สู่ความปลอดภัย
หลังจากประเมินสถานการณ์ สี่ทุ่มคืนวันเสาร์(22) ผมก็ตัดสินใจโทรบอกทุกคนในบ้านกลางดึกให้อพยพทันทีในตอนเช้า(23)
ทุกคนช็อคแน่นอนครับ… มีการเตรียมการป้องกันบ้านมาเป็นอย่างดีแล้ว มีน้ำ-มีอาหารสำรองไว้พอสมควร มีเขื่อน มีปั๊มน้ำ มีเรือ มีความสามารถในการจุดไฟหุงหาอาหารเมื่อครัวหลักใช้ไม่ได้ มีความรู้ และมีข้อมูล… แต่การเตรียมพร้อมนี้ ไม่สามารถจะประเมินความเป็นมือสมัครเล่น และความเป็นอันธพาลของคนบางกลุ่มได้
สำหรับผมแล้ว ยังไงก็ดูความปลอดภัยของพ่อกับแม่ก่อนครับ จึงเดินทางมาบ้านพักตากอากาศ พ่อแม่รู้สึกสบายใจที่จะอยู่ที่นี่และสามารถอยู่ได้เป็นเวลานานๆ ผมมาถึงที่พักก็น็อคไปเลย แบตหมดทั้งคนและโทรศัพท์
ที่ประเมินไว้ สถานการณ์นี้จะนานหลายเดือน เขียนมากไม่ได้ อยากรู้ก็โทรมาถามก็แล้วกัน บอกได้เพียงแต่ว่า แม้ยกเอาอคติออกไป การมองชั้นเดียวก็จะเห็นแต่เปลือก ซึ่งอาจจะทำให้ตัดสินใจผิดพลาดไปได้ ถ้ามองความเชื่อมโยงลึกๆ พูดไปคนก็ว่าบ้า… เรื่องถูกผิดเป็นเรื่องกระจอกครับ ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไร
ก่อนออกมาจากบ้าน เตือนเพื่อนที่อยู่ในบริเวณที่เสี่ยงที่สุดจากความวิปลาส ความดื้อรั้นและการไม่มองสิ่งต่างๆ ตามความเป็นจริง ว่าอย่าเห็นว่าน้ำลดแล้วความเสี่ยงจะลด ให้เตือนเพื่อนคนอื่นๆ แถวนั้น และแนะนำให้ออกมาทันทีที่มีโอกาส
