ผ่านไปอีกวันหนึ่ง
อ่าน: 3270วันนี้ ว่าจะไม่เขียนบันทึกแล้วเชียว เพราะว่าสิ่งที่เห็นว่าสมควรจะเขียน ก็เขียนไปเยอะแล้ว
ในการเรียนรู้นั้น สำคัญที่นำไปปฏิบัติให้เกิดประโยชน์จริง ทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่น ดังนั้นการเรียนรู้จึงไม่ใช่การอ่านเอาอย่างเดียว หรือฟังคำบอกเล่ามา (เรียกว่ารู้แห้งๆ) และการถอดบทเรียนก็ไม่ใช่การเขียนบันทึกเพื่ออะไรก็แล้วแต่ ถ้าหากเกิดการเรียนรู้จริง ก็จะต้องนำไปปฏิบัติได้ คือไม่เพียงแต่ทำได้เหมือนตัวอย่าง แต่จะต้องดัดแปลงแสวงเครื่องได้ตามข้อจำกัด และปรับปรุงได้อีก
วันสิ้นปี มีค่านิยมที่เรียกว่า “ไปเคาท์ดาวน์” ซึ่งผมไม่เคยไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนหรอกครับ หลีกเลี่ยงงานกลางคืนมาตั้งแต่เริ่มทำงานแล้ว ยกเว้นโอกาสพิเศษจริงๆ เท่านั้น ทั้งนี้ก็เพราะว่าสิบปีก่อนเกิดป่วยจนไม่ควรขับรถกลางคืน ตอนนี้ไม่มีคนขับรถประจำ ก็ไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงกับความไม่สมประกอบของตัวเอง
คืนนี้ก็เช่นกัน ผมก็จะเฝ้าบ้านตามเคย และเนื่องจากรู้ตัวว่าจะเฝ้าบ้าน เมื่อตื่นตอนบ่าย ก็ออกไปซื้อของที่ยังขาดอยู่ที่จตุจักร แต่ไม่ได้ของที่ขาด กลับไปได้ของอื่นๆ อิอิ
ทีนี้เริ่มจะเย็นแล้ว นึกขึ้นได้ว่ามีเลี้ยงกันที่บ้านของอาสาสมัครท่านหนึ่ง ก็เลยไปดูแห่ซะหน่อย ได้พบกับคุณหมูแฮมครับ
