พักกาย พักใจ “รีเซ็ต”
อ่าน: 6505หนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ เหนื่อยใจกับปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มคน อิอิ
พยายามแก้ไข ทั้งเสนอ-เตือน-ประเมิน-วิเคราะห์ เชื่อว่าทางออกในปัจจุบัน น่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเพื่อนทุกคน แต่สิ่งใดจะเกิดก็เกิด มีเหตุมีผลในตัวของมันเอง ไม่จำเป็นต้องมีฝ่ายที่ถูกอยู่ด้านเดียว แล้วฝ่ายอื่นๆ ผิดหมด — ถ้าไม่เข้าใจ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว
เมื่อเจ็ดปีก่อน ผมได้บทเรียนชีวิตที่สำคัญอยู่อันหนึ่ง ว่า “คนแบกโลก แบนลูกเดียว” ไม่ว่าจะคิดว่าตัวเจ๋งขนาดไหนก็ตาม เจ๊งแน่
เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ทุกคนพอใจ ผู้ซึ่งยุ่งไปซะทุกเรื่อง มักตายอย่างโดดเดี่ยวโดยไม่มีใครเข้าใจ…
…ผมเคยคิดว่าผมเจ๋ง ทำอะไรก็สำเร็จมาตลอดชีวิต ยิ่งสำเร็จก็ยิ่งสนุก ยิ่งมุมานะ ทำอยู่ห้าปีไม่ได้พักเลย พอร่างกายรู้สึกว่าไม่ไหว มันก็ช้าเกินไปแล้ว ความเครียดสะสม นอกจากเล่นกอล์ฟเป็นครั้งคราวแล้วแทบไม่ได้ออกกำลังเลย ทำงานตลอดเวลา คิดตลอดเวลา ไม่มีวันหยุด นอนก็ไม่นอน ไม่พักผ่อน แล้วร่างกายก็เจ๊ง จ่ายค่าซ่อมไป…อ๊ะจึ๋ย…ไม่อยากบอก
ในเมื่อถึงที่สุดแล้ว สิ่งใดจะเกิดก็ต้องปล่อยให้เกิด เพราะไม่สามารถจะไปทำอะไรได้อีกแล้ว ก็แค่นั้นเอง…
ความเครียด ความทุกข์ เกิดเพราะเราไปรับเอามันมาใส่ในใจของเราเอง ไม่รู้จักวางเอง สมน้ำหน้า
ไปเที่ยว
เมื่อไม่นานที่ผ่านมา เป็นวันคล้ายวันเกิดของพ่อและแม่ — แม่อยากเที่ยวก็เลยจะไปเที่ยวกันครับ จะไปทำบุญวันเกิดพ่อซึ่งเพิ่งผ่านไปไม่นานด้วย ไปกันแปดคน พ่อ แม่ น้องชายสองคน น้องสะใภ้ หลานสาวอีกสองคน แล้วก็ผม
