ลานซักล้าง

มีคนมายุยงให้เขียนเรื่องทั่วไปที่ไม่จริงจังบ้าง

เอ้อ…ไม่จริงจังแล้วจะเขียนทำไมครับ รู้สึกตัวว่าเป็นคนแปลก แต่แปลกแบบรู้สึกตัว ฮาๆๆๆ

มาเล่นเกมส์ดีกว่าครับ ผมเปิดให้ถามคำถามว่า “ทำไม…” ความคิดเห็นละหนึ่งคำถาม ถ้าสมควรตอบ ผมจะนำมาเขียนตอบในบันทึกนี้นะครับ — ถ้าไม่มีใครถาม ก็ดีไปอย่าง คือไม่ต้องเขียน อิอิ

อ่านต่อ »

http://stormadvisory.org/map/pacific/west/

เป็นแผนที่แสดงเส้นทางของพายุ ซึ่งเลือกดูเส้นทางพายุแต่ละลูกย้อนหลังไปได้ถึงปี 2488 ครับ

เช่นพายุที่เข้าแหลมตะลุมพุก นครศรีธรรมราช [1962 Storm #24] — จัดเป็น tropical storm แรงกว่า depression แต่ไม่ถึง typhoon (hurricane) ระดับ 1 — เป็นพายุที่ทำให้เกิด storm surge

หรือพายุไต้ฝุ่นเกย์ที่ขึ้นฝั่งที่อ.ท่าแซะ/อ.ประทิว ชุมพร [1989 Storm #32] — เป็นพายุที่ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วในอ่าวไทย และสร้างความเสียหาย (เท่าที่ทางราชการประเมิน) กว่าหมื่นหนึ่งพันล้านบาท

พระสุตตันตปิฎก
มัชฌิมนิกายะ มูลปัณณาสปาฬิ เล่ม 9
ข้อ 311 ย่อหน้า 1092

…พรหมจรรย์นี้
มิใช่มีลาภสักการะและความสรรเสริญเป็นผล,
มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งศีลเป็นผล (สูงสุด),
มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งสมาธิเป็นผล (สูงสุด),
มิใช่มีญาณทัสสนะเป็นผล (สูงสุด).
แต่พรหมจรรย์นี้ มีความหลุดพ้นแห่งจิต
อันไม่หวั่นไหว เป็นจุดหมาย,
นี้เป็นแก่น นี้เป็นที่สุด.

แปลโดย สิริ เพ็ชรไชย, ป.ธ.9 ประธานกองทุนสนทนาธัมม์นำสุขฯ ในพระสังฆราชูปถัมภ์ฯ และคณะ พ.ศ. 2551

ที่ทำ/ทนกันอยู่ในเวลานี้ เป้าหมายอยู่ไหน/กำลังทำอะไรกันอยู่ ชัดเจนหรือยังครับ…

อ่านต่อ »

หนังสือ Popular Mechanics เดือนตุลาคม 2009 ตีพิมพ์เรื่องของคนสี่คนประสบภัยพิบัติจากธรรมชาติ แต่ก็เอาตัวรอดได้ บทเรียนของคนทั้งสี่ เป็นคำแนะนำที่น่าพิจารณา ผมตีความตามแบบของผมเอง ส่วนถ้าอยากอ่านบทความต้นทาง ก็เชิญที่ลิงก์ข้างบนครับ

ภัยพิบัติเป็นสิ่งที่เราโดยมากไม่เคยประสบมากับตัว ดังนั้นจึงมักจะเป็นประสบการณ์ใหม่เอี่ยมเสมอ ที่ถาโถมกระหน่ำเข้ามาจนไม่สามารถจะตั้งตัวได้ หากไม่คิดหรือเตรียมการไว้ล่วงหน้า ก็จะผ่านไปได้ยาก

Some disasters are simply not survivable. But most are, and research on human behavior suggests that the difference between life and death often comes down to the simple—yet surprisingly difficult task of recognizing threats before they overwhelm you, then working through them as discrete challenges. The people who survive disasters tend to be better prepared and more capable of making smart decisions under pressure. Not everyone is born with these traits, but almost anyone can learn them. Here’s how to wire your brain for survival.

1. เตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์เลวร้ายที่สุด

เพราะเมื่อเกิดภัยพิบัติขึ้น สิ่งต่างๆ ที่เคยคุ้นเคย จะเปลี่ยนไป ขาดแคลน หรือไม่มีอีกต่อไป ดังนั้น เตรียมการล่วงหน้าซะก่อน ดีกว่าจะไปหาเอาหลังจากเกิดภัยพิบัติแล้ว: อาหาร ยา วิธีจุดไฟ แหล่งจ่ายไฟ แสงสว่าง เครื่องมือจุดไฟ มีดพร้า แม่แรง น้ำมัน พาหนะ ที่พักชั่วคราว เผื่อแผ่คนอื่นบ้าง ฯลฯ

2. อย่าตกใจจนสติแตก

การไม่มีสติ ยากจะตัดสินใจได้ดี เมื่อเกิดภัยพิบัติ เป็นปฏิกริยาของมนุษย์ที่มีอาการตกใจเป็นธรรมดา แต่ถึงอย่างไร มันก็ผ่านไปแล้ว เลิกบ้ากับมันได้แล้ว ตั้งสติพิจารณาความเสี่ยงให้ดี ถ้าเกิดแผ่นดินไหวรุนแรง ในเวลาที่เกิด เคลื่อนที่เข้าหา “สามเหลี่ยมปลอดภัย” เมื่อแผ่นดินไหวจบแล้ว ย้ายออกจากสิ่งปลูกสร้างโดยเร็วที่สุด ไม่ต้องโชว์ความกล้าหาญหรือบ้างานขึ้นมากระทันหัน

3. รอความช่วยเหลือ

ถ้าสถานที่ที่ประสบภัยไม่ได้อยู่ในสถานการณ์นรกแตก (เช่นไฟไหม้ หรือบ้านเรือนหายหมดมีคนตายเยอะ) สถานที่ที่ดีที่สุดที่จะรอความช่วยเหลือก็คืออยู่ตรงนั้นแหละ พยายามรวมกลุ่มไว้

4. อยู่รอดให้ได้หลังภัยพิบัติ

อะไรที่เคยมี อาจไม่มีแล้ว แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป มีชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ตีโพยตีพายอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์; ในสถานการณ์แบบนี้ ควรช่วยเหลือกัน เนื่องจากกลยุทธ์ “เห็นแก่ตัว” หรือ “ดีแต่พูด” ไม่ช่วยอะไรเลย — ชีวิตในปัจจุบัน ซับซ้อนจนไม่มีใครสามารถจะทำอะไรได้ทุกอย่าง เนื่องจากไม่มีทั้งความรู้ ความชำนาญ ตลอดจนแรงงานเพียงพอที่จะทำทุกอย่างเอง ดังนั้นจึงต้องพึ่งพาผู้ที่ยังรอดอยู่ ซึ่งก็อยู่ในความทุกข์ยากและต้องการความช่วยเหลือเช่นกัน — ถ้าอยากได้ความช่วยเหลือ ก็หัดช่วยคนอื่นซะบ้างครับ

เขียนหนังสือมาหลายเล่ม แต่ไม่เคยต้อง “ทำ” หมดทุกขั้นตอนแบบหนังสือเจ้าเป็นไผ ก็นับว่าเป็นโอกาสดีที่ได้ลองครับ ทั้งหมดนี้ เป็นการถอดบทเรียนสิ่งต่างๆ ที่ไม่อยากให้เกิด แต่ดันเกิดขึ้น เพื่อจะเป็นบทเรียนเผื่อว่ามีการทำหนังสือในครั้งต่อไป

เจ้าเป็นไผ ๑

การมาทำหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ จะเรียกว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้ครับ เกิดความสับสนขึ้น จนมีทีท่าว่าหนังสือจะไม่เสร็จทันกำหนด ซึ่งครูบาได้บอกผู้ใหญ่ไปหลายท่านแล้ว; ผมไม่ได้อยากจะมา “ทำ” แบบนี้เลยนะครับ ไม่เคยทำมาก่อน — แต่หนังสือเจ้าเป็นไผ เป็นความฝันของครูบา จะใจดำเพิกเฉย ปล่อยให้เป็นฝันค้างอย่างนั้นหรือครับ

ทั้งกระทุ้ง ทั้งแขวะมาหลายต่อหลายที ยาวนานมาตั้งแต่ยังไม่ตั้งลานปัญญา จนพอครูบาเขียนอีกครั้งหนึ่งในลานสวนป่า เมื่อปลายปี 2551 ผมก็ตัดสินใจเขียนเจ้าเป็นไผภาคพิสดารในทันที ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมาก ส่งการบ้านในคืนนั้นเลยเป็นคนแรกครับ…พร้อมทั้งเอารูปตัวเองที่แม่ถ่ายให้แปะไว้ด้วย ก่อนหน้านั้นไม่เคยแสดงรูปตัวเองเลย ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นใคร… เพราะว่าเขียนก่อนใคร สงสัยว่านั่นจะเป็นเหตุที่น้าแป๊ด+น้าอึ่งซึ่งทำหนังสือในเวลานั้น เรียงเรื่องของผมไว้ก่อนใคร (หรือจะเรียงมั่วก็ไม่รู้) ได้ทราบมาภายหลังอีกว่าจะเรียงชายหญิงสลับกันไป

เรื่องหนังสือ เจ้าเป็นไผ ​๑ นี้ น้าอึ่งตีปี๊บขอความร่วมมือล่วงหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว แต่พวกเราก็ต่างไป เฮ8 ที่กระบี่กัน มีคนส่งรูปให้รวบรวมไปทำหนังสือน้อยมาก สองน้าคงรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

อ่านต่อ »

เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2545 ผมถามคำถามกับเพื่อนพนักงานว่า

มีคนเอาโจทย์มาถามผม เลยอยากเอามาถามต่อ

->  ->  ->  <-  ->  ->  ->
 1   2   3   4   5   6   7

1 4 กับ 7 คนไหนเป็นหัวหน้า และเพราะอะไร

สนใจจะตอบไหมครับ บอกให้ก็ได้ ไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง เรื่องนี้มันสำคัญอยู่ที่เหตุผลต่างหาก

ระหว่างที่ทำหนังสือ “เจ้าเป็นไผ ๒” อยู่ในขั้นสุดท้ายอยู่นั้น ผมเปิดทีวีค้างเอาไว้ โชคดีที่ได้ดูรายการนี้พอดี สำหรับนักศึกษาคอเดียวกันที่พลาดชม หวังว่าจะชอบนะครับ

ขอให้รีบดูเนื่องจากเป็นไปได้ว่าคลิปจะหายไปเมื่ออกอากาศไปสักพัก (แล้วผมลิงก์ไปที่ hiptv.mcot.net เฉยๆ ไม่ได้ก๊อบปี้คลิปไว้ ตัวคลิปยังอยู่ที่ hiptv)

คำถามต่างๆ เป็นสไตล์ของพิธีกรที่ใช้สร้างลักษณะเฉพาะตัว/เฉพาะรายการนี้ ส่วนคำตอบนั้นนุ่มนวลตรงไปตรงมา

ขอบคุณ hiptv.mcot.net

อ่านต่อ »

โอย ง่ายจะตาย ก็เอาภาพมาตัดออกเป็นส่วนเล็กๆ แล้วขยาย แล้วจึงพิมพ์ไงครับ

ใช่แล้ว ง่ายจะตาย แต่มีที่ง่ายกว่านั้นอีกครับ ใช้โปรแกรม Rasterbator ทำให้; มีสองเวอร์ชั่นคือแบบออนไลน์​ จำกัดขนาดไฟล์รูปที่ 1 MB และแบบที่ทำในคอมพิวเตอร์ของเราเอง (บน Windows ใช้ .Net Framework 1.1 และบน Linux/OSX ใช้ Mono) ซึ่งไม่จำกัดขนาดของรูป

Rasterbator นำรูป​ (ซึ่งเป็นบิตแม็พ) ไปขยายขนาดของจุดแต่ละจุด แล้วเรียงออกมาในไฟล์แบบ pdf ซึ่งนำไปพิมพ์ในเครื่องพิมพ์ปกติได้ด้วย Adobe Reader — ถ้าดูรูปใกล้ๆ ก็จะเห็นเป็นจุดแบบดูรูปในหนังสือพิมพ์ใกล้ๆ (รูปขวา) แต่เมื่อดูไกลๆ ก็จะเห็นเป็นรูปขนาดใหญ่ (รูปซ้าย)

ควรระวังเรื่องการพิมพ์รูปสึขนาดใหญ่ด้วย เพราะราคาค่าหมึกแพง