สรรพลี้หวน
อ่าน: 4639เมื่ออาทิตย์ก่อน ผมไปเพ่นพ่านในบล็อกพี่สร้อย แล้วด้วยอารมณ์สนุกในตอนนั้น จึงแสดงความคิดเห็นไปเป็นคำผวนทั้งย่อหน้า ก็เกิดปัญหาขึ้นมาว่ามีผู้ผวนไม่ออก (ต้องแปลกันทางช่องทางอื่น) ผมก็เลยไปค้นดูว่ามีโปรแกรมอะไร ที่ช่วยผวนกลับหรือไม่ — ไม่เจอหรอกครับ แต่ไปเจอเรื่องอื่น
ไปเจอวรรณกรรมเก่าอันหนึ่ง ชื่อ “สรรพลี้หวน” (อ่านว่า สับ-ลี้-หวน) ซึ่งวิกิพีเดียภาษาไทยให้ความหมายไว้ว่า
สรรพลี้หวน (อ่านว่า สับ-ลี้-หวน) เป็นวรรณกรรมท้องถิ่นทางภาคใต้ (จังหวัดนครศรีธรรมราช) ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ประพันธ์ สันนิษฐานกันว่าคงจะเป็นปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา ลักษณะการประพันธ์ เป็นแบบ นิทานคำกลอน หรือ กลอนสุภาพหรือ กลอนแปดตาม ขนบนิยม เนื้อหาเป็นคำผวนเกี่ยวกับเรื่องเพศและอวัยวะเพศ มีเนื้อหาชวนให้ขบขันมากกว่าก่อให้เกิดอารมณ์ทางเพศ มีความยาว 197 บท เนื้อหายังไม่จบสมบูรณ์
สรรพลี้หวนสำนวนเก่าพิมพ์เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2516 โดยขุนพรหมโลก (นามแฝง) ซึ่งผู้พิมพ์ให้ความเห็นไว้ว่า ผู้แต่งอาจเป็นชาวนครศรีธรรมราช แต่งขึ้นประมาณ พ.ศ. 2425 - 2439 ต่อมามีผู้แต่งเลียนแบบขึ้นอีกหลายสำนวน ในหอพระสมุดเองมีหนังสือเรื่องหนึ่งชื่อ “ศัพท์ลี้หวน” ซึ่งมีลักษณะใกล้เคียงกัน
ในวิกิซอร์ซซึ่งมีข้อความฉบับเต็มนั้น บรรยายไว้ว่า
สรรพลี้หวน เป็นวรรณกรรมท้องถิ่นภาคใต้ มีเนื้อหาหยาบโลน แต่แสดงภูมิทางกาพย์กลอนของผู้แต่ง เป็นหนังสือหายากเล่มหนึ่ง
วรรณกรรม”สรรพลี้หวน”นี้ ควรอ่านออกสำเนียงเป็นภาษาใต้ จะสามารถผวนคำได้ถูกต้องและชัดเจนมากขึ้น เนื่องจากคำบางคำไม่มีในภาษาภาคกลาง หรือภาษาที่คนใต้เรียกว่า แหลงข้าหลวง
ถ้าสนใจ อ่านได้ตรงนี้ครับ อ่านแล้วก็อย่าคิดอะไรมาก
Next : อุดมศึกษา » »
3 ความคิดเห็น
ต้นฉบับขุนพรหมโลกมีอยู่ที่ห้อง นานๆ ค้นหาโน้นหานี้ก็ไปเจอสักครั้ง เป็นของเพื่อนตอนเป็นวัยรุ่นทิ้งไว้ที่บ้าน อาตมาก็เอามาเก็บไว้หลายปีแล้ว…
หลายปีก่อนเคยคุยเรื่องนี้กับท่านพระครูฯ ชาวมาเลย์ (มรณภาพแล้ว) ท่านก็ท่องสำนวนแถวบ้านเกิดของท่านให้ฟัง ซึ่งต่างไปจากสำนวนนครฯ และสำนวนยะลา แต่ท่านก็จำได้เลอะเลือน ไม่ค่อยปะติตปะต่อ จึงไม่ได้ลอกไว้…
ตอนอยู่กรุงเทพฯ มีน้องหลวงชาวปักษ์ใต้รูปหนึ่ง เวลาเครียดๆ มักจะมาที่ห้อง มาหยิบหนังสือเล่มนี้อ่าน อ่านไปก็หัวเราะไป ได้ไม่กิ่บรรทัดก็วาง บอกว่า “หายเครียดแล้วหลวงเห่อ” แล้วก็กลับไป… เค้าว่าอ่านมากๆ มันจะจืด หรือไม่ก็อาจหัวเราะตายเสียก่อน (5 5 5…)
เจริญพร
พอดีเจอเรื่องนี้จากบันทึกสุ่มแสดง ไม่รู้ว่าพี่คอนชอบแนวนี้ด้วย
เคยอ่านบล็อกผมหรือเปล่าครับ http://gotoknow.org/blog/sappaleehuan