อิอิ อ๊ะอ๊ะ ภาคทำไม
อ่าน: 3097มีคนมายุยงให้เขียนเรื่องทั่วไปที่ไม่จริงจังบ้าง
เอ้อ…ไม่จริงจังแล้วจะเขียนทำไมครับ รู้สึกตัวว่าเป็นคนแปลก แต่แปลกแบบรู้สึกตัว ฮาๆๆๆ
มาเล่นเกมส์ดีกว่าครับ ผมเปิดให้ถามคำถามว่า “ทำไม…” ความคิดเห็นละหนึ่งคำถาม ถ้าสมควรตอบ ผมจะนำมาเขียนตอบในบันทึกนี้นะครับ — ถ้าไม่มีใครถาม ก็ดีไปอย่าง คือไม่ต้องเขียน อิอิ
ทำไมจึงเขียนเรื่องที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ได้ราวกับว่าเป็นนักบวช
โอ๋ย ไม่กล้าอวดอ้างอะไรหรอกครับ เป็นชาวพุทธก็ศึกษาเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ถ้าจะบวช คงต้องพร้อมกว่านี้ ตอนนี้ยังไม่ได้บวช ก็เป็นฆราวาส(ที่พยายาม)ไปก่อน ผมอ่านเจออะไรที่คิดว่าน่าสนใจ ก็นำมาฝากเท่านั้นเองครับ ไม่มีใครทำให้คนอื่นเป็นไปได้อย่างใจตัว ตัวเองยังทำไม่ได้เลย ฮี่ฮี่ แต่พยายามนะครับ มีเผลอเป็นธรรมดา
ให้ได้แต่แง่คิดครับ ใครอ่านแล้วคิดอะไร ก็เป็นไปตามพื้นฐานของแต่ละคน ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ ถ้าชอบใจ ไม่ต้องอวย แค่เอาไปใช้แล้วได้ประโยชน์ก็ดีแล้ว
ทำไมถึง “เลือก” เฮฮาศาสตร์
แหะ แหะ ผมไม่ได้เลือกเฮฮาศาสตร์ครับ ผมเลือกสังคมที่อยู่แล้วสบายใจ เป็นตัวของตัวเองได้ไม่ต้องดัดจริต มีพื้นที่ให้แสดงความคิดเห็น แลกเปลี่ยนและเรียนรู้ไปได้เรื่อยๆ (ผมเก่งขึ้นทุกวัน) มีอิสระที่จะทำในสิ่งที่เห็นว่าควร ยอมรับ(ใจ)ผมในแบบที่(ใจ)ผมเป็น จะเรียกสังคมนี้ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ คำเรียกขานไม่สำคัญหรอกนะครับ… ตรงไปไหมเนี่ย 
ทำไมถึงเป็นคนที่แสดง “อาการเขิน” มากที่สุดเมื่อ “ถูกกอด” ทั้งที่เป็นธรรมเนียมของเฮฮาศาสตร์
ตอบแบบไม่ดัดจริต ว่าใจไม่นิ่งพอครับ
ทำไมมักอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ในสไตล์บุญชู ที่สระอูย๊าวยาว
ตอบยาวเพราะคนอ่านไม่ได้มีแต่คนถาม ประกอบกับผมไม่รู้ว่าทั้งคนถามกับคนอ่านที่ไม่ได้ถาม มีพื้นฐานอะไรมาบ้าง มีตั้งเยอะที่อาจจะไม่จำเป็นหรือไม่รู้เรื่อง+ไปไม่ถึง ซึ่งถ้าอยากรู้ก็ถามมาอีกได้ ถ้าไม่อยากรู้ก็ข้ามไป (ต้องตัดสินใจเอง) — อีกอย่างหนึ่งคือเป็นการสอบทานความรู้ของผมด้วย ใครเห็นแตกต่างก็แย้งมา ผมจะได้เรียนรู้ไปด้วย
รู้สึกว่าการตอบอะไรในบล็อก เหมือนเอาเด็ก ป.1 ถึง ม.6 มาอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน จะตอบแบบไหลไปเรื่อย สนุกอย่างเดียว ก็อาจจะเก็ตทุกคน แต่คงไม่ได้ประโยชน์กับใครเท่าไหร่หรอกนะครับ
บล็อกเลือกคน — คนเลือกบล็อก; อยากแลกเปลี่ยนกับบัณฑิต ก็เขียนเรื่องที่บัณฑิตอยากแลกเปลี่ยนด้วย
เขียนในบล็อก ข้อความจะอยู่ไปอยู่นานมาก เป็นการสื่อสารแบบหลายคนกับหลายคน (ไม่ใช่บุคคลต่อบุคคล หรือบุคคลกับหลายคน) ดังนั้นต้องพยายามไม่มั่วทั้งในตัวบันทึกและความคิดเห็น ในขณะเดียวกัน การเขียนบล็อกก็ไม่ใช่การปล่อยของ หรือเป็นพื้นที่โฆษณา ผู้เขียนเสนอประเด็นและให้ข้อมูลอ้างอิงไว้เพื่อที่ผู้ที่มาอ่านสามารถจะไปค้นคว้าต่อได้เอง ผมพยายามให้สิ่งที่เขียนมีค่าโดยไม่ขึ้นกับกาลเวลา คืออ่านเมื่อไรก็ได้ประโยชน์เมื่อนั้น
Next : เมื่อนายคุณอยู่บน…หอคอย » »
9 ความคิดเห็น
ทำไมคุณ Logos จึงเขียนเรื่องที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ได้ราวกับว่าเป็นนักบวช
ทำไมคุณ Logos ถึง “เลือก” เฮฮาศาสตร์คะ ?
ทำไมคุณ Logos ถึงเป็นคนที่แสดง “อาการเขิน” มากที่สุดเมื่อ “ถูกกอด” ทั้งที่เป็นธรรมเนียมของเฮฮาศาสตร์คะ
(เอ หัวเราะได้ป่าวหว่า หรือให้ถามอย่างเดียว? อืม…คงไม่เป็นไรมั๊ง)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก…..
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก….. เพราะใจไม่นิ่งพอค่ะ
ฮิ๊ว……
การไม่เขิน ไม่ได้แปลว่าใจนิ่งอย่างเดียว (ไม่ได้เป็นวันเวย์ฟังก์ชั่น)
ทำไมคุณ Logos มักอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ในสไตล์บุญชู ที่สระอูย๊าวยาวคะ