ลานซักล้าง

เช้าวันนี้พี่ครูอึ่งติดงาน ก็นัดกันออกจากลำพูนไปส่งพี่ครูอึ่งทำงานก่อน แล้วมารับพี่สร้อยไปเที่ยวกันใกล้ๆ พอพี่ครูอึ่งเสร็จงาน ก็กลับมารับไปเที่ยวด้วยกัน

รายการระหว่างรอพี่ครูอึ่งวันนี้ ไม่เคยไปทั้งนั้นเลย จึงนับเป็นโอกาสดีของชีวิตครับ

ประดิมโดยการไปแถวหอศิลปะวัฒนธรรมเชียงใหม่ (ศาลากลางเก่า อนุสาวรีย์สามกษัตริย์) เริ่มด้วยกินไอติม แล้วไปกราบหลวงพ่อขาว พระบรมราชานุสาวรีย์สามกษัตริย์ (พญามังรายแห่งเชียงใหม่ พ่อขุนรามคำแหงแห่งสุโขทัย พญางำเมืองแห่งแพร่) แล้วก็เข้าไปเที่ยวภายในหอศิลปะวัฒนธรรม ใครยังไม่เคยมา น่ามามากครับ

อ่านต่อ »

วันนี้ อื้อหือ ไม่ได้เจอแบบนี้มานานแล้ว

แม้ว่าคงจะมีคนอีกมากมายที่งานยุ่งกว่าที่ผมเจอมาก ทุกคนก็ผ่านไปได้ วันนี้งานผมก็โกลาหลไม่น้อยครับ; ที่มาบ่นให้ฟังก็เพราะว่ารู้สึกว่าตัดสินใจถูกแล้วที่ “เกษียณ” ออกมา จริงอยู่ว่าในทึ่สุดแล้ว ก็ผ่านไปได้ ไม่เห็นตายสักหน่อย แต่ว่าถ้าไม่ต้องเจออย่างนี้ได้ก็ดีนะ

เมื่อวานตอนหัวค่ำ นอนไป 8 ชั่วโมง แต่เนื่องจาก “ขาดทุน” มาจากวันก่อนๆ หลังจากตามอ่านเรื่องชาวบ้านในทวิตเตอร์และเฟสบุ๊คแล้ว จึงนอนก็อกสอง ได้มาอีกสี่ชั่วโมง

พอ 10:00 ก็อาบน้ำแต่งตัวเดินทางไปเชียงใหม่ ไปบรรยายรอบแรกที่โรงแรมเซ็นทาราดวงตะวัน ผู้จัดบอกว่าผมจะพูดเรื่องการใช้งานซอฟต์แวร์อย่างเหมาะสม ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่เตรียมมาอ่ะ ก็ตอนแรกที่เชิญมาพูดบอกว่าเรื่องอะไรก็ได้ แต่ว่าผีถึงป่าช้าแล้วนะครับ พูดสดก็ได้ไม่เป็นไร ให้ผู้ฟังได้ข้อคิดบ้างก็แล้วกัน

ผู้จัดขอให้เริ่ม 12:45 เพราะรู้ว่าผมมีเวลาน้อยมาก บรรยายไปถึง 13:10 ก็เลิกครับ เพราะว่าจำเป็นต้องเดินทางไปอีกงานหนึ่งแล้ว — แม้ว่าไม่ไกลนัก แต่ก็ต้องไปเตรียมการอีก

ถึงอย่างไรยังตอบคำถามได้สองคำถาม คือ

1. มีวิธีใดหรือไม่ ที่จะช่วยให้พนักงานในองค์กรได้เข้าใจถึงความสำคัญ ของการไม่ใช้ซอฟต์แวร์ละเมิดลิขสิทธิ์ (แล้วถูกจับ) -> ตอบไปว่า ผมไม่มีคำตอบสำเร็จรูปให้ แต่แนะให้คุยกันบ่อยๆ ความสะดวกไม่ใช่ข้ออ้างที่จะละเมิดผู้อื่น ให้พยายามชี้ให้เห็นว่าการละเมิดลิขสิทธิ์กระทบทุกคน เล่าตัวอย่างใน “บริษัทเพื่อนบ้าน” ที่เคยโดนจับ อ้างไม่ได้ว่าพนักงานนำมาติดตั้งเอง ปรับบริษัทง่ายกว่าปรับพนักงาน และในที่สุดก็โดนจับและปรับไปแพงมาก เรื่องนี้เป็นผลประโยชน์ร่วมของทุกคน เมื่อบริษัทโดนปรับ กำลังของบริษัทในการขึ้นเงินเดือนและจ่ายโบนัสก็หายไปเยอะ คนที่ไม่ได้ทำก็จะโดนผลกระทบด้วย ถ้าจะเลี่ยงไปใช้ซอฟต์แวร์โอเพ่นซอร์สก็ใช้ได้ เพียงแต่ว่าจะเจอข้ออ้างเยอะแยะที่จะไม่ยอมเปลี่ยน เรื่องนี้เป็นธรรมชาติของคนที่ไม่อยากเปลี่ยนไปจากสิ่งที่คุ้นเคย แต่ว่าถ้าคุ้นเคยบนความไม่ถูกต้อง ก็น่าจะเปลี่ยนครับ
2. มีตัวอย่างของหน่วยราชการที่โดนจับเรื่องนี้หรือไม่ -> ตอบว่า ความจำผมไม่ดี จึงไม่ขอระบุชื่อ แต่ยืนยันว่ามี เพราะกฎหมายไม่ได้มีข้อยกเว้นให้ส่วนราชการ ทุกคนอยู่ใต้กฎหมายเดียวกัน (กฎหมายเป็นกติกาของบ้านเมือง ถ้าไม่ชอบก็ต้องเปลี่ยนในสภาครับ ตราบใดที่ยังไม่เปลี่ยน ก็ต้องปฏิบัติตามไป) การปฏิบัติตามกฎหมายก็เป็นเรื่องง่ายๆ ตรงๆ คือไม่ไปละเมิดผู้อื่นเท่านั้นเอง

อ่านต่อ »

คนเคยเป็นนักบริหารมาแล้ว ถึงอย่างไรก็ต้องวางแผนเป็น และเข้าใจด้วยว่าแผนกับการปฏิบัตินั้นเป็นคนละเรื่องกันครับ

ถ้าวางแผนแล้วคิดว่าอะไรๆ จะต้องเป็นอย่างนั้น ก็ไม่เรียกว่านักบริหาร แต่เรียกว่านักฝัน เพราะนักบริหารเข้าใจเรื่องข้อจำกัด และจะพยายามอย่างที่สุด ที่เอาชนะข้อจำกัดเหล่านั้น ถึงที่สุดแล้ว เมื่อไม่ได้ มันก็เป็นอดีตไปแล้ว ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า

I. พอพี่ครูอึ่งรู้ว่าจะมาบรรยายที่เชียงใหม่ แต่อยากจะนอนลำพูน ก็ชวนไปนอนที่บ้าน (1) ผมเกรงใจจึงต้องปฏิเสธไป (2) อีกอย่างหนึ่งคือผมรู้ตัวดีว่ายังปรับเวลานอน+ตื่นไม่ได้ พักอยู่ในโรงเรียนก็เกรงจะไม่สะดวก (3) ยิ่งกว่านั้นผมรู้ว่ายังเตรียมตัวสำหรับการบรรยายไม่พร้อม จึงต้องการการเข้าถึงเครือข่าย โดยในการนี้ ผมวางแผนจะยกคอมพิวเตอร์ที่ใช้อยู่ทุกวันขึ้นมาด้วย (แต่ไม่ได้บอกใคร — นี่เป็นเหตุผลที่เขียนบันทึกนี้ได้ และยังออนไลน์ตลอด 24 ชั่วโมงเช่นเดิมครับ)

II. วันนี้วางแผนจะออกจากบ้าน 7:30น. แต่เพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน (I.3) จึงเริ่มหอบสมบัติตั้งแต่ 6:30 และออกเดินทางได้ล่วงหน้าหนึ่งชั่วโมง เกือบบ่ายโมงก็มาถึงลำปางแล้ว วางแผนใหม่ทันที ขืนขับไปลำพูน จะโดนรุมประนามว่าทำไมมาเร็ว แล้วยิ่งถ้ารู้ว่าไม่ได้นอนมาด้วยละก็​ โหย ไม่อยากคิด แวะกินข้าว แล้วไปเที่ยววัดศรีชุมซึ่งขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแล้ว เป็นโบราณสถานศิลปะพม่าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย

อ่านต่อ »

ฝรั่งมีศัพท์คำหนึ่งว่า Urban Legend ซึ่งเป็นเรื่องเล่าต่อๆ กันไป โดยหาต้นตอไม่พบ แต่ผู้เล่าเชื่อเรื่องนั้น(จึงเล่า) แต่เพราะหาต้นตอไม่ได้ จึงไม่อาจสืบหาความจริงหรือปฏิเสธเรื่องนั้นได้ อาจมีการแต่งเติมเสริมต่อเรื่องให้น่าเชื่อถือขึ้น ไม่ว่าโดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม

Urban Legend ในยุคดิจิตอลนั้น การส่งต่อเรื่องราวง่ายมาก แล้วอย่าคิดเอาง่ายๆ ว่าการส่งต่ออีเมลจะไม่เพี้ยนนะครับ ตัวอย่างก็มีเยอะ เช่นเรื่องหญิง 7 คนดมตัวอย่างน้ำหอมแล้วตาย ซึ่งเป็นเรื่องเล่าที่เกิดหลังเหตุการณ์เครื่องบินชนตึกในปี 2544 แต่ยังเล่ากันอยู่อย่างเมามันแม้ในปัจจุบัน

ส่วนรูปภาพนั้นตกตกแต่งได้ง่ายมาก [แบบทดสอบ] เรื่องเสียงก็เห็นตัวอย่างในเมืองไทยแล้ว (การเมือง)

คนดังมักโดน

ก็ไม่รู้ว่าความดังมาเกี่ยวอะไร ในบริษัทที่ผมเคยบริหารงานอยู่ก็เหมือนกันครับ ชอบมีคนอ้างว่าผมว่าอย่างโน้นอย่างนี้ จนต้องบอกให้รู้ทั่วกันว่าหากมีใครอ้างอย่างนั้น ให้ไม่เชื่อไว้ก่อน เพราะว่าถ้าอยากให้ใครทำอะไร ผมจะติดต่อตรง แล้วคำกล่าวอ้างนี้ ให้ถามมาได้ทุกกรณี (จะผ่านหรือไม่ผ่านใครก็ได้ แต่ถ้าผ่าน คำตอบก็เป็นคำกล่าวอ้างเช่นกัน)

บิล เกตส์ แห่งไมโครซอฟท์ก็โดนครับ ความจริงเค้าก็เป็นคนทำมาหากินนะ การเข้าใจโอกาส ฉกฉวยโอกาส และประสบผลสำเร็จนั้น ไม่ใช่ความผิด ตราบใดที่ไม่ผิดกฎหมาย หรือเบียดเบียนใคร

อ่านต่อ »

คุยกับใคร ก็เครียดกันทั้งนั้น… หรือว่าเป็นเพราะผมหว่า

ตัวผมเองเคยเป็นคนที่มีความเครียดสูง มีตำแหน่งหน้าที่ และมีคนฝากความหวังไว้มากมาย ผมทำงานต่อเนื่องไม่ยอมพักผ่อน สั่งงานทิ้งไว้ตอนช่วงดึก พอเช้ามาผู้คนมาทำงาน ก็เริ่มทำไปได้ก่อน เมื่อผมเข้าไปในช่วงบ่าย ก็สามารถตามงานได้ทันที อย่างนี้บริษัทก็ดำเนินกิจการได้วันละ 20 ชั่วโมง ฝ่าช่วงวิกฤติเศรษฐกิจปี 2540 มาได้อย่างราบรื่น

แต่การทำอย่างนี้มีผลเสียมหาศาล เพราะว่าผม “หลงเพลินอยู่กับความสำเร็จ” สนุกกับทำงานหนักโดยไม่ได้ลาพักร้อนห้าปี ในที่สุดร่างกายก็ทนไม่ไหว ปี 2544 พอลาพักร้อนครั้งแรก ก็ป่วยหนักจนคิดว่าจะทำงานไม่ได้เสียแล้ว เล่นเอาคนที่ฝากความหวังไว้ ปั่นป่วนกันไปพอสมควร

ประสบการณ์เฉียดตาย ให้บทเรียนสำคัญแก่ชีวิต

อ่านต่อ »

ผมทำงานบริหารมานานปี ได้รับเชิญไปงานแถลงข่าวต่างๆ มากมายตลอดมา ซึ่งก็สารภาพว่าไม่ได้ไปหรอกครับ

วันนี้มีงานแถลงข่าวเปิดตัวเครือข่ายพลังบวก กลับรู้สึกว่าต้องมา จะติดตามจากสื่อก็ได้ครับ เผอิญผมรู้ดีว่าสื่อมีพื้นที่จำกัด จึงถ่ายทอดได้ไม่ครบ ก็เลยควรจะมาฟังเอง — ไม่ผิดหวังหรอกครับ แต่ผมจะไม่เขียนเรื่องที่ Igniter แต่ละท่านนำเสนอ เอาพื้นที่มาเขียนประเด็นที่พบเห็นดีกว่า

อ่านต่อ »

คืนนี้คุยกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่งซึ่งหนีไปนอนแล้วอย่างรวดเร็ว เก็บประเด็นที่ดีมาได้

เมื่อเราได้รับทางเลือกมา ก็คิดว่ามีอิสระที่จะเลือก — เรื่องนี้ น่าจะใคร่ควรดูอีกทีครับ — ทางเลือกที่ให้นั้นถูกกำหนดมาให้แล้ว อย่างนี้มันอิสระตรงไหน???

บรรดาข้อเสนอที่บอกว่าต้องเป็นอย่างนี้เท่านั้น ตกผลึกมาแล้ว อย่างนี้เรียกว่าข้อเสนอได้ยังไง???

ขับรถจากนครสวรรค์ไปพิษณุโลก ไปได้ทางเดียวหรือ???

จะหาทางออกให้กับปัญหาซับซ้อน มีทางออกทางเดียวเท่านั้นจริงหรือ???

เดี๋ยวนี้มีชื่อเรียกแปลกๆ ต่อท้ายด้วย -แท้ หรือ -เทียม ไม่ว่าแท้หรือเทียม ก็เป็นของจริงทั้งนั้นนั่นล่ะครับ

วันนี้ไปซื้อของมาทำมุขเล่น บางคนก็เรียกว่ามุขเทียม เพราะไม่ได้ไปแงะออกมาจากหอย แต่เมื่อทำเสร็จแล้ว ก็จะเป็นลูกปัดแข็งสีขาวนวลดูคล้ายมุข นำเอามาร้อยเป็นเส้นได้ ซึ่งใครจะดูว่าเป็นความพยายามจะเลียนแบบมุข ก็เรื่องของเขา แต่ว่าอย่าไปประกาศ ปิดป้ายไว้บนหน้าผาก ลงหนังสือพิมพ์ หรือโกหกใครว่าเป็นมุขก็แล้วกัน ตอแหลอย่างแรง แล้วพวกที่ต้องประกาศว่าเป็นอะไรนั้น ส่วนใหญ่เป็นของปลอมครับ

อ่านต่อ »

ไปสวนป่าเที่ยวนี้ เป็นครั้งที่ยี่สิบเห็นจะได้ แต่เป็นทริปยาวที่สุด และน่าจดจำเหลือเกิน ประสบการณ์ชีวิตเป็นประสบการณ์เฉพาะตัว ไม่มีวันใดเวลาใดเลยที่ทุกอย่างเหมือนเดิม ต่อให้ดูหนังในโรงหนังสองรอบ ผู้ชมก็ไม่เหมือนกัน

สวนป่าคราวนี้ ต้นไม้ฟื้นขึ้นจากฝน ต่างกับเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วซึ่งเป็นคราวที่คณาจารย์และนิสิตแพทย์ไปเยี่ยมสวนป่า คราวนี้พักที่กุฏิริมป่าที่แม่หวีจัดให้ เหมาะกับการปลีกวิเวก อากาศยังคงร้อนอบอ้าว สำหรับคนที่ทำงานอยู่ในห้องแอร์และมีความสะดวกสบายตามควร อาจจะคิดว่าเป็นเรื่อง “ลำบาก” “ไม่ได้” “ไม่ไหว” หรืออะไรต่อมิอะไรที่จะยกมาเป็น “เหตุผล” ซึ่ง “เหตุผล” นี้เป็นเพียงความคิด ถ้าใครๆ ก็อยู่ได้ ทำไมผมจึงจะอยู่ไม่ได้ — แต่ในอีกมุมหนึ่ง สักสิบกว่าปีก่อน เคยพาลูกน้องโขลงหนึ่งไปทำเวิร์คช็อปที่แพริมน้ำซึ่ง “ไม่มีอะไรเลย” เตรียมข้าวสาร น้ำ ปากกา ฟลิปชาร์ต กับเทปสองหน้าไป ส่วนวัตถุดิบสำหรับปรุงอาหาร ก็ซื้อเอาจากเรือที่มาขาย แล้วทำอาหารกินกันเอง ผมรู้สึกสนุก แต่ลูกน้องแซวแบบขำๆ ว่า “พี่สนุกอยู่คนเดียว สงสัยไม่เคยลำบาก” เออหว่ะ! ลืมคิดประเด็นนี้ไป แต่ผมก็อยากเห็นว่าใครเป็นยังไงเหมือนกันครับ

ไปสวนป่าเที่ยวนี้ ผมขับรถเรียบร้อยมาก เพราะว่าเพิ่งหายจากอาการโลกหมุนไม่กี่วันก่อนเดินทาง คราวนี้ป้าจุ๋มไปด้วย ก็เลยขับไปเรื่อยๆ ขาไปมีความสิ้นเปลืองเชื้อเพลิง 5.6 ลิตร/100 กม. ขากลับดีขึ้นมานิดหนึ่ง ได้ 5.5 ลิตร/100 กม. ขับด้วยความเร็วคงที่ ทิ้งระยะห่างจากข้างหน้า ไม่ต้องเบรค/เร่งเยอะนัก ก็สามารถประหยัดน้ำมันได้เยอะเลย

อ่านต่อ »

ไปสวนป่าเที่ยวนี้ อากาศร้อนจัด จึงอาบน้ำบ่อยมาก แล้วก็เกิดอุบัติเหตุจนได้ คือโทรศัพท์ร่วงลงมาจากกระเป๋ากางเกงที่พาดไว้ ไม่รู้เพราะโดนน้ำหรือว่าเพราะตกกระแทกหรือทั้งสองอย่าง โทรศัพท์จึงเดี้ยง ช่วงนี้ถ้าโทรศัพท์หรือ SMS มาแล้วไม่ตอบ ก็ขอให้เข้าใจด้วยนะครับ

ผมรู้สึกโชคดีที่ไปสวนป่าเที่ยวนี้ ได้เจอกับกลุ่มบ้านมกราซึ่งเป็น อ.โสรีช์และพี่น้องลูกศิษย์ของอาจารย์ พบกับผู้เป็นครูที่มีหัวใจของความเป็นครูอย่างเหลือล้น ประสบการณ์ที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกับทุกท่าน ได้สังเกต ได้เก็บประเด็นต่างๆ ก็เชื่อว่าตัวเองได้พัฒนาขึ้นบ้าง(มั๊ง)

รูปข้างล่างนี้ เป็นรูปเก็บตกจากคืนวันก่อนๆ ซึ่งถ่ายด้วยกล้องที่ต้องเอากลับมาอัพโหลดที่บ้านครับ

อ่านต่อ »