เที่ยวงานวันนักประดิษฐ์ ประจำปี 2555
อ่าน: 5150วันนี้ฤกษ์ดี ช่วงเช้ามีเทปบันทึกรายการ “กิน อยู่…คือ” ซึ่งไปบันทึกรายการตอน คน..ป่า..อาหาร อีสานคืนถิ่น ที่สวนป่า มีทั้งครูบาและแม่หวี ภาพสวย เรื่องดีครับ ทุกช็อต ทุกซีน ผมจำได้หมดเลยว่าอยู่ตรงไหน หลายปีที่ผ่านมา ไปสวนป่ามากว่ายี่สิบครั้ง ไปบ่อยจนแม่สงสัยว่าไปติดสาวหรือเปล่า ต่อไปนี้คงไม่นับแล้วครับ เพราะว่าจะสร้างบ้านพักที่นั่น ต่อไปต้องเปลี่ยนจาก “ไปสวนป่า” เป็น “มาสวนป่า”
ช่วงเย็นๆ ก็ไปเที่ยวงานนักประดิษฐ์ ตั้งใจไปดูเครื่องเชื่อม “เปลวเพลิงความร้อนจากน้าไอน้ำพลาสมา” เป็นงานประดิษฐ์ของอาจารย์โกศิน สวนานนท์ ซึ่งสอนอยู่ที่คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม ซึ่งได้รับรางวัลประกาศเกียรติคุณจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.)
เดินเข้างานไป หาบูธ วช. (เจ้าของงาน) แล้วบูธของ อ.โกสินก็อยู่ทางขวาของบูธ วช.เลย เสียดายที่ผมไม่ได้ไปเมื่อวานซึ่งเป็นวันเปิดงานด้วยคิดว่าคงวุ่นวายเกินไป พอไปวันนี้ อาจารย์ไม่ได้เอาอุปกรณ์มาด้วย แต่ก็นั่งคุยเรื่องสัพเพเหระอยู่สักสองชั่วโมงคงจะได้ มีคนเข้ามาแทรกสามสี่ครั้ง ผมก็เลยขอตัวออกมาเดินดูบูธของเด็กๆ ซึ่งเวลาไปเที่ยวงานอย่างนี้ ต้องถามและกระตุ้นเยอะๆ ครับ
งานอย่างนี้ไม่ใช่งานที่ไปปล่อยของว่าเรารู้อะไร แต่ไปถามว่ากว่างานจะออกมาเป็นอย่างที่แสดงอยู่นี้ ผ่านอะไรมาบ้าง มีทางที่ดีกว่านี้หรือไม่ ลองค้นข้อมูลเพิ่มอย่างนี้ดีหรือไม่ ฯลฯ ปีที่แล้ว เจอกังหันลมแนวตั้ง ก็ถามว่าทำไมเป็นแบบ drag ทำแบบ lift ได้ไหม ลดแรงต้านได้อย่างไร ทำไมใช้สี่ใบ (สร้างง่าย เป็นกากะบาด) ทำไมไม่สาม หรือหกใบ (ไม่ได้ลอง) ฯลฯ ปีนี้ไปเจอเรือดำน้ำ ก็เลยชวนทำเรือไฮโดรฟอล์ย (ซึ่งไม่ใช่โฮเวอร์คร้าฟต์) ไฮโดรฟอล์ยยกตัวขึ้นเหนือน้ำเมื่อมีความเร็วได้ระดับหนึ่ง ทำให้แรงต้านจากน้ำลดลงมาก จะขนส่งความช่วยเหลือได้ไกลและไม่ต้องกลัวกระแสน้ำแรง เนื่องจากแรงต้านของน้ำต่ำกว่าเรือปกติมาก ทำให้ส่งความช่วยเหลือไปยังพื้นที่ประสบภัยไกลๆ ได้ หรืออพยพคนจากพื้นที่ไกลๆ ได้
ความจริงทีมนี้เป็นทีมบริหารโครงการรวมพลังรับมือภัยพิบัติ ซึ่งทำงานทั้งป้องกัน เฝ้าระวัง รับมือและบรรเทา ตลอดจนฟื้นฟูเหตุจากสถานการณ์ภัยพิบัติ (2P2R)
