ความช่วยเหลือแบบบูรณาการ

อ่าน: 3143

ไม่รู้จะเวิร์คหรือเปล่านะครับ แต่บันทึกนี้ เป็นเรื่องที่ 40 แล้วตั้งแต่น้ำท่วม ซึ่งตลอดเดือนที่ผ่านมา ผมเขียนแต่เรื่องน้ำท่วมอย่างเดียวเลย

มีข่าวว่าวัสดุก่อสร้างในพื้นที่ประสบภัยขึ้นราคาโดยเฉพาอย่างยิ่งทางใต้ อันนี้จะทำให้ความช่วยเหลือช่วยคนได้น้อยลง ดังนั้นด้วยความคิดพิสดาร ผมจึงเสนอ complex scheme ซึ่งค่อนข้างวุ่นวาย แต่

  1. น่าจะลดราคาวัสดุก่อสร้างลงได้
  2. สวนยางที่ประสบวาตภัย จะขายเศษไม้ได้ ซึ่งต้นใหญ่ๆ ทางราชการช่วยรับซื้ออยู่แล้ว
  3. จ้างงานผู้ประสบภัย
  4. ซื้อวัตถุดิบ มาสร้างมูลค่าเพิ่ม ขายให้แก่ผู้ประสบภัยที่ต้องการในราคาถูก กำไรมาจ้างผู้ประสบภัยผลิต ให้มีเงินหมุนเวียนในครอบครัว
  5. ตั้งแหล่งผลิตชั่วคราวในพื้นที่ ลดค่าขนส่ง

เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ สืบเนื่องจากบันทึก [อิฐกระดาษ อิฐต้นไม้] ซึ่งเขียนเมื่อตอนฝนตกหนักบริเวณเขาใหญ่ แต่น้ำยังไม่ทะลักไปท่วมปากช่อง/ปักธงชัย บันทึกนั้นใช้เซลลูโลสผสมในปูนซีเมนต์ ทำให้ยังคงความแข็งแรงอยู่ได้ แต่ใช้ปูนน้อยลงครับ เหมือนกับเวลาสร้างบ้านดิน เขาเอาดินพอกฟาง ซึ่งฟางคือเซลลูโลสนั่นแหละ มันจะยึดดินให้เกาะอยู่ด้วยกันล่ะครับ [อิฐมวลเบา กันร้อน กันหนาว]

  • หาที่ผลิตที่ไม่ไกลจากพื้นที่ประสบภัย แดดยิ่งแรงก็ยิ่งดี แต่ถ้าฝนตกจะแย่หน่อย เพราะว่ามันต้องตากแดดครับ
  • ชาวบ้านที่มีเศษไม้ ศูนย์ผลิตรับซื้อเศษไม้ที่ทุบจนแหลกแล้ว (กก.ละ 3 บาท หรืออะไรทำนองนั้น รถกระบะบรรทุกมา 500 กก.ขายได้พันห้า) เมื่อเอาเศษไม้มาขาย ศูนย์ผลิตจ้างต่อเลยไม่ให้มาแล้วเสียเที่ยว มีงานทุบไม้ให้แหลก ผสม ปั่น เทลงบล็อก แกะแบบ ขน ฯลฯ ไม่ใช้ทักษะอะไร เรียนทุกขั้นตอนแล้วไปทำเองที่ตำบลของตัวเองก็ได้-ถ้าหากว่าน้ำลดแล้ว เพราะต้องการที่ตากแดด
  • ศูนย์ผลิตขายเป็นอิฐในราคาถูก ไปสู่พื้นที่ประสบภัยที่กำลังฟื้นฟูที่อยู่ใกล้เคียง

สูตรผสม ทดลองปรับเอาได้ครับ อันนี้เป็นสัดส่วนเล็กคิดต่อปูนถุงเดียว

  • ปูนปอร์ทแลนด์ ไม่ผสมทราย หนึ่งถุง 50 กก.
  • ทราย 33.7 กก.
  • ไม้ทุบจนแหลก 31.5 กก.
  • น้ำ 845.3 ลิตร (แต่แถวนั้นน้ำท่วมอยู่ไม่ใช่หรือ?)

ผสมจนเข้ากัน แล้วเทใส่แบบ; แกะแบบออก แล้วตากให้แห้ง

ปูน 140 บาท? ทรายไม่รู้->หาเอาแถวนั้น เศษไม้ทุบแหลกรับซื้อกก.ละ 3 บาท รวม 95 บาท น้ำหาได้ฟรี ค่าแรงก้อนละสองบาท 60 บาท รวมต้นทุน 295 บาท ทำอิฐได้ 30 ก้อน ต้นทุนก้อนละ 9.8 บาท แต่ก้อนเบ้อเริ่มเทิ่ม — ตั้งราคาขายให้ถูกครับ เอากำไรนิดเดียวเพื่อเป็นทุนหมุนเวียนก็พอ แต่ว่าชาวบ้านขายเศษไม้ได้-ไม่ปล่อยให้สูญเปล่า เมื่อเอาไม้มาส่งแล้ว แทนที่จะวิ่งรถเปล่ากลับบ้าน ก็ยังรับจ้างผลิตได้ถ้าจะทำ แต่ถ้าไม่ยอมรับจ้าง(ซึ่งงานไม่หนักอะไร) ก็สามารถซื้ออิฐผลิตแล้วกลับไปบ้านได้

ทั้งหมดนี้เขียนพอเป็นไอเดียเท่านั้นนะครับ ต้นทุนต่างๆ สุ่มเช็คจากอินเทอร์เน็ต

ถ้าเอาไปทำได้ เอาไปเลยครับ ควรจะทดลองดูก่อนทำในสเกลใหญ่ แต่ผมอยากย้ำว่าขอให้ตั้งราคาขายให้ต่ำ จะสร้างทางเลือกสำหรับวัสดุก่อสร้างขึ้นมา ช่วยให้โอกาสผู้คนสร้างความหวังขึ้นมาใหม่ครับ

« « Prev : ทำช้าดีกว่าไม่ทำ

Next : ความแตกต่างบนเป้าหมายเดียวกัน » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 November 2010 เวลา 0:13

    ไอเดียเจ๋งจริงๆครับ

  • #2 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 November 2010 เวลา 5:30
    ขอบคุณครับ น่าจะปรับปรุงได้อีก พี่มีอะไรจะแนะนำไหมครับ
  • #3 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 November 2010 เวลา 19:36

    น่าส่งเสริมทำอิฐมวลเบาแบบที่เล่า
    เอามาทำรั้วก็ได้ ทำบ้านได้ ดูแบบโจจันได เจ้าพ่อบ้านดิน
    ออกแบบเก๋มาก

  • #4 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 November 2010 เวลา 19:38

    ช่วงนักศึกษาแพทย์มาจะให้ฝึกทำอิฐนี้


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.13983988761902 sec
Sidebar: 0.2070300579071 sec