ความแตกต่างบนเป้าหมายเดียวกัน
การบรรเทาทุกข์เป็นงานใหญ่ เมื่อจะทำให้ลุล่วง จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือร่วมใจ รวมพลังกัน คำว่ารวมพลังกันทำงานใหญ่นั้น ไม่ได้แปลว่าทุกคนทำเหมือนกันไปหมด เพราะการทำเหมือนกันไปหมดนั้น เป็นการระดมพลังทำงานชิ้นเดียว (ลงแขก ซึ่งมักไม่ใช่งานใหญ่ซึ่งมีความซับซ้อน) ทำงานใหญ่ต้องระดมสรรพกำลังมาจากทุกแหล่ง ใช้ความรู้จากหลากหลายวิทยาการ ใช้การประสานใจ มีเป้าหมายเป็นแก่นกลาง
เมื่อมีปัญหาใหญ่โต วางกองอยู่ตรงหน้า เหล่าผู้คนที่มาช่วย จะมองเห็นปัญหานั้นด้วยภาพที่ต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นกับมุมมองของตน ความรู้ ความชำนาญ และประสบการณ์
อย่างไรก็ตาม แต่ละมุมมองเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของปัญหาเท่านั้น ไม่ควรดึงดันยึดเอาว่ามุมมองของตนเท่านั้นที่ถูกต้องที่สุด ทางออกมีแค่ที่อย่างตนเสนอ
ตาบอดคลำช้าง (สำ) น. คนที่รู้อะไรด้านเดียวหรือนัยเดียวแล้วเข้าใจว่าสิ่งนั้นเป็นอย่างนั้น
การตัดสินว่าอะไรใช่หรือไม่ใช่ ยังไม่สำคัญเท่ากับการตระหนักว่ายังมีผู้คนได้รับความเดือดร้อนเป็นจำนวนมาก ยังต้องการความช่วยเหลืออีกเป็นจำนวนมาก — ผู้ที่อาสามาช่วยต่างต้องการจะช่วยผู้ประสบภัยด้วยกันทั้งนั้น จะด้วยใจบริสุทธิ์กี่เปอร์เซ็นต์ก็ตาม แต่ละคนต่างก็มาด้วยความต้องการที่จะช่วย ตามความรู้ความชำนาญของตนด้วยกันทั้งนั้นครับ
เรื่องนี้น่ะเป็นความเดือดร้อนของผู้ประสบภัย ไม่ใช่การทำข้อสอบปรนัยที่มี “คำตอบที่ถูกต้อง” เพียงคำตอบเดียวนะครับ
ในเมื่อตัวเราไม่ได้รู้อะไรทั้งหมดแต่จะไปตัดสินคนอื่น แล้วจะเป็นการตัดสินใจที่ดีได้อย่างไร?!?! [Paradox ของสายตา กับการไม่รู้จักเป้าหมาย] [เชื่อเพราะเห็น ทำให้หลงได้ง่าย] [ความมีเหตุผล อาจทำให้หลงได้]
กลับมามองที่งานบรรเทาทุกข์ผู้ประสบอุทกภัยในครั้งนี้ ควรหมั่นถามตัวเองว่าเรากำลังทำอะไรและเพื่ออะไรครับ ต่างคนต่างดึงดันจะทำตามความคิดของตัวเองหรือเปล่า
บันทึกนี้เพียงแต่หวังจะเตือนสติให้ระวังไว้ ให้ตระหนักว่าการบรรเทาทุกข์นั้นมีหลายมิติ ต้องการความช่วยเหลือหลายแบบ — ที่จริงแล้วงานบรรเทาทุกข์ที่ทำนั้น ยังอีกยาวนาน ยังมีหลายอย่างที่ควรทำครับ จำเป็นต้องมีการประสานกัน เพื่อที่จะเกิดประสิทธิผลสมกับความตั้งใจ
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ผมเปลี่ยน anti-spam plug-in เพื่อให้ผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกลานปัญญาสามารถให้ความเห็นได้ครับ
« « Prev : ความช่วยเหลือแบบบูรณาการ
Next : การออกแบบเพื่อฟื้นฟูเหตุภัยพิบัติ » »
2 ความคิดเห็น
ที่ผมเจอคือความไม่รู้ทำให้หลง จึงต้องถามเยอะๆ ภาพชัดขึ้นแล้วหลงน้อยลง แต่ก็มีหลงไปบ้างครับ
ขอบคุณ สำหรับบันทึกดี ๆ มีประโยชน์ สำหรับเตือน “สติ” ผู้มีจิตอาสาทั้งหลายครับ