ลานซักล้าง

กลุ่มบ้านมกรา ซึ่งเป็นลูกศิษย์ อ.โสรีช์ จะกลับกันพรุ่งนี้ ดังนั้นวันนี้จึงเป็นวันที่จะขมวดกระบวนชุดความรู้ ประจวบกับ ดร.ศักดิ์พงศ์ พา นศ.ปริญญาเอก จาก มรภ.สารคาม แวะมาด้วย ได้เจอ session เทอร์โบชาร์ต หวังว่าไม่ช็อคนะครับ

การเรียนรู้ที่สวนป่า ไม่ใช่การจับความรู้ยัดใส่กระโหลก แต่เป็นการชี้ ตั้งคำถาม กวนประสาท ให้ฉุกคิด เรียนรู้เอง เข้าใจเอง สงสัยก็แลกเปลี่ยน/ไม่เพียงตั้งคำถาม รอคำตอบสำเร็จรูปจากครูอาจารย์หรือตำรา

แผ่นดินก็พานศ.มาสมทบเป็นกลุ่มที่สามครับ หนุกหนาน

วันนี้นอนพักครึ่งวัน เจอป้าจุ๋มสั่งอารามดีลิเวอรี่ พร้อมพญามือเหล็กทั้งขวด

บ่ายจะมีฉลองค่าย มีหมอแคนครับ

Posted by Wordmobi

เมื่อเย็น เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ที่มีผู้ใหญ่ชาวเฮ มารวมกันเป็นจำนวนมาก เราถือโอกาสนั่งคุยกันวงใหญ่

ก่อนอาหารเย็นเมื่อวาน อ.โสรีช์บอกว่าเห็นชีวิตครูบาเป็นธรรมชาติมาก น่าจะดีหากสามารถเทียบเคียงชีวิตธรรมดากับพุทธปรัชญาได้

เช้านี้ หลังเดินชมสวนและอาหารเช้า ก็เป็น session ชำแหละครูบา

หลังกินข้าวกลางวัน พี่บางทราย ลุงเปลี่ยน และป้าหวาน แยกกลับขอนแก่น อ.ไพลิน+คุณพรรณา กลับลำพูน ครูปูกลับกรุงเทพ

แล้วก็ปั้นดินกัน ชั่วโมงแรกก็ขึ้นรูปกันได้ทุกกลุ่ม

มีกลุ่มพิเศษอยากทำครับ ต่างเป็นศิลปินเดี่ยวเพราะกติกาบอกไม่ให้พูดกัน สองคนจึงแยกกลุ่ม-คุยกันมันกว่า

ใช้เวลาปั้นสามชั่วโมง พอห้าโมงเย็น เด็กๆ ก็ไปเก็บผักมาทำกับข้าวกัน

อาจารย์โสรีช์ไปเดินเที่ยวสวนป่าอย่างเจาะลึก กลับมาทันตอนฝนตกจะพอดี ไม่ได้หลงหรอกนะครับ อาจารย์เดินกลับมาเอง ตามเสียงนกยูงมา มาถึงมืดไปหน่อย อาจารย์เห็นมอเตอร์ไซค์ แต่มอเตอร์ไซค์ไม่เห็นอาจารย์ แม่หวีจุดทูป นกยูงร้องทันที แง้วววว แง้วววว

ปั้นพระสองครั้ง ฝนตกทั้งสองครั้ง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ อิอิ

ผมโดนฝนเมื่อเย็น รีบมาอาบน้ำ แต่ท่าทางรอดยาก กินพญามือเหล็กของป้าจุ๋มไปสามเม็ด วันนี้จะรีบนอน ถ้ามีถอดบทเรียนปั้นดิน ต่างคนต่างมีประสบการณ์ของตัวเอง ไม่ต้องรอเฉลยหรอกครับ ได้อะไรก็ได้เองนะ

Posted by Wordmobi

บันทึกนี้ เขียนไปเรื่อยๆ ทั้งวัน ตามแต่จะมีอะไรน่าเล่าหรือไม่

รศ.ดร.โสรีช์ โพธิแก้ว นำลูกศิษย์ประมาณ 20 ท่านมาสวนป่า บอกอยากมาเรียนชีวีต ชาวเฮซึ่งได้มีโอกาสอ่านหนังสือที่ระลึกงานเกษียณอายุท่านอาจารย์ ต่างก็อยากแลกเปลี่ยน+ขอคำแนะนำถึงพุทธวิถีของอาจารย์

งานนี้ การเชื่อมกรุงเทพ-บุรีรัมย์เกิดขึ้นได้เพราะพี่อึ่ง (ผอ.ดวงพร รร.มงคลวิทยา ลำพูน) ซึ่งอยู่ในทั้งสองกลุ่ม ขอบคุณครับ

อ่านต่อ »

เมื่อสองอาทิตย์ก่อน นิสิตแพทย์มาอบรม ให้ปั้นพระดินเหนียว มีลูกเล่นอยู่ในแบบฝึกหัดนั้นมากมาย

มีอยู่อันหนึ่งซึ่งยังไม่ได้อธิบาย คือการไม่ตัดสินทันทีที่ปั้นพระเสร็จครับ

รูปซ้ายคือพระที่ปั้นทิ้งไว้หนึ่งคืน รูปขวาคือสองอาทิตย์ให้หลัง

อ่านต่อ »

ธรรมดาวันสุดท้าย มักจะเป็นวันขมวดกระบวนวิชาที่ได้เรียนผ่านกันมา

วันนี้จะต้องขับรถกลับบ้าน ผมจึงนอนสองก๊อก ตื่นก๊อกแรกตอนตีห้าครึ่ง มีแสงแล้ว ไก่ขันลั่นป่า นกยูกแหกปากตามเคย ยังไม่ใช่เวลา ก็เลยนอนต่ออีก แปดโมงครึ่งครูบาโทรมาตามไปกินข้าวเช้า แต่…เฮ้อ…ยังไม่ได้เก็บของเลย จึงเริ่มจัดการข้าวของและขยะ ไปอาบน้ำแล้วกลับมาเก็บของต่อ

เสร็จราวสิบโมง ว่าจะไปลา เจอ session สุดท้าย หมอป่วนกำลังเล่าเรื่องเรื่องที่อยากพูด สนุกสนานพร้อมแง่คิดตามเคย อ.สุชาดา/SCG มาถามว่ามีอะไรอยากฝากเด็กๆ อีกหรือไม่ แง่คิดต่างๆ ให้ไปหมดแล้ว ถึงไม่คิดก็ยังได้ความเพลิดเพลินไป จึงบอกไปว่าไม่มีแล้วครับ ครูบาก็เลยขมวดกิจกรรมทั้งหมดให้ฟัง แต่ที่มหาชีวาลัยอีสานนั้น ไม่ได้เป็นกระบวนวิชาการ ดังนั้นแทนที่จะเป็นการขมวดปม กลับเป็นการคลายปมเรื่องความเข้าใจในชีวิต ด้วยภาษาที่ฟังง่ายแต่ลึกซึ้ง — เล่าไม่ได้ หาฟังเองก็แล้วกันครับ ให้โอกาสกับตัวเองหน่อย

ออกจากสวนป่าสิบเอ็ดโมง ถึงบ้านสี่โมงเย็น มีข้าวกินทันที รถไม่ติด มีด่านบ้าง แต่ตำรวจสองมาตรฐาน ไม่ตรวจผม (ขับมาคนเดียว) เขามักเรียกรถกระบะที่ขนคนมาข้างหลังเยอะๆ

อ่านต่อ »

ตื่นเช้าด้วยความสดชื่น ไปเก็บผักก่อนกินข้าว

พี่บู๊ดต้องกลับขอนแก่นก่อน ขอบคุณนะครับ จำมาสองสามกระบวนท่า แล้วมะเดี่ยวก็มา

จากนั้นเป็นกิจกรรมอึกทึก ชื่อว่า วิชาเป็นกิ๊กกับวัว ของครูบา แจกลูกวัวและวัวท้องแก่ให้กับทั้งหกกลุ่ม… พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง ใครนำใครตามยังไม่แน่เลย นศพ.ต้องดูแลวัวหนึ่งชั่วโมง ก่อนนำมาคืนตามที่นัดกัน… อืม จูงวัวไม่เหมือนขับรถนะครับ

อ่านต่อ »

บทเรียนการผจญภัยเมื่อคืน ชี้ให้เห็นถึงความไม่แน่นอน แม้จะเตรียมการกันมาเป็นอย่างดี ก็ยังหลงได้

ส่วนวันนี้เช้า เริ่มต้นที่ครูบาพาเดินชมสวนป่า ช่วงถนนสวนครัวจดกันยิกด้วยคำง่ายๆ ว่า เดี๋ยวจะให้ทำ(อาหาร)ให้กินกัน

ช่วงสาย พี่บู๊ดให้ห้ากลุ่ม วาดภาพ ชนบท จากนั้นมีรีเฟล็กชั่น

มีดริฟต์กันบ้างตามประสาเพื่อน แต่ไม่มีสักรูปที่มีคน วิถีชีวิต ความเชื่อ

พี่บู๊ดเล่าเรื่องความสำคัญของบริบททางวัฒนธรรม

อ่านต่อ »

พาครูบาเหาะมาถึงสวนป่าโดยสวัสดิภาพ ออกจากสถาบันพระปกเกล้าสี่โมงเย็น ถึงสวนป่าสองทุ่มครึ่ง (รวมเวลาเหมาข้าวโพดเจ้าประจำ และแวะพักที่ระยะ 300 กม.)

ก่อนถึงโคราช พบรถผู้ชุมนุมอพยพกลับหลายคัน ขนของเป็นเรื่องเป็นราว

พบรถพี่บู๊ด กับรถคณะนักศึกษาแพทย์+คณาจารย์ จอดรออยู่ตรงทางเข้าสวนป่า เนื่องจากไม่แน่ใจว่าใช่หรือไม่

สวนป่ายามแล้งจัด เท่าที่ไฟหน้ารถส่องเห็น ต้นไม้แห้งมาก หักโค่นจากพายุก็เยอะ วัชพืชแห้งกรอบหมด

มาสวนป่าคราวนี้ แม่หวีจัดกุฏิพิเศษให้ เคยเป็นที่พักของ ดร.เอเซียเมื่อคราวมาฝังตัวอยู่ที่สวนป่า แล้วทิ้งร้างไป จนเมื่อบูรณะขึ้นใหม่ จึงนิมนต์ผมมาอยู่
อ่านต่อ »

แพ้-ชนะ ทำไมจึงเป็นเรื่องจริงจังได้ขนาดนี้

มีอะไรหรือที่แพ้กราวรูดตลอดไป มีอะไรบ้างที่ชนะได้เสมอทุกคราว ในปีหนึ่งๆ มีทีมฟุตบอลใดที่ท่านเชียร์หรือเคยเชียร์ แพ้หรือชนะตลอดเวลาหรือไม่ มีธุรกิจใดที่ท่านรู้จัก ที่ขายได้ทำกำไรถล่มทลายทุกชั่วลมหายใจเข้าออก หรือขายอะไรไม่ได้เลยมีแต่ค่าใช้จ่ายบ้างไหมครับ

โลกนี้มีคุณมีโทษ มีชนะมีแพ้ มีดีมีชั่วอยู่คู่กัน หมุนเวียนเปลี่ยนไป ไม่มีอะไรหยุดนิ่ง แม้ชอบใจสิ่งใด ก็ไม่สามารถรั้งไว้ให้อยู่ด้วยตลอดเวลา สิ่งใดไม่ชอบใจ ในที่สุดก็จะผ่านไป ไปอินอะไรกันนักหนา เรื่องสำคัญกว่าคือรักษาใจไว้ให้เที่ยงธรรม มองเห็นสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง ไม่เผลอปล่อยไปตามอารมณ์และอคติ อย่าถือดีจนเป็นเหตุให้เบียดเบียนผู้อื่นทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ

สุข-ทุกข์เป็นความคิด แล้วเราก็มักจะเข้าใจความลำบาก (วิบาก) ว่าเป็นความทุกข์ ที่จริงแล้วต้องแยกกัน ต่อให้มีความลำบาก ก็ยังมีความสุขได้; ถ้าไม่ลำบากก็ดีนะ แต่ถึงลำบากก็ไม่ตายหรอก จะมามัว(คิด)หมกมุ่น(ให้เป็นทุกข์)อยู่ทำไม จะออกจากความลำบาก ก็ออกด้วยการกระทำที่ถูกต้องซิครับ

อ่านต่อ »

Prof Rosabeth Moss Kanter แห่ง Harvard Business School แนะนำการจัดการความชงักงันไว้ง่ายๆ 4 อย่าง ฟังดูง่าย แต่ก็มีอะไรที่ต้องทำเยอะแยะ

ความชงักงัน (disruption) เป็นคำฮิตในวงการธุรกิจสมัยใหม่ ในองค์กรบางแห่ง แทนที่จะพยายามรักษาธุรกิจเก่าๆ เอาไว้ กลับเจตนาสร้างความชงักงันขึ้นมาในองค์กรเอง เช่น Apple เคยขายฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ “สวย” และราคาแพง กลับสร้างไอพ็อต ไอโฟน และไอแพด เป็นอุปกรณ์ราคาถูก พกพาไปไหนมาไหน นำติดตัวไว้ได้ตลอดโดยไม่ต้องเอาตัวล่ามไว้กับกำแพงด้วยสายไฟ และสายอินเทอร์เน็ต เป็นการสร้างตลาดใหม่ สร้างความต้องการใหม่ เป็นความชงักงันที่ควบคุมได้

บางกรณีการชงักงันเกิดจากคู่แข่งขันตอบสนองเปลี่ยนแปลง แต่อีกส่วนหนึ่ง อยู่ดีๆ ก็เกิด เช่นภูเขาไฟระเบิดทำให้ต้องปิดน่านฟ้าเพื่อความปลอดภัยในการบิน ธุรกิจการบินถูกผลกระทบไปหมด

ตามคณะบริหารธุรกิจ จะพูดถึงแบบแรกกัน เพราะเป็นสิ่งที่ “ผู้บริหาร” ควบคุมได้ จนบางทีลืมนึกกันไปว่ายังมีการชงักงันแบบอื่นอีก กิจการที่ติดอยู่กับ(ความสำเร็จใน)อดีต “จบ” ไปแล้วครับ

อ่านต่อ »