ลานซักล้าง

บนทวิตเตอร์ ผมไม่ค่อยตามใครหรอกครับ ส่วนใหญ่เป็น automated feeds เสียด้วยซ้ำไป แต่ก็มีบางคนที่ผมตาม เช่น ดร.วรภัทร์​ ภู่เจริญ @jattaro เมื่อคืนนี้ อ.วรภัทร์ ส่งต่อ (RT) ข้อความน่าสนใจ 4 อัน

RT @top10thai: ดร.อานนท์ ปี49บอกว่ามีภูเขาไฟใต้ทะเล4ลูกเกาะภูเก็ต แต่อธิบดีกรมทรัพย์เถียงว่าแค่ภูเขาโคลน –ปี53 เชื่อมอแกนดีกว่า^-^

รอยเลื่อน ระนอง+คลองมะรุ่ย// @pomramida >คอนเฟิร์มข่าวค่ะส่วนเรื่องน้ำร้อนขึ้นและมีฟองอากาศผุดรอผลตรวจสอบค่ะ แนวนั้นมีรอยเลื่อน

RT @news1005fm ชาวมอแกนพบกระแสน้ำด้านล่างมีอุณหภูมิสูงขึ้นจนลงดำน้ำไม่ได้ เชื่อเป็นลางบอกเหตุร้ายว่าอาจเกิดพิบัติภัยเร็วนี้

RT @bkk001 15 พ.ค.ข่าวไม่เป็นทางการ ปลาตายจำนวนมากที่ทะเลระนอง นัีกทดสอบสมุทรศาสตร์ตรวจสอบอุณหภูมิน้ำเพิ่ม อาจมีภูเขาไฟใต้ทะเล

เรื่องภูเขาไฟ/ภูเขาโคลน(ร้อน)ใต้ทะเล เคยได้ยินข้อถกเถียง ไม่ว่ามันเป็นอะไรก็ไม่น่าจะใช่พื้นทะเลปกติ — ส่วนทางระนอง ถ้าอุณหภูมิของน้ำ อยู่ดีๆ ร้อนขึ้นได้ ก็คงเป็นเพราะความร้อนใต้พิภพขึ้นมาถึงผิวโลกได้ ตามรอยแยก/รอยเลื่อน ปัญหาคือว่ามีรอยแยกอยู่แถวนั้นหรือเปล่า สันนิษฐานว่ามีโดยสังเกตได้จากการมีบ่อน้ำร้อน [บันทึกเก่า: ภูเขาไฟใกล้ตัว] ก็เลยต้องค้นหาหลักฐานมาชั่งน้ำหนัก แล้วก็ได้เรื่องเลย

อ่านต่อ »

วันนี้ มีประชุมสรุปงานวิจัย OpenCARE กับอนุกรรมการวิจัยของเนคเทค

เมื่อปีที่แล้ว โครงการ OpenCARE ได้รับการสนับสนุนเงินทุนวิจัยแบบ matching fund จากศูนย์อิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ (เนคเทค) ภายใต้สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช) กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

โครงการวิจัยและจัดสร้างต้นแบบก็เสร็จสิ้น เป็นไปตามเป้าหมาย จบโครงการอย่างสวยงามไปเมื่อปลายปีที่แล้ว แถมใช้เงินน้อยกว่าที่ประมาณการไว้เบื้องต้นด้วย (เงินที่ไม่ได้ใช้ คืนให้เนคเทค) จากนี้ไป โครงการ OpenCARE ก็เปลี่ยนรูปไปเป็นนิติบุคคล เป็นองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร

การสรุปกับอนุกรรมการครั้งนี้ น่าดีใจมากที่คณะกรรมการ (ซึ่งประมาณครึ่งหนึ่งฟังเรื่องเกี่ยวกับโครงการเป็นครั้งแรก แต่เป็นผู้อาวุโสระดับปรมาจารย์ทางด้านไอที) ตาเป็นประกายเลยครับ แล้วยังมีข้อเสนอแนะดีๆ อีกมาก ตามแนวสหเฮดของอาจารย์หลินฮุ่ย กรรมการบางท่านบอกจะเผยแพร่เรื่องที่เกี่ยวกับ OpenCARE ให้เพราะเห็นประโยชน์

[เรื่องเล่าที่ไม่ใส่อารมณ์]

หลังจากรอมานาน ผู้ว่าราชการจังหวัดนนทบุรี ก็ลงนามอนุมัติให้จัดตั้งมูลนิธิ OpenCARE เป็นองค์กรสาธารณกุศลเรียบร้อยแล้ว ผมไม่รู้ว่าจะมีเรื่องทางเอกสารอีกมากน้อยเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างไร มูลนิธินี้ดำเนินงานได้แน่นอนแล้วครับ

ไชโย ไชโย ไชโย

เมื่ออาทิตย์ก่อน เข้าไปคุยกับ กทช.อีกท่านหนึ่ง (ซึ่งไม่ได้เขียนบันทึก) ท่านก็แนะนำดีว่าน่าจะมีชื่อศูนย์ปฏิบัติการเป็นภาษาไทย สั้นๆ มีความหมาย อย่างเช่น “ศูนย์นเรนทร” พอพูดปุ๊บ รู้เลยว่าทำเรื่องอะไร (Emergency Medical Service)

เมื่อวานมีประชุมสำคัญสองอันครับ

อันแรกประชุมคณะกรรมการวิชาการของ สมอ. ได้พบกับ ศ.จำนงค์ ทองประเสริฐ เป็นครั้งแรก คุยกันเรื่องมาตรฐานที่เกี่ยวกับอักษรไทยน้อย ซึ่งอยากจะจดทะเบียนรหัสอักขระเพื่อรักษาภาษาถิ่นนี้ไว้

ผมเลยไปซื้อหนังสือ อักษรไทยโบราณ ลายสือไทย และวิวัฒนาการอักษรของชนชาติไทย ของ​ ศ.ธวัช ปุณโณทก มาเล่มหนึ่งจากศูนย์หนังสือจุฬา แม้หนังสือนี้จะไม่ได้ช่วยให้รู้แจ้งเรื่องอักษรไทยน้อย แต่ก็พอเข้าใจวิธีเขียน ซึ่งจำเป็นที่จะต้องรู้ ก่อนที่จะทำ code point assignment ก่อนเสนอ ISO/IEC JTC1 และ Unicode Consortium

ลองเปิดหนังสืออ่านอักษรยวนล้านนาที่มากับเสื้อที่ระลึกจากเชียงราย ก็อ่านออกครับ

อ.จำนงค์ให้เกร็ดประวัติศาสตร์ ว่าให้เรียกชื่อ ถนนพระรามที่ ๑ ถนนพระรามที่ ๔ ถนนพระรามที่ ๕ และถนนพระรามที่ ๖ เพราะสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้สร้างถนนเหล่านี้ และพระราชทานชื่อเอาไว้อย่างนี้ (โดยไม่ได้โปรดเกล้าฯ ให้สร้างถนนพระรามที่ ๒ และถนนพระรามที่ ๓)

ถนนจรัญสนิทวงศ์ สะกดด้วย ญ ไม่ใช่ ล; ถนนสาทร สะกดด้วย ท ไม่ใช่ ธ เพราะทั้งสองชื่อเป็นราชทินนาม

นอกจากนั้น อาจารย์ยังให้ข้อสังเกตุว่าชื่อสะพานไม่มี “ที่” เช่น สะพานพระราม ๙ สะพานพระราม ๘ … สะพานพระราม ๓

อ่านต่อ »

ความจริงจะไปหัวหินตั้งแต่เมื่อวาน หลังจากประชุมเสร็จในช่วงเช้า ไปเปิดอีเมลอ่านถึงได้รู้ว่า วันนี้ทีมงาน OpenCARE จะย้ายเข้าที่ทำการของมูลนิธิ ที่ชั้น 11 อาคารซอฟต์แวร์ปาร์ค ถนนแจ้งวัฒนะ อ.ปากเกร็ด นนทบุรี ก็เลยต้องอยู่กรุงเทพต่ออีกสองคืน

วันนี้เข้าไปที่สำนักงานของมูลนิธิ เค้าจัดไว้หมดเลยครับ ดูฤกษ์ยามมา เป็นฤกษ์อะไรก็ไม่รู้เกี่ยวกับโชคลาภ (เกิดมาไม่เคยได้ยิน) มีรูปหล่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ตั้งไว้ในตำแหน่งประธานของสำนักงาน วางโต๊ะตามหลักฮวงจุ้ย มีซ้อมนั่งเก้าอี้ด้วย ก่อนออกมาก็ช่วยกันเก็บขยะ เสร็จแล้วก็ไปกินข้าวกัน

ใครจะว่ายังไง ผมก็ไม่สนหรอกนะครับ ผมเห็นความตั้งใจ ความพยายามที่จะเริ่มต้นให้ดี นับเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

เมื่อถามถึงความคืบหน้าในการจดทะเบียนมูลนิธิ ก็ได้ความรู้ใหม่ ว่าเดี๋ยวนี้การอนุมัติจบอยู่ที่ผู้ว่าราชการจังหวัด ไม่ต้องส่งเรื่องไปกระทรวงมหาดไทย และตำรวจสันติบาลอีกแล้ว (ไม่เหมือนกับในอดีต ที่เคยจดทะเบียนมาแล้วมูลนิธิหนึ่ง ใช้เวลานานมาก) เมื่อเป็นอย่างนี้ กระบวนการการจดทะเบียนมูลนิธิคงใช้เวลาอีกไม่นานแล้วครับ

หลังจากที่เคยให้สัมภาษณ์สมาคมผู้ดูแลเว็บไทยไว้เมื่อสามปีก่อน ผมไม่คิดว่าอยากจะพูดอะไรเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้อีกหรอกครับ แต่ยังมีอีกประเด็นหนึ่งซึ่งผมไม่ได้พูดไว้ตอนนั้น คือเหตุการณ์สึนามิ ได้เปลี่ยนมุมมองและทัศนคติของผมต่อสังคมไปอย่างสิ้นเชิง

สังคมของเราเปราะบางและอ่อนแอเหลือเกิน แต่เราก็ยังประมาท ไม่รู้ตัวเลยว่าการที่ต่างคนต่างอยู่ ไม่มีพลัง คนที่มีความรู้ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนความรู้ให้เกิดสิ่งดีขึ้นกับตัวเองและคนอื่นได้ ไม่ต่างอะไรกับคนที่ไม่รู้อะไรเลย

เดิมที ผมมองเหตุร้ายแบบนี้ เหมือนเป็นเพียงเรื่องตื่นเต้นที่เห็นตามโทรทัศน์ แต่การที่ได้เข้าไปลงมือทำอะไรบ้าง แม้จะเป็นเพียงวงนอก ก็ทำให้ได้เห็นความเป็นไปของเหตุการณ์ — ยิ่งอยู่วงนอก ยิ่งเห็นความเป็นไปจากมุมที่คนในไม่เห็นครับ

อยู่วงนอก ตัดสินใจเองได้ พอกันทีกับคำว่า “ต้อง”

การที่ทำอยู่วงนอก เป็นการวางตัวเองไว้นอกข้อจำกัด การอยู่วงนอกเป็นคนละเรื่องกับการนั่งดู/วิจารณ์/ไม่ทำอะไร อยู่วงนอก ทำได้แบบคนวงนอก ไม่เมาหมัด อะไรไม่รู้ ก็ถาม ถามได้ไม่หยาบคายหรอกครับ ก็ไม่รู้นี่

อ่านต่อ »

เมื่อวันพฤหัส ผมลาออกจากตำแหน่งบริหารในบริษัทที่ทำมาสิบสองปี เพื่อไปทำงานสำคัญอีกชิ้นหนึ่ง ใครรู้เข้า ส่วนมากก็มักจะคิดว่าบ้า สับสน  หรือไม่กำลังหนีปัญหาอะไรสักอย่างหรือหลายอย่าง ดูเป็นเรื่องธรรมดาที่คนมักคิดไปในแง่ลบ ทั้งๆที่เป็นการตัดสินใจของผมเอง และไม่มีใครรู้จักตัวผมได้ดีเท่าตัวผมเอง

ที่จริงแล้ว งานอันนี้ก็มีความผูกพันกันมาก ประสบความสำเร็จมามากมาย ได้ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะมีโอกาสทำ และไม่เคยคิดว่าจะมาได้จนถึงขนาดนี้ เป็นช่วงเวลาในชีวิตที่ภูมิใจ

ชีวิตต้องอยู่กับปัจจุบัน ไม่ผิดที่จะเก็บความภูมิใจไว้ระลึกถึง แต่เรื่องในอดีตก็ผ่านไปแล้วทั้งนั้นจึงควรเก็บไว้ในใจ เพราะว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรกับใครอื่น พูดมากก็กลายเป็นโอ้อวดไปซะอีก

เช้านี้ ตื่นขึ้นอย่างสบายใจ…เช่นเคย

การตัดสินใจนี้เป็นการลงจากหลังเสือ เพียงแต่ว่าเสือไม่ใช่งานบริษัทเพราะว่าบริษัทนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร หากแต่เป็นเสือแห่งความหลงต่างหาก