ลานซักล้าง

วันนี้ไปรับหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ พิมพ์ครั้งใหม่จากโรงพิมพ์มาเมื่อตอนบ่าย สวยสมใจครับ

สีสันถูกต้อง รูปไม่มืดไป แต่ละหน้าตัวหนังสือไม่ติดส้นปก(ตามที่น้าแป๊ดเตือน)

ขอขอบคุณกองบรรณาธิการที่ช่วยตรวจแล้วตรวจอีก เหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ [งานนี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับอายคีม ดังนั้นอย่าทวง]

ป้าจุ๋มประเดิมไปสองเล่มก่อนใครเลย ให้ธนบัตรใหม่เอี่ยม แล้วไม่ต้องทอนด้วยครับ

จะให้มูลนิธิโอเพ่นแคร์เป็นผู้จัดจำหน่ายให้ แต่ยังสามารถสั่งซื้อโดยตรงกับผมก็ได้ เล่มละ 140 บาท รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์; ส่วนนักเขียนและกองบรรณาธิการ จะจัดส่งโควต้าให้ฟรีหนึ่งกล่องครับ ยังไม่รู้ว่ากี่เล่ม อาจจะประมาณ 8 เล่มพอดีกล่อง ขอไปวัดขนาดและน้ำหนักก่อนนะครับ แล้วจะทยอยส่งไปให้ทุกท่านที่มีส่วนทำหนังสือเล่มนี้ ท่านละเท่าๆ กัน

อ่านต่อ »

ส่งแล้วครับ ขอบคุณบรรณาธิการคุณหนูละเอียดทั้งสองเป็นอย่างยิ่ง เมื่อคืนแก้จนคิดว่าหมดแล้ว คิดว่าคุณภาพดีกว่าการพิมพ์ครั้งแรกมาก เนื่องจากครั้งแรกนั้น เดิมมีกำหนดการจัดงานวันระพีเสวนา ซึ่งเป็นวันที่จะนำหนังสือไปให้ผู้หลักผู้ใหญ่ เป็นตัวกำหนด แต่เมื่อดำเนินการปลดล็อควันนั้นไป กองบรรณาธิการซึ่งไม่เคยทำหนังสือทั้งกระบวนการอย่างนี้มาก่อน ใช้เวลาอีกสักอาทิตย์กว่าตรวจแก้ และส่งโรงพิมพ์

เจ้าเป็นไผ ๑ ขายหมดในเวลาสามสี่เดือน โดยขายกระจายออกไปในวงกว้าง ได้รับคำชมมากมาย คำแนะนำที่ได้รับมามากที่สุดสองอันคือ น่าจะพิมพ์ราคาลงไปด้วย และไม่รู้วิธีการสั่งซื้อ

จนเมื่อ เจ้าเป็นไผ ๒ ตีพิมพ์ ก็มีผู้อ่านถามหาเล่มแรกอีก ผมคิดว่าทั้งสองเล่ม ดีกันคนละแบบครับ เล่มแรกมีบทเรียนชีวิต 10 เรื่อง ตลอดจนอธิบายกระบวนการเฮฮาศาสตร์อย่างชัดเจน สังคมเฮ ไม่ค่อยเหมือนชุมชนเสมือนโดยทั่วไป เป็นสังคมที่มีความหลากหลายแต่อยู่ร่วมกันได้ เราใช้ประโยชน์จากความแตกต่างนั้นได้ดี จึงไม่ต้องสร้างภาพลักษณ์อะไร ใครเป็นอย่างไร ทำอะไรได้หรือไม่ได้นั้น รู้(ใส้)กันทั้งนั้น ส่วนเล่มสองมีบทเรียนชีวิต 7+1 เรื่องและหนากว่า จึงเจาะลงลึกกว่า

เมื่อจะนำ เจ้าเป็นไผ ๑ มาตีพิมพ์ใหม่ กองบรรณาธิการจึงได้โอกาสตรวจแก้อีกครั้งหนึ่ง แล้วเลยถือโอกาสตรวจแก้หนังสืออีกครั้งหนึ่ง เชื่อว่าคุณภาพของ เจ้าเป็นไผ ๑ ดีขึ้นกว่าการพิมพ์ครั้งแรกเป็นอย่างมากครับ

อ่านต่อ »

เนื่องจาก จปผ๑ หมดไปหลายเดือนแล้ว แต่ยังมีผู้หลักผู้ใหญ่ถามหาอยู่อย่างต่อเนื่อง ประกอบกับพวกเราชาวเฮจะไปร่วมงาน มหกรรมรวมพลังองค์การบริหารส่วนตำบลอุทิศตนปิดทองหลังพระ ระหว่างวันที่ 25-28 กุมภาพันธ์ 2553 ณ สนามกีฬาสมโภชเชียงใหม่ 700 ปี อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

ดังนั้นก็จะพิมพ์หนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ เพิ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

ในการนี้ จะพยายามแก้ไขเท่าที่จำเป็น โดยไม่ขยับหน้าหรือเลย์เอาท์ ซึ่งหน้าที่แก้ไขได้ (ต้องแก้อยู่แล้วเพื่อเพิ่มข้อมูลการพิมพ์ครั้งใหม่) คือ 16 แผ่นแรกของหนังสือ (ตั้งแต่ต้นจนถึงหน้า 30) แต่เพราะว่าเราเปลี่ยนปก โรงพิมพ์คิดราคาเดิม ดังนั้นอยากแก้อะไรก็แก้ครับ หน้าไหนก็ได้ แต่อย่าให้ข้อความขยับข้ามหน้า กำหนดส่งรายการแก้ไขไม่เกินสิ้นเดือนนี้

ถ้าพบตรงไหนที่ควรแก้ กรุณาฝากความคิดเห็นไว้ครับ

อ่านต่อ »

หนังสือเจ้าเป็นไผ ๒ พร้อมจะส่งไปถึงผู้ที่ได้สั่งซื้อแล้วครับ หนังสือออกจากโรงพิมพ์เมื่อปลายสัปดาห์ก่อน แต่พบที่ผิดที่ควรแก้ไขสามแห่ง ทั้งสามที่เป็นความผิดของผมเอง ที่ค้นตัวสะกดของนามสกุลแล้วเจอตัวสะกดสองแบบ แต่ผมดันไปเลือกเชื่อตัวสะกดตามฐานข้อมูลบรรณานุกรมที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งท่านเจ้าของนามสกุลไม่ได้เลือกเขียนนามสกุลของท่านอย่างนั้น (บรรณานุกรมผิด แต่ผมยอมรับผิดครับ พยายามค้นตัวสะกดนามสกุลของท่านแล้ว แต่ผมย้ายหนังสือส่วนใหญ่ไปไว้ที่ออฟฟิศ จึงไม่มีหนังสือที่ท่านเขียนอยู่ใกล้ๆ ให้ตรวจสอบได้เลย)… เมื่อปรึกษากันดูที่กฐินป้าจุ๋มแล้ว เห็นว่าจะต้องแก้ไข

ซึ่งบัดนี้การแก้ไขความผิดพลาด ได้ทยอยเสร็จแล้ว ผมจะเริ่มส่งหนังสือ 167 เล่มแรกออกในวันจันทร์นี้เลย ขออภัยอย่างสูงที่ต้องให้รอครับ

จปผ๒ นี้ เป็นความภูมิใจอย่างมาก ผมคิดว่าเป็นหนังสือที่ดีจริงๆ เรื่องก็ดี-มันหยดทุกเรื่อง รูปก็สวย สนุกและได้ประเด็นคิดไม่น้อยกว่าเล่มแรกแน่นอนครับ

ขอขอบคุณป้าจุ๋มและทีม (เอหยีคนเดียว) กับครูปูและทีม (จานปูและนักศึกษา VBAC) ที่ช่วยกันแก้ไขคำผิดครับ

ขอบคุณบรรดานักเขียน และบรรณาธิการที่ช่วยกันทำจนหนังสือออกมาดีอย่างนี้

เขียนหนังสือมาหลายเล่ม แต่ไม่เคยต้อง “ทำ” หมดทุกขั้นตอนแบบหนังสือเจ้าเป็นไผ ก็นับว่าเป็นโอกาสดีที่ได้ลองครับ ทั้งหมดนี้ เป็นการถอดบทเรียนสิ่งต่างๆ ที่ไม่อยากให้เกิด แต่ดันเกิดขึ้น เพื่อจะเป็นบทเรียนเผื่อว่ามีการทำหนังสือในครั้งต่อไป

เจ้าเป็นไผ ๑

การมาทำหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ จะเรียกว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้ครับ เกิดความสับสนขึ้น จนมีทีท่าว่าหนังสือจะไม่เสร็จทันกำหนด ซึ่งครูบาได้บอกผู้ใหญ่ไปหลายท่านแล้ว; ผมไม่ได้อยากจะมา “ทำ” แบบนี้เลยนะครับ ไม่เคยทำมาก่อน — แต่หนังสือเจ้าเป็นไผ เป็นความฝันของครูบา จะใจดำเพิกเฉย ปล่อยให้เป็นฝันค้างอย่างนั้นหรือครับ

ทั้งกระทุ้ง ทั้งแขวะมาหลายต่อหลายที ยาวนานมาตั้งแต่ยังไม่ตั้งลานปัญญา จนพอครูบาเขียนอีกครั้งหนึ่งในลานสวนป่า เมื่อปลายปี 2551 ผมก็ตัดสินใจเขียนเจ้าเป็นไผภาคพิสดารในทันที ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมาก ส่งการบ้านในคืนนั้นเลยเป็นคนแรกครับ…พร้อมทั้งเอารูปตัวเองที่แม่ถ่ายให้แปะไว้ด้วย ก่อนหน้านั้นไม่เคยแสดงรูปตัวเองเลย ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นใคร… เพราะว่าเขียนก่อนใคร สงสัยว่านั่นจะเป็นเหตุที่น้าแป๊ด+น้าอึ่งซึ่งทำหนังสือในเวลานั้น เรียงเรื่องของผมไว้ก่อนใคร (หรือจะเรียงมั่วก็ไม่รู้) ได้ทราบมาภายหลังอีกว่าจะเรียงชายหญิงสลับกันไป

เรื่องหนังสือ เจ้าเป็นไผ ​๑ นี้ น้าอึ่งตีปี๊บขอความร่วมมือล่วงหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว แต่พวกเราก็ต่างไป เฮ8 ที่กระบี่กัน มีคนส่งรูปให้รวบรวมไปทำหนังสือน้อยมาก สองน้าคงรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

อ่านต่อ »

จากบันทึก แนวคิดของ เจ้าเป็นไผ ๒ ในขณะนี้ได้เลือกเรื่องราวไว้คร่าวๆ แล้วหลายเรื่องครับ

• ภาค ๑ “มองโลกอย่างเฮ” มีบันทึกของครูบา รนยทศมต.หมอจอมป่วน กับพี่บางทราย และมีเรื่องที่จะต้องเรียบเรียงใหม่จากกลุ่มบันทึกเก่าโดยนักเขียนมากกว่าหนึ่งคน
• ภาค ๒​ “เจ้าเป็นไผ” มีของเปลี่ยน (3,430 ตัวอักษร) ดร.เม้ง (18,003) พี่แฮนดี้ (20,830) เบิร์ด (22,835) หนิง/พิดโลก (25,853) ดร.ขจิต (6,957) และอยากได้ของดร.พี่สร้อยมากๆ ครับ
  • Sub-theme: แม้แต่ละคนจะมีความแตกต่าง แต่ก็ยังรวมกันอยู่ได้อย่างสงบสุข และใช้ประโยชน์จากความแตกต่างนั้นอย่างรู้คุณค่า
  • ไผชุดนี้ มีบางเรื่องค่อนข้างสั้นมาก ขนาดที่เหมาะคือประมาณสองหมื่นตัวอักษรครับ เวลาเอาไปเรียงพิมพ์แล้วน่าจะอยู่ประมาณ 16 หน้า เกินจากนั้นก็ยังรับได้ครับ คราวนี้ก็จะไม่มีการเขียนแนะนำนักเขียนในแต่ละเรื่อง เพราะว่าเรื่องราวแต่ละเรื่อง ควรจะให้อะไรผู้อ่านได้มากกว่าเอาประวัติมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ ประเด็นที่ดีคือบทเรียน/ประสบการณ์ชีวิต วิถีการเรียนรู้ ประเด็น/แง่คิดต่างๆ ที่พบเห็นและประทับใจ เรื่องที่เราเห็นว่าธรรมดาแต่คนอื่นเห็นว่าไม่ธรรมดา (tacit knowledge) ตามคำนำที่ อ.เสน่ห์ จามริก เขียนไว้ให้คือ
    • งานเขียนเชิงเค้าโครงอัตชีวประวัติที่นำมาประมวลรวบรวมไว้ในที่นี้ เป็นผลงานจากความริเริ่มและเห็นพ้องกัน ในอันที่จะนำเสนอเรื่องราวชีวิตของแต่ละคน มิใช่เพียงเยิรยอตนเอง หากแต่เพื่อบอกเล่าถึงประสบการณ์ “เรียนรู้” ของตนเอง ซึ่งย่อมจะแตกต่างหลากหลายกันออกไปเป็นธรรมดา เจตนารมณ์และความพยายามเช่นว่านี้ ถึงจะมองอย่างผ่านๆกันไป ก็คงดูไม่น่าจะต้องคิดอะไรกันมาก แต่ทว่าอีกมุมมองหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากแง่มุมของการดำรงชีวิตและพัฒนาคุณภาพชีวิตร่วมกัน ในสังคมอันเป็นธรรมชาติพื้นฐานของมนุษย์เราแล้ว ก็เชื่อว่าจะต้องมีอีกหลาย ๆ ประเด็นที่เราอาจจะถอดความ นำมาคิดขยายความต่อๆไปอีกไม่น้อย ทั้งเพื่อการเรียนรู้สำหรับตัวเราแต่ละคน และเพื่อคุณประโยชน์ต่อการปรับปรุงพัฒนาชีวิตของสังคมโดยส่วนรวม สุดแต่ข้อสังเกตตามอัธยาศัยการอ่านของเรา ๆ แต่ละคน
      อยากจะคาดหวังในที่นี่ว่า การรวบรวมงานเขียนทำนองนี้ คงจะไม่ใช่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของการเรียนรู้ในทำนองเดียวกันกับชีวิตการเรียนรู้ด้าน อื่นๆ ซึ่งย่อมต้องมีการพัฒนายิ่งๆขึ้นไปโดยลำดับ จึงขอถือโอกาสนี้อำนวยพรให้บรรดาคณะผู้ร่วมงานทั้งหลาย ประสบแต่ความสุขและความสำเร็จโดยทั่วกัน
  • วิธียืดความยาวที่ดี คือเล่าเหตุการณ์จริงตามที่เกิดขึ้น มองย้อนกลับไป แล้วถามตัวเองว่าผ่านมาได้อย่างไร ได้อะไรมาบ้าง ฯลฯ
  • มีบางอันเขียนเป็นลักษณะ bullet point ซึ่งอาจจะดีในกรณีที่ให้ผู้อ่านเข้าถึงประเด็นที่อยากจะบอกโดยเร็ว แต่ผมคิดว่าทำให้ขาดอรรถรส ขาดเรื่องราวที่ชวนให้ติดตามเท่าที่ควรนะครับ
  • ยังรับพิจารณาไผของท่านอื่นๆ อีก แต่ขอให้เป็นเรื่องที่จบในตัวเอง คือไม่ต้องให้ไปอ่านต่อในเล่ม ๓ นะครับ
• ภาค ๓ “เครือข่าย ภาคี และเพื่อน” มีแล้วหนึ่ง (39,620 ตัวอักษร เขียนดีมากๆด้วย) รับปากแล้วหนึ่งแต่ยังไม่ส่ง กำลังติดต่ออีกหนึ่ง
  • Sub-theme: การมีหลักชัยเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องเดินบนเส้นทางเดียวกัน สามารถแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้

Release criteria ยังเป็นเช่นเดิมครับ คือไม่ดีก็ไม่พิมพ์ ลองทำดูแล้วไม่ได้ใช้+เหนื่อยฟรีก็ไม่เป็นไร หนังสือนี้เป็นหนังสือขาย ไม่ได้ไล่แจก จึงต้องพิจารณาความเหมาะสมหลายอย่าง ที่สำคัญที่สุดคือผู้อ่านได้ประโยชน์จากหนังสืออย่างเต็มที่นะครับ

ก่อนอื่นต้องบอกว่ายังไม่ได้สรุปอะไรนะครับ แต่ผมคิดว่ามีเรื่องพื้นฐานที่ต้องพิจารณากันหน่อย

ปกทางขวา ออตส่งมาให้ดูคืนนี้ ผมชอบมากครับ ซับไตเติ้ลก็ดี ออตว่าถอด keyword จากคำนำของอาจารย์เสน่ห์ จามริก ซึ่งท่านเขียนให้ก่อน จปผ๑ จะพิมพ์เสร็จเสียอีก

งานเขียนเชิงเค้าโครงอัตชีวประวัติที่นำมาประมวลรวบรวมไว้ในที่นี้ เป็นผลงานจากความริเริ่มและเห็นพ้องกัน ในอันที่จะนำเสนอเรื่องราวชีวิตของแต่ละคน มิใช่เพียงเยิรยอตนเอง หากแต่เพื่อบอกเล่าถึงประสบการณ์ “เรียนรู้” ของตนเอง ซึ่งย่อมจะแตกต่างหลากหลายกันออกไปเป็นธรรมดา เจตนารมณ์และความพยายามเช่นว่านี้ ถึงจะมองอย่างผ่านๆกันไป ก็คงดูไม่น่าจะต้องคิดอะไรกันมาก แต่ทว่าอีกมุมมองหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากแง่มุมของการดำรงชีวิตและพัฒนาคุณภาพชีวิตร่วมกัน ในสังคมอันเป็นธรรมชาติพื้นฐานของมนุษย์เราแล้ว ก็เชื่อว่า จะต้องมีอีกหลายๆประเด็นที่เราอาจจะถอดความ นำมาคิดขยายความต่อๆไปอีกไม่น้อย  ทั้งเพื่อการเรียนรู้สำหรับตัวเราแต่ละคน และเพื่อคุณประโยชน์ต่อการปรับปรุงพัฒนาชีวิตของสังคมโดยส่วนรวม สุดแต่ข้อสังเกตตามอัธยาศัยการอ่านของเราๆแต่ละคน

อยากจะคาดหวังในที่นี่ว่า การรวบรวมงานเขียนทำนองนี้ คงจะไม่ใช่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของการเรียนรู้ในทำนองเดียวกันกับชีวิตการเรียนรู้ด้านอื่นๆ ซึ่งย่อมต้องมีการพัฒนายิ่งๆขึ้นไปโดยลำดับ จึงขอถือโอกาสนี้อำนวยพรให้บรรดาคณะผู้ร่วมงานทั้งหลาย ประสบแต่ความสุขและความสำเร็จโดยทั่วกัน

เนื้อในอยากแบ่งเป็นสามส่วนครับ

1. บทความที่คัดเลือกจากบล็อกต่างๆ ในลานปัญญา (เหมือน จปผ๑)
2. เจ้าเป็นไผ (เหมือน จปผ๑)
3. เรื่องเล่าเกี่ยวกับของผลงานที่เราทำ เครือข่าย ภาคี (ใหม่)

ที่คิดแบ่งเป็นสามส่วนอย่างนี้ ไม่กำหนดสัดส่วนระหว่างส่วนต่างๆ ตายตัว ทั้งนี้ก็เพราะว่าการคัดเลือกเรื่องราวมาลงแต่ละส่วนนั้น บอกไม่ได้ทั้งเรื่องจำนวนและความยาว ในระยะหลังๆ มานี้ไม่ค่อยมีเรื่องในส่วนที่สองมาเพิ่ม

ส่วนที่สาม อยากให้ช่วยกันมองหานะครับ เมืองไทยเรานี้ มีคนคิดดี ทำดีมากมาย การที่ได้คนดีมาเป็นเพื่อน ย่อมดีกว่าทำทุกอย่างไปตามกำลังของเราตามลำพังไม่ใช่หรือครับ การที่คนดีต่างคนต่างอยู่(ด้วยติดอยู่กับชื่อกลุ่ม) ก็จะไม่มีพลัง — แน่ล่ะ เราเป็นเรา เพื่อนก็เป็นเพื่อน สิ่งใดแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้ก็นำมาปรับใช้ได้ การเปิดส่วนที่สามขึ้นมา ก็เพื่อทำให้หนังสือเล่มต่อๆ ไป มีทางเลือกมากขึ้น; งานของพวกเราเอง ก็มีมากมายครับ ค่าย แคมป์ อบรม ชุดความรู้ สิ่งประดิษฐ์ ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม ส่วนที่สองน่าจะมีลำดับความสำคัญสูงสุด ตามด้วยส่วนที่หนึ่ง และสาม

ขอความเห็นด้วยนะครับ

คลอดแล้วครับ!

เมื่อเย็นไปรับหนังสือมาแล้วทั้งหมดครับ เต็มท้ายรถพอดี ไม่ค่อยเห่อเท่าไหร่เลยนะเนี่ย แต่มีความสุขมากที่งานที่เราทำร่วมกัน ออกมาเป็นรูปเล่มได้ครับ

ในฐานะหัวหน้าคณะบรรณาธิการ ขอขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนังสือทุกขั้นตอน ตั้งแต่มันยังเป็นเพียงความคิดอยู่ จนผลักดันให้ออกมาเป็นรูปเล่มได้ครับ

หนังสือมีคุณภาพดีมาก รูปค่อนข้างเล็กแต่คมชัด และคุณค่าที่แท้จริงของหนังสือคือเนื้อเรื่อง ซึ่งบรรจงกลั่นออกมาจากชีวิตจริง มีบทเรียนชีวิตเพียบ ชีวิตคนเรา มีข้อจำกัดไม่เหมือนกัน มีโอกาสในการเรียนรู้ชีวิตไม่เหมือนกัน การที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ จะช่วยให้เราเข้าใจคนอื่นมากขึ้นครับ

อ่านแล้วรู้สึกยินดีและภูมิใจที่ได้คบหา แลกเปลี่ยนความคิดเห็น เรียนรู้ร่วมกับนักเขียนชาวเฮทุกท่าน แม้จะไม่รู้จักบรรดานักเขียนเป็นส่วนตัว บทเรียนชีวิตที่กลั่นออกมา คงทำให้ท่านได้ฉุกคิดอะไรได้บ้าง ก่อนที่จะตัดสินผู้อื่นไม่ว่าเรื่องอะไร

ตอนนี้ ดูจากปริมาณการสั่งจองล่วงหน้ากว่าห้าร้อยเล่มแล้ว เชื่อว่าคงจะต้องพิมพ์ครั้งที่สองเร็วๆ นี้ล่ะครับ

อ่านต่อ »

มีอะไรจะแนะนำก็บอกมาเลยนะครับ เกิดมาก็ไม่เคยทำหนังสือ เคยแต่เขียนๆๆๆๆ แล้วมีคนนำไปทำต่อให้ ครั้งนี้จึงเป็นประสบการณ์ใหม่ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกมาเป็นยังไง

คราวนี้
(1) เปลี่ยนขนาดฟอนต์ จาก 14pt เป็น 16pt ตัวใหญ่ขึ้น 14% ช่องว่างระหว่างบรรทัด ห่างขึ้น
(2) เพิ่ม A52S อธิบายมิติทางสังคมของเฮฮาศาสตร์ ของพี่บู๊ท
(3) เรียงเอาการแนะนำของครูบาไปไว้หน้าเรื่องทั้ง 10
(4) มีเชิงอรรถ (footnote) ท้ายหน้าทุกเรื่อง อ่านแล้วไม่งงว่าอ้างมาจากไหน
(5) เพิ่ม “ประโยคเด็ด” (quotes) แต่ยังจัดรูปแบบไม่สวย

อย่างไรก็ตาม หนังสือที่ชาวเฮตั้งใจทำ ก็มีแนวโน้มจะพิมพ์ออกมาได้ ลองทำ dummy ขยายขนาดตัวอักษรให้อ่านได้ง่ายขึ้น ใส่รูป ออกมา 148 หน้า อาจจะยังขาดอะไรอยู่เล็กน้อย เชื่อว่าหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ จะยาว 160 หน้า ราคาพองาม (ยังไม่ได้ส่งตีราคาครับ) แต่ก็หวังให้ราคาถูกที่สุด คงจะไม่เกิน 150 บาท รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์ — มั่วเอา

ช่วงนี้ ก็จะตรวจสอบความถูกต้อง และ consistency ของการจัดรูปแบบต่างๆ

คำนิยม เจ้าเป็นไผ

ศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี

ประเทศไทยมีทรัพยากรมหาศาล เกินพอที่จะสร้างสรรค์สวรรค์บนดิน  หรือสร้างประเทศไทยให้เป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก ที่เราล้มลุกคลุกคลาน ต้วมเตี้ยมเตาะแตะแตกตายอยู่เช่นทุกวันนี้ เพราะมองไม่เห็น หรือดวงตาบ่มีแวว ไม่เห็นสิ่งสำคัญที่สุด

สิ่งสำคัญที่สุดคือคนไทยทุกคน

ที่เราเห็นผิดก็คือเห็นเขาเป็นไพร่ เป็นทาส เป็นคนไม่มีการศึกษา โง่-จน-เจ็บ เมื่อเห็นผิดอย่างนี้ประเทศก็ไม่มีกำลัง

ความจริงคือเขามีคุณค่าความเป็นคน

คนทุกคนมีศักดิ์ศรีและคุณค่าแห่งความเป็นคน และมีศักยภาพแห่งความสร้างสรรค์ ทุกคนมีความรู้ในตัว ที่ได้มาจากการทำงานและประสบการณ์ชีวิต ความรู้ในตัวคนเป็นความรู้ที่มีประโยชน์จริง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในการทำไร่ทำนา ความรู้ในการเลี้ยงควาย ความรู้ในการทำกับข้าว ในการจักสาน ในการร้องเพลง ในการทำก๋วยเตี๋ยว ในการผสมปูน ในงานช่างไม้…ฯลฯ

ถ้าเราเคารพเฉพาะความรู้ในตำรา คนส่วนน้อยเท่านั้นที่มีเกียรติ คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติ ประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติจะอยู่ได้อย่างไร นั่นแหละคือปัญหาของเรา

ถ้าเราเคารพความรู้ในตัวคน คนทั้งหมดจะมีเกียรติ คนมีเกียรติก็อยากจะทำอะไรดี ๆ ประเทศก็จะแข็งแรง

ความรู้ในตัวคนมาจากวิถีชีวิต วิถีชีวิตร่วมกันคือวัฒนธรรม ความรู้ในตัวคนมีฐานอยู่ที่วัฒนธรรม วัฒนธรมคือรากของสังคม การตัดรากต้นไม้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นการตัดรากของสังคมก็เช่นเดียวกัน การพัฒนาใน 100 ปีที่ผ่านมาคือ การตัดรากทางวัฒนธรรม การเคารพความรู้ในตัวคนคือการหันไปหารากทางวัฒนธรรม

การรวมตัวร่วมคิดร่วมทำในทุกพื้นที่ ในทุกองค์กร และในทุกเรื่อง เอาความรู้ในตัวมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อยอด จะเกิดนวัตกรรมและพลังสร้างสรรค์มหาศาล

ถ้าทุกคนตระหนักรู้ถึงศักดิ์ศรีและ คุณค่าของความเป็นคนในตัวเอง และศักยภาพของความสร้างสรรค์ มีความรู้ในตัวเอง สามารถทำเรื่องดี ๆ ที่ตนถนัด สามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มและเชื่อมโยงกันเป็นเครือข่าย จะทำให้เกิดความสุขและความสร้างสรรค์อันหลากหลายเต็มแผ่นดิน

ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ได้ริเริ่มชักชวนให้มีการลงขันเล่าเรื่องของตัวเอง “เจ้าเป็นไผ” ลงในสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ถ้ามีการทำเรื่องทำนองนี้มากขึ้น ในที่สุดเราจะมีระบบข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ของคนไทยทุกคน คนไทยทุกคนจะเป็นคนเก่งในทางที่ต่าง ๆ กัน คนไทยทุกคนจะภูมิใจในตนเอง อยากทำเรื่องดี ๆ มากขึ้น และเราจะมีแหล่งเรียนรู้มหาศาลทั่วแผ่นดิน

ขอให้ “เจ้าเป็นไผ” ก่อให้เกิดความบันดาลใจแก่เพื่อนคนไทย ให้เห็นคุณค่าความรู้ในตัวคน และเกิดการทำ”แผนที่มนุษย์” (Human Mapping) กันในทุกพื้นที่ว่าใครทำอะไร เป็นใครทำ อะไรเก่ง ให้คนไทยทุกคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเป็นกำลังของแผ่นดิน ที่จะร่วมสร้างสรรค์ประเทศไทยให้เป็นสวรรค์บนดิน หรือเป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก

อ่านต่อ »

รวมบันทึกสองตอนเป็นเรื่องเดียวสำหรับหนังสือ เจ้าเป็นใผ ๑ ครับ เนื้อความคล้ายของเก่าแต่ไม่เหมือนกัน มีเขียนเพิ่มนิดหน่อย, เปลี่ยน ไผ เป็น ใผ, เอา “ครับ” ออกเท่าที่เห็นควร, ใช้ไม้ยมกตามแบบราชบัณฑิตยสถาน เช่น “ต่างๆนานา” เปลี่ยนเป็น “ต่าง ๆ นานา”, เปลี่ยนลิงก์เป็นเชิงอรรถ, เพิ่มเนื้อเรื่องขึ้น, จำนวนตัวอักษร จำนวนบรรทัด กับจำนวนคำแทบไม่เปลี่ยน, หารูปใหญ่เจอแล้วครับ เพราะแม่เป็นคนถ่ายให้ รูปเลยไม่อยู่ในที่เก็บปกติ เดิมก็เลยหาไม่เจอ

อ่านต่อ »