เขื่อนใต้ดิน
เป็นเรื่องยากที่คนเราจะเอาชนะธรรมชาติ แต่ก็ยังพอบรรเทาได้บ้าง
เมืองไทยบ้านเรา มีทั้งภัยแล้งและน้ำท่วม สลับกันไปมา ไม่ค่อยมีความพอดี ตั้งแต่ผมเกิดมา พอมีน้ำท่วมก็ร้องเพลงทางทีวี ขอรับบริจาค พอมีภัยแล้ง ก็ร้องเพลงเช่นกัน
บรรเทาทุกข์ก็ดีแล้ว แต่ป้องกันทุกข์ดีกว่าบรรเทา
โครงการแก้มลิง และพื้นที่รับน้ำชั่วคราวช่วยได้ครับ แต่ถ้าจะใช้เป็นการแก้ปัญหา ก็คงจะต้องเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่และแพงมาก ปล่อยน้ำท่วมพื้นที่แก้มลิงสูงหนึ่งเมตร ในพื้นที่หนึ่งไร่รับน้ำได้ 1600 ลบ.ม. เขื่อนปล่อยน้ำในระดับสิบหรือร้อยล้าน ลบ.ม. ต่อวัน แม่น้ำส่งผ่านน้ำไปลงทะเลไม่ทันครับ เพราะความลาดเอียงต่ำ จึงเกินน้ำเอ่อขึ้นท่วมตลิ่ง แต่ถ้ามีเขื่อนใต้ดินขึ้นเสริมพื้นที่แก้มลิง ก็น่าจะบรรเทาไปได้บ้างนะครับ ทำไมเราถึงจะคิดแบบสามมิติไม่ได้ น่าจะดีกว่าเมกะโปรเจคหลายๆ อัน
เวลาปล่อยน้ำลงเขื่อนใต้ดิน ก็ปั่นไฟไปด้วยเลย เอาไฟฟ้าขายการไฟฟ้า ภาษีต่างๆ ตกอยู่กับท้องที่ เอาไปช่วยเหลือน้ำท่วม แต่มีข้อเสียคือเวลาจะเอาน้ำขึ้นมาก็ต้องใช้ไฟ (แก้ได้ด้วยลักษณะ TOU กล่าวคือปั่นไฟขายในช่วงกลางวัน+หัวค่ำที่มีความต้องการไฟฟ้าสูงและมีราคาแพง แล้วสูบออกกลางดึกที่ราคาค่าไฟถูก) แต่ถ้าสร้างเขื่อนใต้ดินบริเวณเทือกเขาอย่างแถวเพชรบูรณ์ อาจจะไม่ต้องสูบน้ำขึ้นมาใช้เลย เพียงแต่หาทางทำทางออกของน้ำให้ดี และอาจปั่นไฟฟ้าได้อีก
เพราะเขื่อนใต้ดินอยู่ใต้ดิน ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอาจจะน้อยกว่าสร้างเขื่อนธรรมดามากครับ
