ลานซักล้าง: ใจซักได้ ถ้ารู้ตัว / นตฺถิ ปญฺญาสมา อาภา / สุทธิ อสุทธิ ปจฺจตฺตํ นาญฺโญ อญฺญํ วิโสธเย / Improvement begins with I
ถ้าเมืองไทยไม่มีไฟฟ้า คงดูไม่จืดเลยนะครับ
ไม่ใช่แค่ไม่มีแอร์ ไม่มีแสงไฟ ไม่มีทีวี แต่เครื่องไม้เครื่องมือที่ใช้ไฟฟ้า หยุดหมด -> ไม่มีน้ำมัน (เพราะปัมป์น้ำมันใช้ไฟฟ้า) -> ไม่มีการขนส่ง -> ไม่มีอาหาร น้ำก็ไม่มี อืม…
« « Prev : เที่ยวงานมหกรรมประกวดเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 9
Next : ทำเว็บขายของ ไม่ให้ข้อมูลให้ครบ จะทำไปทำไม » »
 | Thinker and life-time learner with a broad spectrum of interests.  |
 | @ Lanpanya on Facebook @ My Facebook @ My Twitter @ Entire blog |
บันทึกที่ปรากฏในบล๊อกนี้ เป็นงานสร้างสรรค์ที่มีลิขสิทธิ์ ผู้เขียนอนุญาตให้นำงานเขียนไปใช้-ทำซ้ำ-ส่งต่อ-เผยแพร่-ต่อยอด-ดัดแปลง และอนุญาตให้ใช้ได้ในการหาประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ตราบใดที่มีการระบุต้นทางแห่งงานสร้างสรรค์ที่ใช้ วิธีทีสะดวกที่สุดคือการเชื่อมโยงกลับมายังบันทึกต้นทาง ซึ่งเมื่อเชื่อมโยงแล้ว ให้ถือว่าได้รับการอนุญาตจากผู้เขียนซึ่งเป็นเจ้าของงานเขียนโดยปริยาย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution Works 3.0 License
ปริมาณน้ำฝนสะสมวันนี้ จาก 07:00 น.
คลิกบนภาพเพื่อดูปริมาณน้ำในเขื่อน
5 ความคิดเห็น
คนเมืองที่โตมากับการอยู่กับแสงสว่างตลอดเวลาก็คง “ต้อง” ปรับตัวมากมาย คนชนบทที่คุ้นเคยและเลียนแบบการใช้ชีวิตแบบคนเมืองก็คงบ่นอุบแล้วในที่สุดก็จะปรับตัวได้ คนชนบทที่โตมาในชนบทที่กันดารมากมายคงยิ้มชอบใจกับสิ่งที่เปลี่ยนไปที่ความสงบในบางแง่มุมได้คืนมาสู่อ้อมอก ทั้งหมดนี้ถ้ามองมุมบวกแค่มองตัวเองก็ไม่มีอะไรให้ห่วงกังวลอนาคตข้างหน้าเท่าไร แต่ถ้ามองในมุมกว้างขึ้น สังคมน่าจะวุ่นวายพิลึก ขนาดมีแสงสว่างยังวุ่นวายกันไม่ยอมหยุดเลย…อืม…….แล้วคนเจ็บไข้ได้ป่วยจะเป็ยยังไงบ้างก็ไม่รู้ซิ ยุคนี้มีแต่คนเจ็บหนักที่ต้องพึ่งพิงเครื่องมือที่ต้องใช้ไฟฟ้าทั้งนั้น ห้องฉันเห็นคุณนะขาใหญ่เลยแหละ ไม่มีเครื่องมือที่หล่อเลี้ยงด้วยไฟฟ้า ทั้งหมดมีแต่……..
ประเด็นเรื่องนี้คือการชี้ไปที่ single point of failure ครับ กรณีของไฟฟ้า เป็น critical infrastructure ซึ่งกล่าวไว้แล้วในบันทึกถ้าเมืองไทยเป็นรัฐที่ล้มเหลว ควรจะระบุ critical infrastructure ที่จำเป็นเอาไว้ล่วงหน้า และมีการเตรียมการรองรับหากว่ามันหายไป เพราะว่าในขณะนั้น เมื่อไม่มี ตัวเรานั่นแหละครับที่เดือดร้อน
ไม่ว่าคนในเมือง หรือคนในชนบท ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันหากไม่มีไฟฟ้า ซึ่งทำให้ไม่มีน้ำมัน
ความคิดแบบ Proactive ไม่ควรเป็นไปเพียงเพื่อให้คนอื่นเรียกเราว่า Proactive แต่เป็นไปเพราะเรารับผิดชอบต่อตัวเองและคนหรือสิ่งที่เรารักได้จริง
ไฟฟ้า น้ำมันเป็นตัวล็อครูปแบบการดำรงชีวิตประจำวันของเรากันหมด เราน่าจะจำลองชุมชน หมู่บ้านฝึกการใช้ชีวิตแบบไม่พึ่งพิงสิ่งเหล่านี้ น่าสนุกนะครับ…ถ้าเกิดไม่มีไฟฟ้า น้ำมันจริงๆเราอาจจะใช้ชีวิตแบบนี้ได้คุ้นเคยมากขึ้น
ผมเจอความเห็นว่า เรื่องอย่างนี้ไม่มีทางหรอก จะเกิดขึ้นได้อย่างไร; ผมคิดว่าไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นคือถ้ามันเกิดแล้ว จะทำอย่างไรต่างหาก
คนที่จะปฏิเสธได้ว่า “ไม่” นั้น จะต้องรอบรู้ทุกทาง ควบคุมได้ทุกอย่าง และคิดจากทุกมุมแล้ว แล้วใครล่ะ จะตอบว่า “ไม่” ได้อย่างสมเหตุผล — เครื่องบินหนักกว่าอากาศ เคยเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้มาก่อน — เมืองไทยเคยเป็นบ้านเมืองที่สงบสุข ดูตอนนี้ซิครับ…
มีหมู่บ้านชาวปากะยอที่วัดห้วยต้ม อำเภอลี้ ลำพูน
รัฐจะเดินไฟฟ้าไปให้ พวกเขาปฎิเสธไฟฟ้า เขาก็ยังอยู่กันไดอย่างมั่นยืนและชัดเจนในการพึ่งตนเองด้านพลังงาน
ถ้าเกิดวิกฤติจริงๆ พวกเรานี่แหละควรจะไปขอความรู้จากชาวเขา้