ลานซักล้าง

Socrates (วิกิพีเดียภาษาไทยเขียน โสกราตีส แต่มีการสะกดชื่ออื่นๆ เช่นโสเครตีส โสคราตีส ฯลฯ) ชาวกรีกซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วง พ.ศ. 73 ถึง พ.ศ. 144 ได้การรับยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งปรัชญาตะวันตก

เรื่องราวเกี่ยวกับ Socrates นั้น ปรากฏในงานเขียนของผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Plato และท่านอื่นๆ เช่น Xenophon Aristotle และ Aristophanes ซึ่งเมื่อใช้ข้อมูลทุติยภูมิที่แปลมาหลายทอดแบบนี้ ก็ต้องเข้าใจว่ามีการตีความ และอาจไม่ใช่ความจริงทั้งหมด!

อย่างไรก็ตาม พอประมวลได้ว่า Socrates ชอบพูดคุยกับนักปรัชญา นักปราชญ์ และคนสำคัญของกรีกท่านอื่นๆ; Plato เรียก Socrates ว่าจอมป่วน (Gadfly) ผู้ซึ่งไม่เคยเหนื่อยหน่ายที่จะถามคำถามจนผู้คนจนปัญญา (แน่ล่ะ ใครจะชอบ)

ตามหนังสือ Apology ของ Plato ความเป็นจอมป่วนของ Socrates เริ่มต้นเมื่อ Chaerephon เพื่อนของ Socrates ถามเทพยากร (the Oracle ในวิหาร Apollo ที่หมู่บ้าน Delphi) ว่ามีใคร “ฉลาด” กว่า Socrates ไหม เทพยากรตอบว่า “ไม่มี”

ตัว Socrates เองกลับไม่ได้ปลื้มเลย เขาคิดว่าคำตอบของเทพยากรเป็น Paradox (สิ่งที่ดูเหมือนใช่ กลับไม่ใช่; สิ่งที่ดูเหมือนไม่ใช่ กลับใช่) เพราะว่าเขาไม่ได้รู้สึกเลยว่า “รู้” อะไร ดังนั้นเขาก็จึงเริ่มถามอำมาตย์ในเอเธนส์ ไม่ว่าจะเป็นรัฐบุรุษ+นักการเมือง กวี ช่างฝีมือ ฯลฯ เพื่อที่จะแย้งคำของเทพยากร อนึ่ง Socrates ไม่นับถือเทพกรีกและไม่มีศาสนา

อ่านต่อ »

เมื่่อเย็นวาน ครูบาหอบเอาพืชผักสดมาฝากจากสวนป่าหนึ่งลัง แล้วตามตัวไปเลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสที่ลาออก กราบขอบพระคุณด้วยครับ ที่จริงเรื่องนี้เป็นการก้าวไปตามจังหวะชีวิต ไม่มีความจำเป็นจะต้องฉลองเลย แต่ผมรู้ว่าผักของสวนป่าสด สะอาด และอร่อยมาก จึงไม่ควรจะลีลามากนัก คาดว่าครูบาคงมีเรื่องอยากคุยด้วย ก็เลยไป ปรากฏว่ามีของแถมเป็นหนังสือ “ฉลาด…ได้อีก!” ของ ดร.วรภัทร์​ ภู่เจริญ กำลังอยากอ่านอยู่พอดี

กลับถึงบ้านอ่านทันที และอ่านจบเมื่อคืนนี้ (คงต้องอ่านอีกหลายรอบ) อยากจะแนะนำคนคอเดียวกันให้ลองหามาอ่านบ้าง เชื่อว่าท่านจะต้องชอบแน่

ข้อมูลจากสำนักพิมพ์

ระหว่างวันที่ 26 มีนาคม - 6 เมษายน 2553 งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ที่ศูนย์การประชุมแห่งชาตสิริกิติ์ อ.วรภัทร์บอกจะแวะไปที่บูธ N42 โซน C บจก.อริยชน ในวันเสาร์และอาทิตย์ ใครผ่านไปแถวนั้น อย่าพลาดของดีก็แล้วกันครับ

อ่านต่อ »

พริก ภาษาไทยนี่ล่ะครับ

เป็นเรื่องที่ร่ำลือมาว่าพริกปลูกยาก ไปยุ่งกับเค้ามากมักไม่งาม คือคนไม่รู้แต่ดันคิดว่ารู้ เลยทำไปในสิ่งที่ตัวไม่รู้ ผลก็มักออกมาไม่ดีอย่างที่ตั้งใจ

ภาพนี้ถ่ายมาสามปีแล้วจากงานสัมนาอันหนึ่ง (CAMP 11) เป็นต้นพริกโตขึ้นเองจากรอยแตกของคอนกรีต เห็นแล้วก็เข้าใจได้ว่าไม่มีใครไปประคบประหงม เขาก็โตขึ้นเองได้ครับ

… เมื่อกี๊หิ้วกล้องออกไปนอกบ้าน จะไปถ่ายพริกข้างรั้วไว้มาให้ดู สองวันก่อนเห็นเม็ดแดงเปล่งปลั่ง พรึบพรับไปหมด วันนี้ออกไป อ้าว…ไม่มีสักเม็ด

คนปลูกเขามาเก็บไปแล้วน่ะซิครับ; ผมไม่ได้ปลูก ไม่กินเผ็ด ไม่กินพริก แล้วจะปลูกพริกทำไม

ถามว่าปลูกพริกทำยังไง ง่ายๆ ก็เมล็ดฝังดิน รดน้ำ ไม่ต้องไปคำนวณสารอาหาร ปรับอินทรีย์วัตถุในดิน หรือว่าพรวนดินทุกวัน นั่นล่ะนะครับ อาการอยากควบคุมมากเป็นอาการของคนใกล้บ้า ไม่ไว้ใจใคร ส่วนคนที่อยากถูกควบคุมตลอดเวลาเป็นบ้าไปแล้ว เป็นคนอยู่ดีๆ ดันอยากเป็นเครื่องจักร

อ่านต่อ »

วันนี้ยื่นใบลาออกไปแล้วครับ คิดดูก็ใจหายเหมือนกันนะ ทำงานที่นี่มาตั้งแต่ 1 กันยายน 2539

แต่สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว ไม่มีเรื่องใดที่อยากเปลี่ยนแปลงใหม่หรืออยากจะรีเซ็ต

ความภูมิใจยังอยู่กับเราเท่าที่ต้องการให้อยู่… ชีวิตก็ก้าวหน้าต่อไป ไม่มีประโยชน์จะไปติดแหงกอยู่กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว… มีแต่เรื่องที่ทำอยู่ในปัจจุบัน หวังว่าอนาคตจะดียิ่งขึ้นอีก

วันนี้ไปบรรยายในค่ายของ THNG: IT networking for Disaster Response เริ่มรายการช้าหน่อย เพราะน้องๆ (น่าจะเรียกหลาน) ไปเดินป่าทดลองเล่นเครือข่าย DUMBO กันในป่าเขาใหญ่ กลับมากินข้าวกลางวันช้า…

ไม่รู้เป็นยังไง เวลาผมบรรยาย ไม่ค่อยตรงกับหัวข้อ ได้รับการบอกเล่าว่าไม่ให้ลงลึกเพราะผู้ฟังมาจากหลายหลายสาขา ก็เลยเล่าพวกเกร็ดและแง่คิดเกี่ยวกับการจัดการภัยพิบัติให้ฟัง เป็นประเด็นทางสังคมทั้งนั้น หวังว่าคงได้อะไรไปบ้าง… คุยกันไปสักพัก อ.โคทม (ประธานมูลนิธิ) เดินเข้ามาฟังด้วย แต่จะไม่เล่ารายละเอียดหรอกนะครับ ไม่รู้คนฟังรู้สึกอย่างไร แต่คนบรรยายสนุกดี

มาถึงคำถามสุดท้ายว่าอยากฝากอะไรกับทุกคน นึกอะไรไม่ออก เลยบอกไปตามความรู้สึกว่าสังคมเป็นการลงทุนร่วมกันของทุกคน อย่านิ่งดูดาย อารามตกใจ จึงไม่ได้อธิบาย ว่าที่เรียกว่าเป็นการลงทุนนั้น หมายความว่าต้องลงมือลงแรงกันบ้าง แค่คิดดีอย่างเดียวไม่พอ แล้วก็ไม่ใช่ลงปั๊บ จะเอาผลลัพท์ทันที ลงปุ๊บเห็นผลปั๊บ เรียกการว่าพนันไม่ใช่การลงทุน ควรอดทนบ้าง แล้วการอดทนก็ไม่ได้ทำให้ตาย คนที่บ่น “จะตาย จะตาย ทนไม่ได้แล้ว” นั้น ไม่เห็นตายสักคน ไม่อย่างนั้นบ่นไม่ได้หรอกนะครับ

อากาศร้อนจัด ขนาดใส่เสื้อแขนยาว ตัวยังดำปี๋เลย อุณหภูมินอกรถที่จอดทิ้งไว้สองชั่วโมง 42.5°C; ซื้อข้าวโพดมายี่สิบกว่าฝัก กลับมาถึงบ้านระเหิดหมด (ผมล่อไปสามเอง)

ไปสวนป่าเที่ยวนี้ เดินสำรวจไปทั่วบริเวณครับ คิดไปเองว่าถ้าดินสวนป่า เอามาอัดเป็นอิฐก้อนได้ บางทีก็น่าจะเอามาปั้นได้(มั๊ง)

แต่ก่อนจะรู้ว่าใช่หรือไม่นั้น ต้องทดลองทำก่อน คือไปหาบุ้งกี๋กับจอบ ขุดดินมาผสมน้ำ ผลคือเหลวเป๋วไม่เป็นท่า ปรากฏว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ อะไรที่คิดว่าใช่แน่ ชัวร์ป้าด มันก็อาจไม่ใช่นะครับ… อิฐก้อนยึดกันเป็นก้อนได้ด้วยการผสมปูนซีเม็นต์ต่างหาก

ครูบาเคยบอกว่าดินด่านเกวียนขายถูก อย่างนั้นปั้นได้แน่นอน แต่ แหม ถ้าแวะไปด่านเกวียนก่อนไปสวนป่า ก็อ้อมไปอีกสี่สิบกิโล ค่าน้ำมันก็ไม่คุ้มแล้ว

ที่มาคิดเรื่องดินเหนียว ก็เพราะคิดจะปั้นพระไว้ที่หน้าเวทีลานไผ่ครับ ดูขลังดี ครูบาเกิดวันเสาร์ ปั้นปรางนาคปรกก็คงดี… แต่หลังจากประเมินฝีมือแล้ว เก็บปางนี้เอาไว้ก่อนดีกว่า ฮี่ฮี่

แล้วก็มาคิดถึงเพาะช่าง หรือศิลปากร เค้าน่าจะมีแหล่งดินเหนียวขายใกล้ๆ เอาไปปั้นงานเล่น เลยค้นเน็ตหาข้อมูล ไปเจอเรื่องเกาะเกร็ดเป็นแหล่งเครื่องปั้นดินเผาคุณภาพดี อืม… ทำไมไม่คิดมาก่อนนี้นะ ค้นต่อ มีดินเหนียวสำหรับปั้นขายด้วย มีสองแบบ แบบผสมทรายเอาไว้เผา กับแบบไม่ผสมทรายเอาไว้ปั้นแบบไม่เผา ก็เลยออกไปซื้อเมื่อเย็นนี้ครับ!

ขายกันเป็น “เส้น” (เส้นนี้เหมือนเสาทรงกระบอกที่ทำด้วยปูนซีเม็นต์) แต่ละเส้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 7 นิ้ว ยาว 23-24 นิ้ว หนักประมาณ 25 กิโลกรัม (คิดเป็นปริมาตรดิน 885 ลูกบาศก์นิ้ว น่าจะพอสำหรับปั้นพระนั่งขนาดหน้าตัก 1 ศอกสบายๆ) ราคา 70 บาทแบบราคาเมืองหลวง ดีไปอย่างที่นวดมาเสร็จแล้ว เอามาปั้นได้เลย ผมซื้อมาจากศูนย์จำหน่ายผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา ใกล้ท่าน้ำวัดกลางเกร็ด

คนขายเค้าถามว่ามาจากโรงหล่อหรือเปล่า เอ๊ะ นี่แปลว่ามีคนใช้ดินแบบนี้เอาไปทำแบบหล่อด้วยเหรอ เค้าบอกว่าใช่ เมื่อวานเพิ่งไปส่งมาตันหนึ่ง

… แล้วผมรีบไปซื้อมาทำไมนะเนี่ย พรุ่งนี้จะไปขึ้น panel บรรยายเรื่องการจัดการภัยพิบัติที่เขาใหญ่ ไม่ได้ปั้นอยู่ดี …

… อากาศร้อน ทำให้วิปลาส สติสัมปชัญญะ ระเหยหายไปหมด …

อาทิตย์ที่แล้วผมไปสวนป่าอีก เพื่อไปชาร์ตแบต+ไปแสดงมุทิตาในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของครูบาสุทธินันท์ ปราชญ์ชาวบ้านที่ผมนับถือ

ขาไปก็ขอให้ครูปูถ่ายภาพ snapshot ของถนนระหว่างทางเอาไว้ บอกแค่ว่าจะเอามาทำหนัง ปรากฏว่าขับรถอยู่ 6 ชั่วโมง ถ่ายมากว่า 1800 ภาพ เล่นเอากล้องแบตหมดเลย จึงเป็นหนังของถนนที่ยาวมาก และไม่มีสาระหรือเรื่องราวของภาพ

Get the Flash Player to see this player.

อย่างไรก็ตาม ก็ต้องหาเพลงยาวๆ มาลง ในวัยเด็ก ผมฟังเพลง progressive rock มีวงโปรดชื่อ Emerson, Lake & Palmer ซึ่งคราวนี้ก็เลือกมาใส่ในหนังสองเพลง; ELP เล่นกันสามคน แน่นปึ้ก ไม่เรื่องมาก โซโลทุกคนตลอดเวลา แหกคอก นอกแบบแผน แต่ยังเข้ากันได้ดี ทุกคนเรียนดนตรีคลาสสิคมาก่อน ทฤษฎีดนตรีแน่นเปรี๊ยะโดยไม่ต้องกล่าวอ้างอะไร

พอฟังไปถึงเพลงที่ 5 แล้ว กลับรู้สึกสะท้อนใจถึงเหตุการณ์บ้านเมือง…
ก็หวังว่าทุกฝ่ายรู้ตัวนะครับ ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ทำเพื่ออะไร ทำแล้วจะเกิดอะไร

อ่านต่อ »

อ่านต่อ »

Light painting เป็นเทคนิคการถ่ายภาพ โดยเปิดหน้ากล้องนานๆ แล้วเคลื่อนแสง (เครื่องแหล่งกำเนิดแสง) หรือเคลื่อนกล้อง — ดังนั้นจะเห็นแสงปรากฏเป็นเส้น เคยเล่นกันแล้วครั้งหนึ่งตอนเฮฯ หก 7 ธ.ค. 2551 @เชียงราย หลังลงมาจากดอยแม่สลอง คุณเบิร์ดเตรียมไฟเย็นไว้ล่วงหน้า จึงมีเล่นกัน — Light Painting ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดของคนเล่นกล้อง แต่เป็นเรื่องที่ต้องเตรียมการ อันนี้ก็เช่นกันครับ

ครั้งนั้น อุปกรณ์ไม่พร้อมหรอกครับ แต่ก็เป็นที่สนุกสนานกันถ้วนหน้า คราวนี้เป็นวาระวันเกิดครูบา อยากจะทำอะไรพิเศษทิ้งไว้ให้ที่สวนป่า จึงเตรียมการอย่างดี วิธีการมีดังนี้ครับ

• ขาตั้งกล้อง
• กล้องถ่ายภาพ ที่สามารถเปิดหน้ากล้องได้นานเท่าที่ต้องการ (เปิดชัตเตอร์เป็น Blub)
• สายลั่นชัตเตอร์ เพราะคงไม่มีใครไปกดชัตเตอร์อยู่นานๆ โดยที่กล้องไม่สั่นได้
• @@ หากจะทดลองถ่ายเล่น ยังไม่ต้องหาขาตั้งกล้องกับสายลั่นชัตเตอร์ แต่เอากล้องวางบนพื้น(โต๊ะ)ที่มั่งคง แล้วกดชัตเตอร์แน่นๆ แต่ไม่ให้กล้องสั่น ก็ยังไหว @@
• แหล่งกำเนิดแสง (ใช้ไฟฉายเพื่อไม่ให้สิ้นเปลือง)
• เสื้อผ้าหรือกระดาษสี เอามาแปะหน้าแหล่งกำเนิดแสงเพื่อให้เห็นเป็นสีต่างๆ

อ่านต่อ »

สิ่งหนึ่งซึ่งเป็นบทเรียนราคาแพง(มาก) จากการป่วยหนักเมื่อ 9 ปีก่อนก็คือ ถ้ารอจนร่างกายรู้สึกไม่ไหว ก็อาจจะช้าเกินไปที่จะแก้ไขแล้ว

แบตเตอรี่รถยนต์ แรงดันไฟฟ้า 12 โวลท์ ถ้าใช้งานหนักปล่อยให้แรงดันเหลือต่ำกว่า 12 โวลท์ ไม่นานก็เสื่อม

เช่นเดียวกันกับร่างกายและจิตใจคน ยังไหวอาจแปลว่ากำลังจะพังแล้ว จะต้องให้ใครมาเตือนมาบอกจึงจะตระหนัก

เมื่อวานจึงเก็บกระเป๋า เดินทางมาสวนป่า มาเยี่ยมครูบา (วาระวันคล้ายเกิดซึ่งเพิ่งผ่านไปไม่นาน) กับแม่หวีคู่ชีวิตครับ

เตรียมกิจกรรมมาจากบ้านหลายอย่าง เมื่อคืนเล่น Light paint ไปแล้ว เป็นที่ตื่นตาตื่นใจของ เด็กขายผ้า คลุ้มคลั่งทำเสียงดังลั่นป่า

สวนป่าวันนี้ต่างจากคราวที่แล้ว แม้อากาศแห้งแล้ง แต่สวนป่าเขียวขจี

ลอมฟางสูง 10 ม.

พวกชุดเหมือน ก็ยังคงวิ่งตามกัน โดยยังไม่มีบทพูดเช่นเดิม

วัวยังกินหญ้าสด ไม่ต้องพึ่งของกึ่งสดจากเซเว่น

นกยูงมาเพราะชื้น-เย็น

ต้นเดือนพฤษภาคมนี้ คงจะแปลกไปกว่าที่เห็นอีกนะครับ — บันทึกนี้ไม่ใช่การชาร์ตแบต ที่จริงแล้ว คือการให้โอกาสตัวเองต่างหากครับ

Posted by Wordmobi