รู้จักตนเอง
อ่าน: 3370สมเด็จพระพุทธาจารย์ โต พรหมรังสี เป็นผู้เผยแพร่คาถาชินบัญชร มีชีวิตอยู่ในช่วงสมัยของรัชกาลที่ ๓ และ ๔
มีบันทึกคำสนทนาระหว่าง ดร.อาจอง ชุมสายฯ กับ (ร่างทรงของ) สมเด็จ โต ฯ (ที่สำนักปู่สวรรค์) เมื่อวันที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๑๒ บันทึกไว้ในหนังสือ โต พรหมรังษี จอมปราชญ์แห่งกรุงสยาม ซึ่งคุณเกหลง พานิช รวบรวม ไม่ว่าท่านจะคิดอย่างไร ผมคิดว่าข้อความส่วนที่ตัดตอนมานี้ ก็น่าคิดอยู่ดีครับ
**ทำอะไร? จึงจะเป็นประโยชน์ที่สุด**
( 18 ธันวาคม 2512)
ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา : ผมอยากจะถามหลวงพ่อว่า การกระทำอะไร? จึงจะเป็นการกระทำที่เป็นประโยชน์ที่สุดแก่โลกของเรา
สมเด็จฯ : จะให้อธิบายในแง่วัตถุ หรือในแง่ของจิตใจ ต้องตั้งประเด็นขึ้นมาก่อน
ดร.อาจอง : อะไรที่จะเป็นประโยชน์ที่สุด ในแง่ไหนก็ได้ครับ
สมเด็จ : คือ ถ้าในการแห่งการเป็นอยู่ ของการเป็นมนุษย์แล้วไซร้ เขาเรียกว่า ประโยชน์ทั้งหลาย ถ้าท่าน ยังติดคำว่า”มีประโยชน์” ท่านก็ยังไม่เข้าซึ้งถึงคำว่า “ไม่มีประโยชน์” เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งสมมติแห่งการชิงดีชิงเด่นของเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย ที่ตั้งกันขึ้นมา
แต่สิ่งที่ดีที่สุด คือ ให้ทุกๆคน “รู้จักตัวเอง” ให้ทุกๆคน ไม่มีตัว”โลภ” ให้ทุกๆคน ไม่มีตัว”โกรธ” ให้ทุกๆคน ไม่มีตัว”หลง” ทุกๆคน มี “สติสัมปชัญญะ” พร้อมเสมอ ในการปฏิบัติตนว่า ตนเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ เพราะว่ามีกรรมในอดีตส่งผล นำตนมาเกิดในปัจจุบัน เพื่อในการใช้กรรม
เมื่อทุกคนเข้าซึ้งถึงสัจจะอันนี้แล้ว โลกมนุษย์นี้ จะเป็นโลกที่ผ่องใส โลกมนุษย์นี้ จะเป็นโลกที่แสนจะให้ประโยชน์แก่คนในดวงดาวอื่น ที่เขาอาจจะมาเยี่ยมเยือนโลกมนุษย์เราด้วย
แต่ทุกวันนี้ ที่โลกมนุษย์ ไม่มีความดี ที่จะเป็นประโยชน์ต่อเหล่าดวงดาวทั้งหลาย เพราะมนุษย์ลืมตน มนุษย์ไม่รู้จักตัวเอง มนุษย์พยายามคิดในสิ่งที่ไม่ควรคิด มนุษย์พยายามสร้างในความเจริญทางวัตถุ เพื่อเอามาเข่นฆ่ากัน ซึ่งอาตมาก็ได้เทศน์ไว้มากแล้ว…
สำหรับข้อความฉบับเต็ม อ่านได้ตรงนี้ครับ ธรรมสากัจฉา…ดร.อาจอง ชุมสายฯ-สมเด็จโต พรหมรังษี
ธรรมสากัจฉาแปลเป็นภาษาบ้านๆ ว่าสนทนาธรรม
« « Prev : ผู้นำกับความต่อเนื่อง
Next : ก้าวหน้าต่อไป กับงานสาธารณประโยชน์ » »
2 ความคิดเห็น
ขอบคุณบทความดีดีที่กล่อมเกลาจิตใจเช่นนี้
ขอบคุณค่ะ เป็นการสนทนาที่น่าสนใจดีค่ะ