แล้งเพราะทำตัวเอง
เมื่อเช้านี้ ผมไปพบผู้ใหญ่ท่านหนึ่งซึ่งทำงานเรื่องน้ำ มีข้อมูลแปลกโผล่มาซึ่งไม่ได้ขอให้เชื่อหรอกนะครับ ให้ลองคิดดูเฉยๆ
- ปีที่แล้วฝนไม่ได้น้อยเลย แต่ระบบชลประทานขาดทุนน้ำสองพันล้านลูกบาศก์เมตร เพราะพืชผลการเกษตรราคาสูง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้าว) จึงต้องปล่อยน้ำออกไปช่วย
- ปีนี้แล้งจัดและร้อนจัดมาตั้งแต่ต้นปี แต่เพราะราคาข้าวสูงเมื่อปีที่แล้ว จึงมีชาวนาทำนามาก ควรจะทำนาปรัง 6 ล้านไร่ กลับทำ 12 ล้านไร่ และทำสองครั้งด้วย จึงยิ่งมีความต้องการน้ำมหาศาล
- ถึงตอนนี้ น้ำไม่พอ นาล่มอยู่ดี เงินที่คิดว่าจะได้ก็ไม่ได้ ทุนก็ลงไปแล้ว
- ยังไงก็ไม่เปลี่ยนไปทำพืชผักอย่างอื่นที่ใช้น้ำน้อยกว่ามาก เช่น พริก
- องค์การบริหารส่วนท้องถิ่น ใช้งบทำเรื่องการจัดการน้ำ (บ่อ สระ คลอง ร่องน้ำ) 2.15% แต่ใช้งบแก้ไขเรื่องน้ำ (ท่วม+แล้ง) 7.9%
- ทางเหนือ มีพื้นที่ในเขตชลประทาน 15% อีสานเก็บน้ำฝนไว้เพียง 3% แต่ชุมชนไม่เตรียมตัวช่วยเหลือตัวเอง (ขุดบ่อเอง ฯลฯ) เพราะคิดว่าเป็นหน้าที่รัฐต้องมาช่วย — สงสัยว่าถ้าปริมาณมากมายอย่างนี้ รัฐจะช่วยไหวได้อย่างไร [เพิ่งเขียนบันทึกเรื่องน้ำไม่มี] ในพื้นที่อีสานยิ่งหนักไปกันใหญ่
- มีเขื่อนขนาดใหญ่ที่ยังมีน้ำพอจะช่วยภาคกลางตอนล่างได้บ้าง แต่นอกพื้นที่ลุ่มภาคกลางตอนล่างนี้ คงต้องรอน้ำฝนอย่างเดียว
- [Rain Harvesting] [ระบบเก็บกักน้ำฝน] ขอให้ดูเรื่องนี้อย่างจริงจังเถิดครับ อย่าคิดว่าเสียเนื้อที่ปลูกพืชเลย เพราะไม่มีน้ำก็ปลูกไม่ได้อยู่ดี
- ใครมีที่อยู่ติดเนิน ติดเขา ลองคิดดูว่าทำร่องน้ำ ผันน้ำจากภูเขามารวมกันในบ่อ (เป็นธนาคารน้ำ) ดีไหมครับ คือใช้ภูเขาเป็นพื้นที่รับน้ำซะเลย ทำแต่ร่องน้ำที่ตีนเขาให้ไหลมาตามระดับ มาลงบ่อ
« « Prev : การเขียนหนังสือในฐานะการแสดงออกทางจิตวิญญาณ (ตอนจบ)
Next : สถานการณ์น้ำในเขื่อน » »
ความคิดเห็นสำหรับ "แล้งเพราะทำตัวเอง"