ผ่านไปอีกวันหนึ่ง
อ่าน: 3158วันนี้ ว่าจะไม่เขียนบันทึกแล้วเชียว เพราะว่าสิ่งที่เห็นว่าสมควรจะเขียน ก็เขียนไปเยอะแล้ว
ในการเรียนรู้นั้น สำคัญที่นำไปปฏิบัติให้เกิดประโยชน์จริง ทั้งต่อตนเองและต่อผู้อื่น ดังนั้นการเรียนรู้จึงไม่ใช่การอ่านเอาอย่างเดียว หรือฟังคำบอกเล่ามา (เรียกว่ารู้แห้งๆ) และการถอดบทเรียนก็ไม่ใช่การเขียนบันทึกเพื่ออะไรก็แล้วแต่ ถ้าหากเกิดการเรียนรู้จริง ก็จะต้องนำไปปฏิบัติได้ คือไม่เพียงแต่ทำได้เหมือนตัวอย่าง แต่จะต้องดัดแปลงแสวงเครื่องได้ตามข้อจำกัด และปรับปรุงได้อีก
วันสิ้นปี มีค่านิยมที่เรียกว่า “ไปเคาท์ดาวน์” ซึ่งผมไม่เคยไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนหรอกครับ หลีกเลี่ยงงานกลางคืนมาตั้งแต่เริ่มทำงานแล้ว ยกเว้นโอกาสพิเศษจริงๆ เท่านั้น ทั้งนี้ก็เพราะว่าสิบปีก่อนเกิดป่วยจนไม่ควรขับรถกลางคืน ตอนนี้ไม่มีคนขับรถประจำ ก็ไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงกับความไม่สมประกอบของตัวเอง
คืนนี้ก็เช่นกัน ผมก็จะเฝ้าบ้านตามเคย และเนื่องจากรู้ตัวว่าจะเฝ้าบ้าน เมื่อตื่นตอนบ่าย ก็ออกไปซื้อของที่ยังขาดอยู่ที่จตุจักร แต่ไม่ได้ของที่ขาด กลับไปได้ของอื่นๆ อิอิ
ทีนี้เริ่มจะเย็นแล้ว นึกขึ้นได้ว่ามีเลี้ยงกันที่บ้านของอาสาสมัครท่านหนึ่ง ก็เลยไปดูแห่ซะหน่อย ได้พบกับคุณหมูแฮมครับ
เจ้าของบ้านเล่าว่าเพิ่งมาใหม่ได้สักอาทิตย์เดียว (แต่ซนเหมือนกับอยู่มานานแล้ว) หมูแฮมแอบไปกินเบียร์จากกระป๋อง จึงโดนผู้ที่ถูกแย่งกินแถมเบียร์ให้… แล้วเป็นครั้งแรกที่ผมก็เห็นหมาเมา เดินเป๋ หกล้มหกลุกชนมั่วไปหมด รูปนี้กว่าจะถ่ายมาได้ เจ้าของบ้านต้องจับให้อยู่เฉยๆ
ขอตัวออกมาจากงานเมื่อพระอาทิตย์เริ่มจะตก กินเป็ปซี่ไปแก้วเดียว กลับมาถึงบ้านตอนพระอาทิตย์ตกพอดี เจอว่าสาวมาบุกบ้านแต่ว่าไม่เจอกันเพราะไม่ได้บอกไว้ก่อน เพื่อนร่วมงานเก่าเอาไอติมมาฝากไว้ให้ครับ มีการ์ดอวยพรด้วยลายมือที่พอนึกออก ไอติมจาก www.izelato.com
ขอบคุณนะครับ ยังไม่ได้กินเลย
ในโอกาสขึ้นปีใหม่นี้ ขอให้ท่านผู้อ่านฉุกใจคิดได้บ่อยๆ อยู่กับความเป็นจริง ไม่ติดอยู่กับสิ่งที่คุ้นเคย [นันทิ] สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ก็ผ่านไปแล้ว คร่ำครวญไปก็ไม่ได้อะไร ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรง รู้จักละวางในสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นอนัตตา ให้โอกาสแก่ตัวเองได้แสวงหาและพบความสุขจากภายในครับ … ทั้งหมดที่ขอนี้ แต่ละท่านต้องทำเองทั้งนั้นเลย ดังนั้นจะได้หรือไม่ได้ก็อยู่ที่ตัวเองนะครับ
คิดว่าปีหน้า ผมคงเขียนบันทึกน้อยลงเยอะ จะได้เอาเวลาไปทำอะไรที่น่าทำครับ
1 ความคิดเห็น
ผ่านไปแล้วคืนหนึ่ง (เจริญพระพุทธมนต์ข้ามปี) แต่วันนี้ ยังไม่ผ่าน….
ตอนนี้ ฝนยังตกหนัก เมื่อคืนลุ้นว่าจะแล้งหรือไม่แล้ง แม้จะไม่แล้ง งานก็ผ่านไป….
เช้านี้ยังตกอยู่ จึงไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร เมื่อครู่ก็ไปเดินปลุกพระไปรับบิณฑบาต … ตอนนี้ ฉันกาแฟเสร็จแล้ว สมภารก็รอโยมจะมารับไปสวดชะยันโตงานวางศิลาฤกษ์วิหาร ซึ่งอยู่นอกเมืองออกไป กลับมาก็ต้องรอรับญาติโยมที่จะมาวันพระอีก…
ฝนตกตลอดก็ดีเหมือนกัน ขาดตกบกพร่องอะไร ทุกคนต่างก็ให้อภัย ไม่ถือสาหาความกัน เพราะทุกคนเข้าใจว่าเป็นเหตุสุดวิสัย ไม่อาจป้องกันได้… แต่ก็ขอยกย่องชมเชยด้วยใจ สำหรับผู้ที่ยังต้องทำหน้าที่อยู่ แม้ฝนจะตก….
ถ้าในชีวิตประจำวัน ซึ่งฝนไม่ตกตลอด ทุกคนให้อภัยกัน เห็นใจซึ่งกันและกัน ไม่ถือสาหาความ และต่างก็ทำหน้าที่ไปตามบทบาท…. สังคมอาจสงบสุขกว่านี้ ก็ได้
เจริญพร