วันชำแหละ
อ่าน: 2782เมื่อเย็น เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ที่มีผู้ใหญ่ชาวเฮ มารวมกันเป็นจำนวนมาก เราถือโอกาสนั่งคุยกันวงใหญ่
ก่อนอาหารเย็นเมื่อวาน อ.โสรีช์บอกว่าเห็นชีวิตครูบาเป็นธรรมชาติมาก น่าจะดีหากสามารถเทียบเคียงชีวิตธรรมดากับพุทธปรัชญาได้
เช้านี้ หลังเดินชมสวนและอาหารเช้า ก็เป็น session ชำแหละครูบา
หลังกินข้าวกลางวัน พี่บางทราย ลุงเปลี่ยน และป้าหวาน แยกกลับขอนแก่น อ.ไพลิน+คุณพรรณา กลับลำพูน ครูปูกลับกรุงเทพ
แล้วก็ปั้นดินกัน ชั่วโมงแรกก็ขึ้นรูปกันได้ทุกกลุ่ม
มีกลุ่มพิเศษอยากทำครับ ต่างเป็นศิลปินเดี่ยวเพราะกติกาบอกไม่ให้พูดกัน สองคนจึงแยกกลุ่ม-คุยกันมันกว่า
ใช้เวลาปั้นสามชั่วโมง พอห้าโมงเย็น เด็กๆ ก็ไปเก็บผักมาทำกับข้าวกัน
อาจารย์โสรีช์ไปเดินเที่ยวสวนป่าอย่างเจาะลึก กลับมาทันตอนฝนตกจะพอดี ไม่ได้หลงหรอกนะครับ อาจารย์เดินกลับมาเอง ตามเสียงนกยูงมา มาถึงมืดไปหน่อย อาจารย์เห็นมอเตอร์ไซค์ แต่มอเตอร์ไซค์ไม่เห็นอาจารย์ แม่หวีจุดทูป นกยูงร้องทันที แง้วววว แง้วววว
ปั้นพระสองครั้ง ฝนตกทั้งสองครั้ง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ อิอิ
ผมโดนฝนเมื่อเย็น รีบมาอาบน้ำ แต่ท่าทางรอดยาก กินพญามือเหล็กของป้าจุ๋มไปสามเม็ด วันนี้จะรีบนอน ถ้ามีถอดบทเรียนปั้นดิน ต่างคนต่างมีประสบการณ์ของตัวเอง ไม่ต้องรอเฉลยหรอกครับ ได้อะไรก็ได้เองนะ
Posted by Wordmobi
Next : วันย่อย » »
6 ความคิดเห็น
โฮ่ ! แค่เนี้ยยยยยยยยยยยยย
ดีจังค่ะ เหมือนดูรายการทีวีเลยค่ะ นั่งเก้าอี้ท่ามกลางธรรมชาติที่เป็นใจกับผู้ที่รู้ใจ
ของดีเขียนมั่วไม่เหมาะครับ ผมเดินไปเดินมา เลยไม่ได้ฟังทั้งหมด ครั้นจะเขียนเรื่องเอง ก็ผิดจรรยาบรรณ
ที่ยังรู้สึกเฉยๆ ก็เพราะมีวิดีโออัดไว้ครับ
จะเล่าให้ทราบค่ะ วีซาผ่านก่อนจะขออีกค่ะ ไม่ได้ไปใหนนานแล้วตั้งแต่ปีที่ภูเก็ต มาต่อสวนป่า ครั้งนั้นสามียังจำได้กลับจากสวนป่าหน้าตาสดใส เล่าต่อค่ะก่อนวันที่4 สามีพูดอะรัยไม่ทราบ สามีเห็นเหงาๆ เหมือนขุ่นคิด สามีถามเลยบอกว่าพี่น้องเราจะมาสวนป่า สามีบอกนึกแล้วเชียว อยากให้สามีขับรถมาให้ด้วยแต่ติดงานรับถ่ายทำวิดีทัศน์ แล้วระยะทางไกลน่าจะนั่งรถทัวร์เหมาะกว่า แล้วชอบคนละทางกัน เลยเล่าให้ฟังว่ามีทีมรถผ่านจากพี่ครูอึ่ง สามีจำได้ที่อารามขับรถตู้ ที่พระบาทห้วยต้ม หรือบอกไปว่าจะนั่งรถกับพี่บางทราย ป้าหวานที่ขอนแก่นก็ได้ สามีบอกงั้นให้ไปเตรียมเสื้อผ้า จะไปส่งท่ารถ แต่สุขภาพไม่ดีเอง ทานยาเกี่ยวกับเลือด ยังไม่ได้ผล โลหิตยังจาง คืนวันที่4 ถ้านั่งรถนานที่ไม่ใช่ส่วนตัวเป็นอุปสรรคแน่ๆ เล่าให้ฟังมากกว่านี้จะตกใจ เป็นอุปสรรคไม่ได้มาสวนป่าค่ะทั้งที่สามีอยากให้มา ไว้โอกาสหน้านะคะ
เนื่องจากรูปนั่งล้อมวง บนสุด พวกเราเดินแบกเก้าอี้กันคนละตัว 2 ตัว ตามหลังแกนนำ…อิอิอิ สุดแท้แต่แกนนำจะพาไปทางไหน ไม่ต้องรู้อนาคต 555 แล้วในที่สุดก็ถึงลานเพลินที่เห็น เป็นบรรยากาศที่ชวนนั่งล้อมวงจริงๆ เราคุยกันถึงคนที่ไม่ได้มาด้วยนะ ถึงไม่ได้มาเราก็ยังคิดถึง ส่งใจถึงเสมอ น่าเสียดายที่ป้าหวานพลาดช่วงปั้นดิน คราวหน้า คราวโน้น คงมีโอกาสนะคะ