ลานซักล้าง

ความน่่าเชื่อถือ เป็นสิ่งที่มอบหมาย/แต่งตั้งให้ไม่ได้ จะต้องสร้างขึ้นมาด้วยเอง แล้วก็ไม่ขึ้นกับว่าตัวเราจะคิดอย่างไรด้วย เพราะความเชื่อถือนั้นเกิดกับคนอื่น ไม่ใช่สิ่งที่เราบอกไปแล้วคนอื่นจะเกิดความรู้สึกตามนั้น จึงใช้การประชาสัมพันธ์ไม่ได้

ความน่าเชื่อถือ (Credibility) เกิดจาก บุคลิก (Character) และความสามารถ (Competence) ซึ่งแบ่งได้เป็นแก่นสี่อย่าง คือ

1. ความซื่อตรง (Integrity) ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ และคนเป็นจำนวนมากให้น้ำหนักเมื่อจะประเมินความน่าเชื่อถือใคร — ความซื่อตรงเปรียบเหมือนรากของต้นไม้ ซึ่งเป็นรากฐานของทุกอย่าง

   สำหรับคนเป็นจำนวนมาก ความซื่อตรงหมายถึงความซื่อสัตย์ ซึ่งที่จริงแล้วความซื่อตรง รวมความซื่อสัตย์ไว้ แต่ยังมีความหมายกว้างไกลไปกว่านั้นมาก เช่นความชัดเจน การรักษาคำพูด การกระทำอันไม่เป็นอีแอบ ความกล้าหาญที่จะยืนหยัดอยู่บนจุดยืนที่ชัดเจน ฯลฯ

   ในยุคสมัยที่ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ฉาบฉวยนี้ หาคนซื่อตรงได้ยากกว่าหาคนเก่งมากมายนัก

   ความซื่อตรงเป็นเรื่องที่อ่านได้ยาก (เหมือนรากที่อยู่ใต้ดิน มองไม่เห็น) แต่มักให้ความสำคัญกันสูง ดังนั้นเมื่อเราพบว่าคนที่เราคิดว่ามี Integrity ที่ดีไม่ได้เป็นอย่างนั้นจริง ก็เลยรู้สึกรับไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง

   เรากลับไม่ได้ย้อนดูตัวเองเลยว่าตัวเรานั่นล่ะที่อ่านผิด แล้วดันไปโทษคนอื่น

อ่านต่อ »

เมื่อวันอาทิตย์ ลูกกตัญญูพาคุณแม่ไปช็อบปิ้ง ระหว่างคุณแม่เพลิดเพลิน ผมก็แวะเข้าร้านหนังสือ B2S เจอหนังสือของ Covey อีกเล่มหนึ่งชื่อ The Speed of Trust: the one thing that changes everything

พลิกๆดูก็ชอบครับ แต่ไม่ได้หยิบมา คิดว่าค้นเน็ตอาจจะเจออะไรดีๆ ก็ได้ แล้วก็เจอจริงๆ มีหนังสือแปลด้วย ชื่อว่า พลานุภาพแห่งความไว้วางใจ: The speed of trust

คนบางคน ไม่มีความเชื่อใจใครเลย ระแวงไปหมด ปสด.แบบนี้ ป่วยการจะพูดถึงสันติวิธีและการสมานฉันท์ หรือว่าจะพูดถึงเป้าหมายร่วม ประโยชน์ของส่วนรวม อาจจะเป็นจากความเจ็บปวดที่ถูกทำร้ายจิตใจอย่างใดอย่างหนึ่งในอดีต จึงระแวงไปหมด และกลายเป็นคนขาด self-esteem ไปในที่สุด ไม่สามารถจะวางใจ หรือชื่นชมใครอย่างจริงใจได้

อาการนี้เป็นเช่นเดียวกับระบบราชการ ซึ่งเป็นระบบที่ไม่ไว้ใจใคร เพราะมีประสบการณ์ที่เลวร้ายมาจากอดีต เลยเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ จนทำให้แทบจะปฏิบัติงานไม่ได้ หรือเป็นไปด้วยความล่าช้า ไม่มีประสิทธิภาพ ปรับเปลี่ยนตามความต้องการในพื้นที่ไม่ได้ (เนื่องจากขัดกับเอกสาร แล้วเอกสารก็ไม่เคยเขียนได้ครอบคลุมทุกกรณี)

แต่การเชื่อใจ ก็ไม่เหมือนกับการอ่อนต่อโลก+มองโลกในแง่ดี ใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ซึ่งนั่นก็เป็นฉันทาคติซึ่งเป็นหนึ่งในอคติ ๔

ในทางธุรกิจ เรามักจะได้ยินผู้รู้กล่าวว่า Strategy x Execution = Result แต่หนังสือเล่มนี้ กลับบอกว่า Strategy x Execution x Trust = Result คือว่า ไม่มี trust ก็ไม่มี result

อ่านต่อ »

ทุกครั้งที่เกิดอากาศหนาว เราแก้หนาวให้พี่น้องที่ประสบภัย ทำนองเดียวกับการบรรเทาทุกข์น้ำท่วมครับ คือแก้ขัดเฉพาะกิจ เช่นบริจาคเสื้อกันหนาว บริจาคผ้าห่ม ฯลฯ ชาวบ้านที่รู้ว่ามีการช่วยเหลือแต่มาไม่ถึงสักที ก็มานั่งผิงไฟกัน ก่นด่าความอยุติธรรมไม่หลับไม่นอน; ปีที่แล้วก็ทำอย่างนี้ ปีหน้าก็จะทำอย่างนี้เช่นเดียวกัน

ผมคิดว่าน่าจะเปลี่ยนวิธีคิดเกี่ยวกับการแก้ปัญหาภัยหนาวได้แล้วครับ (คิดเล่นบ้าๆ) เช่น

• บ้านดินกลางลานหมู่บ้าน ขนาด 5×5 เมตร  ใช้อาศัยนอนอัดกันได้ 10 คน เก็บกักความอบอุ่นไว้ในบ้านดินได้ดีกว่าก่อกองไฟกลางแจ้ง; พอไม่หนาวแล้วใช้เป็นยุ้งฉาง
• ขุดรูอยู่ที่ใต้ถุนบ้าน เข้าออกสองทาง รูบ้านใครบ้านมัน

ตามที่ทราบกัน หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือขายดีของ Steven Covey มีการแปลเป็นภาษาไทย ผมอ่านเมื่อนานมาแล้ว มีโอกาสได้มารื้อฟื้นประเด็นต่างๆ ก็ดีเหมือนกันครับ

อ่านต่อ »

ถึงเป็นรูปแต่ง ก็ยังแปลกอยู่ดีล่ะครับ

อ่านต่อ »

มีพวกนักโฆษณาแฝงตัวมาใช้ลานปัญญาครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราตกลงกันไว้ว่าจะไม่ทนกับพวกนี้ เมื่อเปิดบล็อกเพื่อโฆษณามา Admin ก็ลบทันทีที่เห็น

1. แต่เพื่อแยกแยะให้ชัด ในขณะนี้ก็ขอให้บล็อกทุกบล็อกในลานปัญญา มีชื่อที่ประกอบไปด้วยคำในภาษาไทยอย่างน้อยหนึ่งคำ

   ส่วนบล็อกที่ตั้งชื่อไว้นานแล้ว เปลี่ยนได้ง่ายโดยเข้า Dashboard; คลิกที่ตั้งค่า; แล้วแก้ชื่อบล็อกให้มีคำไทย หรือใช้ชื่อไทยไปเลย ตามแต่จะชอบใจ; เสร็จแล้วเลื่อนลงมาล่างสุดของจอ สั่งบันทึกค่า

   ทั้งนี้ พวกผู้เปิดบล็อกบนลานปัญญาเพื่อโฆษณา มักมาจากต่างประเทศ​ซึ่งอ่านเขียนภาษาไทยไม่ได้ พวกนี้จะใช้โปรแกรมทำการสมัครสมาชิก เปิดบล็อก และเขียนบันทึกโฆษณาเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อช่วยให้ Admin สามารถลบทิ้งได้อย่างรวดเร็ว จึงขอความร่วมมือสมาชิก ให้ช่วยดูเรื่องชื่อบล็อกที่เป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ ด้วยครับ

2. มีความคิดเห็นจากบุคคลภายนอกที่มีโฆษณาแอบแฝง มาในรูปของชื่อที่แปลกประหลาด แล้วมีลิงก์กลับไปยังเว็บที่ตั้งใจจะโฆษณา; เพราะว่าผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกของลานปัญญา (ซึ่งล็อกอินไม่ได้) จะต้องพิมพ์ทั้งชื่อและอีเมล ส่วน URL จะพิมพ์หรือไม่พิมพ์ก็ได้ แต่หากมาด้วยวัตถุประสงค์ที่จะโฆษณา ก็จะใส่ URL ของเว็บที่จะโฆษณามาทั้งที่ไม่จำเป็น  — เรื่องนี้อยากให้เป็นสิทธิ์ของเจ้าของบล็อก ที่จะตัดสินใจทำอะไรหรือไม่นะครับ

   การคลิกที่ชื่อประหลาดเพื่อไปยังเว็บไซต์นั้น จะต้องระมัดระวังเช่นเดียวกับการไปเปิดดูเว็บที่ไม่คุ้นเคย (ไวรัส โฆษณา ข้อความไม่เหมาะสม โปรแกรมดูดข้อมูลส่วนตัว ฯลฯ แต่อาจไม่มีอะไรก็ได้)

   สำหรับผมแล้ว ผมแสดงความคิดเห็นที่มาจากภายนอก แต่มักจะแก้ไขความคิดเห็นนั้นเพื่อเอา URL ออก ไม่ให้มีลิงก์กลับไปที่เว็บโฆษณา

แผนที่สวนป่า กำหนดพิกัดด้วย GPS

ไม่ได้ไปทุกวัน อาจหลงได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าไปถึงเอามืดๆ ครับ สำหรับคนขับรถ มีที่หมายตาดังนี้

• ถนนที่ผ่าน อ.สตึก คือทางหลวง 219
• ถ้ามาจาก อ.เมือง บุรีรัมย์ ก่อนจะถึง อ.สตึก เล็กน้อยจะเจอ ธ.ไทยพาณิชย์ ให้กลับรถ แล้วเลี้ยวเข้าไปในทางหลวง #3008; แต่ถ้ามาจาก อ.พยัคภูมิพิสัย ข้ามแม่น้ำมูลมา ก็ถึง อ.สตึก เลยมาเล็กน้อย ก็เลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวง #3008
• ขับไปตามทางใหญ่ 2.8 กม. เจอสี่แยก เลี้ยวซ้าย
• ขับต่อไปอีก 400 เมตร แล้วเลี้ยวขวา (เลี้ยวตรงแยกที่สาม)
• จากนั้น ขับไปตามทางใหญ่ซึ่งเป็นทางหลวง #5127 อีก 4.7 กม. (จนคิดว่าหลง)
• หมดจากทางลาดยาง เป็นทางลูกรังประมาณ 50 เมตรถึงสามแยก (มีป้ายทางไปสวนป่า) เลี้ยวขวาไปอีก 250 เมตร
• ทางเข้าสวนป่าอยู่ทางขวา
• จากนั้นก็ขับรถไปตามทางภายในสวนป่าประมาณ 1 กม. ถ้าหาไม่เจอ ก็กินข้าวลิงไปก็แล้วกันครับ

สำหรับท่านที่มี GPS พิกัดของทางเข้าสวนป่าคือ 15.23680°N 103.33837°E (หรือ 15°14′12.5″ N, 103°20′18.1″ E) เส้นทางภายในสวนป่า GPS ไม่นำทางเนื่องจากเป็นถนนส่วนบุคคลไม่ใช่ทางหลวงครับ GPS พาไปได้ถึงทางเข้าเท่านั้น

แล้วถ้ายังหลงอีก วิ่งหาสัญญาณแล้วโทรศัพท์ครับ

อาคารหลักอยู่ที่พิกัด 15.23857°N 103.33010°E

ในหลายปีที่ผ่านมา ผมไปบรรยายให้นักศึกษาฟังหลายครั้ง และมักจะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังแทนการเปิดตำรามาเล่า ดังนั้นเมื่ออาจารย์ต้อมชวนมาพูด จึงเข้าทางพอดี แต่ก็ต้องยอมรับว่าเรื้อเวทีไปนานเหมือนกัน

แต่การบรรยายของผม ไม่เคยซ้ำกันเลยครับ ทำสไลด์ใหม่ทุกครั้งเพื่อให้เหมาะกับผู้ฟัง ทำอย่างนี้ก็เหนื่อยหน่อย แต่คิดว่าคุ้มค่า; ผมไม่เอาตำรามาเล่าเพราะว่าถ้าผมอ่านได้ ใครๆ ก็อ่านได้ครับ เอาสิ่งที่หาที่ไหนไม่ได้มาให้ดีกว่า ก็คือเรื่องที่ผมพบเห็นมา

โจทย์คราวนี้เรื่องสิ่งที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน เป็นโจทย์ที่น่าสนุก ทำอย่างไรจึงจะชี้สิ่งที่มหาวิทยาลัยไม่ได้สอน แต่ไม่ให้รู้สึกว่าเป็นการตำหนิหรือเป็นการชี้ข้อบกพร่อง; สำหรับคนที่มีปัญญาซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมาย เพียงสะกิดนิดเดียวก็เข้าใจแล้วว่าอะไรใช่-อะไรไม่ใช่ แต่หากไม่มีปัญญา ต่อให้บอกไปตรงๆ จับมือจดลงในสมุดบันทึก ก็ยังไม่รู้เรื่องอยู่ดี และคนกลุ่มหลังนี้ไม่ใช่เป้าหมายของการบรรยายครับ

ผมตัดสินใจพูดเรื่องชีวิต วิธีการเรียนรู้ เป้าหมาย การสร้างแรงกระตุ้น/แรงจูงใจให้ตัวเองไม่ท้อถอย เป้าหมาย หน้าที่ ปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ตลอดถึงหลักการสำคัญของชีวิตที่มีคุณค่า [แต่ยังไม่เล่าถึงประเด็นที่พูดในบันทึกนี้หรอกครับ]

อ่านต่อ »

ตั้งแต่ต้นปี 2544 ที่ป่วยหนัก แม้ตอนนี้จะหายแล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้เดินทางไปต่างจังหวัดมากเหมือนในอดีต แต่พอไปเฮหกได้ พ่อแม่ก็ไม่ห่วงมาก (ซึ่งยังมีอาหารโปรดมื้อก่อนเดินทาง และเมื่อกลับมาบ้านเช่นเคย)

ไปขอนแก่นระหว่างวันที่ 6-8 ม.ค.เที่ยวนี้ รับปาก ดร.กานดา รุณนะพงศา สายแก้ว เอาไว้นานมากแล้วว่าจะไปบรรยายให้ เลื่อนมาหลายเดือน คราวนี้ถึงเวลาจะต้องไปซะที การไปบรรยายหนึ่ง session ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่เลยนะครับ แต่พอญาติเฮรู้เรื่อง โจทก์ก็โผล่ขึ้นเป็นดอกเห็ด ทำให้ตารางแน่นเอี้ยดไปหมด ขอขอบคุณในมุทิตาจิตครับ

อ่านต่อ »

ผมมีน้องสามคน น้องคนสุดท้องแต่งงานก่อน (แล้วไล่ขึ้นมาเรื่อย) ปีนี้หลานคนโตสอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยได้ที่อักษร(เหน่อ) และที่นิเทศสามย่าน

เรื่องนี้ผมยกย่องน้องของผมซึ่งดูแลลูกๆ เป็นอย่างดี เปลี่ยนตัวเองจากคุณหนูพันธุ์แท้ เป็นคนที่พึ่งพาตัวเองได้ ไม่บังคับลูกให้เรียนเทวาลัยตามตัวเอง ให้ลูกเรียนในโรงเรียนใกล้บ้านแทนโรงเรียนมีชื่อเหมือนตัวเอง

ส่วนหลานสาว เคยมาแวะมาในลานซักล้าง และโชว์ชิ้นส่วนไว้ที่บันทึกนี้ครับ