วันหยุด
อ่าน: 3109เมื่อวานไม่ได้ทำเรื่องน้ำท่วมหรอกครับ แต่ในมุมของผม ผมทำสิ่งที่ควรทำมากกว่า คือพาพ่อแม่ไปเที่ยว
พ่อกับแม่อายุรวมกันร้อยห้าสิบกว่าปีแล้ว สว.อยู่บ้านมานานๆ ก็มีเบื่อบ้างเป็นธรรมดา ตลอดเดือนกว่าที่ผ่านมา ทำแต่เรื่อง(เบื้องหลัง)เกี่ยวกับการบรรเทาทุกข์อุทกภัย ไม่ได้พาพ่อแม่ไปไหนเลย เมื่อวานจึงวางเรื่องภัยธรรมชาติเอาไว้วันหนึ่ง ขอทำหน้าที่ลูกบ้าง — ส่วนการถักหมกไหมพรมสำหรับเด็ก (และพระ) ที่ รพ.เชียงรายประชานุเคราะห์ ถึงถักไม่เป็น ก็ส่งไหมพรมไปช่วยได้ [กำลังใจแก่ผู้ประสบอุทกภัย]
สายตาเรามองออกนอกตัว รับรู้เรื่องราวต่างๆ เห็นว่าผู้คนมีความทุกข์ยาก พยายามช่วยเท่าที่ช่วยได้ บริจาค (ซ่อมสร้างไม่ได้เนื่องจากสุขภาพ) ให้แง่คิด ให้ความรู้ วางระบบ เสนอแนวทาง ฯลฯ เพื่อให้ผู้คนผ่านความทุกข์ยากไปในที่สุด ในที่สุดก็จะผ่านไปตามกฏของไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา แต่ตัวเราก็ต้องรู้ตัวอยู่ด้วยว่ายังมีพ่อแม่ผู้มีพระคุณ ยังมีหน้าที่ของลูกต้องปฏิบัติอยู่ด้วย
สายตาที่กว้างไกล มองข้่ามสิ่งที่สำคัญที่อยู่ใกล้ๆ ไปหรือเปล่าครับ
หากว่าเราคิดว่าช่วยเหลือผู้อื่นได้ ทำไมจึงจะช่วยพ่อแม่ไม่ได้
« « Prev : แก้หนาว
Next : การให้ » »
6 ความคิดเห็น
สาธุ สาธุ
สำหรับ ผมไปอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ (อาม่า) ช่วยน้องในการดูแลอาม่า ในช่วงวันทำงานของคนอื่น ๆ ครับ เพราะตัวเองว่างงานแล้ว….อิอิ
ส่วนวันหยุด น้องคนอื่น ๆ มักจะแวะไป ผมเลยมักจะอยู่กับบ้านแทน…..5555
ในช่วงชีวิตเรายังมีเวลาอยู่กับพ่อแม่ ใช้เวลาอยู่กับท่านให้เต็มที่ครับ ทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด ทำให้ท่านเบิกบานใจที่สุด ยิ่งทำมากนั่นคือการช่วยต่ออายุให้ท่านครับ การทำความดีให้กับสังคมก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ท่านภูมิใจในตัวลูกและต่ออายุท่านได้เช่นกัน
ป่วยการที่จะตั้งอาหาร เคาะโลง บอกให้พ่อแม่ทานข้าว พาพ่อแม่ไปเที่ยวไปทานอาหารที่ท่านชอบตอนนี้มีประโยชน์มากกว่าหลายเท่า
นึกถึงตอนที่เราเพิ่งเกิด พ่อแม่ทำอะไรๆให้เราได้ทุกอย่าง บัดนี้ถึงเวลาของความกตัญญูที่ต้องทำหน้าที่ให้กับท่านแล้วครับ แต่มนุษย์เรามีหน้าที่ต้องทำหลายอย่าง ไม่ว่ากับตัวเอง กับครอบครัว กับสังคม ต้องจัดการให้เกิดความพอดี ครับ
ถึงมีความจำเป็นในหน้าที่และชีวิต ยังไงก็อย่าให้ถึงขนาดรักคนไกล ระอาคนใกล้เลยครับ เวลาและสายน้ำ ไหลผ่านไปไม่หวนคืน
สาธุ _/\_