ครึ่งเฮโคราช
อ่าน: 3668ไปงานเฮโคราชคราวนี้ มีเซอร์ไพรซ์คือป้าจุ๋มไปด้วยครับ ไม่ได้บอกใครก่อนเพราะยังไม่แน่นอน
วันศุกร์ออกเดินทาง ผมไปรับป้าจุ๋มที่บ้าน แล้วไปรับครูปูเพื่อขนขวด คราวนี้เอาผ้าใบสีขาวขนาด 6 x 9.2 ม. ไปฝากครูบาและได้มอบให้แม่หวีไว้ที่รถ เอาไว้บังแดดบังฝนแถวลานไผ่ที่สวนป่า แล้วเอาพจนานุกรมคำวัดไปฝาก อาจารย์ทวิช เพื่อแสดงความขอบคุณที่รับเป็นเจ้าบ้านด้วย แต่ดันลืมเอาหนังสือเจ้าเป็นไผไปฝาก
ทั้งคณะพักกันที่สุรสัมนาคาร ซึ่งเป็นที่พักในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี สะดวกสบายดี; พอไปถึง เนื่องจากเมื่อคืนก่อน ผมดันไม่ได้นอน ดังนั้นพอเช็คอินเสร็จ ตรวจสอบสัญญาณอินเทอร์เน็ตว่าไม่มีแน่ ก็เผลอเดี้ยงหลับไป เลยพลาด session แรกเรื่องจุลินทรีย์ ที่จริงมีปัญหาคาใจอยู่อันหนึ่ง อดถามอาจารย์เลย — สืบเนื่องจากบันทึก [เกิดอะไรขึ้นในท้องวัว] วัวกินพืชซึ่งเป็นเซลลูโลส แล้วกระเพาะแรก (รูเมน หรือผ้าขี้ริ้ว) เปลี่ยนเซลลูโลสไปเป็นเอทิลอะซิเตท และสารอาหารอื่นๆ ด้วยกระบวนการหมักร่วมกับจุลินทรีย์ในผ้าขี้ริ้ววัวชื่อ Moorella thermoacetica — เมืองไทยมีใบไม้และหญ้า (และขยะอินทรีย์) อยู่เป็นจำนวนมาก ถ้าหากสามารถจำลองกระบวนการหมักในผ้าขี้ริ้ววัวได้ ก็น่าจะสามารถผลิตเอทิลอะซิเตทได้เป็นจำนวนมากด้วยต้นทุนที่ต่ำ และเอทิลอะซิเตทเปลี่ยนเป็นเอทานอลด้วยกระบวนการทางเคมีได้ง่ายมาก เมื่อนำเอทานอลไปผสมในน้ำมันเชื้อเพลิง ก็จะทำให้ราคาน้ำมันเชื้อเพลิงถูกลงได้
พอเย็นแล้ว คณะเฮยกพวกไปบ้านอาจารย์ทวิช ป้าจุ๋มกรุณาโทรมาปลุก ผมก็รีบเผ่นไปบ้านอาจารย์ทวิช (แต่ไม่ก่อนจะแวะ 7-11 ซื้อน้ำมาตุนไว้) ตั้งใจจะไปชิมไก่ย่างสูตรพิเศษ และก็ได้ชิมสมใจ วิธีย่างไก่ก็พิสดาร มีวิทยาศาสตร์ปนอยู่ในนั้นเยอะแยะ แถมไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์แบบในตำรา แต่เป็นสิ่งที่เกี่ยวเนื่องกับการดำเนินชีวิตปกติ ทั้งวิธีกำจัดควัน(ซึ่งมีสารก่อมะเร็ง) ประสิทธิภาพของเตา การประหยัดเชื้อเพลิง(ไม้) ฯลฯ เล่าละเอียดไม่ได้เพราะมีงานบางอย่างซึ่งมีโอกาสได้ดู ยังเป็นงานที่ยังเปิดเผยไม่ได้
