เตรียมตัวเป็นไหม
ชื่อบันทึกนี้ เป็นคำถามที่ผมไม่ต้องการคำตอบ แต่มุ่งให้ผู้อ่านแต่ละท่าน ถามตัวเอง ตอบตัวเอง และกระทำสิ่งที่สมควร
รูปข้างบนเป็นหน้าแรกของหน่วยงานของรัฐบาลสหรัฐ ชื่อ ready.gov ด้านล่าง ขึ้นแบนเนอร์ของสามเว็บไซต์ ซึ่งที่จริงแล้ว ทั้งสามก็เป็นเว็บของ FEMA (องค์กรจัดการภัยพิบัติของสหรัฐ) ทั้งหมด FEMA เองเคยล้มเหลวเรื่องการจัดการภัยพิบัติมาหลายครั้ง แต่เขาเรียนรู้และปรับปรุง คราวนี้ดูดีกว่าเก่าเยอะครับ
ธีมของเว็บ ready.gov ตลอดจนเว็บอื่นๆ ที่เกี่ยวกับการจัดการภัยพิบัติทั้งหมด เป็น เตรียมตัว วางแผน และ ติดตามข่าวสาร สังเกตอะไรไหมครับ เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องก่อนเกิดภัยทั้งหมดเลย เป็นเรื่องที่ต้องใช้ความรู้ ความเข้าใจ และความใส่ใจในสวัสดิภาพของตนเองและของผู้เป็นที่รัก
การเตรียมตัว เราควรเข้าใจว่าเมื่อเกิดภัยพิบัติขึ้น สิ่งต่างๆ ที่คุ้นเคยในชีวิตประจำวัน อาจจะไม่มีอยู่เป็นระยะเวลานาน ไฟฟ้า น้ำประปา ระบบโทรคมนาคม อาจไม่มีอยู่ การขนส่งเข้ามายังพื้นที่ประสบภัยจะยากลำบากขึ้น เบิกเงินออกมา ก็ออกไปซื้ออะไรไม่ได้ ถึงออกไปซื้ออะไรได้ ก็ไม่รู้จะซื้ออะไร เพราะขนของเข้ามาขายไม่ได้ ดังนั้นแต่ละคน แต่ละครอบครัว ควรจะมีความพร้อมว่าจะดำรงชีวิตต่อไปได้สักหลายวัน รอจนความช่วยเหลือเข้ามา หรือสามารถเดินทางไปสู่พื้นที่ปลอดภัยไปได้
จึงควรจัดเตรียมน้ำ อาหาร ยาสามัญ ยาสำหรับโรคประจำตัว ถุงนอน เสื้อผ้าแห้ง ไฟฉายพร้อมถ่าน วิทยุ ไม้ขีด เทียน แผนที่ สมุด ดินสอ เอกสารสำคัญต่างๆ หรืออะไรที่เห็นว่าสมควรให้พร้อม สามารถหยิบฉวยไปได้อย่างสะดวกในกรณีที่ต้องทิ้งบ้านอย่างฉุกเฉิน
วางแผน ในครอบครัว ควรตกลงกันไว้ล่วงหน้าว่าในกรณีฉุกเฉินจะพบกันที่ไหน จะรอกันหรือต่างคนต่างไป มีเบอร์โทรศัพท์ของทุกๆ คน มีศูนย์รวมข่าว(เช่นญาติ)ที่อยู่คนละบริเวณที่ต่างคนต่างโทรไปแจ้งข่าวได้ มีเหรียญสำหรับโทรศัพท์ สำหรับการติดต่อฉุกเฉิน ใช้ SMS จะดีกว่าใช้โทรศัพท์ ทั้งนี้เป็นเพราะ SMS ในระบบ GSM เป็น out-of-band supervisory channel ของระบบ signaling ยังไงก็มีครับ จะไม่แน่นเหมือนเสียงพูดซึ่งหากเกิดใช้พร้อมกัน จะโทรไม่ติด แต่ SMS รับส่งได้ (ผมรับส่งข่าวกับน้องที่อยู่ภูเก็ตเมื่อตอนสึนามิเข้าปลายปี 2547 ได้ตลอดเวลา ทั้งที่โทรศัพท์แทบไม่ได้เลย) ดังนั้นก็ต้องสอนทุกคนในบ้านให้รับส่ง SMS ได้ด้วย
ในกรณีที่จะต้องทิ้งบ้าน สัตว์เลี้ยงจะทำอย่างไร คิดล่วงหน้าไว้ด้วย
มีหลายคนที่คิดว่าถ้ารู้ก่อนว่าภัยอะไร จะมาเมื่อไร ก็สามารถจะรอดได้ จึงเชื่อถือคำพยากรณ์ต่างๆ โดยไม่สนใจเหตุผล เรื่องนี้ผมเห็นต่างครับ คือต่อให้รู้ว่าภัยอะไร จะมาเมื่อไร แต่ดันไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อ ก็ไม่ช่วยอะไรหรอกนะครับ เพียงแต่เป็นการเปลี่ยนจากประสบความยากลำบากที่บ้าน ไปเป็นประสบความยากลำบากในที่อื่นที่ไม่ได้เตรียมพร้อมไว้
ติดตามข่าวสาร ทุกคนจำเป็นต้องพยายามรับฟังข่าวสารและความคืบหน้าของทางราชการ จริงอยู่ที่ข่าวสารของทางราชการเหมือนไม่มีชีวิต ไม่มีรายละเอียด แต่ถึงกระนั้นก็ยังสามารถให้ภาพใหญ่ได้ การตัดสินใจโดยไม่มีข้อมูลเลยนั้น มักจะไม่ใช่การตัดสินใจที่ดี เช่นเดียวกับการคิดไปเอง (ฟุ้งซ่าน) ให้ระมัดระวังข้อมูลมือสองในแบบที่ถามเพิ่มเติมก็ไม่ยอมอธิบายต่อ ข้อมูลแบบนั้นมักไม่ใช่ของจริงหรอกนะครับ เป็นประเภทเขาเล่าว่า พรายกระซิบ ทายถูกหรือผิด น่าเชื่อหรือไม่น่าเชื่อ ไม่สำคัญเท่ากับสมเหตุผลและเหมาะสมหรือไม่ครับ ถ้าสมเหตุผลและเหมาะสม เราเตรียมตัวไปตามนั้นเลย
ไม่ใช่เรื่องน่าอาย หากพบว่าเตรียมตัวไม่เป็น หรือไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย และคำตอบที่ว่าอะไรจะเกิดก็เกิดนั้น ท่านหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ (ไม่ใช่ตอบว่าอะไรจะเกิดก็เกิดเพราะทำให้ท่านดูดี แต่ที่จริงท่านไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร) ถ้ายังห่วงตัวเอง ห่วงคนที่รัก ก็เตรียมตัวไว้บ้างเถิดครับ ในเวลาที่เกิดภัย ทุกอย่างฉุกละหุก และขาดแคลน เตรียมตัวตอนนั้น คงจะสายไปเสียแล้ว
12 ความคิดเห็น
เตรียมด้านกายดีแล้ว อย่าลืมเตรียมใจให้ดีด้วย นะ
แม้แตรียมดีอย่างไรถ้ามันถึงคราวมันก็ม่องเท่งได้เสมอ
ดังนั้นต้องเตรียมใจด้วยครับ อิอิ
ดังที่ผมได้เคยโพสต์ไว้ในเรื่อง “การซ้อมตาย” (ที่ไม่รู้ลบทิ้งไปหรือยัง)
คนที่ไม่เตรียมใจไว้ จะมีแต่ความกลัว และมี “เหตุผล” มากมายจนน่ารำคาญครับ ฮาๆๆๆๆ จริงอยู่ที่อะไรจะเกิดก็เกิด เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว จะไปห้ามไม่ให้เกิดเพราะไม่ชอบใจก็ไม่ได้ เหมือนน้ำป่า เหมือนรัฐประหาร ถึงอย่างไรถ้าไม่ใช่พระอรหันต์ซึ่งละวางได้หมดแล้ว คงไม่ใช่เกิดก็ช่าง ไม่เกิดก็ช่างหรอกครับ
กำลังเตรียมค่ะ เตรียมตัวกลับบ้าน เพราะเชื่อว่าอาจจะ อาจจะมีดภัยพิบัติครั้งใหญ่เดินขึ้นในเร้ววัน แจ้งไปที่แม่และพี่สาวทุกคนหัวเราะว่าต้องเตรี ยมทำไม บ้านเรามีทุกอย่าง จับตามอง september october and november ค้นหา elenin honda yu55 ขอบคุณที่ให้ข้อมูล แต่ศึกษาเรื่องนี้มา ห้า เดือนแล้วค่ะ จะกลับเมืองไทย ต้นกันยายน ค่ะ
เป็นสมาชิกใหม่ หลงทางมาเจอลานปัญญาโดยบังเอิญ ขณะนี้เสพติดข้อมูลคุณ logos และความคิดเห็นคุณ withwit อย่างเอาเป็นเอาตาย ไล่ล่าอ่านอย่างชนิดหลับคาเครื่องคอมเลยค่ะ เพราะสิ่งที่คุณสนใจเป็นเรื่องเดียวกันกับที่สนใจอยู่ในขณะนี้ ขอบคุณที่มีข้อมูลดีๅ มาให้อ่านค่ะ
ขออภัยดวยนะคะ หากพิมพ์ผิดไปบ้าง ไม่มีคัย์บอร์ดไทยค่ะ พิมพ์แบบตาบอดคลำช้างเลยค่ะ เอหรือจะเรียกว่าพิมพ์แบบมะหงุมมะมาหราจึงจะถูกต้องคะ
ไม่ว่าอะไจะเกิดขึ้น ถ้าฝึกสติไว้จะใช้ปัญญาได้อย่างที่ถูกทีควร สิ่งสำคัญซ้อมฝึกสติให้อยู่กับตัวตลอด และต้องไม่ประมาณ สิ่งที่ท่านลอกอดส์ เตือนสติถือว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ควรทำให้เป็นค่ะ ขอสนับสนุนอีดแรงค่ะ
ผมเห็นด้วยในเรื่องนี้ ใจยังนึกว่า เออ……มันถึงเวลาอย่างนี้แล้วหรือ….. ผมอาจจะรับข่าว การเตือนมหาอุบัติภัยของโลก น้อยกว่าหลายท่าน แต่ก็ทราบมานานจากกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมของอาจารย์ผม ท่านเตือนมาหลายปีแล้วเหมือนกัน แต่การอยู่ชนบท หรือต่างจังหวัด มองไปรอบข้างดูจะมีความพร้อมมากกว่าคนในกรุงเทพฯ แต่ก็ต้องไม่ประมาท…
ส่วนตัวผมพกมีด Multipurpose ของสวิส ไปตลอด เพราะได้ใช้ประโยชน์ฉุกเฉินหลายครั้ง แต่เมื่อจะขึ้นเครื่องถูกตรวจพบต้องเอาออก เป็นกฏการบิน มี first aids ในรถ แต่ยังไม่มีอีกหลายอย่าง
ต่อไป อาจจะมีคนทำระบบ GIS ที่เป็น โซนของพื้นที่ระบุโอกาสการเกิดภัยพิบัติที่แตกต่างกัน การเตรียมตัวที่อาจจะแตกต่างกันบ้างในบางพื้นที่อาจจะต้องมีอุปกรณืพิเศษมากกว่าพื้นที่อื่นๆ แต่ Basic minimum needs จะเหมือนกัน อะไรทำนองนี้ อิอิ เราก็คิดไปเรื่อยๆ แบบคิดภาพรวมกว้างๆ โดยไม่มีข้อมูลละเอียดในเรื่องต่างๆ
ทราบว่าบางประเทศมีการเตรียมเมล็ดพันธุ์พืชต่างๆไว้ในธนาคารที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว ประเทศเรายังทะเลาะกันไม่เลิก เอกชนก็ตัวใครตัวมันไปก่อน เอาเรื่องเหล่านี้มากระตุกกันก็ดีครับ
๕๕ พี่บางทราย ไอ้พวกฟายสายการบิน มันยึดมีดเราเอาไปทำห่าไหร ทำไมไม่เอาไปเก็บไว้ แล้วส่งคืนให้เราภายหลัง ที่ เช็คเอาท์ปลายทาง เพื่อเป็นการบริการลูกค้า ไอ้สายการบินไทก็พอกัน มันโง่ตามๆกันทั้งระบบ ลอกฝรั่งมา ไม่ต่างอะไรกับประเทศไทยที่รักของเรา
ขอเพิ่มเติมเรื่องนี้
เคยคุยกับเพื่อนๆไว้ว่า ถ้าสังคมบริโภคเดินไปเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ การเตือนเรื่องพลังงานไม่ได้ผล การเตือนเรื่องพอเพียงไม่ได้ผล ฯลฯ คนที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุดก่อนคือคนในเมือง เพราะอาหารและทุกอย่างใช้เงินซื้อมาทั้งสิ้น แต่คนชนบทมีทุกอย่างอยู่รอบบ้าน และที่สำคัญคนชนบทมีองค์ความรู้หลงเหลืออยู่ในเรื่องอาหารการกินจากธรรมชาติรอบข้าง ต้นไม้นี่กินได้ ใบไม้นี่กินได้ ผลไม้นี่กินได้ กินแบบไหน อะไรที่ต้องต้มก่อน อะไรที่ต้องเอาไปเผาก่อน อะไรที่ต้องใส่น้ำใบย่านาง สัตว์อะไรกินได้ กินไม่ได้ หากจะกินสัตว์นี้จะต้องมีกรรมวิธีพิเศษก่อนอย่างไรจึงจะเอามาประกอบอาหารได้ มิเช่นนั้นเป็นพิษ องค์ความรู้เหล่านี้คือความรู้ที่สามารถให้ผู้รู้มีชีวิตรอดได้ หรืออยู่ได้นานกว่า ฯลฯ
คนโบราณหากเดินป่าสามวัน ต้องเตรียมอะไร หากเดินทาง 7 วันต้องเตรียมอะไรที่ง่ายที่สุด เบาที่สุด นานที่สุด เสียหายน้อยที่สุด ความรุ้เหล่านี้กำลังหายไปเพราะความเป็นเมืองเข้ามาแทนที่ 7-11 เข้ามาเป็นตัวเลือกการใช้ชีวิต เราก็ฝากชีวิตไว้กับธูรกิจเหล่านี้ เท่ากับการพึ่งพา เพราะระบบงานบีบให้คนเมืองต้องวิ่งตามระบบ เพราะไม่มีเวลามาสร้างเงื่อนไขการพึ่งตัวเอง แม้ที่พักก็เป็นกล่อง ไม่มีพื้นที่สีเขียว ตีนแทบไม่เคยถูกดินเลย
การหลุกออกมาจากธรรมชาติทำให้คนเรารู้แต่เทคโนโลยี่สมัยใหม่มากเกินและทิ้งความรู้ดั้งเดิมไปหมดสิ้น หลายคนดูถูกเอาด้วยซ้ำไป
พิพิทฑภัณฑ์ อาจารย์วิทย์อาจจะมีองค์ความรู้เหล่านี้แล้วก็ได้นะครับ ทั้งหมดนี้เป็นความเห็นหยาบๆนะครับ
พรุ่งนี้จะเดินทาง จึงต้องอนุญาตนอนเร็วหน่อย นอนเช้ามาหลายวันแล้ว จะรีเซ็ตในคืนเดียวไม่รู้จะไหวหรือเปล่า
เห็นด้วยกับคุณบางทราย และกำลังจะกลับไปเพื่อเรียนรู้จากปราชญ์ชาวบ้าน จะเรียนรู้และถ่ายทอดต่อค่ะ
อเมริกา เตรียมที่หลบภัยใต้ดิน เตรียมอาหาร และที่น่าแปลกใจ
Fema เตรียม under water body bag and coffin ไว้เยอะมาก ทำให้คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น