่ายแต่ลึกซึ้ง — เล่าไม่ได้ หาฟังเองก็แล้วกันครับ ให้โอกาสกับตัวเองหน่อย
ออกจากสวนป่าสิบเอ็ดโมง ถึงบ้านสี่โมงเย็น มีข้าวกินทันที รถไม่ติด มีด่านบ้าง แต่ตำรวจสองมาตรฐาน ไม่ตรวจผม (ขับมาคนเดียว) เขามักเรียกรถกระบะที่ขนคนมาข้างหลังเยอะๆ
สำหรับรูป เอารูปที่ถ่ายเมื่อคืน ตอนที่เล่น Light painting กับตอน personal reflection ก็แล้วกันครับ
ที่จริงรูปแรกเป็น I ♥ U แต่ผมถ่ายไม่ทัน รูปนี้ตัว C ใช้โทรศัพท์มือถือคนละยี่ห้อ
NEODOD11
Love ♥ You
M79 สัญลักษณ์แห่งความปรารถนาดีต่อประเทศชาติ ระเบิดตั้งใจมากครับ ขอบอก
CMEC26 ชื่อรุ่นอะ ชักกล้าเล่นแล้ว ลองนับดูซิครับ มีคนกี่คน
จุ๊บุจิ๊บิ ใครรู้ว่าแปลว่าอะไร ช่วยเฉลยหน่อยครับ
อันนี้ แถมให้มะเดี่ยว มีปัญหาที่ไม้เอก ต้องกระโดดเขียน
Personal reflection
ผู้คนเดินไปเดินมาช้าๆ อย่างไร้ทิศทาง (ที่ผมเห็นนั้น เดินไม่ช้าหรอกครับ)
… ลืมบอกไปว่าหนังสือเจ้าเป็นไผ สั่งซื้อได้ที่ http://www.opencare.org/shop/
« « Prev : นิสิตแพทย์ วันที่สอง
4 ความคิดเห็น
ดีใจที่กลับไปฮอดบ้านแล้ว พักผ่อนๆๆๆๆ
Light painting มีเสน่ห์ครับ
Light painting วาดคนเดียวก็ได้ ขึ้นกับจินตนาการ รูปข้างล่างนี้ ผมวาดเองคนเดียว วาดสดๆ ไม่ได้ออกแบบไว้ก่อนครับ ถ่ายเองโดยเปิดหน้ากล้องทิ้งไว้หลายนาที (B หรือ bulb)
ส่วนอันนี้ เล่นที่เฮฯ6 เปิดหน้ากล้อง 30 วินาที