ลานซักล้าง

เรื่องเริ่มตั้งแต่ไปเยี่ยมฤๅษีอ้นช่วงหน้าหนาวปีที่แล้วครับ ระหว่างไปดูดาวบนหลังคา ได้กลิ่นไม้หอมอันหนึ่ง หอมมากเหมือนดอกส้มจากแคว้นโพรวองซ์ในฝรั่งเศสที่แม่ให้ใส่รถไว้ซองหนึ่ง (คล้ายกับบุหงาแต่อยู่ในซองกระดาษ) ป้าจุ๋มซึ่งนั่งรถผมบ่อยก็บอกว่ากลิ่นเหมือนกันเลย หอมชื่นใจ ก็เลยออกปากถามไถ่ฤๅษีอ้น ได้ความว่าเป็นดอกโนราครับ [ข้อมูลน่าอ่าน] และเพราะว่าสนใจ ป้าจุ๋มกับผมเลยได้กันมาคนละสองถุง

คุณ Fiyero ผู้เขียนบันทึกให้ความรู้เกี่ยวกับโนราข้างบน พูดไว้ตอนท้ายว่า

บทความนี้ก็มีกลิ่นหอมของดอกไม้มาสร้างความเป็นสิริมงคลให้กับการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆในชีวิตนะครับ การดำเนินชีวิตที่แสนสั้นของคนเรานั้นควรยึดหลักความถูกต้องและคุณธรรมจริยธรรมที่ดี เหมือนกับโคลงโลกนิติบทข้างล่างนี้ที่แปลความได้ว่า “แม้ดอกไม้จะหอมเพียงไร ก็เดินทางได้เพียงลมพา แต่ความหอมของความดีที่ผู้มีศีลธรรมกระทำนั้น จะได้รับการเชิดชูไกลกว่าที่ดอกไม้จะส่งกลิ่นไปถึงได้”

หอมกลิ่นดอกไม้ที่ นับถือ
หอมแต่ตามลมฤา กลับย้อน
หอมแห่งกลิ่นกล่าวคือ ศีลสัตย์ นี้นา
หอมสุดหอมสะท้อน ทั่วใกล้ไกลถึง

ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเองครับ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองทุกท่านที่คิดดีทำดีตลอดไปครับผม

ช่างเข้ากับอาจารย์วรากรเหลือเกิน รู้มาว่าปีนี้อาจารย์จะเกษียณอายุ ก็อยากจะแสดงความขอบคุณที่อาจารย์ยอมให้ป้าจุ๋มไปเที่ยวกับพวกเรา นอกเหนือไปจากงานที่ทุ่มเททำมาทั้งชีวิตครับ

ผมอยากให้ต้นไม้ เพราะต้นไม้มีชีวิต เติบโตงอกงามได้ ก็เลยไปตลาดนัดธนบุรีเมื่อปลายเดือนก่อน เพื่อเลือกหาต้นไม้ — เจอแต่ไม้ประดับที่มีชื่อเลิศหรู ซึ่งก็เป็นเพียงชื่อที่คนตั้งให้ ล่อลูกค้าจิตอ่อน

ดูไปดูมาไม่รู้จะหาอะไร ไปลงเอยที่โนราครับ เป็นไม้โบราณหายากแล้ว แต่หอมได้ใจ และไม่ได้หอมพร่ำเพื่อ คือหอมเฉพาะดอก และออกดอกสวยหน้าหนาว (รูปประกอบจากบล็อกในลิงก์แรก)

นัดกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าอีกสัปดาห์หนึ่งจะหามาเอาสองต้น ต้นหนึ่งไปบ้านป้าจุ๋ม อีกต้นจะอยู่บ้านผม แล้วก็เกิดอุบัติเหตุครั้งแรก พอวันนัด โทรไปหากลับบอกไม่รู้เรื่อง ไม่ได้เตรียมไว้ เฮ้ย! จะเอาไปให้ผู้ใหญ่ที่เกษียณอายุนะ อยู่ดีๆ มาเบี้ยวได้อย่างไร คนขายก็ขอโทษขอโพย เฮ้อ…ไม่เป็นไร คนเราผิดพลาดกันได้ ถ้ารู้ตัวแล้วไม่ผิดซ้ำสอง ก็ไม่เป็นไร ผมก็ยืนยันอีกครั้งหนึ่ง ว่าเอาสองต้นนะ นัดกันว่าจะไปรับวันนี้

วันนี้ไปรับ เฮ้ยอีก!! มีต้นเดียว ถามว่าทำไมถึงมีต้นเดียว คนขายบอกว่าก็ไม่รู้้ว่าจะมารับหรือไม่ จะไม่รู้ได้ยังไงในเมื่อทั้งโทรมาตาม และยืนยันตั้งหลายครั้ง

ยังครับ…ยังไม่จบ

ต้นไม้สูงสัก 2 เมตรคงจะได้ ผมยืนเอามือจะคว้ายอดยังไม่ถึงเลยครับ ตอนสั่งก็บอกแล้่วว่าเอาใส่รถเก๋งไปนะ คนขายก็บอกเข้าใจ

คราวนี้ล่ะครับ เป็นผมเองที่ไม่เข้าใจ เขาใส่มาในรถได้จริงๆ เพราะว่าต้นไม้แม้สูงมาก แต่โนราเป็นไม้เนื้ออ่อน โค้งได้ ดัดได้ ก็เลยเอากระถางวางไว้ที่ที่วางเท้าในตอนหน้า ลำต้นพาดไปยังกระจกหลัง ขี่รถเบนซ์ไปบ้านป้าจุ๋ม

ป้าจุ๋มเองก็ยุ่งมาตั้งแต่กลางเดือนที่แล้ว เท่าที่ได้คุยกันก็มีสามเหตุการณ์เกิดติดต่อกันมาตลอด; ผมไปถึงหน้าบ้าน ตาลกับหมีวิ่งแจ้นมารับจากท้ายบ้าน เล่นกันข้ามรั้วบ้านตามเคย เอหยีเล่าให้ฟังว่าทองม้วนติดภารกิจเล่นงูตัวใหญ่สีดำอยู่หลังบ้าน และไม่มีใครอยู่บ้านเลย

ผมเลยรีบโทรหาป้าจุ๋ม ไม่รับสายแฮะ อาจจะยังยุ่งอยู่หรือว่าขับรถมั๊ง ผมก็ลงมือแก้ห่อต้นไม้ พยายามยืดแล้ว มันก็ยังงออยู่บ้าง คิดว่าจะฝากไว้ ครู่เดียวป้าจุ๋มโทรกลับมา บอกจวนจะถึงบ้านอยู่แล้ว

ผมเลยมอบต้นโนราให้ในนามชาวลานก็แล้วกัน ถึงอย่างไรบ้านผมก็อยู่ใกล้ที่สุด ห่างไป 7 กม.เท่านั้นเอง แต่ไม่เจออาจารย์วรากรหรอกครับ เพราะไปตรวจข้อสอบที่คณะ — ชาวลานถ้าต้องการจะให้สัตยาบัน ก็ขอเชิญอวยพรเองข้างล่างครับ

รูปข้างบน จากซ้ายไปขวา: โนรา -> ไผ่กิมซุ่งซึ่งมอบให้ไปก่อนหน้านี้ -> ป้าจุ๋ม

รูปข้างบน ป้าจุ๋มจับต้นโนราซึ่งยังงออยู่ ยอดด้านบนหลุดขอบกล้องขึ้นไปอีก ซึ่งยกกล้องขึ้นถ่ายเหนือหัวแล้วก็ยังไม่พอ

ได้รับหนังสือที่ระลึกในโอกาสเกษียณอายุราชการของอาจารย์วรากร พร้อมแก้วที่มีหูจับเป็นรูปหัวใจกลับมา — เนื่องจากมอบต้นโนราให้ในนามของชาวลาน ดังนั้นทั้งหนังสือและแก้วนี้ ผมก็จะอ่านและใช้ในนามชาวลานก็แล้วกันนะครับ

ส่วนหนังสือ โพธินิทสฺสนา จากอาจารย์แฮนดี้ ที่ฝากป้าจุ๋มส่งต่อให้ผม ก็ได้รับเรียบร้อยด้วยความขอบพระคุณมากๆ ครับ

สำหรับชื่อเสียงเกียรติคุณของ รศ.ดร.วรากร ไม้เรียง ไม่ต้องอวดอ้างเลยครับ รางวัลต่างๆ ที่ได้รับทั้งในประเทศและต่างประเทศก็ไม่ตีพิมพ์ไว้ ท่านสรุปหนังสือในบทส่งท้ายไว้ว่า

มนุษย์ปถุชนคนหนึ่ง เมื่อได้เกิดมาแล้ว ก็ได้โอกาสที่ดำเนินชีวิตไปตามวิถีทางที่คิดว่าน่าจะเหมาะสม ทำหน้าที่ที่รับผิดชอบได้ดีพอควร ได้คิด ได้ทำ ในสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์ต่อตนเอง ครอบครัว และสังคมรอบข้าง รู้สึกเพียงพอและพอใจในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ก็ถือว่ามีความสมบูรณ์ในชีวิตตามสมควรแล้ว

ชีวิตหลังเกษียณอายุ ก็ถือว่าเป็นกำไรของชีวิตที่จะได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นต้องทำ เช่น ทำงานอดิเรก ท่องเที่ยว ออกกำลังกาย พักผ่อน รักษาสุขภาพ ทำบุญ รักษาศีล หรือ มีงานวิชาการบ้าง งานวิชาชีพบ้าง เพื่อถ่ายทอดประสบการณ์แก่รุ่นต่อไป ตามอัธยาศัยและโอกาสอำนวย และพยายามทำจิตใจให้แจ่มใส ไม่ให้มีความเครียดเกิดขึ้น น่าจะเป็นความสุขในชีวิตช่วงปลาย

จะหนักแน่นเช่นปฐพีและภูผา		จะเพียรหาความดีมีสะสม
จะทำงานที่ควรทำไม่หวังชม		ให้เหมาะสมครองตัวชั่วไม่มี
แม้มีศิษย์ศิษย์รักประจักษ์จิต		แม้มีมิตรเป็นมิตรแท้แน่หนักหนา
แม้มีนายนายรักประจักษ์ตา		เกษียณมาเป็นสุขไม่ทุกข์เลย

« « Prev : หลังคาสีขาว

Next : นิวาปสูตร » »