เพื่อนเก่า
อ่าน: 3209วันนี้วางแผนสวยหรู ว่าจะไปกินข้าวกลางวันกับเพื่อนเก่า แล้วจะแวะไปดูบ้านอาสาใจดี ซึ่งถ้ามีเวลาจะแวะไปดอนเมืองด้วย ส่วนปูนลอยน้ำพอกลวดกรงไก่เป็นเรือก็เก็บเอาไว้ก่อนเพราะอยู่คนละฝั่งของเมือง
สิบกว่าปีก่อน เธอทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยในเท็กซัส แต่เมื่อเมืองไทยเริ่มมีอินเทอร์เน็ตใช้ในวงแคบๆ เธอก็ลาออกจากงานในสหรัฐกลับมาช่วยเมืองไทย แล้วยังดึงเพื่อนมือดีของมหาวิทยาลัย(ซึ่งมีแฟนเป็นคนไทย)กลับมาด้วย กลับมารับเงินเดือนเห่ยๆ ในเมืองไทย เพื่อมีส่วนร่วมในประวัติศาสตร์… หลายปีต่อมาหลังจากอินเทอร์เน็ตในเชิงพาณิชย์ยืนอยู่บนขาของตัวเองได้แล้ว เธอก็ย้ายกลับไปมหาวิทยาลัยเดิมและเรียนต่อไปด้วยเลยจนจบปริญญาเอก Dissertation ทำเรื่อง “TSUNAMI DISASTER RESPONSE: A CASE ANALYSIS OF THE INFORMATION SOCIETY IN THAILAND” ซึ่งก็มีงานและชื่อผมไปแพลมอยู่ในนั้นเป็นหย่อมๆ… ก็เป็นเสี้ยวหนึ่งของเรื่องเบื้องหลังที่ไม่มีใครรู้ แต่ผมจำได้ครับ เรามองกันแต่ผิวหน้าเสมอ แต่กว่าจะมีเรื่องราวอะไรสำเร็จขึ้นมาได้ จะมีคนที่อยู่เบื้องหลังยอมทำงานสู้ตายถวายหัว คนเหล่านี้ละครับ เป็นเฟืองตัวสำคัญเพื่อที่เราจะมีความรื่นเริงบันเทิงใจในความสำเร็จ ณ.วันนี้ — ถุงยังชีพทุกถุง มีน้ำใจและความเสียสละของผู้บริจาค ผู้ไปหาซื้อของมาด้วยความยากลำบาก ผู้แบกข้าวของ ผู้เอื้อเฟื้อสถานที่ ผู้บรรจุ ผู้ควบคุมสายการผลิต ผู้ดูแลการขนส่ง ทีมนำลงพื้นที่และแจกจ่าย ตลอดจนผู้ที่ดูแลผู้คนต่างๆ ที่มาช่วยกัน ฯลฯ ทุกคนได้ความภูมิใจที่ได้มีส่วนร่วม แต่ไม่ควรจะมีใครฮุบเอาทุกอย่างไปทั้งหมด
ในเมื่อเธอกลับมาเมืองไทย ก็ต้องนัดเจอกันหน่อยตามประสา ปรากฏว่ามีเพื่อนเก่าๆ แวะมาเจอกันครึ่งโหล ถ้าไม่มีโอกาสอย่างนี้ คงไม่ได้เจอกัน กินเสร็จระหว่างกำลังนั่งเม้าธ์กัน มีโทรศัพท์มาถามเรื่องเงินที่จะสั่งผลิตเรือพร้อมเครื่องที่จะไปช่วยผู้ประสบภัย ทีนี้ก็เป็นเรื่องละซิครับ เพราะว่าผมเป็นคนถือเงินและด้วยความที่เป็นบัญชีนิติบุคคลจึงต้องเบิกถอนที่สาขาที่เปิดบัญชีไว้เท่านั้น ก็เลยต้องขอตัวกลับก่อน (กินของหวานและจ่ายเงินแล้ว ผมนั่งหัวโต๊ะ จึงเป็นคนเลี้ยง) พรรคพวกรวบรวมเงินกันมาคนละเล็กละน้อย บริจาคให้กองทุนร้อยน้ำใจในนาม Friends of Dr.Joy
บนโฮมเพจของเธอ เขียนไว้ว่า
This is home..
และเธอเขียนถึงเพื่อนอีกคนหนึ่ง อ.กวิน วิลเลียมส์ contributor คนสำคัญของ soc.culture.thai (อาจารย์ชาวนิวซีแลนด์ ซึ่งสอนภาษาศาสตร์ที่ธรรมศาสตร์เป็นภาษาไทย) ก่อนที่จะมี Instant messaging เว็บบอร์ด บล็อก และ social network ต่างๆ ในวันนี้ อ.กวินเสียชีวิตเมื่อ 15 ปีก่อน ผมไปเยี่ยมข้างเตียงที่โรงพยาบาลครั้งหนึ่ง ต่อมน้ำตาแตกด้วยความเห็นใจ เลยไม่ไปอีก ขอเก็บภาพ อ.กวิน ไว้ในขณะที่ยังพูดคุยได้ดีกว่า… สมัยก่อนการคบกันเป็นเพื่อน ไม่ฉาบฉวยเหมือนสมัยนี้หรอกครับ
ความคิดเห็นสำหรับ "เพื่อนเก่า"