ลานซักล้าง

วันนี้มีสารคดีมาสัมภาษณ์ คำถามน่าสนใจ+ตอบยาก แต่คุยกันสนุกดีทั้งหน้ากล้องและหลังกล้อง หลังจากคุยกันจบ ก็ไปซื้อของมาซ่อมแซมรอยแตกของไม้ในองค์พระ แล้วก็รีบกลับมาขัดพระต่อครับ

ตอนนี้ เอวพระเริ่มคอดลง รูปข้างล่างอาจดูยากสักหน่อย แต่เอาไปให้แม่ดูแล้ว แม่พอใจ ผมเอากาวลาเท็กซ์ผสมฝุ่นไม้ อัดเข้าไปในรอยแตกของไม้ ซ่อมแล้วก็ดูดีนะครับ (รูปข้างล่างก่อนซ่อม) ชิ้นงานท้ายสุดแล้วไม่โดนแดด ส่วนฐานคิดว่าจะวางในฝากระป๋อง แล้วหล่อด้วยอีพ็อกซี่ใส เพื่อรักษาฐานไม้ไว้ไม่ให้แตก

ยังต้องค่อยๆ ขัดเก็บรายละเอียดไปเรื่อยๆเสร็จเมื่อไหร่ ก็จะทาสี Flex แล้วปิดทองเลยครับ

อ่านต่อ »

ตั้งแต่เริ่มแกะพระไม้มาเป็นเวลา 12 วันจนวันนี้ ผมแทบไม่ได้เขียนบันทึกในบล็อกเลย ช่วงดึกๆ หนีไปเล่นทวีตเตอร์ แต่ช่วงกลางวัน แกะพระไม้ตลอดเวลาที่ว่าง

รูปซ้ายเป็นท่อนไม้ที่ยังไม่ได้แกะ ส่วนรูปขวาแกะ+ขัดจนถึงเมื่อกี๊

พระองค์ไม้นี้ได้รับแรงบันดาลใจจาก ฤๅษีอ้น (อ.อภิชาติ เจริญมา คนจริงแห่งลำปรายมาศ) ซึ่งแกะเล่นแปดปาง-วันพุธมีสองปาง

ผมคิดจะแกะพระองค์นี้ให้พ่อ จึงเลือกปางห้ามญาติ (ห้ามพยาธิ) แต่ดันจำผิด พ่อเกิดวันอังคารต่างหาก แต่โชคดีแม่เกิดวันจันทร์ ก็เลยเปลี่ยนเป็นให้แม่แทน ไม่เป็นไร พระอรหันต์ในบ้านทั้งคู่ ส่วนพระของพ่อ รอไม้โมกจากสวนป่า ซึ่งเป็นของฝากจากครูบา+แม่หวี ให้แห้งก่อนครับ

เมื่อขึ้นรูปพระได้แล้ว ต้องถามตัวเองบ่อยๆ ว่าเมื่อไหร่จะพอ วันนี้ตอบได้แล้วว่าพอแล้ว แม้ไม่สวยเหมือนพระโลหะหล่อ แต่เป็นงานที่ตั้งใจทำ ทั้งที่ตอนเริ่มต้น ก็ไม่มีความพร้อมในด้านใดๆเลย ทั้งทักษะ ความรู้ หรือเครื่องมือ

ระหว่างที่แกะพระ จิตใจผมไม่วอกแวก อยู่กับพระตลอด (ยกเว้นวันแรก ซึ่งเผลอนิดเดียว เลือดสาด แผลที่นิ้วโป้งในรูปข้างบน) ไม่คิดว่าการกระทำเรื่องนี้เป็นการฝึกสมาธิ แต่คิดว่าเป็นการฝึกอิทธิบาท น่าจะตรงกว่าครับ

อ่านต่อ »

ไม่ใช่อะไรกันนักหนาหรอกครับ นอกจากผม (และน้องๆที่มาดูวันแสดงพลุ ซึ่งยังไม่เป็นรูปร่างถึงขนาดนี้แล้ว) ก็ยังไม่มีใครอื่นที่เคยได้จับต้องพระไม้เลย

วันนี้เปิดตัวพระไม้ซึ่งสเลนเดอร์กว่าเมื่อวานเล็กน้อยให้แม่ดู แม่ว่าสวยมาก ไม่นึกว่าจะทำออกมาได้ขนาดนี้

แล้วก็ไปรับป้าจุ๋ม อวดป้าจุ๋มอีก ป้าจุ๋มว่าสวยเหมือนกัน เออ…ได้ใจ

จากนั้นก็ไปหาครูบา+แม่หวี ซึ่งชวนพิสูจน์อ่อมแซบ เกิดอาการติดขัดนิดหน่อย ป้าจุ๋มจะเดินทางพรุ่งนี้เช้า อยู่ร่วมไม่ได้ ส่วนผมก็ไม่อยากขับรถกลางคืน ก็เลยชวนกันไปตั้งแต่บ่าย ขับรถไปอีกสองร้อยเมตรจะถึงที่หมาย มี SMS มาถามว่าจะไปเมื่อไหร่ จะขอติดรถไปด้วย เหอ เหอ คนจะแห้วนะ…

เพื่อไม่ให้ทำร้ายจิตใจกันมากเกินไปว่าติดต่อมาเมื่อใกล้จะถึง ผมจึงเลี้ยวไปเสาชิงช้า ทีแรกคิดว่าจะไปซื้อยางรักกระป๋องกับทองคำเปลวมาติดพระไม้ ก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าจะแพ้ยางรักหรือไม่ ยิ่งมีแผลจากการแกะพระยังไม่หายเสียด้วย พอดีทางร้านแนะให้ทาสี Flex แล้วปิดทองทับ เออก็ดีเหมือนกัน เลยซื้อมาลอง ก่อนทาต้องเตรียมผิวให้ดีเสียก่อน พระไม้มีรอยแตกใหญ่ในเนื้อไม้หลายแห่ง

แล้วก็ไปหาครูบา ครูบานั่งมองพระแบบพินิจพิเคราะห์อยู่นาน แต่ไม่ได้ชมว่าสวย กลับบอกว่าองค์นี้มีองค์เดียวในโลก คือทั้งโลกนี้ คงไม่มีใครเอาไม้ยูคาลิปตัสมาแกะ เพราะทั้งแข็ง ทั้งเหนียว ฮา…

ว่าแล้ว แม่หวีก็นำไม้โมกซึ่งตั้งใจนำมาฝากจากสวนป่า ขอบคุณนะครับ

อยู่ดีๆ ผมก็เปิดปฏิทินในมือถือ เช็ควันเกิดพ่อแม่ ปรากฏว่าพ่อไม่ได้เกิดวันจันทร์! อ้าว!! แต่แม่เกิดวันจันทร์!!! ส่วนพ่อเกิดวันอังคาร!!!! มีไม้โมกขนาดใหญ่มาพอแกะปางไสยาสน์ (ประจำวันเกิดของคนเกิดวันอังคาร) ได้พอดีเลย!!!!! ครูบาว่าไม้ยังไม่แห้ง ให้เอาตากแดดไว้สักเดือนก่อน

พระไม้องค์นี้ จึงเปลี่ยนไปให้แม่แทน เมื่อกลับมาถึงบ้านก็บอกแม่ แม่ปลื้มมาก ได้แอปเปิ้ลปอกเรียบร้อยหนึ่งจาน

ไม้โมกสี่ท่อน, สี Flex กระป๋องเขียว, ทองคำเปลว, พระไม้, พระดินน้ำมัน และตุ๊กตาของขวัญปีใหม่ชิ้นแรกของปี

เมื่อวานงานเข้า ให้สัมภาษณ์รายการสารคดีอยู่หลายชั่วโมง คอแตกตามเคย แล้วไปหาความรู้ใหม่ที่งาน iZen @SIU ก็สนุกแบบต้องคิดครับ เมื่อวานเลยไม่มีเวลาทำพระไม้ต่อ

วันนี้หลังจากนอนเต็มที่แล้ว วันนี้คิดว่าจะไปสมัชชาสุขภาพ @ศุนย์ประชุมสหประชาชาติ ดีหรือไม่ จอมป่วน ลุงเอก ครูบา ขึ้นเวทีเวลาเดียวกัน แต่การประชุมใดที่ผมไม่ได้แสดงความคิดเห็น ไม่เป็นที่นิยมครับ ตอนบ่ายจึงแกะพระต่อดีกว่า

และแล้ว… พระไม้ก็ใกล้สำเร็จเต็มทนแล้วครับ

เทียบเมื่อวาน (ขวา) กับวันนี้ (ซ้าย)

อ่านต่อ »

ปรากฏว่าการตัดสินใจปั้นแบบพระจากดินน้ำมัน เป็นการตัดสินใจที่ดีมาก ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งสำหรับคำแนะนำครับ

ครั้งที่แล้ว ตอนผมปั้นพระดินน้ำมันออกมาเป็นแบบ ก็คิดว่าดีแล้ว แต่พอนั่งมองสัดส่วนไปมา ยังคิดว่าบึ้กเกินไป สัดส่วนก็ดูแปลกๆ เลยลองปรับสัดส่วนดูอีกทีครับ ได้พระที่บางลง

แบบพระดินน้ำมันเดิม (ซ้าย) กับแบบดินน้ำมันใหม่ (ขวา) — ถ้าอยู่ดีๆ แกะเลย จะแก้ไขไม่ได้ ตัดไม้ออกไปแล้ว ต้องทิ้งทั้งท่อน

อ่านต่อ »

ภาพชุดนี้ นับว่าถ่ายได้แย่มาก ฝีมือผมเองครับ

มีปัญหาแบบเดียวกับเมื่อปีที่แล้วคือพื้นโยกเยก แต่ปีนี้ เปิดหน้ากล้องนานเกินไป ประกอบกับถ่ายเจาะ (มุมแคบเพื่อให้ได้แสงพลุเต็มภาพ) จึงต้องกวาดกล้องไปมา แล้วนอนน้อยมาหลายคืนติดๆ กัน… อ้างไปเรื่อย… ดังนั้นภาพในชุดนี้ จึงมีความผิดพลาดมาก

สิ่งที่เรียนรู้มาก็คือ ไม่ต้องเปิดหน้ากล้องมากก็ได้ (ผมใช้ [S]hutter priority+Manual focus ที่ infinity) ความเร็ว shutter 1/8 ถึง 1/10 sec ก็พอ (ผมใช้ 1/3 sec เป็นส่วนใหญ่ แล้วตอนหลัง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมามั่วไปหมด) ดังนั้นภาพเป็นจำนวนมาก จึงไม่ชัดเท่าที่ควร+สั่นไหวด้วย

ก็ถือเสียว่าดูการผสมสีบนท้องฟ้าก็แล้วกันนะครับ 10 ½ นาที

อ่านต่อ »

เนื่องจากมีสถานที่ถ่ายทำที่ดี เมื่อมีพลุที่เมืองทอง ผมก็มักจะนำรูปมาให้ดู [วิดีโอพลุเมืองทอง จากตำแหน่งริงไซด์ ฝีมือคนบ้านใกล้เรือนเคียงซึ่งยังไม่เคยเจอกันแถวนี้ แต่ไปเจอกันที่อื่นไกลๆ]

คราวนี้ก็เช่นกัน มีรูป 791 รูป มาจากกล้องของน้องชาย ขยันถ่ายจริงๆ ใช้เลนส์ Canon EF 24-105mm f/4 L ตัวเบ้อเริ่มเทิ่ม ใช้เวลาดู 41½ นาที มีเพลงประกอบ 10 เพลง

ผมดูดรูปมาทั้งหมด เรียงตามลำดับเวลา ไม่ได้เลือกรูป แต่ก็ดี(เกือบ)ทั้งหมด — ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็ถือว่าฟังเพลงก็แล้วกันครับ ใช้ iPhoto ทำบน Mac แต่ตัด Ken Burns Effect ออกเพื่อประหยัดเนื้อที่

อ่านต่อ »

ก็นี่ล่ะนะครับ คนมีความอยาก นึกจะทำก็ทำเลย ทั้งที่ไม่เคยทำ ไม่มีทักษะใดๆ ถ้าทำเอามัน ไม่เดือดร้อนใคร ก็เป็นเรื่องส่วนตัว เหมือนพระไม้องค์ที่พยายามจะสร้างขึ้นมานี่ล่ะครับ

แต่ผมได้คำแนะนำดีๆ มากมาย คุณ LJ แนะนำมาหลายช่องทาง คิดแล้วดีกว่าจริงๆ นะครับ ก็เลยไปซื้อดินน้ำมันมาแกะแบบพระขนาดเท่าองค์จริง ซึ่งทำให้เทียบขนาด เทียบมุมกับการแกะไม้ได้ง่ายขึ้นมาก

ไม่ได้พยายามเป็นไฮโซหรอกนะครับ แต่ไปซื้อดินน้ำมันมาจากเอ็มโพเรียม (จ่ายในราคาเอ็มโพเรียมซึ่งไม่จำเป็นเลย) ซื้อจากที่นั่นเพราะไปธุระแถวนั้นพอดี

วันนี้ ใช้เวลาสองชั่วโมงแกะแบบพระขนาดเท่าองค์จริง วัตถุประสงค์คือเพื่อดูว่าจะต้องตัดไม้ออกตรงไหน ลึกเท่าไหร่

มีพลาดจริงๆ ครับ ต้องอุด ต้องปั้นพระกรใหม่ นี่ดีนะที่ไม่ดื้อ(มาก) ถ้าเป็นไม้ที่ทำอยู่ ต้องเริ่มใหม่หมดเลย

แกะออกมาทีแรก พระดินน้ำมันบึ้กไปหน่อย ต้องเจียรออกอีกรอบหนึ่ง ได้รูปร่างคร่าวๆ ดังรูปทางขวานั่นแหละครับ สัดส่วนตามร่างในกระดาษ สเลนเดอร์กว่านี้ แต่พอเป็นแบบดินน้ำมัน ทำไม่ได้เพราะไม่ได้ใส่แกนไว้ข้างมร ถ้าผอมกว่านี้ก็จะอ่อนเกินไป

ยังไม่ได้ใส่รายละเอียด ไม่มีเวลาแล้ว ยังไม่ได้ตั้งกล้องเพื่อถ่ายพลุเฉลิมพระเกียรติเลย — เขามาจุดใกล้บ้าน

พระดินน้ำมัน ยังขาดรายละเอียดอีกเยอะครับ แต่พอได้ไอเดียเกี่ยวกับมุมที่ตัด เพราะใช้ woodcut ทำ ไม่ได้ใช้การปั้น (ยกเว้นแขนขวาที่ผมตัดพลาดไป) ที่ดูเรียบคือเอานิ้วถูบริเวณที่เฉือนออกไป

ที่ร่างไว้ในกระดาษ มีจีวร มีรายละเอียดเพียบครับ โหย ไม่ได้ประมาณตัวเองเล้ย

สมัยเริ่มเล่นกอล์ฟเมื่อสิบห้าปีก่อน โปรบ่นว่าเพิ่งเริ่มเล่น บ่นเหมือนฝีมือระดับซิงเกิ้ลแฮนดิแค็ป (แต่พอฝีมือซิงเกิ้ล ก็เลิกเล่นซะงั้น)

คำว่า Blame Storming เกิดจากการเล่นคำ(เกือบ)พ้องเสียงกับ Brain Storming หรือการระดมสมอง

Urban Dictionary ให้ความหมายไว้สามอย่าง

Blamestorming (คำนาม) การประชุมอันหนึ่ง ซึ่งมีเป้าหมายจะค้นหา ว่าทำไมเป้าหมาย/เส้นตายจึงพลาดไป หรือทำไมงานจึงล้มเหลว และใครเป็นผู้รับผิดชอบ

Blamestorming (กริยา) การรวมหัวกัน หรือกระทำคนเดียว เพื่อหาว่าจะกล่าวโทษใครหรืออะไรดี สำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น, ตรงข้ามกับการระดมสมองเพื่อหาทางออกให้แก่ปัญหา

Blame Storming การที่องค์กรมารวมกันเพื่อเลือกสรรข้อแก้ตัว หรือแพะรับบาป

• ตัวอย่างจาก Gartner

อ่านต่อ »

เมื่อวานนี้ นอนตีหนึ่ง ออกจากบ้านตีสี่ครึ่งไปรับป้าจุ๋มกับ อ.วรากร ไปดูที่แถว อ.หนองบัวแดง ชัยภูมิ เพื่อดูทำเลสร้างหมู่บ้านเฮ ไม่รู้ตำแหน่งแน่นอนหรอกนะครับ แต่ก็ไป คือว่าถ้าไปดูที่เดียวกับระยะทางนี้ คงไม่คุ้มอยู่ดี ไหนๆ ไปแล้ว ก็ดูไปเรื่อยๆ เป็นโอกาสดีมากที่มี อ.วรากร ไปด้วย เพราะอาจารย์เชี่ยวชาญเรื่องเขื่อน เรื่องน้ำ

กินข้าวเช้าที่ร้านตาแป๊ะ ๑ แถววิเชียรบุรี อ.วรากรเลี้ยง ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ ล่อข้าวเหนียวตั้งแต่เช้าเลยครับ

จากนั้นก็ไป หนองบัวแดง มีภูเขาอยู่ทางเหนือ ตะวันตก และใต้ เป็นต้นแม่น้ำชี น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ แต่ดินไม่ดี ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลกใจ

ช่วงเช้าไปหยุดที่บริเวณที่คาดว่ามีประกาศขาย ซึ่งบรรยายไว้ว่าเป็นที่ผืนใหญ่ ไม่ติดเขต สปก. หรือเขตอุทยาน มีน้ำไหลผ่านกลางที่ ด้านหลังเป็นวิวภูเขาสวยสองลูก เหมาะกับการทำรีสอร์ต — ไม่เข้าใจทัศนคติที่จะขายที่เพื่อทำรีสอร์ตจริงๆ ที่อยู่ในหุบเขาถนนไม่ดีอย่างนี้ ใครจะมาเที่ยว — ผมคิดว่าขับรถเลยไปเยอะ เพราะไปหยุดในบริเวณที่มีโอกาสที่ “น้ำไหลผ่านกลางที่” ได้มากที่สุด พอขับเข้าไปหาภูเขา เห็นป้าย สปก. ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ (ถึงใช่เราก็ไม่ซื้อ เพราะซื้อขายไม่ได้)

เผอิญก่อนมาชัยภูมิ ป้าจุ๋มคุยกับเพื่อน ทราบว่ามีที่บอกขายอีกแห่งหนึ่ง อยู่อำเภอเดียวกัน ขนาดใหญ่กว่าที่ที่จะไปดูกว่าเท่าตัว แต่มีราคาเพียงครึ่งเดียวของที่แรก เราก็ขับดุ่ยๆ ไปดูกัน ถามทางชาวบ้านไปเรื่อย คิดว่าเข้าไปถึงที่ตามคำบรรยาย ตัวที่เรียงลำดับดังนี้ครับ {บ่อหรือลำธารใหญ่มีน้ำเยอะแต่ไม่เห็นว่าไหล} {วัด} {โรงเรียน} {ที่ดิน} ดูจากด้านถนน ที่นี้ไม่ติดน้ำ แต่เนื่องจากมีขนาดใหญ่มาก ด้านในอาจติดน้ำก็ได้ ถึงอย่างไร เมื่อดูจากโครงสร้างพื้นฐานโดยรอบแล้ว ยังไม่น่าสนใจครับ

ใกล้เที่ยงแล้ว คิดว่าจะไปกินข้าวในเมืองชัยภูมิแล้วแวะเขื่อนลำประทาวทางตอนเหนือ แต่ขับไปขับมาผ่านน้ำตกโตดตาน เลยแวะเข้าไปอุดหนุนอุทยานแห่งชาติเสียหน่อย แวะกินข้าวด้วย ขอให้เจ้าภาพจงเจริญเป็นครั้งที่สอง แล้วคุณลุงคุณป้า ก็เดินไปดูน้ำตก ส่วนผมยืนคุยกับเจ้าหน้าที่อุทยานหลายเรื่อง จะเรียกว่าคุยนั้นก็ไม่เชิง เพราะผมยืนฟังเสียเป็นส่วนใหญ่ เป็นเรื่องพระพลานามัยของในหลวง เรื่องศาสนา เรื่องความแตกแยกในสังคม และเรื่องที่ดินซึ่งแกพยายามจะเป็นนายหน้า (ฮา)

บ่ายสองโมง เปลี่ยนใจไม่ไปเขื่อนแล้ว ขับรถกลับบ้านเลยดีกว่าเดี๋ยวมืด สี่โมงเย็น มาพักกินไอติมตรงสีคิ้วซึ่งยังห่างจากบ้านอีกประมาณ 200 กม. จึงเปลี่ยนให้ อ.วรากร ทำหน้าที่แทน

กลับถึงบ้านโดยไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมาเลย