ลานซักล้าง

เดนมนุษย์ที่เป็นเหยื่อสองคน ถูกจับโดยลงมาจากหน้าผา โดยมีเท้าอยู่ในแท่งคอนกรีตหล่อ

ปัญหาคือน้ำกำลังจะขึ้น

แทนที่สองคนจะช่วยเหลือกัน ต่างกลับทุ่มเถียง ต่างกล่าวโทษกัน

ผลคือตายทั้งคู่

หนังสั้นชนะรางวัล โดย Laika Pictures

อ่านต่อ »

ไปสวนป่าเที่ยวนี้ เดินสำรวจไปทั่วบริเวณครับ คิดไปเองว่าถ้าดินสวนป่า เอามาอัดเป็นอิฐก้อนได้ บางทีก็น่าจะเอามาปั้นได้(มั๊ง)

แต่ก่อนจะรู้ว่าใช่หรือไม่นั้น ต้องทดลองทำก่อน คือไปหาบุ้งกี๋กับจอบ ขุดดินมาผสมน้ำ ผลคือเหลวเป๋วไม่เป็นท่า ปรากฏว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ อะไรที่คิดว่าใช่แน่ ชัวร์ป้าด มันก็อาจไม่ใช่นะครับ… อิฐก้อนยึดกันเป็นก้อนได้ด้วยการผสมปูนซีเม็นต์ต่างหาก

ครูบาเคยบอกว่าดินด่านเกวียนขายถูก อย่างนั้นปั้นได้แน่นอน แต่ แหม ถ้าแวะไปด่านเกวียนก่อนไปสวนป่า ก็อ้อมไปอีกสี่สิบกิโล ค่าน้ำมันก็ไม่คุ้มแล้ว

ที่มาคิดเรื่องดินเหนียว ก็เพราะคิดจะปั้นพระไว้ที่หน้าเวทีลานไผ่ครับ ดูขลังดี ครูบาเกิดวันเสาร์ ปั้นปรางนาคปรกก็คงดี… แต่หลังจากประเมินฝีมือแล้ว เก็บปางนี้เอาไว้ก่อนดีกว่า ฮี่ฮี่

แล้วก็มาคิดถึงเพาะช่าง หรือศิลปากร เค้าน่าจะมีแหล่งดินเหนียวขายใกล้ๆ เอาไปปั้นงานเล่น เลยค้นเน็ตหาข้อมูล ไปเจอเรื่องเกาะเกร็ดเป็นแหล่งเครื่องปั้นดินเผาคุณภาพดี อืม… ทำไมไม่คิดมาก่อนนี้นะ ค้นต่อ มีดินเหนียวสำหรับปั้นขายด้วย มีสองแบบ แบบผสมทรายเอาไว้เผา กับแบบไม่ผสมทรายเอาไว้ปั้นแบบไม่เผา ก็เลยออกไปซื้อเมื่อเย็นนี้ครับ!

ขายกันเป็น “เส้น” (เส้นนี้เหมือนเสาทรงกระบอกที่ทำด้วยปูนซีเม็นต์) แต่ละเส้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 7 นิ้ว ยาว 23-24 นิ้ว หนักประมาณ 25 กิโลกรัม (คิดเป็นปริมาตรดิน 885 ลูกบาศก์นิ้ว น่าจะพอสำหรับปั้นพระนั่งขนาดหน้าตัก 1 ศอกสบายๆ) ราคา 70 บาทแบบราคาเมืองหลวง ดีไปอย่างที่นวดมาเสร็จแล้ว เอามาปั้นได้เลย ผมซื้อมาจากศูนย์จำหน่ายผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา ใกล้ท่าน้ำวัดกลางเกร็ด

คนขายเค้าถามว่ามาจากโรงหล่อหรือเปล่า เอ๊ะ นี่แปลว่ามีคนใช้ดินแบบนี้เอาไปทำแบบหล่อด้วยเหรอ เค้าบอกว่าใช่ เมื่อวานเพิ่งไปส่งมาตันหนึ่ง

… แล้วผมรีบไปซื้อมาทำไมนะเนี่ย พรุ่งนี้จะไปขึ้น panel บรรยายเรื่องการจัดการภัยพิบัติที่เขาใหญ่ ไม่ได้ปั้นอยู่ดี …

… อากาศร้อน ทำให้วิปลาส สติสัมปชัญญะ ระเหยหายไปหมด …

อาทิตย์ที่แล้วผมไปสวนป่าอีก เพื่อไปชาร์ตแบต+ไปแสดงมุทิตาในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของครูบาสุทธินันท์ ปราชญ์ชาวบ้านที่ผมนับถือ

ขาไปก็ขอให้ครูปูถ่ายภาพ snapshot ของถนนระหว่างทางเอาไว้ บอกแค่ว่าจะเอามาทำหนัง ปรากฏว่าขับรถอยู่ 6 ชั่วโมง ถ่ายมากว่า 1800 ภาพ เล่นเอากล้องแบตหมดเลย จึงเป็นหนังของถนนที่ยาวมาก และไม่มีสาระหรือเรื่องราวของภาพ

Get the Flash Player to see this player.

อย่างไรก็ตาม ก็ต้องหาเพลงยาวๆ มาลง ในวัยเด็ก ผมฟังเพลง progressive rock มีวงโปรดชื่อ Emerson, Lake & Palmer ซึ่งคราวนี้ก็เลือกมาใส่ในหนังสองเพลง; ELP เล่นกันสามคน แน่นปึ้ก ไม่เรื่องมาก โซโลทุกคนตลอดเวลา แหกคอก นอกแบบแผน แต่ยังเข้ากันได้ดี ทุกคนเรียนดนตรีคลาสสิคมาก่อน ทฤษฎีดนตรีแน่นเปรี๊ยะโดยไม่ต้องกล่าวอ้างอะไร

พอฟังไปถึงเพลงที่ 5 แล้ว กลับรู้สึกสะท้อนใจถึงเหตุการณ์บ้านเมือง…
ก็หวังว่าทุกฝ่ายรู้ตัวนะครับ ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ทำเพื่ออะไร ทำแล้วจะเกิดอะไร

อ่านต่อ »

Hektor เป็นโครงงานเก่าอันหนึ่งตั้งแต่ปี พ.ศ. 2545 ซึ่งเป็นปริญญานิพนธ์ของ Jürg Lehni เพื่อจบการศึกษาจากวิทยาลัยศิลปะและการออกแบบแห่งโลซาน (Ecole cantonale d’art de Lausanne) ใช้แล็ปท็อปควบคุมเซอร์โวมอเตอร์สองตัว ซึ่งแขวนอยู่กับผนังที่มุมบนทั้งสองข้าง (A กับ B) ระหว่างเซอร์โวมอเตอร์ทั้งสอง ก็โยงด้วยเชือกมาตรงกลางซึ่งเป็นเครื่องพ่นสีกระป๋อง (C)

ดังนั้น ด้วยโปรแกรมที่ควบคุมโดยแล็ปท็อป สามารถควบคุมระยะระหว่าง AC กับ BC ด้วยการหมุนซ้ายขวาที่จุด A และ B โดยทำให้จุด C เคลื่อนที่ไปยังที่ใดก็ได้ภายใต้ A กับ B และบังคับให้กระป๋องสีที่จุด C พ่นสีเมื่อใดก็ได้

ดังนั้น Hektor จึงเป็นเครื่องพ่นสีบนผนังที่มีการทำงานที่ง่ายมาก

อ่านต่อ »

เมื่อวานไปร่วมแสดงความคิดเห็นใน ICT2020 : High-level Expert Roundtable เจอ อ.หมอวิจารณ์ อ.แหวว/สสสส.1 และคนคุ้นเคยในวงการไอทีที่ทำเรื่องทางสังคมอีกประมาณครึ่งโหล และที่ไม่รู้จักสองโหล

ด้วยความที่มีเรื่องอึดอัดใจที่เกี่ยวกับการใช้งานไอซีทีในการพัฒนา และในชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนทั่วไป อยู่หลายเรื่อง ผมก็เลยล่อไปหลายดอกครับ อิอิ ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ความผิดของคนทำแผนหรอก คนทำแผนกับคนปฏิบัติเป็นคนละหน่วยงานกัน มีข้อจำกัดไม่เหมือนกัน

ประเด็นที่คุยกัน ก็น่าฟังทั้งนั้น จนสงสัยว่าจะใส่เข้าไปหมดได้ยังไง…

ไม่เป็นไร… ผมดีใจที่คนทำแผนเปิดรับฟังความคิดเห็นเป็นการทั่วไป โดยไม่เชื่อแต่ผู้เชี่ยวชาญ หรือคิดเอาเองนะครับ ในเมื่อเปิดโอกาสแล้ว ใครมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการพัฒนาไอซีทีของเมืองไทย ก็ขอให้ช่วยกันออกความเห็นหน่อยนะครับ อย่าเอาแต่บ่นเลย มีโอกาสแล้ว ใช้ให้คุ้มค่านะครับ

ในโอกาสที่กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ร่วมกับศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ (เนคเทค) จะจัดทำกรอบนโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของประเทศไทย พ.ศ. 2554-2563 (ICT 2020) คณะทำงานฯ เห็นความสำคัญของการเปิดโอกาสให้ผู้มีส่วนได้เสีย รวมถึงประชาชนทั่วไป ได้มีส่วนร่วมให้ความเห็นหรือข้อเสนอแนะในทุกขั้นตอนของกระบวนการจัดทำ เอกสารดังกล่าว จึงได้เปิดเว็บไซต์นี้ขึ้นเพื่อเป็นช่องทางในการรับฟังความคิดเห็น รวมทั้งการสื่อสารระหว่างคณะทำงานฯ และประชาชนทั่วไปในประเด็นที่เกี่ยวกับการจัดทำ ICT2020 นี้…

ขอความคิดเห็นเพื่อกำหนดภาพ ICT ของไทยในอีก 10 ปีข้างหน้า

หนังสือหัสนิยาย ชุด พล นิกร กิมหงวน แต่งโดยคุณปรีชา อินทรปาลิต (๒๔๕๓-๒๕๑๑) ซึ่งน่าจะมีส่วนที่ทำให้ผมกลายเป็นนักอ่านในปัจจุบัน เท่าที่ ดร.วิชิตวงศ์ ณ ป้อมเพชร แฟนพันธ์ุแท้ รวบรวมไว้ได้ มี ๘๗๕ ตอน — อาจคลาดเคลื่อนได้

มีอยู่ตอนหนึ่งที่เป็นการวาดภาพอนาคตล่วงหน้าไป ๔๐ ปี จากพ.ศ.๒๕๑๐ ครับ จะถูกหรือผิดไปบ้าง ก็ไม่เป็นไร แต่ผมพบว่าความกล้าหาญ และจินตนาการของคุณปู่ปรีชานั้น น่าทึ่งมากครับ

อ่านต่อ »

เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมไปเพ่นพ่านในบล็อกพี่สร้อย แล้วด้วยอารมณ์สนุกในตอนนั้น จึงแสดงความคิดเห็นไปเป็นคำผวนทั้งย่อหน้า ก็เกิดปัญหาขึ้นมาว่ามีผู้ผวนไม่ออก (ต้องแปลกันทางช่องทางอื่น) ผมก็เลยไปค้นดูว่ามีโปรแกรมอะไร ที่ช่วยผวนกลับหรือไม่ — ไม่เจอหรอกครับ แต่ไปเจอเรื่องอื่น

ไปเจอวรรณกรรมเก่าอันหนึ่ง ชื่อ “สรรพลี้หวน” (อ่านว่า สับ-ลี้-หวน) ซึ่งวิกิพีเดียภาษาไทยให้ความหมายไว้ว่า

สรรพลี้หวน (อ่านว่า สับ-ลี้-หวน) เป็นวรรณกรรมท้องถิ่นทางภาคใต้ (จังหวัดนครศรีธรรมราช) ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ สันนิษฐานกันว่าคงจะเป็นปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา ลักษณะการประพันธ์ เป็นแบบ นิทานคำกลอน หรือ กลอนสุภาพหรือ กลอนแปดตาม ขนบนิยม เนื้อหาเป็นคำผวนเกี่ยวกับเรื่องเพศและอวัยวะเพศ มีเนื้อหาชวนให้ขบขันมากกว่าก่อให้เกิดอารมณ์ทางเพศ มีความยาว 197 บท เนื้อหายังไม่จบสมบูรณ์

สรรพลี้หวนสำนวนเก่าพิมพ์เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2516 โดยขุนพรหมโลก (นามแฝง) ซึ่งผู้พิมพ์ให้ความเห็นไว้ว่า ผู้แต่งอาจเป็นชาวนครศรีธรรมราช แต่งขึ้นประมาณ พ.ศ. 2425 - 2439 ต่อมามีผู้แต่งเลียนแบบขึ้นอีกหลายสำนวน ในหอพระสมุดเองมีหนังสือเรื่องหนึ่งชื่อ “ศัพท์ลี้หวน” ซึ่งมีลักษณะใกล้เคียงกัน

ในวิกิซอร์ซซึ่งมีข้อความฉบับเต็มนั้น บรรยายไว้ว่า

สรรพลี้หวน เป็นวรรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้ มีเนื้อหาหยาบโลน แต่แสดงภูมิทางกาพย์กลอนของผู้แต่ง เป็นหนังสือหายากเล่มหนึ่ง

วรรณกรรม”สรรพลี้หวน”นี้ ควรอ่านออกสำเนียงเป็นภาษาใต้ จะสามารถผวนคำได้ถูกต้องและชัดเจนมากขึ้น เนื่องจากคำบางคำไม่มีในภาษาภาคกลาง หรือภาษาที่คนใต้เรียกว่า แหลงข้าหลวง

ถ้าสนใจ อ่านได้ตรงนี้ครับ อ่านแล้วก็อย่าคิดอะไรมาก

๏ ฉันอยู่เพื่อบุคคลที่ฉันรัก
ซึ่งใจซื่อถือศักดิ์สุจริต
และรักฉันมั่นมานปานชีวิต
ในความผิดความหลงปลงอภัย ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อหน้าที่ที่พันผูก
เพื่อฝังปลูกความหวังพลังไข
เป็นท่อธารรักท้นล้นพ้นไป
หล่อดวงใจแล้งรื่นให้ชื่นบาน ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อค้นคว้าหาสัจจะ
กลางโมหะอาเกียรณ์เบียฬประหาร
เพื่อสื่อแสงแจ้งสว่างพร่างตระการ
กลางวิญญานมืดมิดอวิชชา ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อดวงใจที่ไร้ญาติ
ที่แร้นแค้นแคลนขาดวาสนา
เพื่อรอยยิ้มพริ้มยลปนน้ำตา
บนดวงหน้าโศกช้ำระกำกรม ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อเยื่อใยใจมนุษย์
บริสุทธิ์สอดผสานงานผสม
เป็นเกลียวมั่นขันแกร่งแรงกลืนกลม
พายุร้ายสายลมมิอาจรอน ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อความฝันอันเพริศแพร้ว
เมื่อโลกแผ้วหลุดพ้นคนหลอกหลอน
เมื่ออามิสฤทธิ์แรงแท่งทองปอนด์
มิอาจคลอนใจคนให้หม่นมัว ฯ

๏ ฉันอยู่เพื่อยุคทองของคนยาก
ที่เขาถากทรกรรมซ้ำปั่นหัว
เพื่อความถูกที่เขาถมจมทั้งตัว
เพื่อความกลัวกลับบ้าบั่นอาธรรม ฯ

๏ เพื่อโลกใหม่ใสสะอาดพิลาศเหลือ
เมื่อคนเอื้อไมตรีอวยไม่ขวยขำ
เพื่อแสงรักส่องรุ่งพุ่งเป็นลำ
สว่างนำน้องพี่มีชัยเอย ๚ะ๛

จาก ขอบฟ้าขลิบทอง โดย อุชเชนี

คลอดแล้วครับ!

เมื่อเย็นไปรับหนังสือมาแล้วทั้งหมดครับ เต็มท้ายรถพอดี ไม่ค่อยเห่อเท่าไหร่เลยนะเนี่ย แต่มีความสุขมากที่งานที่เราทำร่วมกัน ออกมาเป็นรูปเล่มได้ครับ

ในฐานะหัวหน้าคณะบรรณาธิการ ขอขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนังสือทุกขั้นตอน ตั้งแต่มันยังเป็นเพียงความคิดอยู่ จนผลักดันให้ออกมาเป็นรูปเล่มได้ครับ

หนังสือมีคุณภาพดีมาก รูปค่อนข้างเล็กแต่คมชัด และคุณค่าที่แท้จริงของหนังสือคือเนื้อเรื่อง ซึ่งบรรจงกลั่นออกมาจากชีวิตจริง มีบทเรียนชีวิตเพียบ ชีวิตคนเรา มีข้อจำกัดไม่เหมือนกัน มีโอกาสในการเรียนรู้ชีวิตไม่เหมือนกัน การที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ จะช่วยให้เราเข้าใจคนอื่นมากขึ้นครับ

อ่านแล้วรู้สึกยินดีและภูมิใจที่ได้คบหา แลกเปลี่ยนความคิดเห็น เรียนรู้ร่วมกับนักเขียนชาวเฮทุกท่าน แม้จะไม่รู้จักบรรดานักเขียนเป็นส่วนตัว บทเรียนชีวิตที่กลั่นออกมา คงทำให้ท่านได้ฉุกคิดอะไรได้บ้าง ก่อนที่จะตัดสินผู้อื่นไม่ว่าเรื่องอะไร

ตอนนี้ ดูจากปริมาณการสั่งจองล่วงหน้ากว่าห้าร้อยเล่มแล้ว เชื่อว่าคงจะต้องพิมพ์ครั้งที่สองเร็วๆ นี้ล่ะครับ

อ่านต่อ »

ไม่ว่ามองรูปข้างล่างนี้ แล้วจะมีความเห็นอย่างไร ข้อเท็จจริงคือมันคือทราย โดนน้ำก็จะพังทลาย

ไม่ว่าจะฟอร์มดี หรือตั้งใจทำขนาดไหน ถ้ายังใช้ทราย ก็ต้องยอมรับความเป็นทรายให้ได้

ที่สำคัญ เอาทรายมาปั้น มาแกะสลัก อย่าเผลอไปคิดว่าทรายเป็นคอนกรีตเข้าล่ะ อิอิ

…อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา…

อ่านต่อ »