Paradox ของสายตา กับการไม่รู้จักเป้าหมาย
เรื่องนี้ ผมเคยเล่าใน เฮฯ ห้า ที่สวนป่า เล่าซ้ำก็ไม่เป็นไรหรอกครับเพราะมันเป็นของผมเอง เวอร์ชั่นนี้เป็นแบบการ์ตูน
บางทีเวลาเป้าหมายอยู่ใกล้ เราก็มั่นอกมั่นใจว่ามองเห็นชัดเจน ใช่แน่นอน ลืมถามตัวเองไปว่า ไอ้สิ่งที่คิดว่าใช่แน่แล้วนั้น เป็นเป้าหมายที่แท้จริงหรือไม่ มีนัยสำคัญหรือไม่
ที่จริง ประตู (เป้าหมาย) อยู่ที่เดิม ก็เพียงแต่คู่ที่กำลังเถียงกันอยู่นั้น หาประตูให้เจอ แล้วหันไปทางประตูเท่านั้น จะไม่มีซ้าย ไม่มีขวา ประตูอยู่ข้างหน้าของทั้งคู่ แม้ทั้งคู่จะมองไปที่ประตูในมุมที่ต่างกัน แต่ก็มีเป้าหมายเดียวกันตั้งอยู่ข้างหน้า มองสิ่งเดียวกัน พูดเรื่องเดียวกัน
แต่ถ้ายังหาเป้าหมายไม่เจอ จะหาข้อยุติได้อย่างไรครับ แน่ใจหรือเปล่าว่าไม่ได้พูดกันคนละเรื่องเดียวกัน เรื่องที่คุยหรือเถียงกันอยู่นั้น นำไปสู่อะไร มีความหมายหรือไม่
ที่น่าเสียดายคือผู้มีการศึกษาสูง กลับเปิดใจรับสังโยชน์ มีใจบกพร่อง มีอารมณ์บกพร่อง เอาตนเป็นใหญ่ มีเหตุผลมาก เชื่อว่าเหตุผลเป็นความจริง ไม่สนใจว่าความจริงนั้น ยังมีความจริงจากมุมอื่นๆด้วย เชื่อในสิ่งที่เฮ็ด เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ
มโนคติ ทัศนคติ เรื่องทางโลก เป็นเรื่องของมุมมอง จะให้เป็นเรื่องก็ได้ ไม่เป็นเรื่องก็ได้ เลือกเอาเองนะครับ
ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง กับผู้สูญเสียและผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในความขัดแย้งต่างๆ ทั้งที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้องโดยตรง
« « Prev : เตรียมตัวไปสำรวจ “เขาบันไดม้า”
Next : สำรวจวัดเขากระไดม้า 11-12 ตุลาคม 2551 » »
5 ความคิดเห็น
กำลังเตรียมงานอบรมครู ช่วงปิดเทอม มาเจอบันทึกนี้.. ปิ๊ง..ความคิดได้ ขออนุญาตนำภาพและเรื่องราวไปใช้ค่ะ
ลานปัญญาได้ทำหน้าที่สร้างปัญญาอีกแล้ว
ขอบคุณนะคะ รอกอด
บางครั้งต่างเห็นเป้าหมายเดียวกัน มองจากมุมเดียวกันแท้ๆ
แต่ก็ยังขัดแย้งวิธีที่จะไปสู่เป้าหมาย
มัวแต่คิดๆๆๆๆ ถกเถียงกัน เอาชนะกันด้วยความคิดว่าจะหาวิธีไปสู่เป้าหมายอย่างเร็วๆ หรืออย่างมีประสิทธิภาพอย่างไร แต่ไม่ลองทำ
ทั้งๆ ที่ลองก้าวออกไปก่อน ไปอย่างไงก็ได้ ปล่อยให้แต่ละคนลองได้ใช้วิธีของตัวเอง จะคลาน จะขี่รถ ฯลฯ
ก็จะบรรลุเป้าหมาย ได้ โดยไม่ต้องคิดให้ยุ่งยาก
…
ขอบคุณค่ะ รอกอด
[...] พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานแง่คิดไว้นานก่อนจะเกิดเหตุนี้ ต่างฝ่ายต่างกล่าวอ้างว่าจงรักภักดีต่อสถาบัน ได้น้อมนำพระบรมราโชวาทมาใส่เกล้าใส่กระหม่อมจริงหรือไม่ เรามีเป้าหมายร่วมกันเพื่อความสุขความเจริญของคนในชาติจริงหรือไม่ [...]
[...] ผู้บริหารของเราตอกย้ำบ่อยมาก [...]
[...] [Paradox ของสายตา กับการไม่รู้จักเป้าหมา