มีอะไรจะแนะนำก็บอกมาเลยนะครับ เกิดมาก็ไม่เคยทำหนังสือ เคยแต่เขียนๆๆๆๆ แล้วมีคนนำไปทำต่อให้ ครั้งนี้จึงเป็นประสบการณ์ใหม่ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกมาเป็นยังไง
คราวนี้
(1) เปลี่ยนขนาดฟอนต์ จาก 14pt เป็น 16pt ตัวใหญ่ขึ้น 14% ช่องว่างระหว่างบรรทัด ห่างขึ้น
(2) เพิ่ม A52S อธิบายมิติทางสังคมของเฮฮาศาสตร์ ของพี่บู๊ท
(3) เรียงเอาการแนะนำของครูบาไปไว้หน้าเรื่องทั้ง 10
(4) มีเชิงอรรถ (footnote) ท้ายหน้าทุกเรื่อง อ่านแล้วไม่งงว่าอ้างมาจากไหน
(5) เพิ่ม “ประโยคเด็ด” (quotes) แต่ยังจัดรูปแบบไม่สวย
อย่างไรก็ตาม หนังสือที่ชาวเฮตั้งใจทำ ก็มีแนวโน้มจะพิมพ์ออกมาได้ ลองทำ dummy ขยายขนาดตัวอักษรให้อ่านได้ง่ายขึ้น ใส่รูป ออกมา 148 หน้า อาจจะยังขาดอะไรอยู่เล็กน้อย เชื่อว่าหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ จะยาว 160 หน้า ราคาพองาม (ยังไม่ได้ส่งตีราคาครับ) แต่ก็หวังให้ราคาถูกที่สุด คงจะไม่เกิน 150 บาท รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์ — มั่วเอา
ช่วงนี้ ก็จะตรวจสอบความถูกต้อง และ consistency ของการจัดรูปแบบต่างๆ
คำนิยม เจ้าเป็นไผ
ศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี
ประเทศไทยมีทรัพยากรมหาศาล เกินพอที่จะสร้างสรรค์สวรรค์บนดิน หรือสร้างประเทศไทยให้เป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก ที่เราล้มลุกคลุกคลาน ต้วมเตี้ยมเตาะแตะแตกตายอยู่เช่นทุกวันนี้ เพราะมองไม่เห็น หรือดวงตาบ่มีแวว ไม่เห็นสิ่งสำคัญที่สุด
สิ่งสำคัญที่สุดคือคนไทยทุกคน
ที่เราเห็นผิดก็คือเห็นเขาเป็นไพร่ เป็นทาส เป็นคนไม่มีการศึกษา โง่-จน-เจ็บ เมื่อเห็นผิดอย่างนี้ประเทศก็ไม่มีกำลัง
ความจริงคือเขามีคุณค่าความเป็นคน
คนทุกคนมีศักดิ์ศรีและคุณค่าแห่งความเป็นคน และมีศักยภาพแห่งความสร้างสรรค์ ทุกคนมีความรู้ในตัว ที่ได้มาจากการทำงานและประสบการณ์ชีวิต ความรู้ในตัวคนเป็นความรู้ที่มีประโยชน์จริง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในการทำไร่ทำนา ความรู้ในการเลี้ยงควาย ความรู้ในการทำกับข้าว ในการจักสาน ในการร้องเพลง ในการทำก๋วยเตี๋ยว ในการผสมปูน ในงานช่างไม้…ฯลฯ
ถ้าเราเคารพเฉพาะความรู้ในตำรา คนส่วนน้อยเท่านั้นที่มีเกียรติ คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติ ประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติจะอยู่ได้อย่างไร นั่นแหละคือปัญหาของเรา
ถ้าเราเคารพความรู้ในตัวคน คนทั้งหมดจะมีเกียรติ คนมีเกียรติก็อยากจะทำอะไรดี ๆ ประเทศก็จะแข็งแรง
ความรู้ในตัวคนมาจากวิถีชีวิต วิถีชีวิตร่วมกันคือวัฒนธรรม ความรู้ในตัวคนมีฐานอยู่ที่วัฒนธรรม วัฒนธรมคือรากของสังคม การตัดรากต้นไม้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นการตัดรากของสังคมก็เช่นเดียวกัน การพัฒนาใน 100 ปีที่ผ่านมาคือ การตัดรากทางวัฒนธรรม การเคารพความรู้ในตัวคนคือการหันไปหารากทางวัฒนธรรม
การรวมตัวร่วมคิดร่วมทำในทุกพื้นที่ ในทุกองค์กร และในทุกเรื่อง เอาความรู้ในตัวมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อยอด จะเกิดนวัตกรรมและพลังสร้างสรรค์มหาศาล
ถ้าทุกคนตระหนักรู้ถึงศักดิ์ศรีและ คุณค่าของความเป็นคนในตัวเอง และศักยภาพของความสร้างสรรค์ มีความรู้ในตัวเอง สามารถทำเรื่องดี ๆ ที่ตนถนัด สามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มและเชื่อมโยงกันเป็นเครือข่าย จะทำให้เกิดความสุขและความสร้างสรรค์อันหลากหลายเต็มแผ่นดิน
ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ได้ริเริ่มชักชวนให้มีการลงขันเล่าเรื่องของตัวเอง “เจ้าเป็นไผ” ลงในสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ถ้ามีการทำเรื่องทำนองนี้มากขึ้น ในที่สุดเราจะมีระบบข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ของคนไทยทุกคน คนไทยทุกคนจะเป็นคนเก่งในทางที่ต่าง ๆ กัน คนไทยทุกคนจะภูมิใจในตนเอง อยากทำเรื่องดี ๆ มากขึ้น และเราจะมีแหล่งเรียนรู้มหาศาลทั่วแผ่นดิน
ขอให้ “เจ้าเป็นไผ” ก่อให้เกิดความบันดาลใจแก่เพื่อนคนไทย ให้เห็นคุณค่าความรู้ในตัวคน และเกิดการทำ”แผนที่มนุษย์” (Human Mapping) กันในทุกพื้นที่ว่าใครทำอะไร เป็นใครทำ อะไรเก่ง ให้คนไทยทุกคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเป็นกำลังของแผ่นดิน ที่จะร่วมสร้างสรรค์ประเทศไทยให้เป็นสวรรค์บนดิน หรือเป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก
อ่านต่อ »
