ลานซักล้าง

เมื่อวันที่ 13 กค. ผมเดินทางไปสวนป่าอีก กะจะไปอยู่สามอาทิตย์ครับ ครั้งนี้ตั้งใจจะเริ่มสร้างบ้านซะทีหลังจากล่าช้ามาเกือบครึ่งปีแล้ว นอกจากนั้นก็ยังกะจะทำอะไรเล่นอีกสักอย่างสองอย่าง

เตรียมตัวไปถ่ายรูปท้องฟ้า หวังว่าจะได้รูปทางช้างเผือกมา แต่ว่าเลนส์กล้องมาตรฐาน ก็ทำได้แค่นี้ล่ะครับ

อัลบั้มบนเฟสบุ๊ค

อ่านต่อ »

ผมไปสวนป่าเป็นระยะเวลานานอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ตั้งใจจะไปทำหนังสือโมเดลบุรีรัมย์เพื่อส่งโรงพิมพ์ก่อนสิ้นเดือนพฤษภาคม ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรีบขนาดนั้น ฮี่ฮี่ฮี่

ที่เคยทำมา เมื่อเรื่องพร้อม รูปพร้อม ผม (มือสมัครเล่น) จะใช้เวลาครึ่งอาทิตย์ในการเรียงพิมพ์ ปรับรูป วางข้อความและรูปภาพลงในร่างหนังสือ ปรับแก้เรื่องการแบ่งคำและการตัดคำที่ขอบบรรทัด และใช้เวลาอีกสองอาทิตย์ตรวจแก้รายละเอียดโดยทีมบรรณาธิการสามคน เครื่องมือที่เตรียมไปสวนป่า เป็นเครื่องมือสำหรับเรียงพิมพ์หนังสือครับ

แต่ปรากฏว่าเรื่องยังไม่พร้อม สั้นไป จำนวนเรื่องน้อยไป รูปยังไม่ได้รวบรวม จึงต้องรอทั้งเรื่องและรูป ในระหว่างรอก็เลยทำหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ (พิมพ์ครั้งที่ 3) กับ เจ้าเป็นไผ ๒ (พิมพ์ครั้งที่ 2) ส่งโรงพิมพ์ไปก่อน ทั้งสองเล่มไม่มีวางขายทั่วไปครับ จะมีขายที่ร้านค้าของหมู่บ้านโลกในสวนป่า ส่วนช่องทางอื่นยังไม่ได้พูดจาตกลงกัน แต่จะไม่วางขายตามร้านขายหนังสือ ที่เคยทำมา สั่งซื้อโดยโอนเงินเข้าบัญชีธนาคาร แล้วผมส่งหนังสือให้ทางไปรษณีย์ เรื่องนี้ไม่ยุ่งยากเพราะหนังสือกระจายอยู่ในวงชาวเฮ ซึ่งรู้จักกันหมด มีที่อยู่อยู่แล้ว หรือไม่ก็เป็นมหาวิทยาลัยสั่งซื้อมา ซึ่งจัดส่งไปให้เป็นล็อตๆ ได้ แต่ถ้าหากหนังสือจะกระจายในวงกว้างขึ้น ต้องหาระบบที่ดีมารองรับก่อนครับ

ทีนี้ในเมื่อหนังสือโมเดลบุรีรัมย์ยังทำไม่ได้เพราะครูบาป่วยเป็นงูสวัด ก็หาเรื่องอย่างอื่นทำ อย่างแรกก็ส่งหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑/๒ ไปโรงพิมพ์แล้ว น่าจะพิมพ์เสร็จอาทิตย์หน้า

อ่านต่อ »

มหาชีวาลัยอีสานเป็นเสมือนสำนักตักศิลา ใครอยากได้วิชาก็ต้องดั้นด้นไปเรียนเอง ไม่ใช่แค่ไปเท่านั้นหรอกนะครับ แต่ว่าเรียนเองด้วย ภารกิจครูบาช่วงนี้แน่นอีกแล้ว หากทำได้ก็สมควรไปช่วยแบ่งเบาบ้าง

ผมตั้งใจจะไปช่วยตั้งแต่เมื่อวานซืน แต่ว่าคืนก่อนหน้านั้น ไม่ได้นอน(อีกแล้ว) เมื่อร่างกายไม่พร้อม ก็ไม่เสี่ยงขับรถทางไกลดีกว่า -> จึงเลื่อนการเดินทางออกไปวันหนึ่ง ขับรถไปสวนป่าเมื่อวานนี้

ออกจากบ้านเจ็ดโมงเช้า ไปถึงสวนป่าบ่ายสองโมงครึ่ง ตั้งแต่ไปมาสวนป่าเกือบยี่สิบครั้งในสองปีที่ผ่านมา ไม่เคยใช้เวลานานขนาดนี้เลยครับ ระยะทาง 420 กม. แรกๆ ก็ใช้เวลา 5 ชั่วโมง ช่วงหลังๆ นี้เหลือ 4 ชั่วโมงเท่านั้นเอง เที่ยวนี้ใช้เวลา 7 ชั่วโมงครึ่ง… แต่ว่าเป็นเพราะแวะเที่ยวครับ แถมเที่ยวสองที่เสียด้วยซิ รถกินน้ำมันน้อยลงครึ่งลิตร/100 กม. ระยะทางจากบ้านไปสวนป่า ก็ประหยัดไปจากเดิมหกสิบกว่าบาท

อ่านต่อ »

ธรรมดาวันสุดท้าย มักจะเป็นวันขมวดกระบวนวิชาที่ได้เรียนผ่านกันมา

วันนี้จะต้องขับรถกลับบ้าน ผมจึงนอนสองก๊อก ตื่นก๊อกแรกตอนตีห้าครึ่ง มีแสงแล้ว ไก่ขันลั่นป่า นกยูกแหกปากตามเคย ยังไม่ใช่เวลา ก็เลยนอนต่ออีก แปดโมงครึ่งครูบาโทรมาตามไปกินข้าวเช้า แต่…เฮ้อ…ยังไม่ได้เก็บของเลย จึงเริ่มจัดการข้าวของและขยะ ไปอาบน้ำแล้วกลับมาเก็บของต่อ

เสร็จราวสิบโมง ว่าจะไปลา เจอ session สุดท้าย หมอป่วนกำลังเล่าเรื่องเรื่องที่อยากพูด สนุกสนานพร้อมแง่คิดตามเคย อ.สุชาดา/SCG มาถามว่ามีอะไรอยากฝากเด็กๆ อีกหรือไม่ แง่คิดต่างๆ ให้ไปหมดแล้ว ถึงไม่คิดก็ยังได้ความเพลิดเพลินไป จึงบอกไปว่าไม่มีแล้วครับ ครูบาก็เลยขมวดกิจกรรมทั้งหมดให้ฟัง แต่ที่มหาชีวาลัยอีสานนั้น ไม่ได้เป็นกระบวนวิชาการ ดังนั้นแทนที่จะเป็นการขมวดปม กลับเป็นการคลายปมเรื่องความเข้าใจในชีวิต ด้วยภาษาที่ฟังง่ายแต่ลึกซึ้ง — เล่าไม่ได้ หาฟังเองก็แล้วกันครับ ให้โอกาสกับตัวเองหน่อย

ออกจากสวนป่าสิบเอ็ดโมง ถึงบ้านสี่โมงเย็น มีข้าวกินทันที รถไม่ติด มีด่านบ้าง แต่ตำรวจสองมาตรฐาน ไม่ตรวจผม (ขับมาคนเดียว) เขามักเรียกรถกระบะที่ขนคนมาข้างหลังเยอะๆ

อ่านต่อ »

ตื่นเช้าด้วยความสดชื่น ไปเก็บผักก่อนกินข้าว

พี่บู๊ดต้องกลับขอนแก่นก่อน ขอบคุณนะครับ จำมาสองสามกระบวนท่า แล้วมะเดี่ยวก็มา

จากนั้นเป็นกิจกรรมอึกทึก ชื่อว่า วิชาเป็นกิ๊กกับวัว ของครูบา แจกลูกวัวและวัวท้องแก่ให้กับทั้งหกกลุ่ม… พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง ใครนำใครตามยังไม่แน่เลย นศพ.ต้องดูแลวัวหนึ่งชั่วโมง ก่อนนำมาคืนตามที่นัดกัน… อืม จูงวัวไม่เหมือนขับรถนะครับ

อ่านต่อ »

บทเรียนการผจญภัยเมื่อคืน ชี้ให้เห็นถึงความไม่แน่นอน แม้จะเตรียมการกันมาเป็นอย่างดี ก็ยังหลงได้

ส่วนวันนี้เช้า เริ่มต้นที่ครูบาพาเดินชมสวนป่า ช่วงถนนสวนครัวจดกันยิกด้วยคำง่ายๆ ว่า เดี๋ยวจะให้ทำ(อาหาร)ให้กินกัน

ช่วงสาย พี่บู๊ดให้ห้ากลุ่ม วาดภาพ ชนบท จากนั้นมีรีเฟล็กชั่น

มีดริฟต์กันบ้างตามประสาเพื่อน แต่ไม่มีสักรูปที่มีคน วิถีชีวิต ความเชื่อ

พี่บู๊ดเล่าเรื่องความสำคัญของบริบททางวัฒนธรรม

อ่านต่อ »

พาครูบาเหาะมาถึงสวนป่าโดยสวัสดิภาพ ออกจากสถาบันพระปกเกล้าสี่โมงเย็น ถึงสวนป่าสองทุ่มครึ่ง (รวมเวลาเหมาข้าวโพดเจ้าประจำ และแวะพักที่ระยะ 300 กม.)

ก่อนถึงโคราช พบรถผู้ชุมนุมอพยพกลับหลายคัน ขนของเป็นเรื่องเป็นราว

พบรถพี่บู๊ด กับรถคณะนักศึกษาแพทย์+คณาจารย์ จอดรออยู่ตรงทางเข้าสวนป่า เนื่องจากไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่

สวนป่ายามแล้งจัด เท่าที่ไฟหน้ารถส่องเห็น ต้นไม้แห้งมาก หักโค่นจากพายุก็เยอะ วัชพืชแห้งกรอบหมด

มาสวนป่าคราวนี้ แม่หวีจัดกุฏิพิเศษให้ เคยเป็นที่พักของ ดร.เอเซียเมื่อคราวมาฝังตัวอยู่ที่สวนป่า แล้วทิ้งร้างไป จนเมื่อบูรณะขึ้นใหม่ จึงนิมนต์ผมมาอยู่
อ่านต่อ »

Light painting เป็นเทคนิคการถ่ายภาพ โดยเปิดหน้ากล้องนานๆ แล้วเคลื่อนแสง (เครื่องแหล่งกำเนิดแสง) หรือเคลื่อนกล้อง — ดังนั้นจะเห็นแสงปรากฏเป็นเส้น เคยเล่นกันแล้วครั้งหนึ่งตอนเฮฯ หก 7 ธ.ค. 2551 @เชียงราย หลังลงมาจากดอยแม่สลอง คุณเบิร์ดเตรียมไฟเย็นไว้ล่วงหน้า จึงมีเล่นกัน — Light Painting ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดของคนเล่นกล้อง แต่เป็นเรื่องที่ต้องเตรียมการ อันนี้ก็เช่นกันครับ

ครั้งนั้น อุปกรณ์ไม่พร้อมหรอกครับ แต่ก็เป็นที่สนุกสนานกันถ้วนหน้า คราวนี้เป็นวาระวันเกิดครูบา อยากจะทำอะไรพิเศษทิ้งไว้ให้ที่สวนป่า จึงเตรียมการอย่างดี วิธีการมีดังนี้ครับ

• ขาตั้งกล้อง
• กล้องถ่ายภาพ ที่สามารถเปิดหน้ากล้องได้นานเท่าที่ต้องการ (เปิดชัตเตอร์เป็น Blub)
• สายลั่นชัตเตอร์ เพราะคงไม่มีใครไปกดชัตเตอร์อยู่นานๆ โดยที่กล้องไม่สั่นได้
• @@ หากจะทดลองถ่ายเล่น ยังไม่ต้องหาขาตั้งกล้องกับสายลั่นชัตเตอร์ แต่เอากล้องวางบนพื้น(โต๊ะ)ที่มั่งคง แล้วกดชัตเตอร์แน่นๆ แต่ไม่ให้กล้องสั่น ก็ยังไหว @@
• แหล่งกำเนิดแสง (ใช้ไฟฉายเพื่อไม่ให้สิ้นเปลือง)
• เสื้อผ้าหรือกระดาษสี เอามาแปะหน้าแหล่งกำเนิดแสงเพื่อให้เห็นเป็นสีต่างๆ

อ่านต่อ »

มาสวนป่าเที่ยวนี้ขับรถทดแทนมา เนื่องจากรถของผมเอาไปซ่อม

ดังที่รู้กันว่าสวนป่ามีนกยูงอยู่คู่หนึ่ง ตัวผู้ร้องแง๊วๆ ฟังเผินๆ นึกว่าแมวตะโกน

ธรรมชาตินกยูงเป็นสัตว์หวงถิ่น ใครแหยมเป็นสู้ตาย ธรรมดาก็จิกตีกับเงาตัวเองในกระจกทางเข้ากรมราษฎรส่งเสริมอยู่แล้ว

ทีนี้มีรถแปลกถิ่นมา นกยูงก็ไปสำรวจ จ๊าก… ตกใจสุดขีด มีนกยูงอีกตัวหนึ่งอยู่ในตัวถังรถ จึงจิกตีซะรอบคัน

วันนี้ไปล้างรถ จึงได้ดูร่องรอยอย่างละเอียด อืม… รอบคันเลยครับ แต่กลับบ้านขัดเสียหน่อยก็คงออก

นกยูงเขาอยู่ของเขา รถเราเองนั่นแหละที่เป็นสิ่งแปลกปลอม จะไปเปลี่ยนหรือโกรธนกยูง ก็ดูจะวิปลาสไป

ดังนั้นใครขับรถมาสวนป่า แนะให้เอาผ้าคลุมรถมาด้วยครับ

Posted by Wordmobi

สิ่งหนึ่งซึ่งเป็นบทเรียนราคาแพง(มาก) จากการป่วยหนักเมื่อ 9 ปีก่อนก็คือ ถ้ารอจนร่างกายรู้สึกไม่ไหว ก็อาจจะช้าเกินไปที่จะแก้ไขแล้ว

แบตเตอรี่รถยนต์ แรงดันไฟฟ้า 12 โวลท์ ถ้าใช้งานหนักปล่อยให้แรงดันเหลือต่ำกว่า 12 โวลท์ ไม่นานก็เสื่อม

เช่นเดียวกันกับร่างกายและจิตใจคน ยังไหวอาจแปลว่ากำลังจะพังแล้ว จะต้องให้ใครมาเตือนมาบอกจึงจะตระหนัก

เมื่อวานจึงเก็บกระเป๋า เดินทางมาสวนป่า มาเยี่ยมครูบา (วาระวันคล้ายเกิดซึ่งเพิ่งผ่านไปไม่นาน) กับแม่หวีคู่ชีวิตครับ

เตรียมกิจกรรมมาจากบ้านหลายอย่าง เมื่อคืนเล่น Light paint ไปแล้ว เป็นที่ตื่นตาตื่นใจของ เด็กขายผ้า คลุ้มคลั่งทำเสียงดังลั่นป่า

สวนป่าวันนี้ต่างจากคราวที่แล้ว แม้อากาศแห้งแล้ง แต่สวนป่าเขียวขจี

ลอมฟางสูง 10 ม.

พวกชุดเหมือน ก็ยังคงวิ่งตามกัน โดยยังไม่มีบทพูดเช่นเดิม

วัวยังกินหญ้าสด ไม่ต้องพึ่งของกึ่งสดจากเซเว่น

นกยูงมาเพราะชื้น-เย็น

ต้นเดือนพฤษภาคมนี้ คงจะแปลกไปกว่าที่เห็นอีกนะครับ — บันทึกนี้ไม่ใช่การชาร์ตแบต ที่จริงแล้ว คือการให้โอกาสตัวเองต่างหากครับ

Posted by Wordmobi