คิดให้รู้จักพอและการทำดีต้องไม่มีพอ
อ่าน: 4137ความคิดอย่างหนึ่งที่สมควรฝึกให้เกิดขึ้นเป็นประจำ คือความคิดว่าพอ คิดให้รู้จักพอ ผู้รู้จักพอจะเป็นผู้ที่มีความสบายใจ ส่วนผู้ไม่รู้จักพอจะเป็นผู้ร้อนเร่าแสวงหาไม่หยุดยั้ง
ความไม่รู้จักพอมีอยู่ได้แม้ในผู้เป็นใหญ่เป็นโตมั่งมีมหาศาล และความรู้จักพอก็มีได้แม้ในผู้ยากจนต่ำต้อย ทั้งนี้ก็เพราะความพอเป็นเรื่องของใจที่ไม่เกี่ยวกับฐานะภายนอก คนรวยที่ไม่รู้จักพอก็เป็นคนจนอยู่ตลอดเวลา คนจนที่รู้จักพอก็เป็นคนมั่งมีอยู่ตลอดเวลา
การยกฐานะจากยากจนให้มั่งมีนั้นทำได้ไม่ง่าย บางคนตลอดชาตินี้อาจทำไม่สำเร็จ แต่การยกระดับใจให้มั่งมีนั้นทำได้ทุกคนแม้มีความมุ่งมั่นจะทำจริง
คนรู้จักพอไม่ใช่คนเกียจคร้าน และคนเกียจคร้าน ก็ไม่ใช่คนรู้จักพอ ควรทำความเข้าใจในเรื่องนี้ให้ถูกต้อง แล้วอบรมตนเองให้ไม่เป็นคนเกียจคร้านแต่ให้เป็นคนรู้จักพอ
“พอ” เป็นสิ่งหายากในหมู่คน “โลภ”
“นิ่ง” เป็นสิ่งหายากในหมู่คน “โกรธ”
“หยุด” เป็นสิ่งหายากในหมู่คน “หลง”
“ธรรมะ” เท่านั้นที่ช่วยท่านได้สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช
« « Prev : ปรับตัว
Next : ง่าย-ซับซ้อน เป็นระเบียบ-ยุ่งเหยิง » »
1 ความคิดเห็น
สาธุ ๆๆ ครับ
ทำให้นึกถึงคำว่าสันโดษ ซึ่งเรามักเอามาใช้ผิดๆ และเข้ากันได้ดีกับคำว่า “พอเพียง” ซึ่งท่าน ว.วชิระเมธี ได้ยกอรรถาธิบายของ พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ. ปยุตโต) ไว้ตามลิงก์นี้ครับ