หัดเล่น Light Painting
อ่าน: 20123Light painting เป็นเทคนิคการถ่ายภาพ โดยเปิดหน้ากล้องนานๆ แล้วเคลื่อนแสง (เครื่องแหล่งกำเนิดแสง) หรือเคลื่อนกล้อง — ดังนั้นจะเห็นแสงปรากฏเป็นเส้น เคยเล่นกันแล้วครั้งหนึ่งตอนเฮฯ หก 7 ธ.ค. 2551 @เชียงราย หลังลงมาจากดอยแม่สลอง คุณเบิร์ดเตรียมไฟเย็นไว้ล่วงหน้า จึงมีเล่นกัน — Light Painting ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดของคนเล่นกล้อง แต่เป็นเรื่องที่ต้องเตรียมการ อันนี้ก็เช่นกันครับ
ครั้งนั้น อุปกรณ์ไม่พร้อมหรอกครับ แต่ก็เป็นที่สนุกสนานกันถ้วนหน้า คราวนี้เป็นวาระวันเกิดครูบา อยากจะทำอะไรพิเศษทิ้งไว้ให้ที่สวนป่า จึงเตรียมการอย่างดี วิธีการมีดังนี้ครับ
- ขาตั้งกล้อง
- กล้องถ่ายภาพ ที่สามารถเปิดหน้ากล้องได้นานเท่าที่ต้องการ (เปิดชัตเตอร์เป็น Blub)
- สายลั่นชัตเตอร์ เพราะคงไม่มีใครไปกดชัตเตอร์อยู่นานๆ โดยที่กล้องไม่สั่นได้
- @@ หากจะทดลองถ่ายเล่น ยังไม่ต้องหาขาตั้งกล้องกับสายลั่นชัตเตอร์ แต่เอากล้องวางบนพื้น(โต๊ะ)ที่มั่งคง แล้วกดชัตเตอร์แน่นๆ แต่ไม่ให้กล้องสั่น ก็ยังไหว @@
- แหล่งกำเนิดแสง (ใช้ไฟฉายเพื่อไม่ให้สิ้นเปลือง)
- เสื้อผ้าหรือกระดาษสี เอามาแปะหน้าแหล่งกำเนิดแสงเพื่อให้เห็นเป็นสีต่างๆ
เริ่มต้นในคืนแรกที่ไปถึงสวนป่า ผมลองเล่นดูก่อน รู้ทฤษฎีไม่ได้แปลว่าจะทำเป็น
ลองวาดเล่น แล้วสังเกตดูว่าทำอะไรแล้วเกิดอะไร จากนั้นจึงไปชวนครูบา แม่หวี และครูปูมาเล่นบ้าง โดยลองวาดรูปมั่วอีกรูปหนึ่ง
ครูบากับแม่หวีไม่ให้ความร่วมมือ หึหึ เลยชวนครูปูมาวาดรูปตามแผน — อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้มีการเตรียมการมาล่วงหน้า คือผมคิดคำ “พ่ออุ๊รักแม่หวี” มาก่อน โทรไปบอกครูปูให้หากระดาษสีคืนก่อนเดินทาง ทีนี้เลยวุ่นวายเลย (ก่อนวุ่นวาย มี reaction แรก คือ “แหวะ”) เมื่อหากระดาษไม่ได้ ก็เลยขนเสื้อมาใช้แทน
ผมถ่ายรูป ครูปูวาด
ข้างบน สองรูปแรกยังไม่เป็น เลยบอกให้เขียนห่างๆ กันหน่อย อย่าให้ไฟฉาย ฉายตรงมาเข้าที่หน้ากล้อง ลองใหม่ออกมาเป็นรูปที่สาม เท่านั้นแหละ ศิลปินก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นในทันที หัวเราะลั่นป่า ขนาดตุ๊กแกยังตกใจเงียบไปเลย; แล้วก็ลงมือวาดคำตามที่ตกลงกันไว้ แต่เนื่องจากอาการคลุ้มคลั่ง จึงสะกดผิดที่เดียวกันถึงสองครั้ง
ลองเป็นครั้งที่สาม จึงได้รูปที่ต้องการ ใช้ถุงขนมของผม (สีชมพู) มาปะหน้าหลอดไฟฉาย ตัวหนังสือไม่สูงนักเพราะศิลปินตัวเตี้ย เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ รูปนี้จะเอาไปขยายแล้วส่งไปสวนป่าในภายหลังนะครับ
จากนั้นผมจึงวาดเล่น… Pacman เกิดทันไหมเนี่ย
คืนต่อมา ผมวาดเล่นอีก คราวนี้เปลี่ยนฉากหลังไปเป็นหน้าเวทีที่ลานไผ่
« « Prev : นกยูง อตร
Next : คืนหนึ่ง » »
6 ความคิดเห็น
เจริญพร
คนวาดนี่จินตนาการล้ำลึก
คนถ่ายก็ช่างคิด หาของมาเล่น
สุดยอดครับ
น่ารัก..
และก็เพิ่งได้รู้ว่า เจ้าตัว B ที่อยู่บนที่ปรับฟังก์ชั่นบนกล่องนี่มันอะไร..ไม่เคยใช้สักทีค่ะ..5555
รูปที่สมบูรณ์ดูเหมือนกับเขียนบนฉากเลยนะคะ แต่รูปอื่นเห็นฉากไม่ค่อยชัด เป็นเพราะสีของแสงด้วยหรือเปล่าคะ
สังเกตได้อีกอย่างหนึ่งครับ ว่ามองไม่ค่อยเห็นผู้วาดในรูปที่สมบูรณ์ แต่ยังพอมองเห็นเสื้อของผู้วาดในรูปที่เละๆ อันนี้แสดงว่ารูปที่สมบูรณ์ วาดคล่องแล้ว ทำให้เคลื่อนตัวไปเร็วกว่าในขณะที่กำลังฝึกหัด มีผลทำให้รูปที่สมบูรณ์เปิดหน้ากล้องสั้นกว่า แสงรบกวนน้อยกว่า
ตั้งชัตเตอร์เป็นตัว B พอกดชัตเตอร์คือถ่ายไปเรื่อยๆ จนปล่อยชัตเตอร์ครับ
เรื่องใหม่ๆแปลกๆ สนุกๆได้ทุกคน
จากเฮ 6 พัฒนาการด้วยไฟฉาย
ทำให้ได้ภาพคมชัดขึ้น เชิงศิลปะแสงแห่งจินตนาการ แบบวิ๊บบึ๊มส์
ใครเก่งด้านนี้ทดลองดูนะครับ
รูปนี้ยังกะระยะไม่ถูกโดยสิ้นเชิง เขียนไปงงไป
รูปนี้ได้ระยะเฉพาะความกว้างยาว แต่ความสูงยังเกินตัวไปหน่อย จึงยังมีปัญหาเรื่องไม้ตรีและสระอี แถมศิลปินยังเล็งผลเลิศเปลี่ยนสีเสื้อตลอด เพราะอยากให้ตัวหนังสือออกมาหลากสีสัน เลยเสียเวลาอยู่จุดใดจุดหนึ่งนานไป ทำให้เห็นเงาตัวศิลปินเป็นจุด ๆ
ประกอบกับมัวแต่หัวเราะ (เป็นเพื่อนป๋า) เลยลืมใช้ปุ่มเล็ก ๆ เหนือปุ่มเลื่อนเปิดปิดบนด้ามไฟฉาย ซึ่งควบคุมการเปิดปิดแสงได้ง่ายกว่าปุ่มเลื่อน ทำให้ควบคุมลำแสงได้ไม่ดีนัก บางจุดแสงจึงยังส่องตรงเข้ากล้องอยู่ ทำให้แสงกระเจิง ตัวอักษรไม่คมชัด
(ผลงานชิ้นโบว์แดง ที่แสนภาคภูมิใจ เหอ เหอ)
ใช้เสื้อสีแดงเข้มห่อไฟฉายไว้ คำสั้น ผู้เขียนตั้งใจ จึงสื่อความหมายได้อย่างครบถ้วน ตรงใจ เอิ๊กซ์!
สองภาพนี้ป๋าให้ลองใช้ถุงลูกอมสีชมพูแทนเสื้อ ตัวอักษรไม่คมเลย เพราะถุงลูกอมมีขนาดใหญ่กว่าหน้ากระบอกไฟฉายหน่อยนึง แสงเลยกระเจิงไปตามขนาดของถุงลูกอมนั้น แต่ลายมือเริ่มดีขึ้นแล้ว แถมยังได้ทดลองขีดเส้นใต้ยึกยือใต้คำ แต่ยังสาดไฟใส่พื้นเหมือนในรูป Pacman ของป๋าไม่เป็น
เมื่อพบว่าถุงขนมทำให้ตัวอักษรไม่คม จึงกลับมาใช้เสื้อสีแดงเหมือนเดิม เอาเสื้อห่อไฟฉายทั้งกระบอกไปเลยแล้วรวบตอนท้ายให้ตึง จึงได้รูปตามต้องการ สมใจศิลปินและหัวหน้าศิลปิน(ผู้อารมณ์ดี มิใช่คลุ้มคลั่ง!)
ความพยายามทั้งหมดนี่แค่จะบอกว่า พวกเรารักและเคารพพ่อครูบาและแม่หวีขนาดไหน เพียงแค่เลือกวิธีบอกแบบมันส์ ๆ และหนุกหนานหน่อยเท่านั้นเองค่ะ ฮี่ๆๆ
ขอบคุณป๋ามาก ๆ นะคะ ที่ให้โอกาสนุกสนานกับชีวิต… อีกแล้ว