ลานซักล้าง

เวลาตกฟากของลานปัญญาเป็นวันที่ 4 ก.ค. 2551 15:22 เวลาประเทศไทย (ตอนนั้นเซอร์เวอร์อยู่ที่สหรัฐ เดือนต่อมาจึงย้ายกลับเมืองไทย) วันนี้จึงไม่ใช่วันเกิดของลานปัญญา แต่ผมอยากจะเขียนวันนี้ ก็เลยเขียน

ในรอบปีที่ผ่านมา ระบบมีเสถียรภาพดีเลิศเช่นปีที่ผ่านๆ มา ลานปัญญาทำงานตลอดวันตลอดคืน ตลอดทั้งปี รีบู๊ตเครื่องไปสักสามสี่ครั้งมั๊งครับ เซอร์เวอร์ของลานปัญญา แม้จะเก่าแก่มากแล้วแต่ก็ยังทำงานได้ดี ถึงจะไม่เร็วปรู๊ดปร๊าดแบบคอมพิวเตอร์สมัยใหม่ แต่เหลือเฟือสำหรับการใช้งานในลักษณะของลานปัญญาและต้องขอขอบคุณผู้ดูแล ซึ่งเป็นสมาชิกลานปัญญาที่ไม่ค่อยเขียนอะไร ยินดีที่จะทำงานเงียบๆ อยู่เบื้องหลัง ขอบคุณมากครับ ถ้าคุณไม่ช่วย คงไม่นิ่งอย่างนี้

อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ควรประมาทกับความเสื่อม ควรจจะจัดหาเซอร์เวอร์ใหม่เพื่อลดความเสี่ยงเกี่ยวกับอายุการใช้งาน และเสถียรภาพทางความร้อนจากการเปิดใช้งานตลอดเวลามาหลายปี เอาเซอร์เวอร์เก่าไปเป็นระบบสำรอง เงินส่วนนี้มีอยู่แล้ว จากการพิมพ์หนังสือ เจ้าเป็นไผ ๑ และ ๒ ขาย

ในส่วนของซอฟต์แวร์ ก็สมควรอัพเกรดไปใช้ Wordpress รุ่นใหม่ๆ ที่ใช้งานง่ายขึ้น ที่ยังไม่ได้ทำเสียทีเป็นเพราะผมมีงานเยอะ หากอัพเกรดซอฟต์แวร์ จะกลายเป็นงานหนักสองด้านพร้อมกัน ซึ่งทำไม่ไหว… ไม่รู้ว่ายังจำได้หรือเปล่าถึงความกังวลในตอนเริ่มต้นลานปัญญา ว่าจะต้องจ้างใครมาดูแลเป็นการเฉพาะหรือเปล่า ผมตอบไปว่าหากช่วยกันประคับประคองสมาชิกใหม่ รู้อะไรบอกอย่างนั้น แบบนี้ก็จะไม่เป็นภาระหนักกับ admin มากนัก ซึ่งในที่สุดท่านจอมป่วนก็ระดมช่วยกันเขียนคู่มือขึ้นมา ทีนี้ถ้าอัพเกรดซอฟต์แวร์ ก็ต้องปรับปรุงคู่มือด้วยนะครับ รูป/ตำแหน่งต่างๆ จะไม่เหมือนเดิม

เกิดคณะกรรมการสมาชิกสัมพันธ์ขึ้นมา ไม่มีใครแต่งตั้ง ไม่ต้องออกหน้า แต่มีขึ้นมาแล้ว (พี่ตึ๋ง พี่บู๊ด พี่ฑูร) เพื่อช่วยกันทำงานดูแลสังคมลานปัญญา

ปีที่ผ่านมา มีงานเฮย่อยๆ หลายครั้ง การจัดงานเฮใหญ่ยากขึ้นเนื่องจากสมาชิกว่างไม่ตรงกัน จึงรวมพลคณะใหญ่กันได้ลำบาก อาจจะจัดตารางกันง่ายกว่า หากนัดล่วงหน้าเป็นเวลานาน

หลังจากหนังสือเจ้าเป็นไผเผยแพร่ออกไปในวงกว้าง ทำให้มีสมาชิกกล้าตายใหม่ๆ เข้ามาเขียนในลานปัญญามากขึ้น ในขณะเดียวกัน มีการส่งบันทึกของปัญญาไปยัง Facebook อำนวยความสะดวกแก่ผู้ที่ชอบแบบนั้น

อ่านต่อ »

ถ้าน้ำไม่ท่วมได้ก็ดีหรอกครับ แต่ไม่รู้จะมาบ่นตอนนี้ไปทำไม ในเมื่อน้ำท่วมแล้ว เป็น Reactive approach เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง

ในหนึ่งปีที่ผ่านมา ผมเขียนเรื่องบ้านๆ มาเยอะแล้ว วันนี้จะลองเรื่องภัยในเมืองบ้าง คำว่าเมืองไม่ได้หมายถึงจังหวัดใหญ่ แต่หมายถึงชุมชนเมืองขนาดต่างๆ ที่มีถนนหนทางผ่านสะดวก จะเป็นหมู่บ้าน ตำบล อำเภอน้อยใหญ่ ต่างก็มีลักษณะของเมืองทั้งนั้น

เพราะว่าเราไม่มีแผนที่ความสูง การป้องกันน้ำท่วมจึงวางแนวป้องกันชั่วคราวได้ลำบากมาก เพราะไม่รู้ที่ไหนสูงที่ไหนต่ำ หากน้ำไหลเข้าท่วมเมือง ก็จะมีภัยซ้ำซ้อนจากคลื่นที่เกิดจากรถราวิ่งกันแบบไม่เกรงใจใคร บางทีก็เป็นคลื่นจากเรือ คนจะไปช่วยแต่รีบร้อน ดันไปสร้างคลื่นกระแทกบ้านเรือน เข้าใจได้ว่ามันเครียดมากครับ น้ำท่วม แถมมีคลื่นซัดมาโครมๆ บ้านจะทนไหวหรือไม่

สงสัยเหมือนกันว่าคลื่นทำงานอย่างไร หากทำแนวป้องกันเฉพาะบริเวณผิวน้ำ ให้มีส่วนจมน้ำ+เหนือน้ำสูงกว่ายอดคลื่นแต่ข้างล่างโบ๋ๆ แนวป้องกันแบบนี้จะดูดซับพลังงานของคลื่นได้มากน้อยแค่ไหน ก็ไม่ใช่ความคิดอันยิ่งใหญ่อะไรหรอกครับ แล้วก็ไม่ใช่ความคิดใหม่ในโลกด้วย

อ่านต่อ »

คืนนี้ มีเรื่องที่ไม่สบายใจเรื่อง “ความจริง” จากคนละด้าน เป็นคนละเรื่องเดียวกัน นำสู่ความไม่เข้าใจกันและความแตกแยก

ที่ใส่เครื่องหมายคำพูดหน้าและหลังความจริงนั้น เป็นเพราะไม่แน่ว่าความจริงจะเป็นข้อเท็จจริง — ข้อเท็จจริงไม่ต้องตีความ พิจารณาได้เองด้วยมโนคติ แต่ความจริงนั้นขึ้นกับมุมมอง เป็นการตีความส่วนตัวด้วยพื้นฐานจิตใจและข้อมูลที่มีอยู่ (มีทั้งอัตตา อคติ ค่านิยม และเรื่องที่รับฟังมา) เมื่อฟังบ่อยๆ เข้า เลยกลับกลายเป็นข้อเท็จจริงขึ้นมา ทั้งที่การตัดสินเรื่องที่ไม่รู้นั้น ยากจะเป็นการตัดสินใจที่ดีได้

• เรา สอน “กาลามสูตร” ไม่ครบ ตามพระไตรปิฎก
• “ความดี” ของคนไทยคืออะไร

เมื่อไม่สบายใจ ผมก็หาอะไรอ่าน คราวนี้อ่านพระไตรปิฎก เป็นที่รู้กันสำหรับผู้ที่ศึกษาพุทธศาสนา ว่าสิกขาบทที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัตินั้น มีที่ไปที่มาเสมอ ส่วนสิกขาบทอันแรกที่ทรงบัญญัติ คือเสพเมถุนเป็นอาบัติปาราชิก ขาดจากความเป็นภิกษุทันทีที่กระทำ

อ่านต่อ »

กรณี #น่านนะซิ เป็นกรณีที่ยาก เมืองน่านไม่ใช่เมืองผ่าน แม้จะเอาของไปบริจาค ก็จะต้องตีรถเปล่ากลับมา ทำให้ค่าขนส่งแพง(มาก)

เมื่อคราวน้ำท่วมใหญ่ที่น่านปี 2549 คราวนั้นใช้พันธุ์ข้าว 16 ตัน ผมโทรไปขอข้อมูลเพิ่มเติมจากกลุ่มฮักเมืองน่าน “คราวนี้เสียหายถึง 70 ตำบล เฉพาะตำบลที่ผมอยู่ ก็ต้องการพันธ์ุข้าวน่าจะถึง 4 ตัน” พันธุ์ข้าวที่ปลูกและกินกันในพื้นที่ เป็นพันธุ์ข้าวเหนียวสะเมิง แต่ทางกลุ่มฮักเมืองน่านติดต่อไปทางสะเมิงแล้ว ยังไม่ได้คำตอบ จึงต้องดิ้นรนหาทางอื่น ซึ่งทางกลุ่มได้ทราบจากศูนย์วิจัยพันธุ์ข้าวอุบลราชธานี แนะนำข้าวเหนียวพันธุ์ กข.6 ตรวจสอบต่อ พบว่ามีอยู่ที่ศูนย์ฯ ที่ชุมแพ แต่อาจจะมีเพียง 700 กก. ถึง 1 ตันเท่านั้น — #ArsaDusit เช็คราคาค่าขนส่งอย่างรวดเร็ว ในเบื้องต้น รถบรรทุกจากเชียงใหม่ไปน่านหมื่นสาม แต่จากชุมแพ(ขอนแก่น)ไปน่านแค่เจ็ดพัน หึหึ ค่าครองชีพไม่เหมือนกันมั๊งครับ มีอาสาสมัครจากเชียงรายบอกจะขนให้ฟรี ขออนุโมทนาด้วยนะครับ เรื่องนี้ยังต้องรอความชัดเจนว่าจะมีพันธุ์ข้าวจากเชียงใหม่หรือไม่

ผมติดต่อป้าจุ๋มในลานปัญญาว่ามีทางช่วยเหลือชาวบ้านได้หรือไม่ มีหรือที่เห็นคนเดือดร้อนแล้วป้าจุ๋มจะไม่ช่วย ได้เรื่องอย่างไรแล้วจะติดต่อกลับมา ถ้าให้ก็จะจัดการเรื่องการขนส่งไปยังน่าน ถ้าขายก็จะซื้อครับ (ตอนนี้คงติดต่อกันวุ่นทั่วประเทศ เสาะหาพันธุ์ข้าวที่ต้องการ) ทางกลุ่มฮักเมืองน่านจะติดต่อกลับมาเย็นนี้

อ่านต่อ »

วันนี้โกลาหลเช่นเคยครับ

มีนัดหมายออกไปดูพื้นที่ทำงาน ซึ่งสภาพดีมาก อยู่กลางเมือง เดินทางไม่ลำบาก (แม้ไม่ใด้อยู่เชิงบันไดรถไฟฟ้าก็ตาม) เข้าออกทางถนนหลายทาง เข้าจากถนนใหญ่ได้สามถนน ปากซอยอยู่ระหว่างสถานีรถใต้ดินสองสถานี ระยะเดินจากปากซอยสัก 500 เมตร ไม่ไกลหรอกครับ มีวินมอเตอร์ไซค์อยู่ข้างหน้าพอดี คำว่าข้างหน้าหมายถึงเผาขนเลย ข้างในมีสระน้ำเลี้ยงปลา มีที่สำหรับประชุมหรือทำกิจกรรม บรรยากาศร่มรื่นมาก ที่จอดรถดูครั้งแรกเหมือนมีน้อย แต่ถ้าดูละเอียดจะพบว่ามีอยู่พอสมควรทีเดียวครับ

แล้วผมไปเกี่ยวอะไร… ก็เพื่อนกัน ทำไมจะช่วยเหลือกันไม่ได้ล่ะครับ แต่ขนาดเป็นเพื่อนกันนี่แหละ นัดหมายเวลาแล้วก็ยังตื่นสาย ความบักโกรกไม่ปราณีใคร เลยลืมเอา EM ไปฝาก จะได้ทดลองบำบัด “คลองสวยน้ำใส” ที่ขุ่นคลักส่งกลิ่นโชย มัวแต่ตื่นเต้นกับโน๊ตบุ๊คตัวใหม่ซึ่งมาวันนี้ แหะๆ ไม่ได้ใช้โน๊ตบุ๊คมาหลายปีแล้ว (อย่าคิดว่าแปลก ควรคิดว่าแบกไปทำไม) ตัวนี้น่าจะสมบุกสมบันพอควร

ที่เขียนมา ยังไม่เกี่ยวกับชื่อบันทึกเลย…

อ่านต่อ »

มีเรื่องจะขอความเห็นครับ

กรณีน้ำป่าไหลหลากจากฝนตกหนักนั้น มีกรณีที่การช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ผู้ประสบภัยก็ยากลำบากเช่นกัน คือเนื่องจากน้ำไหลเชี่ยวมาก แพหรือเรือพายไม่สามารถจะทานแรงของกระแสน้ำได้

ทางราชการมีเรือ แต่เรือมักไม่มีเครื่อง (ทำไมก็ไม่รู้) เรือที่ติดเครื่องเรือ ก็ขนส่งลำบากและมักไม่ทันการ เรือมีความจำเป้นในการส่งอาหาร น้ำ ยา บุคลากรทางการแพทย์ กู้ภัย และอาสาสมัครลงไปในพื้นที่ ในบางกรณีก็ต้องนำคนเจ็บส่งโรงพยาบาล

ผมชอบแนวคิดที่อาจารย์ทวิชให้นักศึกษาม.เทคโนโลยีสุรนารี ลองทำแพใช้เครื่องตัดหญ้าเมื่อคราวน้ำท่วมโคราช เป็นการแสวงเครื่อง ลบล้างลัทธิซื้อแหลก แสดงให้เห็นชัดว่าความรู้ง่ายๆ ประกอบกับความกล้าที่จะแสวงเครื่องดัดแปลงวัสดุในท้องถิ่น ก็สามารถจะช่วยตัวเองในเรื่องของเดินทางในช่วงน้ำท่วม

อ่านต่อ »

วันนี้มีกำหนดนัดหมายตอนบ่ายโมงที่วัดบัวหลวง อ.สามโคก ปทุมธานี ในการอบรมการทำน้ำหมักจุลินทรีย์ และ EM Ball โดยการสนับสนุนของการประปานครหลวง #SaveTheRiver จึงนอนเอาแรงไปสักพัก ตื่นขึ้นมาเพราะโทรศัพท์ ดูนาฬิกานึกว่าเก้าโมงกว่า (ที่จริงบ่ายโมงสี่สิบห้าแล้ว!) ได้รับแจ้งข่าวฉุกเฉินถึงสถานการณ์น้ำท่วมหนักในจังหวัดน่าน ต้องรีบประสานการจัดเตรียมระดมความช่วยเหลือโดยด่วน

ที่ว่าฉุกละหุกนี้ ไม่ใช่ว่าไม่มีการเตือนหรือการคาดคะเนภัยล่วงหน้า เป็นเพราะมีการคาดการณ์ล่วงหน้าแต่ไม่ได้ทำอะไรต่อหลังจากนั้น มัวแต่มาลุ้นว่าแม่นหรือไม่แม่น ถ้าหากเรามีความสามารถและมีความมั่นใจในการคาดการณ์จริง ไม่ควรนั่งรอภัยพิบัติให้เกิดขึ้นหรอกนะครับ ควรจะเตรียมรับผลกระทบล่วงหน้า มนุษย์กระจ้อยร่อย ไม่มีกำลังที่จะต่อกรกับธรรมชาติได้ แต่หากได้เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า ก็จะบรรเทาผลกระทบไปได้บางส่วน

ที่จริงจะว่าไม่ทำอะไรเลยนั้น คงไม่ถูกเสียทีเดียว เพียงแต่การเตรียมการนั้นยังไม่พร้อม วอร์รูมภาคประชาชนยังไม่มี แบนด์วิธอินเทอร์เน็ตยังไม่มี อุปกรณ์สำหรับทำแผนที่สถานการณ์กำลังทำแต่ยังไม่เสร็จ ส่วนภาครัฐนั้นมีมติ ครม.ออกมาเมื่อวันที่ 4 เมษายน [มาตรการให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัย ปี 2554] ผ่านไปเกือบสามเดือนแล้ว ยังไม่มีพระราชกฤษฎีกาประกาศออกมา อันนี้ทำให้การให้ความช่วยเหลือของนิติบุคคลซึ่งมีกำลังมากต่อประชาชน ไม่ว่าจะโดยตรงหรือผ่านตัวแทน แทบทำไม่ได้เนื่องจากจะกลายเป็นค่าใช้จ่ายต้องห้าม (เป็นศัพท์ทางบัญชีแต่จะไม่อธิบายล่ะ)

อ่านต่อ »

ตามที่ได้แพลมเอาไว้ในบันทึก [jDrones] วันนี้ผมไปรับร่มบินพร้อมร่มที่มีลายเป็น custom logo มาแล้ว ขอโลโก้มาเมื่อหลายวันก่อนแต่ไม่ได้บอกว่าจะเอามาทำอะไร

ร่มบินชุดนี้ เป็นร่มบินไฟฟ้าขนาดกลาง แต่ไม่มีระบบขับเคลื่อน แบตเตอรี่ ระบบวิทยุควบคุม และระบบเซอร์โว ทั้งนี้เพราะไม่ได้ต้องการซื้อของสำเร็จรูป เนื่องจากจะนำไปให้เป็นของขวัญแก่ Jani ซึ่งเคยช่วยเหลือกันหลายอย่างตั้งแต่สมัยสึนามิปี 2004 โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการนำข้อมูลผู้ประสบภัยจากเว็บไซต์ที่ผมทำ ไปไว้ใจกลางทวีปยุโรป

อาจจะดูตลกที่ให้ของขวัญแบบไม่ครบชุด แต่ผมคิดว่า Jani มีความรู้ความชำนาญเรื่องนี้มากกว่าผมเยอะ ส่วนของวิทยุควบคุมเขามีอยู่มากมายคงไม่ซื้อใหม่ ซึ่งภาครับที่ต้องเข้ากันได้กับภาคส่ง จึงติดตั้งแบบสำเร็จรูปไม่ได้ มอเตอร์ไฟฟ้า “ขนาด 500″ 1200-1400 kv อาจจะมีอยู่แล้ว ใบพัดพลาสติก แบบ 9 x 6 และเซอร์โวอีกตัวหนึ่ง คงหาได้ไม่ยาก Jani มีของสำหรับทดลองมากมาย ดังนั้นแทนที่จะให้ของสำเร็จรูป ก็ให้เป็นกึ่ง kit ให้เขาเลือกส่วนที่ขาดไปเอง น่าจะสนุกกว่า

อ่านต่อ »

เมื่อคืนนอนเช้าไปหน่อย ตื่นขึ้นมาอีกทีบ่ายโมง…จ๊าก

มันเป็นเวลานัดหมายการโยน EM Ball ใน “โครงการบำบัดเจ้าพระยา 84 พรรษา เทิดไท้องค์ราชันย์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว” ของ อบต.บางน้ำผึ้ง อ.พระประแดง สมุทรปราการ ณ.บริเวณสวนใต้สะพานภูมิพล ๑ และ ๒

บ้านเกิดผมอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้ แต่ย้ายบ้านไปเมื่อผมอายุ 16 จบ ม.ศ.5 และสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ระยะสิบกว่ากิโลจากบ้านเกิดนี้ ไม่เคยมาเลยครับ แต่มี GPS ที่พึ่งได้ จึงตรงดิ่งมาบนทางด่วนด้วยความรวดเร็ว ระยะ 40 กิโลจากบ้านจึงใช้เวลาไม่นาน มาทันพิธีโยนลูกอีเอ็มพอดี

ท่ามกลางคนที่มาร่วมงานนับพันคน (ที่มาช่วยกันโยน EM Ball ซึ่งอบต.จัดการให้โรงเรียนและชาวบ้านช่วยกันปั้น เรียกได้ว่างานนี้ อบต.บางน้ำผึ้งประสบความสำเร็จอย่างงดงาม) เจอป้า/น้า/อาของอาสาดุสิตกลุ่มใหญ่ ไปทางไหนใครก็ไหว้เป็นฝักถั่วเพราะความอาวุโส เขินเหมือนกันนะเนี่ย ก็คงต้องยอมรับความแก่นี้ไปโดยปริยาย แก่แล้วยังไม่ตายน่าจะดีกว่าไม่แก่แต่ตายไปก่อน แก่แล้วก็ยังทำอะไรได้อีกเยอะ งานนี้เป็นภารกิจที่ 6 “คืนชีวิตให้เจ้าพระยา ช่วยปลา รักษาแม่น้ำ” #SaveTheRiver ของอาสาดุสิต ซึ่งทำกันมาอย่างต่อเนื่อง ดังที่เคยเขียนบันทึกไปแล้วหลายตอน… แล้วผมเป็นอาสาดุสิตหรือเปล่า??? เป็นหรือไม่เป็นจะแปลกอะไร แค่มีเพื่อนพ้องเป็นอาสาดุสิต ที่ต้องการทำในสิ่งที่พอทำได้ ให้เมืองไทยดีขึ้นก็พอแล้ว ซื้อเสื้อมาสองตัวแล้ว ยังไม่มีเสื้ออาสาดุสิต ส่วนใครจะเรียกขานว่าอย่างไรก็แล้วแต่ครับ เป็นเรื่องของเขา

อ่านต่อ »

ไปๆ มาๆ ก็วนเวียนอยู่แต่เตากระป๋องนี่ แต่ผมว่าน่าสนใจดีในแง่ที่ใช้เศษวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตร หรือกิ่งไม้เล็กที่หาได้ในธรรมชาติมาเป็นเชื้อเพลิง

รูประกอบจาก wikipedia คลิกบนรูปเพื่อขยายคราวนี้เป็น Coaxial downdraft gasification stove ครับ

เตานี้เหมือนกับที่ผมเคยทดลอง คือมีชั้น pyrolysis (เผาไหม้) อยู่ข้างบน และชั้น gasification อยู่ใต้ลงมา

เมื่อเกิดการเผาใหม้ เปลวไฟจาก primary burn บล็อกอาการจากภายนอกเอาไว้ส่วนหนึ่งและก่อให้เกิดความร้อนขึ้น ความร้อนทำให้อากาศในกระป๋องชั้นนอก ร้อนและลอยสูงขึ้นไปออกรูเล็กที่ด้านบน ภายในกระป๋องนอกเกิด negative pressure ดูดอากาศจากภายนอกและก๊าซจากกระป๋องชั้นในเข้าไปแทนที่ ก๊าซที่ออกมาจากไม้ผสมกับอากาศสามารถเผาไหม้ได้เป็น secondary burn ซึ่งคือเปลวไฟสีน้ำเงินที่เราอยากได้

รู secondary air ซึ่งเจาะกระป๋องชั้นนอก อยู่ต่ำกว่ารูที่ wood gas ออกมาเล็กน้อย

*** ขณะที่เขียนนี้ยังไม่ได้สร้าง เมื่อวานออกไปหาร้านตัดสังกะสี แต่ไม่เจอเพราะบ้านสมัยนี้มักไม่มีรางน้ำฝนแล้ว ***

แต่แนวคิดเป็นอย่างนี้ครับ ผมใช้กระป๋องน้ำอัดลมขยาด 325 มิลลิลิตร มีหัวและก้นกระป๋องสอบเข้านิดหน่อย ส่วนกลางกระป๋องเหมือนป่องออก ปากกระป๋องใช้ที่เปิดกระป๋องนมตัดออกทั้งหมด ได้กระป๋องที่ไม่มีฝาปิด มีเส้นผ่าศูนย์กลางของส่วนที่เคยเป็นฝา 2¼ นิ้ว

อ่านต่อ »