ลานซักล้าง: ใจซักได้ ถ้ารู้ตัว / นตฺถิ ปญฺญาสมา อาภา / สุทธิ อสุทธิ ปจฺจตฺตํ นาญฺโญ อญฺญํ วิโสธเย / Improvement begins with I
ตามทฤษฎี การจะมีสุนทรีย์นั้น เป็นการแสดงว่าจิตใจพัฒนาถึงขั้นสูงแล้ว ในเมื่อทฤษฎีเป็นอย่างนี้ ก็มีคนหัวใสทำเรื่องศิลปะเพื่อบอกกับใครๆ ว่าตนนั้น “ชั้นสูง”
งานศิลปะเป็นอาหารของจิตใจ จะว่าสูญเปล่าก็ถูก เพราะไม่ได้เป็นปัจจัยสี่ แต่จะว่าสวยก็สวย
เชิญพิจารณาเองครับ สีสันของการจัดแสง จาก Boston Globe
« « Prev : เฮ้ย
Next : สมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงเล่าถึง “พ่อ-แม่” » »
 | Thinker and life-time learner with a broad spectrum of interests.  |
 | @ Lanpanya on Facebook @ My Facebook @ My Twitter @ Entire blog |
บันทึกที่ปรากฏในบล๊อกนี้ เป็นงานสร้างสรรค์ที่มีลิขสิทธิ์ ผู้เขียนอนุญาตให้นำงานเขียนไปใช้-ทำซ้ำ-ส่งต่อ-เผยแพร่-ต่อยอด-ดัดแปลง และอนุญาตให้ใช้ได้ในการหาประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ตราบใดที่มีการระบุต้นทางแห่งงานสร้างสรรค์ที่ใช้ วิธีทีสะดวกที่สุดคือการเชื่อมโยงกลับมายังบันทึกต้นทาง ซึ่งเมื่อเชื่อมโยงแล้ว ให้ถือว่าได้รับการอนุญาตจากผู้เขียนซึ่งเป็นเจ้าของงานเขียนโดยปริยาย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution Works 3.0 License
ปริมาณน้ำฝนสะสมวันนี้ จาก 07:00 น.
คลิกบนภาพเพื่อดูปริมาณน้ำในเขื่อน
1 ความคิดเห็น
Artists express themselves - live and breath through their art. Like everything else, including ปัจจัยสี่, art can be fake, authentic, high, or low depending on time, place, and people - ie. the acceptance of the public or for that matter art experts/critiques.
Like beauty, it’s in the eye of the beholder.
We are in a world of consumerism more like assumerism (there’s no such word in English dictionary)- art, ปัจจัยสี่, and everything else - all happening & staying in a short/long time span .. and then .. all come down.
We are consumers as well as assumers.
But that lighting in Berlin sure looks pretty!