ฝากเด็ก
อ่าน: 4253วันนี้ไปบรรยายในค่ายของ THNG: IT networking for Disaster Response เริ่มรายการช้าหน่อย เพราะน้องๆ (น่าจะเรียกหลาน) ไปเดินป่าทดลองเล่นเครือข่าย DUMBO กันในป่าเขาใหญ่ กลับมากินข้าวกลางวันช้า…
ไม่รู้เป็นยังไง เวลาผมบรรยาย ไม่ค่อยตรงกับหัวข้อ ได้รับการบอกเล่าว่าไม่ให้ลงลึกเพราะผู้ฟังมาจากหลายหลายสาขา ก็เลยเล่าพวกเกร็ดและแง่คิดเกี่ยวกับการจัดการภัยพิบัติให้ฟัง เป็นประเด็นทางสังคมทั้งนั้น หวังว่าคงได้อะไรไปบ้าง… คุยกันไปสักพัก อ.โคทม (ประธานมูลนิธิ) เดินเข้ามาฟังด้วย แต่จะไม่เล่ารายละเอียดหรอกนะครับ ไม่รู้คนฟังรู้สึกอย่างไร แต่คนบรรยายสนุกดี
มาถึงคำถามสุดท้ายว่าอยากฝากอะไรกับทุกคน นึกอะไรไม่ออก เลยบอกไปตามความรู้สึกว่าสังคมเป็นการลงทุนร่วมกันของทุกคน อย่านิ่งดูดาย อารามตกใจ จึงไม่ได้อธิบาย ว่าที่เรียกว่าเป็นการลงทุนนั้น หมายความว่าต้องลงมือลงแรงกันบ้าง แค่คิดดีอย่างเดียวไม่พอ แล้วก็ไม่ใช่ลงปั๊บ จะเอาผลลัพท์ทันที ลงปุ๊บเห็นผลปั๊บ เรียกการว่าพนันไม่ใช่การลงทุน ควรอดทนบ้าง แล้วการอดทนก็ไม่ได้ทำให้ตาย คนที่บ่น “จะตาย จะตาย ทนไม่ได้แล้ว” นั้น ไม่เห็นตายสักคน ไม่อย่างนั้นบ่นไม่ได้หรอกนะครับ
อากาศร้อนจัด ขนาดใส่เสื้อแขนยาว ตัวยังดำปี๋เลย อุณหภูมินอกรถที่จอดทิ้งไว้สองชั่วโมง 42.5°C; ซื้อข้าวโพดมายี่สิบกว่าฝัก กลับมาถึงบ้านระเหิดหมด (ผมล่อไปสามเอง)
4 ความคิดเห็น
ข้าวโพดระเหิดเป็นยังไงครับ มันจะเหี่ยวไปเลยหรือเปล่า
ข้าวโพดที่ซื้อมาฝากยังเหลือในตู้เย็น
แม่หวีเอามาฝานวันละฝักทุกวัน
ฝักใหญ่มาก กิน 2 คน ยังเหลือ
แจ้งข่าวข้าวโพดยังเหลือ อิอิ