ลานซักล้าง

คงไม่มีใครแม้แต่ตัวผมเองจะนึกว่าคนที่สุขสบายมาตลอดชีวิต จะไปอยู่ในป่าคนเดียวได้ ทำงานบ้าน ทำอาหารเองหมด แต่มันก็เป็นไปแล้ว ต่างกับการไปเรียนไกลๆ โดยอยู่หอในแง่ที่ว่าสวนป่าเป็นที่สัปปายะ อยู่ได้อย่างสงบ ไม่ต้องใช้เงิน ไม่พึ่งบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ทำงานโดยใช้เน็ต ไม่ต้องเดินทาง ไม่ต้องเติมน้ำมัน ไม่ต้องฝ่ารถติด… ความคิดกับความเป็นจริง บางทีก็เป็นคนละเรื่องเลย

คราวนี้นอกจากกลับมาเยี่ยมพ่อแม่แล้ว ก็ยังมาบรรยายในงานสัมนาของสำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์​ (องค์การมหาชน) ซึ่งสนับสนุนมูลนิธิให้ได้ขยายเครือข่ายความร่วมมือในเรื่องข้อมูลภัยพิบัติออกไปอีก

งานวันนี้ รมต.กระทรวงไอซีทีมาเปิดงาน โดยมีปลัดกระทรวงไอซีทีกล่าวรายงาน ได้ทราบว่าท่านปลัดเห็นความสำคัญของมาตรฐานของข้อมูลและพร้อมจะช่วยผลักดันเป็นเรื่องเป็นราวด้วย หลังจากทำเรื่องนี้มากว่าหกปี วงของผู้ที่เข้าใจในความสำคัญก็กว้างขึ้นมากแล้ว

อ่านต่อ »

ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมีสิทธิพิเศษ สามารถเลือกงาน เลือกสภาวะแวดล้อม เลือกคบคน และอะไรต่อมิอะไรได้โดยไม่ต้องมีข้อจำกัดนัก

ผมมาสร้างบ้านที่สวนป่า ไม่ค่อยได้เจอผู้คนนัก ยกเว้นว่ามีผู้เข้ามาเยือนสวนป่าก็จะออกไปช่วยครูบาบรรยายในเรื่องที่ช่วยได้ บ้านผมเฟสแรกสร้างระหว่าง 25กค-3พย55 รวม 99 วัน ส่วนเฟส 2 ก็เริ่มสร้างในวันที่ 4ธค55 ช่วงนี้ต้องออกไปสั่งวัสดุก่อสร้างบ่อยหน่อย นอกจากเทคาน เทพื้นบ้านเฟส 2 แล้ว ก็ยังจะสร้างถังเก็บน้ำสำรองเพิ่มขึ้นอีกด้วย

วันนี้ ออกไปสั่งหิน 10 คิว ทราย 10 คิว ที่ร้านประจำ มันก็ไม่น่าจะมีอะไร… แต่มีครับ!

ที่ร้านประจำ มีคนของ สส. ใส่เสื้อของ สส. รู้จักกับเจ๊ดี ไปเอาวัสดุก่อสร้าง ไม่จ่ายเงินด้วย เจ๊ก็เขียนใบเบิกให้ ประทับตราร้าน ให้ไปเบิกเอาจากคลังสินค้าของร้าน หลังจากได้ใบเบิกแล้ว คนของ สส. ก็ขอ “ใบงาน” (ใบเสร็จ) อีก… ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนทันที นอกจากเขาไม่จ่ายเงินแล้ว ยังจะเอาใบเสร็จไปเบิกอีกหรือ แล้วทางร้านเมื่อออกใบเสร็จก็ต้องเสียภาษีด้วย (ที่จริงถึงให้ฟรีก็ต้องเอา “รายได้” ไปคำนวณภาษี) ผมรู้ว่าเฮียร้านนี้ อยู่แก๊งค์มอเตอร์ไซค์เดียวกับ “นายใหญ่” เจ้าของทีมฟุตบอล ขนาดสนิทกันอย่างนี้ ยังทำกันได้ ถามเรื่องราวจากเจ๊ แกก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไร

อ่านต่อ »

วันนี้ อ.วิเชียร ไชยบัง ผู้อำนวยการโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา ชวนผมไปโรงเรียนตอนช่วงเช้า โดยชวนเมื่อเดือนก่อนตอนที่ครูทั้งโรงเรียนมาเยี่ยมสวนป่า ตอนบ่ายวันนี้ผู้ปกครองเด็กนักเรียนจะลงแขกเกี่ยวข้าว ซึ่งเป็นข้าวอินทรีย์ไม่ใช้เคมีเลย ข้าวคุณภาพนี้ สีแล้วนำมาให้เด็กๆ กิน

ทีแรกผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้ไปพูดอะไร คาดเอาเองว่าให้ไปแลกเปลี่ยนเรื่องประสบการณ์การเรียนรู้ของผม จนเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา อ.วิเชียรโทรมาคอนเฟิร์มซึ่งผมก็ตอบว่าไปได้ครับ แต่ดันไม่ได้ถามว่าจะให้พูดเรื่องอะไร

นัดแนะกับครูแมวว่าจะออกจากสวนป่า 7น. ออกมาจริงๆ 6:45น. ไปเยี่ยมโรงเรียนด้วยกันแล้วผมจะไปส่งครูแมวขึ้นรถต่อเข้ากรุงเทพ เราไปถึงโรงเรียน 8:15น. (แวะไปซื้อซาละเปากินกันคนละลูกก่อน ก็เลยไปถึงกระชั้นไปหน่อย) ได้พบ อ.วิเชียรอีกครั้งหนึ่ง คุยกันถึงงาน อาจารย์บอกว่าอยากให้คุยกับผู้ปกครอง ขอสัก 30-40 นาทีไหวไหม ให้กวนประสาทได้เต็มที่… แล้วผมก็ยังไม่ได้ถามหรอกครับ ว่าอยากให้พูดเรื่องอะไร

อ่านต่อ »

วันนี้นับเป็นวันที่ 99 นับตั้งแต่เริ่มปรับพื้นที่เพื่อสร้างบ้าน เป็นวันที่ติดตั้งประตูหน้าต่างครบทุกบาน บ้านผมเป็นบ้านอยู่อาศัยเสียที กระบวนการก่อสร้างดูได้จากอัลบั้มรูปบนเฟสบุ๊ค

แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ เล่นเอาแทบแย่ ต้องขอบคุณน้องผมมากๆ ที่สละเวลามาช่วยหลายเที่ยว เที่ยวละหลายวัน ไม่อย่างนั้นคงจบได้ยาก เขามีความรู้ความชำนาญในเรื่องการก่อสร้างและตกแต่งดีมาก แต่งานเขาก็ยุ่งมากเหมือนกันครับ

บ้านนี้สร้างเป็นบ้านอยู่ตามคอนเซ็ปต์ YYGG เป็นเพียงที่นอน ไม่ตกแต่งมาก มีแต่ของที่ใช้กลางคืน ส่วนกลางวันก็จะไปอยู่นอกบ้าน ดังนั้น บ้านหลังนี้จึงมีเนื้อที่ใช้สอยเพียงหนึ่งในเก้าของหลังก่อน บ้านนี้ไม่ใช่บ้านพักตากอากาศ เป็นเพียงที่นอน เป็นสัดส่วน และใช้เก็บเครื่องมือที่ใช้ทำงานในสวนป่า

อ่านต่อ »

มาสวนป่าคราวนี้ ผมตั้งใจมาทำบ้านให้เสร็จครับ… ขณะนี้บ้านยังไม่เสร็จ แต่สามารถย้ายเข้ามานอนได้ตั้งแต่วันที่ 18 กันยายน 2555 เป็นวันที่ 87 นับตั้งแต่ลงมือถางหญ้าที่รกๆ ปรับพื้นที่เตรียมการสร้างบ้านครับ รูปขั้นตอนการก่อสร้างและความคืบหน้า ดูได้ในเฟสบุ๊ค

ตลอดเดือนหนึ่งมานี้ ไม่ได้เขียนอะไรในลานซักล้างเลย ไม่เคยมีเวลาว่างพอที่จะเขียนบันทึกเลย ทั้งนี้คงเป็นเพราะผมนอนอยู่ในกระต๊อบที่ชายป่า แมลงและยุงชุมมาก ต้องรีบอาบน้ำก่อนพระอาทิตย์ตก เสร็จแล้วเข้ามุ้งก่อนแมลงและยุงจะมา

เดิมทีก็ไม่คิดว่าจะใช้ชีวิตอย่างนี้ได้ ซึ่งความคิดก็หลอกเราได้เสมอๆ พอทดลองอยู่ดูแล้วกลับรู้สึกสบาย ไม่ได้คิดถึงแอร์เย็นฉ่ำและความสะดวกสบายที่เคยมีอยู่เลย

อ่านต่อ »

หลังจากกลับมาจากสวนป่าเพื่อรักษาตัว ไปหาหมอที่ ร.พ.บำรุงราษฎร์ ซึ่งตรวจใหญ่แต่ไม่พบอะไร และไม่จ่ายยาให้ ผมลองไปใช้บริการประกันสังคมดูบ้าง พบว่าความดันสูง ซึ่งมีอาการสัมพันธ์กับโรคเก่าเมื่อ 11 ปีก่อน หมอจึงจ่ายยาควบคุมความดันมาให้ ทดลองรักษาดูสักพัก

เมื่อได้ยาความดันมา ประกอบกับหลังจากออกจาก ร.พ.ที่บุรีรัมย์ ก็ยังไม่มีอาการอะไรอีก ผมจึงกลับมาสวนป่าอีกครั้งหนึ่งเมื่อวันที่ 4 สค. มาดูความคืบหน้าของการก่อสร้างบ้าน

เรื่องบ้านที่หมู่บ้านโลก ซึ่งอยู่ในสวนป่านี้ สร้างเอาไว้อยู่เองครับ (สร้างเผื่อครอบครัวด้วย) ถึงแม้จะมีบ้านอยู่แล้วสามหลังในสามจังหวัด แต่มันก็ไม่เหมือนบ้านที่สวนป่า ครูบากำหนดที่ที่ดีมากให้ ทั้ง ร่ม เย็น สงบ มีความเป็นส่วนตัว ไม่วุ่นวายกับใครและไม่ควรจะมีใครมาวุ่นวาย ถมที่ไว้หลายเดือนแล้ว แต่การปลูกบ้าน ผมกลับลงไปสร้างในที่ที่ยังไม่ได้ถม

ได้ตรวจระดับความสูงและทางน้ำไหลดูแล้ว สวนป่าน่าจะปลอดภัย และที่ตรงนี้ ถึงไม่ถม ก็ยังสูงกว่าบริเวณอื่นของสวนป่า จึงน่าจะปลอดภัย ครูบามาสั่งการให้สางต้นไม้ที่รบกวนบ้านออก และถางส่วนที่รกๆ ออกไป ถึงกระนั้น ก็ยังร่มและเย็น ยายสอนหมั่นมาปลูกต้นไม้รอบๆ บริเวณ

อ่านต่อ »

เมื่อวันที่ 13 กค. ผมเดินทางไปสวนป่าอีก กะจะไปอยู่สามอาทิตย์ครับ ครั้งนี้ตั้งใจจะเริ่มสร้างบ้านซะทีหลังจากล่าช้ามาเกือบครึ่งปีแล้ว นอกจากนั้นก็ยังกะจะทำอะไรเล่นอีกสักอย่างสองอย่าง

เตรียมตัวไปถ่ายรูปท้องฟ้า หวังว่าจะได้รูปทางช้างเผือกมา แต่ว่าเลนส์กล้องมาตรฐาน ก็ทำได้แค่นี้ล่ะครับ

อัลบั้มบนเฟสบุ๊ค

อ่านต่อ »

ผมมาสวนป่าเมื่อวันที่ 13 กค. เที่ยวนี้กะจะอยู่สัก 3 สัปดาห์ แต่ก็มีเหตุให้วิงเวียน เกิดอาการโลกหมุน (ธรรมดาเรียกบ้านหมุน แต่มาอยู่หมู่บ้านโลก ก็เลยเป็นโลกหมุน)

จนเมื่อวันที่ 18 ก็เกิดอาการมากมาย ตามคำบอกเล่าของผู้อยู่ในเหตุการณ์ บอกว่าตัวเหลือง ซีด เหงื่อกาฬแตก ตัวเย็น ปากซีด แม่หวีเลยพาส่งโรงพยาบาลเอกชนบุรีรัมย์​ (ชื่อก็บอกแล้วว่าไม่ใช่โรงพยาบาลของรัฐ)

นอนคืนแรก ไม่มีอาการวิงเวียนอีก แต่ยังไม่ได้ออกจาก รพ. หมอยังให้ยาฆ่าเชื้อทางสายน้ำเกลือ (สงสัยไวรัสไข้หวัดใหญ่ ซึ่งหมอรังสีวินิจฉัยว่าอาจเป็นปอดบวม) เช้าขึ้นครูบา แม่หวี และน้องเนตร (สาวลุยสวนป่าคนเดียว) มาเยี่ยม ครูบาว่าดีใจที่เห็นรอยยิ้มสดชื่น เนตรว่าปากเป็นสีชมพูแล้ว นอนคืนที่สอง รุ่งขึ้นแม่หวี ป้าสอนมาเยี่ยม ก็ไม่มีอะไร จนพ้นคืนวันที่ 20 จึงออกจากโรงพยาบาลมาได้ มีสามสาวมารับกลับสวนป่า เพื่อความสบายใจของทุกคน ผมย้ายจากกระต๊อบมานอนที่อาคารใหญ่ แล้วก็เอา wifi repeater ตามมาด้วย ทำให้ในปัจจุบันนี้ ทุกห้องนอนในอาคารใหญ่ ตลอดจนห้องเรียนชั้นล่าง ใช้ wifi ได้หมดแล้ว

กลับมาบ้านเฮาที่สวนป่า รู้สึกสดชื่นดี ไม่วิงเวียน เดินไปเดินมาก็ไม่วิงเวียน หาเรื่องขับรถทุกวัน พยายามมองหาสัญญาณบอกเหตุก็ไม่มี

ที่ห้อง ER วันแรก นอนได้สักพัก ความดันลดลงสู่ระดับปกติ 120/70 ผลตรวจเลือดแสดงว่าเลือดข้นเกินเกณฑ์ CBC 52% อาจทำให้วิงเวียนได้ และอาจทำให้หลอดเลือดสมองอุดตันได้อีก ตอนนี้กลับมากิน aspirin ทำให้เลือดไม่แข็งตัว หมายความว่าเป็นแผลแล้วเลือดจะหยุดยากขึ้น เฮ้อ ไม่เหมาะกับระยะลุยสร้างบ้านและปลูกต้นไม้เลย แต่ทำไงได้ สร้างเสร็จช้า ดีกว่าเสร็จเร็วแต่ไม่ได้อยู่นะครับ

ขอขอบพระคุณทุกคนที่มาช่วยดูแลในช่วงที่ผมช่วยตัวเองไม่ได้ (ทั้งสวนป่าเลย) ขอโทษที่ทำให้วุ่นวาย ขอโทษแฟนคลับที่หายไปสองคืน ขอโทษคนที่เฝ้าภาพทางช้างเผือกแต่ไม่มีรูปใหม่ ช่วงนี้คงไม่เขียนอะไรมากหรอกครับ แล้วก็ตอบไม่ไหวด้วย เหตุการณ์ผ่านพ้นไปแล้ว ขอพักก่อน เรื่องนี้ผมไม่ได้บอกใคร ไม่อยากให้กังวลโดยที่ทำอะไรไม่ได้ คือไป รพ.แต่ตัว แบตมือถือกำลังจะหมด และอยากนอนพักด้วย

อ่านต่อ »

เมื่อวาน ส่งต้นฉบับไปโรงพิมพ์และสั่งพิมพ์แล้ว ก็เป็นอันว่ากระบวนการทำหนังสือโมเดลบุรีรัมย์เล่มนี้ จบลงเพราะทำอะไรอีกไม่ได้แล้ว

หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มที่ 4 ที่ผมทำทั้งกระบวนการ เขียน-เลือก-รวบรวม-ทำปก-จัดรูปเล่ม-แต่งรูปประกอบ-เรียงพิมพ์-ตรวจ-แก้-ส่งโรงพิมพ์ หนังสือคงจะพิมพ์เสร็จและจัดโดยส่งมาที่ VBAC ได้ในวันที่ 3 ก.ค. หนึ่งวันก่อนการเปิดตัวในงานอะไรสักอย่างของสภาการศึกษา ที่ทำเนียบรัฐบาล

เพื่อให้เข้าใจกระบวนการทำหนังสือแบบของผมเอง ดูได้จากบันทึกเก่าครับ — ควรอ่านทั้งสองบันทึกก่อนอ่านบันทึกนี้ต่อไป

• ถอดบทเรียนการทำหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ และ ๒
• คนนี้ไง ‘จารย์ปู ครูพันธุ์ก๊าก!

อันนี้แถม

• 9 Beliefs of Remarkably Successful People

ที่จริงเมื่อวานซืน ไปส่งต้นฉบับที่โรงพิมพ์มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ว่าเนื่องจากก่อนไปส่ง มีการแก้ไขที่ฉุกละหุกมาก แล้วมีจำนวนสั่งพิมพ์ที่มากพอสมควร ผมจึงไม่แน่ใจว่าต้นฉบับนั้นจะมีคุณภาพที่จะพิมพ์ได้ แม้ว่าเวลาจะกระชั้นชิดมาก แต่ก็นัดแนะกับโรงพิมพ์ว่าวานนี้ จะต้องขอตรวจปรู๊ฟก่อน แม้จะเสียเวลา โรงพิมพ์พูดไม่ออก ซึ่งเราก็เข้าใจว่าเวลาไม่มีแล้ว

ดังนั้นเมื่อกลับมาบ้านเมื่อวานซืน จึงลงมือตรวจต้นฉบับอีกครั้งหนึ่งร่วมกับคณะบรรณาธิการ คือครูปู หมอเบิร์ด และฝน ถ้าตรวจแก้ได้เมื่อคืนทั้งหมด เช้าขึ้น เอาต้นฉบับอันใหม่ไปให้โรงพิมพ์แล้วสั่งพิมพ์เลย จะประหยัดเวลาได้มากกว่าไปตรวจปรู๊ฟที่โรงพิมพ์แล้วแก้ไข

ในการตรวจแก้ขั้นสุดท้าย มีรายการส่งมาแก้ไขตลอดช่วงค่ำ แต่เวลาสำคัญคือตั้งแต่ช่วงห้าทุ่มจนแปดโมงเช้า ผมมีโอกาสอีกรอบหนึ่งที่ได้แก้ไขเรื่องการแบ่งคำทางขอบขวาของหน้า และการจัดรูปประโยคใหม่ทั้งเล่ม โปรแกรมเรียงพิมพ์ตัดคำได้ดีครับ แต่ตัดประโยคไม่ดี ต้องมาไล่ปรับเองทั้งเล่ม

ผมตรวจแก้มาทั้งคืน คิดว่าโอเคแล้ว แปดโมงเช้าจึงเตรียมดิสก์เพื่อส่งโรงพิมพ์ เจอรายการแก้ไขหมอเบิร์ดสุดละเอียดอีก ก็เลยแก้อีกครับ

แก้ไปจน 9 โมง มีความเห็นร่วมกันว่าพอแล้ว ต้องเตรียมดิสก์ไปส่งโรงพิมพ์แล้ว ถ้าทำจนสมบูรณ์แบบ จะเป็นการผิดปกติ ความสมบูรณ์แบบไม่มีประโยชน์อะไรเลยถ้าส่งงานไม่ได้ แต่เชื่อว่าด้วยความทุ่มเทของคณะบรรณาธิการที่ทำอย่างเต็มที ทำให้หนังสือนี้ มีคุณภาพดีเกินพอที่จะตีพิมพ์แล้ว

ผมได้อ่านหนังสือนี้หลายรอบมากๆ ชอบทั้งเนื้อหา ชอบทั้งความไหลลื่นของเรื่อง (คนเรียงเรื่องเก่ง) ชอบรูปประกอบ (คนถ่ายรูปเก่ง และคนเลือกรูปมาใช้เก่งมาก) อ่านไปทุกรอบ สะดุดใจประเด็นความรู้ใหม่ทุกรอบ

อ่านต่อ »

ผมไปสวนป่าเป็นระยะเวลานานอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ตั้งใจจะไปทำหนังสือโมเดลบุรีรัมย์เพื่อส่งโรงพิมพ์ก่อนสิ้นเดือนพฤษภาคม ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรีบขนาดนั้น ฮี่ฮี่ฮี่

ที่เคยทำมา เมื่อเรื่องพร้อม รูปพร้อม ผม (มือสมัครเล่น) จะใช้เวลาครึ่งอาทิตย์ในการเรียงพิมพ์ ปรับรูป วางข้อความและรูปภาพลงในร่างหนังสือ ปรับแก้เรื่องการแบ่งคำและการตัดคำที่ขอบบรรทัด และใช้เวลาอีกสองอาทิตย์ตรวจแก้รายละเอียดโดยทีมบรรณาธิการสามคน เครื่องมือที่เตรียมไปสวนป่า เป็นเครื่องมือสำหรับเรียงพิมพ์หนังสือครับ

แต่ปรากฏว่าเรื่องยังไม่พร้อม สั้นไป จำนวนเรื่องน้อยไป รูปยังไม่ได้รวบรวม จึงต้องรอทั้งเรื่องและรูป ในระหว่างรอก็เลยทำหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ (พิมพ์ครั้งที่ 3) กับ เจ้าเป็นไผ ๒ (พิมพ์ครั้งที่ 2) ส่งโรงพิมพ์ไปก่อน ทั้งสองเล่มไม่มีวางขายทั่วไปครับ จะมีขายที่ร้านค้าของหมู่บ้านโลกในสวนป่า ส่วนช่องทางอื่นยังไม่ได้พูดจาตกลงกัน แต่จะไม่วางขายตามร้านขายหนังสือ ที่เคยทำมา สั่งซื้อโดยโอนเงินเข้าบัญชีธนาคาร แล้วผมส่งหนังสือให้ทางไปรษณีย์ เรื่องนี้ไม่ยุ่งยากเพราะหนังสือกระจายอยู่ในวงชาวเฮ ซึ่งรู้จักกันหมด มีที่อยู่อยู่แล้ว หรือไม่ก็เป็นมหาวิทยาลัยสั่งซื้อมา ซึ่งจัดส่งไปให้เป็นล็อตๆ ได้ แต่ถ้าหากหนังสือจะกระจายในวงกว้างขึ้น ต้องหาระบบที่ดีมารองรับก่อนครับ

ทีนี้ในเมื่อหนังสือโมเดลบุรีรัมย์ยังทำไม่ได้เพราะครูบาป่วยเป็นงูสวัด ก็หาเรื่องอย่างอื่นทำ อย่างแรกก็ส่งหนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑/๒ ไปโรงพิมพ์แล้ว น่าจะพิมพ์เสร็จอาทิตย์หน้า

อ่านต่อ »