ลานซักล้าง

สายวันนี้ เจอทวิตของ จ.ส.100

@js100radio: ภูเขาไฟซินาบุงในอินโดฯพ่นควันดำโขมงขึ้นสู่ท้องฟ้าสูง5,000ม.เมื่อช่วงเช้าตรู่หลังสงบนาน400ปี อาจเป็นสัญญาณบอกเหตุระเบิดครั้งใหญ่#PNC

จาก https://twitter.com/js100radio/status/23200098707

แต่หาข้อมูลอ้างอิงไม่ได้ ค้นเน็ตดู ปรากฏว่าภูเขาไฟซินาบัง ปะทุเล็กๆ มาเมื่อ 10 วันก่อน พ่นเถ้าถ่านไปไกล 1.5 กม. เรียกว่าจิ๊บๆ

แต่ที่น่ากังวลอยู่เหมือนกันคือภูเขาไฟนี้ อยู่ในบริเวณทะเลสาปโทบา ซึ่งได้เคยเขียนบันทึกไว้แล้ว ว่าเคยระเบิดแบบมหาวินาศ ( VEI 8 ) เมื่อเจ็ดหมื่นหนึ่งพันปีก่อน (± สี่พันปี) การระเบิดครั้งนั้น มีเถ้าภูเขาไฟตก 15 ซม.ในอินเดีย และ 9 เมตรในมาเลเซีย

เป็นที่รู้กันว่าบริเวณใต้เกาะสุมาตรานั้น เป็นบริเวณรอยต่อของแผ่นเปลือกโลก ซึ่งเกิดแผ่นดินไหวบ่อย และมีการปะทุของภูเขาไฟบ่อยเช่นกัน

ภูเขาไฟระเบิดในระดับ VEI 8 อาจสร้างความเสียหายโดยตรง ครอบคลุมรัศมีถึง 1000 กม. (ถึงประจวบคีรีขันธ์) ส่วนระยะ 500 กม.จะแหลกราญหมด (ถึงตรัง พัทลุง และทะเลสาปสงขลาทั้งหมด มาเลเซีย สิงคโปร์ เกาะสุมาตรา)

อ่านต่อ »

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมจัด business matchmaking ให้ธุรกิจของรุ่นน้องสองคน ธุรกิจของทั้งคู่นั้นไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีความถนัดและจุดแข็งซึ่งอีกฝ่ายหนึ่งยังเก่งไม่เท่า ก็เลยจัดให้เจอกัน ให้ได้คุยกันเองโดยผมนั่งฟังเฉยๆ น่าจะเป็นการจับคู่ธุรกิจที่เหมาะสมดีครับ

ผมไม่ประสงค์จะออกชื่อทั้งสองฝ่าย แต่ทั้งคู่มีตัวตนจริงแน่ครับ

การจับคู่แบบนี้ เป็นการสร้างโอกาสให้กับทั้งคู่ แม้เราจะไม่มีส่วนได้เสียอะไร (รู้จักทั้งคู่นะครับ ไม่อย่างนั้นจะจับคู่ให้ได้อย่างไร) ไม่สำคัญว่าใครดีกว่าใคร ใครได้มากกว่าใคร แล้วไม่แปลกว่าในอนาคตเขาจะยังมองเห็นเราหรือไม่ แต่การที่มีธุรกิจที่เข้มแข็งขึ้นในเมืองไทย ก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วครับ

ก่อนที่จะจับคู่ เราก็ต้องประเมินทั้งสองฝ่ายก่อนเหมือนกันว่าเหมาะกันดี แต่ท้ายที่สุดแล้วต่างฝ่ายต่างต้องตัดสินใจเองครับ ผมเป็นพ่อสื่อ ก็ควรรู้ตัวว่าเป็นเพียงพ่อสื่อเท่านั้น

งานนี้เสร็จไป ส่วนจะสำเร็จหรือไม่-เขาจะตกร่องปล่องชิ้นกันหรือไม่ ต้องแล้วแต่ทั้งคู่ตัดสินใจเอง

ผ่านวันเสาร์-อาทิตย์ไป วันนี้วันจันทร์ มีการพบกันในระดับเจ้าของกิจการ ถ้าหากว่าเกิดความร่วมมือกันได้จริง จะเป็นเรื่องน่ายินดี

แต่ถึงแม้ไม่เกิดอย่างที่น่าจะเป็น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ทั้งสองฝ่ายก็ไม่ได้เสียอะไรเลยนะครับ โอกาสใหม่ผ่านเข้ามา ถ้าไม่รู้ว่าเป็นโอกาส ไม่กล้าแม้แต่จะลองคุย ก็น่าเสียดาย

คำว่ารัฐนั้น สำหรับผมคือองค์กรที่ดูแลประชาชน จัดการ เตรียมการเรื่องโครงสร้างพื้นฐาน ดูแลทิศทาง ดูแลความมั่นคงปลอดภัย เรื่องการต่างประเทศ แก้ปัญหาข้อพิพาทด้วยความเป็นธรรม ตรงไปตรงมา จะไม่ตรงกับนิยามในวิชารัฐศาสตร์ ก็ช่างเถิดครับ รัฐมีรายได้จากภาษีอากร ซึ่งประชาชน และกิจการเสียให้ ตามกติกาของสังคม (กฏหมายและประมวลรัษฎากร)

รัฐ (ที่ไม่ใช่รัฐบาล) เป็นองค์กรขนาดใหญ่ มีงบประมาณประมาณร้อยละยี่สิบของรายได้ประชาชาติ จึงจัดได้ว่าเป็นผู้ที่แข็งแรงที่สุดในประเทศ เป็นเป้าหมายอันหอมหวลสำหรับผู้ที่ต้องการครอบงำ

ส่วนอีกร้อยละแปดสิบของรายได้ประชาชาตินั้น เกิดจากกิจการต่างๆ ในภาคเอกชน ซึ่งมีความแตกต่างหลากหลาย แข่งขันกันอย่างอุตลุด โกง ติดสินบน เอาเปรียบ ฯลฯ แต่ก็ทำให้เราอยู่รอดได้จนวันนี้ แต่ว่าภาคเอกชน ก็แบ่งย่อยจนละเอียดเป็นเบี้ยหัวแตก จะทำอะไรก็ไม่มีกำลังพอ มีการรวมกลุ่มกันอย่างเข้มแข็ง แต่ก็เป็นไปเมื่อมีประโยชน์ร่วมกัน และมักเป็นไปในทางดิ่งตามผมประโยชน์ ส่วนการรวมกลุ่มในทางขวาง-ข้ามความรู้ความชำนาญเฉพาะทางนั้น กลับไม่ค่อยปรากฏ

อ่านต่อ »

วันนี้พาพ่อแม่ไปเที่ยวเขาใหญ่ อยากจะพาไปบ่อยๆ แต่ก็มักว่างไม่ตรงกัน ส่วนใหญ่เป็นผมไม่ว่างหรือแบตหมด นี่ขนาดไม่ได้ทำงานประจำกันทั้งนั้นนะครับ พอผมว่าง แม่ไปทำผม ไปซื้อของ พ่อมีนัดกับหมอ จิปาถะ ร้อยแปดกิจกรรม

เมื่อวานนี้ เกิดอยากพาไปเที่ยว ก็เลยถามกลางโต๊ะอาหาร ปรากฏว่าว่างตรงกันพอดี เลยนัดแนะกันไปกินข้าวแถวเขาใหญ่ ไปขับรถเล่น ไปคุยกันในรถ ถ่ายรูปมาโหลกว่า แต่เป็นรูปพ่อแม่ซึ่งถูกห้ามโพสต์โดยเด็ดขาด เลยเหลือมาฝากรูปเดียวครับ

ชื่อแก๊งค์ 203 คืออายุของพ่อ+แม่+ลูก เปลี่ยนชื่อจากปีที่แล้วซึ่งใช้ชื่อว่าแก๊งค์สามคนสองร้อย — ไปไหน ใครๆ ก็มอง เป็นแก๊งค์ ส.ว. ครับ พ่อแม่แก่แล้ว หน้าที่ลูก จะทำอะไรก็รีบทำซะก่อนจะไม่ได้ทำ

อ่านต่อ »

เมืองฝรั่ง ถนนมีชื่อถนน บ้านเลขที่คือหมายเลขที่เรียงกันตามถนน

บ้านเรา ถนนมีชื่อถนน แต่บ้านเลขที่ไม่เรียงกันแล้วแต่?ผู้ใหญ่บ้าน?ซึ่งออกเลขที่บ้านให้

ในญี่ปุ่น ถนนไม่มีชื่อ เฮ้ย! แล้วไปรษณีย์เค้าส่งจดหมายกันยังไง กลุ่มของบ้านที่ล้อมด้วยถนน เรียกว่าบล็อคครับ อ้างถึงบล็อคด้วยหมายเลขบล็อค แล้วในแต่ละบล็อคซึ่งมีหลายบ้าน ก็อ้างถึงบ้านด้วยบ้านเลขที่ บ้านเลขที่นั้นเรียงกันตามแต่ว่าบ้านไหนสร้างก่อนหลัง ดังนั้นเลยที่ของบ้านในบล็อคก็ไม่เรียงกัน

เราตัดสินสิ่งต่างๆ จากมุมมองและความคุ้นเคยของตัวเรา อะไรที่ไม่เหมือนกับสิ่งที่เราคิด กลายเป็นความพิลึกแปลกประหลาด อะไรที่ไม่เวิร์คเลยจะยังคงอยู่อย่างนั้นได้อย่างไร ที่จริงแล้วมันเป็นความแตกต่างไม่คุ้นเคย เพียงแต่เราเคารพความแตกต่างนั้นบ้าง ปรับตัวของเราเองบ้าง ก็จะอยู่ได้ครับ

อ่านต่อ »

เทพเสด็จเป็นตำบล อยู่ในอำเภอดอยสะเก็ด เชียงใหม่ อยู่เลยห้วยฮ่องไคร้ไปทางเชียงราย เป็นพื้นที่รอยต่อระหว่างเชียงใหม่ เชียงราย และลำปาง

ก็ไม่ใช่ความลับอะไรที่ผมมองหาที่ดินอยู่ ก็เลยไปเจอ thepsadejus.com เข้า พบว่ามีการรวมกลุ่มของชาวบ้าน ที่จะนำเสนอพื้นที่ของตัวเองต่อ “คนนอก” ในลักษณะของการรวมกลุ่มเสนอความเป็นธรรมชาติอันจุดแข็งของตน ทำให้นึกไปถึงเว็บที่นำเสนอข้อมูลท่องเที่ยวในพื้นที่ เช่นวังน้ำเขียว (จำได้ว่าเมื่อก่อนเว็บนี้สวยมากเลย เอ…หรือจำผิดเว็บหว่า)

อ่านต่อ »

รูปนี้ ใช้เป็นรูปแทน feed ที่ส่งบันทึกใหม่ของลานปัญญาไปที่ Facebook ครับ มาจากกล้องของอาราม ถ่ายเมื่อตอนไปเที่ยววัดพระแก้ว เชียงราย ตอน เฮฯ 6 ครูบาเห็นแล้วบอกชอบรูปนี้

ผมเลือกรูปนี้ ก็ตอนที่ค้นรูปหมื่นเจ็ดพันรูปที่เก็บไว้หารูปต้นไม้ ไปสะดุดตารูปนี้ คิดว่าแสดงลักษณะของชาวเฮได้ดี ในแง่ที่กอไผ่ แม้เกิดจากหน่อคนละหน่อ มีความรู้ความชำนาญที่แตกต่างกัน แต่เมื่อเติบโตขึ้นไป ใบไผ่กลับประสานเป็นกลุ่มก้อน แยกแยะไม่ออกไม่ว่าจะด้วยสีหรือรูปพรรณสัณฐาน ต่างเติบโตขึ้นสู่ท้องฟ้าในทิศทางเดียวกัน ไผ่ลำเล็กหรือลำใหญ่ก็ไม่สำคัญ เมื่ออยู่ในกอเดียวกัน ก็เป็นไผ่กอเดียวกัน บางลำโตไม่ทันลำอื่น บางลำโตแบบโค้งงอ ลำไม่สวยไม่เนียนก็ไม่เป็นไร — ที่จริง เรื่องนี้ก็แค่การเลือกรูปครับ ไม่ต้องมีเหตุผลก็ได้

อ่านต่อ »