ลานซักล้าง

เจอทวีตนี้ของคุณ nontster ซึ่งตามไปอ่านแล้วเจอรายละเอียดทางเทคนิค ซึ่งพอจะแปลเป็นภาษามนุษย์ได้ว่า

1. การเปิด URL ทั้งหลายที่เขียนเป็นชื่อ จะต้องเปลี่ยนเป็นเลข IP เสียก่อนด้วยวิธีการมาตรฐานที่เรียกว่า DNS lookup (resolve)
2. แต่ Firefox รองรับ IPv6 ซึ่งจะใช้กันในอนาคต และ IPv4 ที่เราใช้กันในปัจจุบัน
3. Firefox จึงถาม DNS ว่าชื่อนี้ (เช่น lanpanya.com) ใช้ IP อะไร
4. แต่เนื่องจาก Firefox สนับสนุนทั้ง IPv6 และ IPv4 ก็เลยต้องถาม DNS สองครั้ง โดยถาม IPv6 ก่อน รอจน DNS ตอบว่าไม่รู้เรื่อง ก็จะถาม IPv4 อีกครั้งหนึ่ง ดังนั้น Firefox จึงต้องรอคำตอบจาก DNS สองครั้ง
5. การทำให้เร็วขึ้น คือการบอก Firefox ว่าไม่ต้องถาม IPv6 ซึ่งจะลดเวลาที่รอคำตอบอยู่เฉยๆ ลงได้ และลดภาระของ DNS server ลงด้วย
6. ใช้วิธีการดังนี้
   1. บน Windows กด Control-T เพื่อเปิดแท็ปใหม่
   2. ที่ address bar พิมพ์ about:config แล้วกด Enter
   3. ที่ช่อง Filter พิมพ์ network.dns ลงไป จะเห็นรูปดังข้างล่างนี้
      
   4. ที่บรรทัด network.dns.disableIPv6 ดับเบิ้ลคลิกครั้งหนึ่ง
      
7. *** (สำคัญ) *** ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ในขณะที่ยังอยู่ระหว่างการ config Firefox ให้กลับไปที่บรรทัด Filter แล้วพิมพ์คำว่า network.http.pipelining เข้าไป แล้วเปลี่ยนค่า network.http.pipelining เป็น true และเปลี่ยน network.http.pipelining.maxrequest เป็น 10 ดังรูป
   

เท่านี้ก็ดีขึ้นถมไปแล้วครับ ยิ่งเน็ตช้า ยิ่งน่าทำ

หนังสือเจ้าเป็นไผ ๒ พร้อมจะส่งไปถึงผู้ที่ได้สั่งซื้อแล้วครับ หนังสือออกจากโรงพิมพ์เมื่อปลายสัปดาห์ก่อน แต่พบที่ผิดที่ควรแก้ไขสามแห่ง ทั้งสามที่เป็นความผิดของผมเอง ที่ค้นตัวสะกดของนามสกุลแล้วเจอตัวสะกดสองแบบ แต่ผมดันไปเลือกเชื่อตัวสะกดตามฐานข้อมูลบรรณานุกรมที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งท่านเจ้าของนามสกุลไม่ได้เลือกเขียนนามสกุลของท่านอย่างนั้น (บรรณานุกรมผิด แต่ผมยอมรับผิดครับ พยายามค้นตัวสะกดนามสกุลของท่านแล้ว แต่ผมย้ายหนังสือส่วนใหญ่ไปไว้ที่ออฟฟิศ จึงไม่มีหนังสือที่ท่านเขียนอยู่ใกล้ๆ ให้ตรวจสอบได้เลย)… เมื่อปรึกษากันดูที่กฐินป้าจุ๋มแล้ว เห็นว่าจะต้องแก้ไข

ซึ่งบัดนี้การแก้ไขความผิดพลาด ได้ทยอยเสร็จแล้ว ผมจะเริ่มส่งหนังสือ 167 เล่มแรกออกในวันจันทร์นี้เลย ขออภัยอย่างสูงที่ต้องให้รอครับ

จปผ๒ นี้ เป็นความภูมิใจอย่างมาก ผมคิดว่าเป็นหนังสือที่ดีจริงๆ เรื่องก็ดี-มันหยดทุกเรื่อง รูปก็สวย สนุกและได้ประเด็นคิดไม่น้อยกว่าเล่มแรกแน่นอนครับ

ขอขอบคุณป้าจุ๋มและทีม (เอหยีคนเดียว) กับครูปูและทีม (จานปูและนักศึกษา VBAC) ที่ช่วยกันแก้ไขคำผิดครับ

ขอบคุณบรรดานักเขียน และบรรณาธิการที่ช่วยกันทำจนหนังสือออกมาดีอย่างนี้

จากบันทึก แนวคิดของ เจ้าเป็นไผ ๒ ในขณะนี้ได้เลือกเรื่องราวไว้คร่าวๆ แล้วหลายเรื่องครับ

• ภาค ๑ “มองโลกอย่างเฮ” มีบันทึกของครูบา รนยทศมต.หมอจอมป่วน กับพี่บางทราย และมีเรื่องที่จะต้องเรียบเรียงใหม่จากกลุ่มบันทึกเก่าโดยนักเขียนมากกว่าหนึ่งคน
• ภาค ๒​ “เจ้าเป็นไผ” มีของเปลี่ยน (3,430 ตัวอักษร) ดร.เม้ง (18,003) พี่แฮนดี้ (20,830) เบิร์ด (22,835) หนิง/พิดโลก (25,853) ดร.ขจิต (6,957) และอยากได้ของดร.พี่สร้อยมากๆ ครับ
  • Sub-theme: แม้แต่ละคนจะมีความแตกต่าง แต่ก็ยังรวมกันอยู่ได้อย่างสงบสุข และใช้ประโยชน์จากความแตกต่างนั้นอย่างรู้คุณค่า
  • ไผชุดนี้ มีบางเรื่องค่อนข้างสั้นมาก ขนาดที่เหมาะคือประมาณสองหมื่นตัวอักษรครับ เวลาเอาไปเรียงพิมพ์แล้วน่าจะอยู่ประมาณ 16 หน้า เกินจากนั้นก็ยังรับได้ครับ คราวนี้ก็จะไม่มีการเขียนแนะนำนักเขียนในแต่ละเรื่อง เพราะว่าเรื่องราวแต่ละเรื่อง ควรจะให้อะไรผู้อ่านได้มากกว่าเอาประวัติมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ ประเด็นที่ดีคือบทเรียน/ประสบการณ์ชีวิต วิถีการเรียนรู้ ประเด็น/แง่คิดต่างๆ ที่พบเห็นและประทับใจ เรื่องที่เราเห็นว่าธรรมดาแต่คนอื่นเห็นว่าไม่ธรรมดา (tacit knowledge) ตามคำนำที่ อ.เสน่ห์ จามริก เขียนไว้ให้คือ
    • งานเขียนเชิงเค้าโครงอัตชีวประวัติที่นำมาประมวลรวบรวมไว้ในที่นี้ เป็นผลงานจากความริเริ่มและเห็นพ้องกัน ในอันที่จะนำเสนอเรื่องราวชีวิตของแต่ละคน มิใช่เพียงเยิรยอตนเอง หากแต่เพื่อบอกเล่าถึงประสบการณ์ “เรียนรู้” ของตนเอง ซึ่งย่อมจะแตกต่างหลากหลายกันออกไปเป็นธรรมดา เจตนารมณ์และความพยายามเช่นว่านี้ ถึงจะมองอย่างผ่านๆกันไป ก็คงดูไม่น่าจะต้องคิดอะไรกันมาก แต่ทว่าอีกมุมมองหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากแง่มุมของการดำรงชีวิตและพัฒนาคุณภาพชีวิตร่วมกัน ในสังคมอันเป็นธรรมชาติพื้นฐานของมนุษย์เราแล้ว ก็เชื่อว่าจะต้องมีอีกหลาย ๆ ประเด็นที่เราอาจจะถอดความ นำมาคิดขยายความต่อๆไปอีกไม่น้อย ทั้งเพื่อการเรียนรู้สำหรับตัวเราแต่ละคน และเพื่อคุณประโยชน์ต่อการปรับปรุงพัฒนาชีวิตของสังคมโดยส่วนรวม สุดแต่ข้อสังเกตตามอัธยาศัยการอ่านของเรา ๆ แต่ละคน
      อยากจะคาดหวังในที่นี่ว่า การรวบรวมงานเขียนทำนองนี้ คงจะไม่ใช่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของการเรียนรู้ในทำนองเดียวกันกับชีวิตการเรียนรู้ด้าน อื่นๆ ซึ่งย่อมต้องมีการพัฒนายิ่งๆขึ้นไปโดยลำดับ จึงขอถือโอกาสนี้อำนวยพรให้บรรดาคณะผู้ร่วมงานทั้งหลาย ประสบแต่ความสุขและความสำเร็จโดยทั่วกัน
  • วิธียืดความยาวที่ดี คือเล่าเหตุการณ์จริงตามที่เกิดขึ้น มองย้อนกลับไป แล้วถามตัวเองว่าผ่านมาได้อย่างไร ได้อะไรมาบ้าง ฯลฯ
  • มีบางอันเขียนเป็นลักษณะ bullet point ซึ่งอาจจะดีในกรณีที่ให้ผู้อ่านเข้าถึงประเด็นที่อยากจะบอกโดยเร็ว แต่ผมคิดว่าทำให้ขาดอรรถรส ขาดเรื่องราวที่ชวนให้ติดตามเท่าที่ควรนะครับ
  • ยังรับพิจารณาไผของท่านอื่นๆ อีก แต่ขอให้เป็นเรื่องที่จบในตัวเอง คือไม่ต้องให้ไปอ่านต่อในเล่ม ๓ นะครับ
• ภาค ๓ “เครือข่าย ภาคี และเพื่อน” มีแล้วหนึ่ง (39,620 ตัวอักษร เขียนดีมากๆด้วย) รับปากแล้วหนึ่งแต่ยังไม่ส่ง กำลังติดต่ออีกหนึ่ง
  • Sub-theme: การมีหลักชัยเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องเดินบนเส้นทางเดียวกัน สามารถแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้

Release criteria ยังเป็นเช่นเดิมครับ คือไม่ดีก็ไม่พิมพ์ ลองทำดูแล้วไม่ได้ใช้+เหนื่อยฟรีก็ไม่เป็นไร หนังสือนี้เป็นหนังสือขาย ไม่ได้ไล่แจก จึงต้องพิจารณาความเหมาะสมหลายอย่าง ที่สำคัญที่สุดคือผู้อ่านได้ประโยชน์จากหนังสืออย่างเต็มที่นะครับ

หลังจากที่ใช้มือถืออยู่ 7 วัน เน็ตก็มาเสียที ขอบคุณคนที่ไปแก้ไขให้นะครับ (เสียระหว่างทาง)

ตอนนี้มีเน็ตแล้ว ก็จะลงมือแก้ไขปัญหาเรื่องพื้นที่ดิสก์ของลานปัญญาอย่างถาวร โดยผมจะย้ายลานปัญญาไปยังเครื่องแม่ข่ายที่ใหญ่ขึ้น มีหน่วยความจำมากขึ้น และมีพื้นที่สำหรับเก็บไฟล์มากขึ้น ในการย้าย สมาชิกไม่น่าจะต้องทำอะไร แต่…

แต่ก็เป็นโอกาสดีที่จะเปลี่ยนไปใช้ซอฟต์แวร์รุ่นล่าสุด ถึงจะมีความสามารถเพิ่มขึ้น ก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป ที่ผมกังวลคือธีมที่เก่ามากอาจจะใช้ไม่ได้ ธีมตัวเดียวที่จะใช้ได้แน่นอนคือ Syrup (คือธีมที่ติดตั้งในตอนที่เปิดบล็อก) ถ้า Syrup ใช้ไม่ได้ ผมจะแก้ให้ใช้ได้ แต่ธีมอื่นถ้าใช้ไม่ได้ ก็จะใช้ไม่ได้ครับ เหตุผลที่ไม่แก้คือมันมีเยอะ แก้ไขหมดไม่ไหว แล้วก็ไม่รู้ว่าสมาชิกใช้อะไรกันอยู่บ้าง

ก็ยังหวังว่าธีมที่เลือกกันไว้จะใช้ได้ แต่ถ้าใช้ไม่ได้ ก็ใช้ไม่ได้นะครับ เปลี่ยนเป็น Syrup จะปลอดภัยกว่า

ขณะนี้ ลานปัญญาใช้ Multiuser Wordpress 2.5.1 แล้วตั้งใจจะเปลี่ยนไปเป็น Wordpress 2.8.1 ครับ อ่าน/เขียนแบบ offline ได้ มี “sticky post” (บันทึกที่เป็นประกาศอยู่หน้าแรก ไม่เลื่อนตามบันทึกใหม่ไป) ฯลฯ

คาดว่าจะย้ายได้ประมาณเดือนกันยายน ตอนนี้มีเวลาอีกหนึ่งเดือนที่จะทดลอง/ทดสอบครับ

ผมเริ่มเป็นสมาชิกลานปัญญาเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม 2551 เป็นสมาชิกคนแรกถัดจาก Admin เปิดบล็อกลานซักล้างนี้เมื่อวันที่ 7 โดยเป็นบล็อกแรกของลานปัญญาถัดจากบล็อกลานปัญญาเองที่หน้าแรก ก่อนผมสมัครสมาชิก เม้งและโสใช้ระบบอยู่ แต่ว่าทั้งคู่ใช้บัญชีชื่อ Admin (ก่อนถูกผมยึดอำนาจเมื่อตอนย้ายกลับเมืองไทย ฮี่ฮี่)

ผมเขียนหน้า “เกี่ยวกับบล็อกนี้” เป็นหน้าแรกเมื่อตอนเปิดบล็อก และเขียนบันทึกแรกในวันที่ 8 กรกฎาคม

ในรอบปีแรก ผมเขียนบันทึกต่อเนื่องทุกวัน รวม 470 บันทึก ในปริมาณมหาศาลนี้ ผมไม่คิดว่าบันทึกที่ผมเขียนเป็นเรื่องเรื่อยเจื้อย เขียนอะไรเรื่อยเปื่อยไปเพื่อให้เป็นสถิติ แต่ทุกบันทึกพยายามอย่างยิ่งให้มีแง่คิด ถ้าเขียนแล้วไม่มีประเด็น ก็ไม่รู้จะเขียนไปทำไมครับ เปลืองเนื้อที่เปล่าๆ

ในลานปัญญามีบันทึกที่ดีแต่ไม่มีคนอ่านมากนัก ซึ่งนั่นไม่ได้ทำให้คุณค่าของบันทึกน้อยลงเลย บันทึกก็ยังอยู่ที่เดิม และ search engine ก็จะหาเจอเมื่อผู้ค้นหา ตั้งคำถามที่ถูกต้อง ดังนั้น บันทึกที่ดีน่าจะยืนหยัดในกาลเวลาได้ มีแง่คิด มีประเด็นให้ผู้อ่าน มากกว่าจะเป็นเรื่องระหว่างคนสองคน (ซึ่งไปโทรศัพท์ เขียนอีเมล หรือใช้ IM จะเหมาะกว่า) หรือเป็นเรื่องเฉพาะกาลซึ่งมาอ่านทีหลัง ก็เป็นเรื่องเล่าที่ผ่านไปแล้ว เปลี่ยนแปลงไม่ได้แล้ว หรือเรื่องที่อ่านกับไม่อ่านมีค่าเท่ากัน

ส่วนในรอบปีที่สอง ผมคงจะเขียนบันทึกไม่ได้มากขนาดนี้ เพราะจะมีงานมากขึ้น แต่ก็จะพยายามเขียนเพื่อแลกเปลี่ยนกับผู้อ่านไปเรื่อยๆ แม้จะไม่ทุกวันนะครับ

ในรอบปีที่ผ่านมา ผมชอบใจที่ลานปัญญาเป็นอย่างที่เป็นอยู่ เราไม่มีสมาชิกมากเกินไปจนไม่รู้จักกัน แบ่งเป็นก๊กเป็นเหล่า มี เฮฯ 6-7-8 มีมินิเฮฯ มีการบัญญัติศัพท์ใหม่ “อรยนท” มีหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ มีคู่มือที่ร่วมกันทำ

ที่จริงเรื่องของวันคล้ายวันเกิดลานปัญญานั้น คงไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกครับ ผมรู้ตัวล่วงหน้าก่อนแล้วเพราะว่าเป็นคนผูกดวงลานปัญญาเอง ฮี่ฮี่

เมื่อคืนผมไม่ได้เขียนบันทึกเรื่องวันเกิดลานปัญญา เพราะเห็นว่าควรจะให้เกียรติคนสร้างลานปัญญาเขาเขียน ผมมีบันทึกที่เขียนล่วงหน้าไว้แล้ว ในส่วนของผู้ใช้ (ผมเป็นผู้ใช้คนแรก เปิดบล็อกแรก เขียนหน้าแรก เขียนบันทึกแรก) รออีกสองวันจะเปิดออกมาให้อ่านครับ

ในตอนที่เริ่มต้นนั้น เม้งถามมาจากเยอรมันว่าถ้าจะตั้งบล็อกเองควรทำอย่างไร ผมตอบไปว่าถ้าเป็นผม ผมจะใช้ซอฟต์แวร์ตัวที่ลานปัญญาใช้อยู่นี่ล่ะ อาจจะไม่หรูหราฟู่ฟ่า แต่นิ่งพอ และใช้คนธรรมดาดูแลได้์

เม้งจัดการเรื่องเครื่องเช่า โดเมน โสจัดการเรื่องการติดตั้งซอฟต์แวร์ ซึ่งก็นับว่าเก่งครบเรื่องเลยครับ การติดตั้งไม่ได้ยากจนเกินไป แต่ต้องรู้จริงหลายเรื่อง ผมคิดว่าเราโชคดีที่ทั้งสองตัดสินใจลุยทำไปเลย จึงมีลานปัญญาในวันนี้

ตัวผมไม่ได้ช่วยอะไรในตอนติดตั้ง เพราะว่าตอนนั้นยังไม่ได้ลาออกจากงานประจำจึงโกลาหลเป็นธรรมชาติ ภายหลังผมยึดอำนาจการจัดการลานปัญญาเมื่อย้ายเครื่องแม่ข่ายกลับเมืองไทย เพราะว่าการมี Admin หลายคน แล้วต่างคนต่างพยายามปรับปรุง ทำให้มีผลลบต่อ stability ของระบบ เป็นปรัชญาในงานบริการง่ายๆ ระบบที่ดีคือระบบที่ผู้ใช้รู้ว่าทำอะไรแล้วได้อะไร จะใช้เมื่อไหร่ก็ใช้ได้ ผู้ใช้ต้องมาก่อน Admin และในระบบบริการที่ดีนั้น Admin ไม่ต้องแสดงตัวตน/ควรจะหลบอยู่เบื้องหลังได้ทั้งหมด

อ่านต่อ »

มีอะไรจะแนะนำก็บอกมาเลยนะครับ เกิดมาก็ไม่เคยทำหนังสือ เคยแต่เขียนๆๆๆๆ แล้วมีคนนำไปทำต่อให้ ครั้งนี้จึงเป็นประสบการณ์ใหม่ ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกมาเป็นยังไง

คราวนี้
(1) เปลี่ยนขนาดฟอนต์ จาก 14pt เป็น 16pt ตัวใหญ่ขึ้น 14% ช่องว่างระหว่างบรรทัด ห่างขึ้น
(2) เพิ่ม A52S อธิบายมิติทางสังคมของเฮฮาศาสตร์ ของพี่บู๊ท
(3) เรียงเอาการแนะนำของครูบาไปไว้หน้าเรื่องทั้ง 10
(4) มีเชิงอรรถ (footnote) ท้ายหน้าทุกเรื่อง อ่านแล้วไม่งงว่าอ้างมาจากไหน
(5) เพิ่ม “ประโยคเด็ด” (quotes) แต่ยังจัดรูปแบบไม่สวย

อย่างไรก็ตาม หนังสือที่ชาวเฮตั้งใจทำ ก็มีแนวโน้มจะพิมพ์ออกมาได้ ลองทำ dummy ขยายขนาดตัวอักษรให้อ่านได้ง่ายขึ้น ใส่รูป ออกมา 148 หน้า อาจจะยังขาดอะไรอยู่เล็กน้อย เชื่อว่าหนังสือเจ้าเป็นไผ ๑ จะยาว 160 หน้า ราคาพองาม (ยังไม่ได้ส่งตีราคาครับ) แต่ก็หวังให้ราคาถูกที่สุด คงจะไม่เกิน 150 บาท รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์ — มั่วเอา

ช่วงนี้ ก็จะตรวจสอบความถูกต้อง และ consistency ของการจัดรูปแบบต่างๆ

คำนิยม เจ้าเป็นไผ

ศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี

ประเทศไทยมีทรัพยากรมหาศาล เกินพอที่จะสร้างสรรค์สวรรค์บนดิน  หรือสร้างประเทศไทยให้เป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก ที่เราล้มลุกคลุกคลาน ต้วมเตี้ยมเตาะแตะแตกตายอยู่เช่นทุกวันนี้ เพราะมองไม่เห็น หรือดวงตาบ่มีแวว ไม่เห็นสิ่งสำคัญที่สุด

สิ่งสำคัญที่สุดคือคนไทยทุกคน

ที่เราเห็นผิดก็คือเห็นเขาเป็นไพร่ เป็นทาส เป็นคนไม่มีการศึกษา โง่-จน-เจ็บ เมื่อเห็นผิดอย่างนี้ประเทศก็ไม่มีกำลัง

ความจริงคือเขามีคุณค่าความเป็นคน

คนทุกคนมีศักดิ์ศรีและคุณค่าแห่งความเป็นคน และมีศักยภาพแห่งความสร้างสรรค์ ทุกคนมีความรู้ในตัว ที่ได้มาจากการทำงานและประสบการณ์ชีวิต ความรู้ในตัวคนเป็นความรู้ที่มีประโยชน์จริง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ในการทำไร่ทำนา ความรู้ในการเลี้ยงควาย ความรู้ในการทำกับข้าว ในการจักสาน ในการร้องเพลง ในการทำก๋วยเตี๋ยว ในการผสมปูน ในงานช่างไม้…ฯลฯ

ถ้าเราเคารพเฉพาะความรู้ในตำรา คนส่วนน้อยเท่านั้นที่มีเกียรติ คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติ ประเทศที่คนส่วนใหญ่ไม่มีเกียรติจะอยู่ได้อย่างไร นั่นแหละคือปัญหาของเรา

ถ้าเราเคารพความรู้ในตัวคน คนทั้งหมดจะมีเกียรติ คนมีเกียรติก็อยากจะทำอะไรดี ๆ ประเทศก็จะแข็งแรง

ความรู้ในตัวคนมาจากวิถีชีวิต วิถีชีวิตร่วมกันคือวัฒนธรรม ความรู้ในตัวคนมีฐานอยู่ที่วัฒนธรรม วัฒนธรมคือรากของสังคม การตัดรากต้นไม้แล้วจะเกิดอะไรขึ้นการตัดรากของสังคมก็เช่นเดียวกัน การพัฒนาใน 100 ปีที่ผ่านมาคือ การตัดรากทางวัฒนธรรม การเคารพความรู้ในตัวคนคือการหันไปหารากทางวัฒนธรรม

การรวมตัวร่วมคิดร่วมทำในทุกพื้นที่ ในทุกองค์กร และในทุกเรื่อง เอาความรู้ในตัวมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่อยอด จะเกิดนวัตกรรมและพลังสร้างสรรค์มหาศาล

ถ้าทุกคนตระหนักรู้ถึงศักดิ์ศรีและ คุณค่าของความเป็นคนในตัวเอง และศักยภาพของความสร้างสรรค์ มีความรู้ในตัวเอง สามารถทำเรื่องดี ๆ ที่ตนถนัด สามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มและเชื่อมโยงกันเป็นเครือข่าย จะทำให้เกิดความสุขและความสร้างสรรค์อันหลากหลายเต็มแผ่นดิน

ครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ได้ริเริ่มชักชวนให้มีการลงขันเล่าเรื่องของตัวเอง “เจ้าเป็นไผ” ลงในสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ถ้ามีการทำเรื่องทำนองนี้มากขึ้น ในที่สุดเราจะมีระบบข้อมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ของคนไทยทุกคน คนไทยทุกคนจะเป็นคนเก่งในทางที่ต่าง ๆ กัน คนไทยทุกคนจะภูมิใจในตนเอง อยากทำเรื่องดี ๆ มากขึ้น และเราจะมีแหล่งเรียนรู้มหาศาลทั่วแผ่นดิน

ขอให้ “เจ้าเป็นไผ” ก่อให้เกิดความบันดาลใจแก่เพื่อนคนไทย ให้เห็นคุณค่าความรู้ในตัวคน และเกิดการทำ”แผนที่มนุษย์” (Human Mapping) กันในทุกพื้นที่ว่าใครทำอะไร เป็นใครทำ อะไรเก่ง ให้คนไทยทุกคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเป็นกำลังของแผ่นดิน ที่จะร่วมสร้างสรรค์ประเทศไทยให้เป็นสวรรค์บนดิน หรือเป็นประเทศที่น่าอยู่ที่สุดในโลก

อ่านต่อ »

ระหว่างวันที่ 6-9 กุมภาพันธ์ ผมจะไปสวนป่าอีกครั้งหนึ่งครับ มีภารกิจที่ตั้งไว้ล่วงหน้าสี่อย่าง

ภารกิจแรก: เดิมที อ.แป๋วชวนไปแลกเปลี่ยนกับนักศึกษาช่วงวันที่ 7-9 ซึ่งเป็นวันหยุดยาว ผมน่ะสงสารนักศึกษามาก เพราะว่าคนที่อาจารย์แป๋วชวนไปคุยกับ นศ.นั้น พูดไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกครับ แต่ก็ได้รับปากไปแล้ว ว่าจะเล่าวิธีคิดให้ฟังช่วงบ่ายของวันที่ 7 คงจะใช้เวลาไม่มาก หลังจากนั้นเดิมทีคิดว่าจะได้มีเวลาเดินสำรวจสวนป่า นอกเส้นทางปกติที่ “แขก” เดินกัน มี GPS อยู่ด้วย ไม่หลงหรอกนะครับ

ภารกิจที่เคยลับ แต่ตอนนี้ไม่ลับแล้ว: ปลายเดือนกุมภาพันธ์ จะมีงานตีแตกอีสาน ระหว่างวันที่ 27 กพ - 1 มีค ซึ่งเลยวันคล้ายวันเกิดครูบาไปไม่นาน หลานสาวฟาร์มนกยูง ก็เลยจะจัดส่งเจ้าบ่าวไปเป็นคู่กับนกยูงที่สวนป่าครับ

เรื่องหาคู่ให้นกยูงนี้ มีการวางแผนกันมานานแล้ว ดังบันทึกและร่องรอยในความคิดเห็น #11 #16 และ #17 อาจจะเป็นด้วยข้อจำกัดด้านการขนส่งอ้อมไปอ้อมมา จึงไม่เกิดขึ้นเมื่อหกเดือนก่อน แล้วเรื่องเงียบไปสักพัก

ในคราวนี้ ตอนแรกเป็นปฏิบัติการลับ นัดไปรับเจ้าบ่าวจากสมุทรสาครในตอนเช้าวันที่ 26 กพ แล้วไปสวนป่าทันที เพื่อที่วันที่ 27 จะได้ร่วมต้อนรับนักเรียนโค่ง (สสสส.1)

คุยกันไปคุยกันมา ป้าจุ๋มจะไปสวนป่าด้วยระหว่างวันที่ 6-9 กพ. ช่วงนั้นเป็นวันหยุดยาว; ก็เลยเปลี่ยนแผนครับ เอารถป้าจุ๋มซึ่งเป็นสเตชั่นแวกอนไปแทนรถผม เพราะเที่ยวนี้มีขนนกยูงเจ้าบ่าวไปด้วย โดยผมไปรับเจ้าบ่าวมาจากสมุทรสาครในตอนเช้าวันที่ 6 แล้วก่อนเที่ยงเราก็ไปสวนป่ากันครับ — ส่วนเที่ยวปลายเดือน ก็สลับเอารถผมไป

แต่ก็ยังมีเรื่องการขนสัตว์ปีก ในช่วงที่ไข้หวัดนกระบาดนี้อีก

อ่านต่อ »

คลิกบนรูป เพื่อดูรูปขยาย

การเดินทางไปสวนป่า (อ.สตึก จ.บุรีรัมย์) จากกรุงเทพด้วยรถยนต์นั้น มีสามทางใหญ่ๆ คือ

1. ผ่านชุมพวง [สีคิ้ว-จอหอ-ธารปราสาท-พิมาย-ชุมพวง-สตึก]
2. ผ่านลำปลายมาศ [สีคิ้ว-นครราชสีมา-จักราช-ห้วยแถลง-ลำปลายมาศ-บุรีรัมย์-สตึก]
3. ผ่านนางรอง [สีคิ้ว-ปักธงชัย-โชคชัย-นางรอง-บุรีรัมย์-สตึก] ถ้าเลยนางรอง ก็เป็น [...-นางรอง-ประโคนชัย-บุรีรัมย์-สตึก]

ถ้าวัดเป็นระยะทางจากสนามบินดอนเมืองไปถึง อ.สตึก เส้นทางที่ 1 ซึ่งสั้นที่สุด จะยาวประมาณ 400 กม.ครับ

สำหรับผู้ที่ยังขาดเหลืออะไร อาจแวะซื้อหาได้ที่ เทสโก้โลตัส สระบุรี หลังจากเลี้ยวขวาเข้าถนนมิตรภาพที่สระบุรีแล้ว ชิดขวาเลย และอาจแวะที่ เทสโก้โลตัส ปากช่อง อยู่ใกล้แยกเข้าเขาใหญ่ ใน อ.สตึก มีตลาดอยู่; ส่วนถ้าเลือกเส้นทาง 2. หรือ 3. ก็มี บิ๊กซี บุรีรัมย์ แต่ถ้าท่านจะแวะซื้อของจากร้านค้าของชาวบ้าน ก็จะเป็นการกระจายรายได้ที่ดีนะครับ

อ่านต่อ »

เตือนไว้ก่อนว่าวุ่นวายนะครับ

สารบัญบล็อกในลานปัญญา สร้างได้โดยการเปิดใช้ปลั๊กอิน และเขียน “หน้า” สารบัญขึ้นมาใหม่ ทำตามขึ้นตอนดังนี้ (ห้ามบอกว่าอ่านไม่รู้เรื่องโดยที่ไม่ได้เปิดทำไปตามขึ้นตอนนะครับ)

1. เข้า Dashboard เปิดใช้ปลั๊กอินที่ชื่อ “WP Simple Sitemap”
2. ใน Dashboard คลิก “เขียน” แล้วก็ “หน้าเพจ”
3. ระบุชื่อเรื่องว่า “สารบัญ”
4. ใต้ชื่อเรื่อง จะเห็นบรรทัดเล็กๆ เขียนว่า รูปแบบลิงก์: http://lanpanya.com/ชื่อบล็อก/อะไรสักอย่าง แก้ไข ; คลิกตรง แก้ไข เปลี่ยนอะไรก็ตามที่อยู่ในช่องข้างหน้าเป็น “toc” แล้วกด บันทึก
5. เลื่อนจอลงมาข้างล่างจนเจอ “ความคิดเห็น & ปิง”; เอา “อนุญาตให้แสดงความคิดเห็น” กับ “อนุญาตให้ Pings” ออก ก็คือไม่ต้องให้มีความคิดเห็นหรือ ping ในหน้าสารบัญหรอกครับ
6. เลื่อนลงมาอีก จนเจอ “รูปแบบหน้าเพจ” ตรงนี้เลือก “Simple Sitemap”
7. ท้ายหน้า “ลำดับหน้าเพจ” โดยปกติก็ไม่ต้องไปยุ่งอะไร
8. แล้วก็กด “บันทึก” ใน sidebar ด้านขวา เหมือนจะเขียนบันทึก/เขียนหน้าเพจปกตินั่นล่ะครับ

กลับไปเปิดบล็อกดูเลย ถ้าเป็นธีม syrup หรือธีมที่สนับสนุนการแสดงหน้าเพจ ก็จะปรากฏสารบัญขึ้นมาทันที คลิกแล้วจะเห็นบันทึก เรียงลำดับจากใหม่สุดไปหาเก่าสุด ส่วนธีมที่ไม่สนับสนุนการแสดงหน้าเพจ ก็ยังอาจแก้ไขได้โดยเปิดใช้ widget ชื่อ “หน้า” ขึ้นมาก็ได้ จะมีสารบัญโผล่ขึ้นมาใน sidebar แต่ถ้าธีมนั้นไม่สนับสนุน widget ด้วย อันนี้ก็ตัวใครตัวมันครับ

อ่านต่อ »