ลานซักล้าง

รู้มาตั้งแต่ค่ำวันศุกร์ที่ 10 แล้ว ว่าครูปูจะทำหนังสือในลักษณะ Blog-to-Book ขึ้นสักเล่มหนึ่ง

email: อยากทำหนังสือให้ได้แนวคิดประมาณว่า วิชาชีพครูยังมีหวัง หากครูมองปัญหาในแง่ดี และทุ่มเทเอาจริงเอาจังอย่างเต็มที่ แม้จะต้องลองผิดลองถูกไปตามแนวคิดและความตั้งใจดีที่มีบ้าง  แต่ภายใต้วิกฤตินักเรียนอาชีวะขณะนี้  “ครู” ก็ยังมีความหวังที่จะทำให้ดีขึ้น ๆ อยู่เสมอ  เพราะเรื่องราวดี ๆ ในวิชาชีพนี้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลา หากครูยึดมั่นใจวิชาชีพและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน  เหตุการณ์ดี ๆ แม้เพียงเล็กน้อย หากมองจากใจบวก ๆ ก็งดงาม ประทับใจสมกับเป็นงานสร้างคนได้

หนังสือในลักษณะนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ เรามีเจ้าเป็นไผ ๑ และ ๒ ที่กองทุนชาวเฮทำ มีเรื่องที่อยากป่วน ที่จอมป่วนทำ และมีอีกเล่มหนึ่งของพี่บางทราย ที่ สปก. จะสปอนเซอร์

ทีนี้หนังสือที่ครูปูจะทำนี้ (ทำเอง ถือลิขสิทธิ์เอง ออกทุนเอง ขายเอง ไม่เกี่ยวกับกองทุนชาวเฮฯ) ครูบาจะถือโอกาสนำไปแจกผู้ใหญ่ในวันที่ 23

ฟังแล้วก็มึนกระทันหัน งงว่าจะทำทันได้ยังไง!! โรงพิมพ์ใช้เวลาพิมพ์หนึ่งอาทิตย์ ก็หมายความว่าต้องส่งต้นฉบับตั้งแต่วันที่ 16 ตอนนั้น ตอนนั้นค่ำวันที่ 10 แล้ว ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย ผมก็อยากช่วยล่ะนะครับ แต่วันเสาร์ที่ 11 มีงานสำคัญอีก จะเริ่มทำได้ก็วันอาทิตย์ที่ 12 แล้ว มีเวลาทำหนังสือทั้งเล่มแค่สี่คืน จะเป็นไปได้อย่างไร(ฟะ)

ครูปูขอให้ผมเขียนคำนำให้ “โอ๊ย จะเขียนได้ยังไงในเมื่อไม่รู้ว่าหนังสือพูดเรื่องอะไร” นั่นแหละ จึงได้ลิงก์ไปยัง 14 บันทึกสำหรับหนังสือ พอได้เห็นความเชื่อมโยงของเรื่องราวแล้ว คิดว่าลื่นดีนะครับ สนุกด้วย เลยเขียนคำนำให้ในคืนวันที่ 10 นั้นเลย — โธ่เอ๋ย คำนำสองหน้าเรียงพิมพ์ เขียนบนจอก็ไม่เกินคืบหรอกครับ บันทึกนี้ยังยาวเสียกว่าอีก เรื่องแค่นี้ สบายมาก — อันนี้รวมตั้งชื่อหนังสือด้วย ชื่อแรกมันกว่านี้อีก แต่เปิดเผยในที่สาธารณะไม่ได้ ฮี่ฮี่ฮี่ ได้ทราบว่ามีคนหัวเราะจนตกเตียง

เพราะรู้ว่าการทำหนังสือทั้งเล่มนั้น ไม่ง่ายหรอกนะครับ ผมไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะครูปูส่งต้นฉบับให้โรงพิมพ์ได้ทันกำหนด ยิ่งถ้าจะต้องมาเรียนใหม่ทั้งกระบวนการ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำได้ทันกำหนด ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากโดดมาอาสาทำ ถึงกระนั้นก็ไม่มีความมั่นใจอยู่ดี ดังนั้นจึงแนะการเตรียมการ ให้ครูปูไปเตรียมล่วงหน้าในช่วงที่ผมยังไม่ว่าง เช่น ปก (คำนิยมถ้ามี) รูปรายละเอียดสูง ฯลฯ ครูบาก็คอยลุ้นอยู่ตลอดเวลา

เริ่มทำหนังสือด้วยคำสั่ง New ในโปรแกรมเมื่อบ่ายวันอาทิตย์ โชคดีมากที่ครูปูเคยร่วมในกระบวนการทำเจ้าเป็นไผ จึงไม่มีปัญหาเรื่อง workflow ของการตรวจแก้เอกสาร อัพโหลดขึ้น Google Docs ตรวจแก้ แล้วดูดมาเรียงพิมพ์ จนวันจันทร์นั่นแหละครับ ถึงได้รู้ว่า 14 เรื่อง ใช้เนื้อที่ประมาณ 70 หน้า โดยยังไม่ได้ใส่รูป แล้วตอนนั้นแหละ ถึงได้ติดต่อขอราคาหนังสือขนาด 96 หน้าจากโรงพิมพ์ โดยจะส่งต้นฉบับให้ในวันพฤหัส

ตลอดสี่คืนนั้น ผมปลีกวิเวก ไม่ได้เขียนบันทึกอย่างเคย (มีแบบโพสต์บันทึกเก่าที่เขียนค้างไว้มาโพสต์บ้าง หรือเอาวิดีโอคลิปที่น่าสนใจมาโพสต์ในลานเจ๊าะแจ๊ะบ้างในตอนที่พักจากการทำหนังสือ) ไม่ได้โทรหาใคร ไม่กินข้าว ไม่นอน — แหะๆ ที่จริงก็มีบ้าง — แต่น้ำหนักไม่ลดแฮะ! คือพอแม่รู้ว่าทำงานอย่างนี้อีก ก็ตุนเสบียงเต็มตู้เย็นหน้าห้องอีกแล้ว เราก็เกรงใจแม่ กินไปเรื่อยๆ ยิ่งเหนื่อยยิ่งกิน

ในส่วนประกอบสำคัญของหนังสือ ครูปูเอาเรื่องของครูบาแปะไว้ใน Google Docs อยู่แล้ว ส่วนเรื่องจากพี่บู๊ดขอนแก่น+(หมอ)เบิร์ดเชียงราย พี่ครูอึ่งลำพูน คำนิยมจาก ศ.ดร.กนก วงษ์ตระหง่าน และ ISBN จากหอสมุดแห่งชาติผ่านน้านิดพิด’โลก มาทางอีเมลในวันอาทิตย์-พุธตามลำดับ เมื่อส่งมาผมก็เติมลงไปในหนังสือนะครับ หน้าที่ผมคือช่วยให้ส่งต้นฉบับไปโรงพิมพ์ให้ได้ตามกำหนด

พอมาวันอังคารทำเรื่องรูปอย่างเดียวเลย แต่ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ เพราะว่าไม่มีให้เลือกมากนัก

เรื่องใหญ่มโหฬารคือ ปกยังไม่มีเลยครับ! รู้จากครูปูว่าโทรหาออตไม่ได้เลย คงยุ่งอยู่มั๊ง ไม่มีเวลาแล้ว ผมตัดสินใจลุยทำไปเลยโดยความร่วมมือของอาจารย์ที่ VBAC ที่ช่วยแซะโคบาลออกจากงานนิทรรศการในพื้นหลัง

ที่จริงมีการแปลงร่างอีกอันหนึ่งที่ทำเล่นระหว่างพักครับ ซึ่งเจ้าตัวไม่เลือก อันนี้ก็ต้องแล้วแต่เจ้าของหนังสือ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว

หลานๆ ที่เป็นพื้นหลัง ไม่ต้องเสียใจที่ไม่ได้ขึ้นปก เล่มนี้หนังสือของอาจารย์ครับ

วันพุธก็ตรวจคำผิด เครื่องหมายวรรคตอน ตอนทำเจ้าเป็นไผทั้งสองเล่ม ตรวจกันสามคน ใช้เวลาเป็นสัปดาห์ เล่มนี้ตรวจขั้นสุดท้ายชั่วข้ามคืน

ที่เป็นอย่างนี้ได้ เพราะบันทึกจากต้นทาง ตรวจแก้มาหลายรอบแล้ว ถึงกระนั้น ก็ยังเจอที่ผิด บอกปิดเล่มแล้วเมื่อคืน เช้ายังมีรายการแก้ ก็แก้ให้ ระหว่างขับรถไปส่งงานที่โรงพิมพ์ เจอรายการแก้ไขอีก คราวนี้โรงพิมพ์เป็นคนแก้

นำไฟล์ไปส่งโรงพิมพ์เมื่อเช้านี้ ตรงกับวันพระและวันหวยออก

ถ้าถามว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ทำได้ไหม [ไม่ตอบเชยๆ ว่าได้หรือไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว] ก็ต้องตอบว่าผมอาสามาทำเองครับ

« « Prev : Mr Mrs และ Ms

Next : หลักปฏิบัติของบล็อกเกอร์ » »