ลานซักล้าง

ในเมื่อจะปลูกผักกิน ก็อย่ายอมให้ข้อจำกัดเรื่งพื้นที่มาขัดขวางนะครับ

ในกรณีที่บ้านไม่มีที่ดินจะขุดแปลงผักเลย  ทำไมต้องขุดดินด้วย??

แทนที่จะขุด เราใช้วิธีก่อ “กระถาง” ขึ้นมาแทนได้ เรียกว่าเป็นสวนแบบยก (Raised bed garden) วิธีนี้ใช้กับคอนโดมิเนียม อพาร์ตเมนท์ อาคารพานิชย์ หรือถนน (ซีเมนต์ ยางมะตอย อิฐ แม้แต่กระเบื้อง) ก็ได้

ปูนเมื่อโดนแดดเผาก็จะร้อน ทำอันตรายต่อรากพืช ดังนั้นเราก็ก่อหรือเรียงอิฐขึ้นมาบนพื้นปูนนั่นแหละ เอาฉนวนความร้อนปูไว้ชั้นล่างๆ แล้วชั้นบนเป็นดินให้รากต้นไม้โตได้ (ยกต้นไม้ขึ้นสูงหนีความร้อน) วิธีนี้เหมาะกับพืชผักล้มลุกซึ่งมีรากฝอยไม่ลึกนักเช่นผักสวนครัวต่างๆ

เมื่อรดน้ำ น้ำบางส่วน(น้อย)จะซึมออกที่พื้น บางส่วนจะเป็นความชุ่มชื้นอยู่ในดินให้รากต้นไม้เอาไปใช้ได้

อ่านต่อ »

ถ้าเรื่องนี้จะเป็นโครงงาน ก็น่าจะเป็นโครงงานระดับประถม การทำให้เกิดข้นนั้นไม่ยากหรอกครับ แต่การทำให้ดีนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่งนะครับ

อ่านต่อ »

มันไม่ใช่เต้นท์ แต่น่าจะเรียกว่าที่ซุกหัวนอนคนเดียวมากกว่าครับ

ผมว่าเท่มากเลย กันลม กันแดด กันฝน กันจิ้งจกตุ๊กแกและงู สร้างจาก coroplastic ขนาดใหญ่สุดสามแผ่น เมืองไทยเรียกฟิวเจอร์บอร์ดหรือพีพีบอร์ด (พลาสติกลูกฟูก) ดังนั้นจึงแข็งแรงและกันน้ำได้พอสมควร ด้วยความเป็นพลาสติกลูกฟูกจึงกันความหนาวเย็นข้างนอกได้ด้วย

อ่านต่อ »

เกิดความคิดว่าอยากนอนในป่าครับ มีวิธีการง่ายๆ เช่นซื้อเต้นท์มานอน แต่ไม่สนุกพอ…

ไหนๆ มีผ้าใบขนาด 6 x 9 เมตรอยู่แล้ว เอามาผูกเป็นหลังคากันฝน เอาเหล็กมาต่อเป็นเตียงที่ยกสูงขึ้นไปนอนข้างบน ส่วนข้างล่าง เอาม่านกั้นเข้าก็สามารถใช้เป็นที่ทำงาน ที่เก็บของ หรือเป็นพื้นที่ส่วนตัว (ในป่า) ก็แล้วแต่ ชั่วคราวอะไรก็พอไหว

ในส่วนของที่นอน เอาไม้ไผ่ผ่าซีก ดัดให้โค้งเสียบลงไปในท่อเหล็กที่หัวเตียงกับปลายเตียง แล้วกางมุ้ง (หลังละ 199 บาท)

อ่านต่อ »

ทดสอบส่งบันทึกจากลานซักล้างไปลง Wall ในเฟสบุ๊คครับ

http://www.doctor.or.th/node/10763

คนในเมืองอาจมองว่าฝนเป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่ในที่ที่ไม่มีน้ำประปานั้น ฝนเปรียบเหมือนเลือดที่หล่อเลี้ยงร่างกาย เพราะน้ำคือชีวิต

น้ำฝนคือน้ำกินน้ำใช้ เมื่อฝนตกลงมา ถ้าปล่อยทิ้งไปก็เหมือนไม่รู้ค่าของน้ำ เมื่อเรานึกถึงการรองน้ำฝนไว้ใช้ ก็มักจะนึกถึงหลังคาและรางน้ำฝน แต่รางน้ำฝนก็มีราคาแพงมาก ไปช็อบปิ้งกับครูบาเจอรางน้ำฝนไวนิลราคาเมตรละสามร้อยกว่าบาท เอื๊อก ไม่ได้บอกว่าแพงหรอกนะครับ แต่ว่าซื้อไม่ไหวเหมือนกัน หลังคาของโรงเตาเผาถ่านยาว 100 เมตร เทลงทั้งสองด้าน ดังนั้นหากติดรางน้ำฝน ก็จะเป็นเงินหกหมื่นกว่าบาท

บรรยากาศข้างเตาเผาถ่านนั้นร่มรื่นมาก นอกจากไปตั้งกระต๊อบตรวจการณ์ไว้หลังหนึ่งแล้ว ครูบาคิดว่าจะย้ายลานกิจกรรมจากลานไผ่ (ลานลำไย) มาอยู่ในป่า จะสร้างห้องน้ำไว้ในป่าด้วยเพื่อความสะดวก ในเมื่อจะมีลานกิจกรรมอันใหม่ ก็ทำให้นึกไปถึงข้อจำกัดของลานกิจกรรมดั้งเดิม แม้จะมีม้าหินนั่ง แต่เป็นพื้นที่เปิด แดดร้อน ฝนตกยังเปียกอีกด้วย ดังนั้นผมก็คิดจะหาผ้าใบคลุมสิบล้อมากาง เป็นผ้าใบสีขาว ขนาด 6 x 9 เมตรโดยเอาปลายผูกไว้กับต้นไม้สูงในป่า (ผืนละ 390 บาท ซื้อเยอะน่าจะมีลด เคยซื้อมาแล้ว 6 ผืนแต่แจกไปหมดแล้ว 6×9.in.th)

ผ้าใบนี้จะเป็นร่มเงาบังแดดบังฝนได้ แสงสว่างทะลุลงมาได้ ต้นไม้ใต้ผ้าใบสังเคราะห์แสงต่อไปได้ แต่ไม่ร้อน ในเมื่อผ้าใบมีสภาพเหมือนหลังคา จึงสามารถใช้รองน้ำฝนได้ ผ้าใบขนาด 6 x 9 เมตร ผูกเป็นเพิงหมาแหงนให้หย่อนตรงกลางเล็กน้อยเพื่อที่ว่าน้ำฝนและเศษใบไม้จะได้มารวมกันตรงกลาง แล้วเทลงมาใส่กรวยซึ่งเอามุ้งลวดไปกรองเศษใบไม้ไว้ ก้นกรวยต่อกับท่อพีวีซีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 4 นิ้ว ปกติก็ยาวท่อนละ 4 เมตร แต่เราตัดให้ยาว 2.5 เมตรก็พอ ก้นท่อพีวีซีปิดไว้

อ่านต่อ »

ในงานเฮเก้า หมอจอมป่วนพูดถึงการจัดการขยะของสวนป่า ให้ความรู้เรื่องเปลี่ยนเศษใบไม้และขยะอินทรีย์ไปหมักเป็นปุ๋ยหมัก ซึ่งหมอทำเรื่องนี้มานาน ได้รับรางวัลและการยกย่องต่างๆ มากมาย รวมทั้งได้ทิ้ง powerpoint file ที่ใช้อบรมทั่วประเทศไว้กับครูบาทั้งชุด ผมคิดว่าครูบาคงทำไปตามนั้นละครับ เนื่องจากมีเศษไม้เศษใบไม้เยอะแยะเลย ขณะนี้สวนป่าใช้วิธีฝังกลบในที่ต่ำ (เลยโรงอัดอิฐไปอีก) บ่อหมักปุ๋ยต้องแก้ไขนิดหน่อยตามคำแนะนำของหมอ หมอแนะให้เอา biomass ไปทำ gasification ด้วย

ส่วน(อดีต)นายกเทศมนตรีท่านชอบไอเดียการเปลี่ยนขยะพลาสติกเป็นน้ำมัน บันทึกนี้เอาตัวอย่างของกระบวนการอย่างหลังมาให้ดูครับ เป็นคลิปที่มหาวิทยาลัยสหประชาชาติ (UNU) ผลิตขึ้นเผยแพร่

อ่านต่อ »

งานเฮฮาศาสตร์ครั้งที่ 9 ซึ่งเดิมจุดพลุไว้ในเฟสบุ๊คว่าเป็นระหว่างวันที่ 29 มีนาคม ถึง 2 เมษายน ก็จบลงเมื่อคืนอย่างสนุกสนาน

วันนี้คณะสุดท้ายซึ่งประกอบไปด้วยพี่บู๊ด อาเปลี่ยน น้าจู และน้าเล็กก็เดินทางกลับ งานเฮฮาศาสตร์ก็เป็นเพียงงานพบปะสังสรรค์ระหว่างเพื่อนฝูงต่างถิ่นฐาน ต่างสาขาอาชีพที่มีความสนิทชิดเชื้อ ในคราวนี้เป็นเรื่องแปลกที่ไม่มานัดในลานเจ๊าะแจ๊ะแต่กลับไปนัดในกลุ่มปิดบน เฟสบุ๊ค มีสมาชิกหลายท่านติดภารกิจ ไม่สามารถมาได้ ซึ่งผมก็คิดว่าไม่ควรจะทุรนทุรายว่าจะต้องมาให้ได้หรอกครับ มาได้ก็ดี มาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มีกลุ่มย่อยย่องมาหาครูบาด้วยความห่วงใย จะเรียกว่าอะไรก็ไม่ได้เปลี่ยนความผูกพันที่มีต่อกัน แต่ถ้าไม่มีความผูกพัน เรียกเฮอะไรก็ไม่มีความหมายอยู่ดี

เฮ1 สวนป่า เฮ2 สวนป่า เฮ3 ดงหลวง เฮ4 ภูเก็ต เฮ5 สวนป่า เฮ6 เชียงราย เฮ7 สวนป่า เฮ8 กระบี่ เฮ9 ครั้งนี้ที่สวนป่า เฮ10 อาจจะเป็นไชยา-สุราษฎร์ ซึ่งยังมีเฮย่อย เฮกลุ่มเล็ก เฮห่วงใย เฮเดี่ยว เฮอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย

คณะของ อ.แฮนดี้มาตั้งแต่เย็นวันที่ 28 มาถึงแล้วร้อง “อ้าว ยังไม่มีใครมาเลยหรือ” มีสิครับ ผมไง 27มีนา-4เมษา จอมป่วนแม้ภารกิจรัดตัวแต่ก็ตามมาในวันที่ 31 ครูปูพาพาแฟนคลับครูบาบนเฟสบุ๊คมาด้วย (น้องจูกับน้องเล็ก) พี่บู๊ดสับหลีกภารกิจเพื่อมางานนี้ และยังพาอาเปลี่ยนมาด้วย คุณไพจิตรและเพื่อน (แฟนคลับบนเฟสบุ๊ค) ขับรถมาจากหนองบัวลำภูพร้อมของฝากอร่อยมากมาย หนิงกับคุณแม่ขับรถมาจากมหาสารคาม

อ่านต่อ »

ทีแรกจะหาวิธีป่นอลูมินัมฟอล์ยให้เป็นผง (ปั่นไป 5 วัน 5 คืนจะกลายเป็นผงละเอียด) หรือปั่นหินก็จะลบขอบคมๆ ได้จึงไปเจอวิธี Ball Milling

แต่คิดไปคิดมาเอาใบมะรุมไปตากแห้งในร่ม แล้วค่อยเอามาป่นละเอียดด้วยวิธีนี้ จะกินเนื้อที่เก็บน้อยกว่า การป่นละเอียดแบบนี้น่าจะดีกว่าปั่นด้วยเครื่องปั่นไฟฟ้า ซึ่งแม้จะแหลกละเอียดแต่ความร้อนที่เกิดขึ้นจะทำลายคุณค่าทางอาหารไป

อ่านต่อ »

ไปเห็นหลักธรรมในเฟสบุ๊คที่ตัดตอนมาจากพระราชดำรัสครับ จึงไปค้นพระราชดำรัสองค์เต็มมาแสดงไว้ เพื่อให้เข้าใจบริบททั้งหมดครับ

ช่วงนั้นเป็นช่วงงานสมโภชน์กรุงรัตนโกสินทร์ 200 ปี ผมจบปริญญาตรีแล้ว ทำงานหาประสบการณ์อยู่ ยังไม่ได้เรียนต่อ

อ่านต่อ »