วิชาเหมือนสินค้า
ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าการจัดการศึกษาแบบให้ทุกคนเหมือนกันหมดตามมาตรฐาน กับให้แสวงหาเอาตามความต้องการ (และอยากเรียน) แบบไหนจะดีกว่ากันนะครับ
วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามาจงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบนิ้วเป็นสายระนาง สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียงสติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคาปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลมขึ้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไปจึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชาเจษฎาจารย์ ฟ.ฮีแลร์
Next : แรงบันดาลใจ และโอกาส » »
7 ความคิดเห็น
อาม่าจำได้ ว่ามโฆษณษาชิ้นหนึ่งเมื่อนานมาแล้วประมาณ ปี 2540 หรือ 2541 ที่มีอาม่าสอนหลานชายให้รู้จักเศรษฐกิจพอเพียง อย่ากินทิ้งกินขว้าง เริ่มด้วย ป. ปลานั้นหาอยากต้องลำบาก……
อาตี๋ของอาม่าลือดีจริงๆ เช้ามาอาม่าล้างหน้าด้วย(อ่าน)บล็อกของลื้อ
มีเทวดา(ตี๋ใหญ่) เหมือนมีอาวุธติดปัญญา แต่มีอาม่าแล้วจะติดใจ …..อิอิอิ
นึกถึงอดีตสมัยสามสิบปีที่แล้วค่ะ ต้องท่องทุกวันเป็นอาขยานประจำห้องทุกเช้าเย็นคู่กับสูตรคูณ บทสวดมนต์ และมาตราวัดต่างๆของไทย..เดี๋ยวนี้เด็กๆเค้ายังท่องอยู่มั้ยเนี่ย
แว้บเข้ามาลองของใหม่ค่ะ 55555555
เอ๋อ กดผิด เอาใหม่ อิอิอิ
วิชาไม่ใช่สินค้าครับ….
ทันเห็นท่านครับตอนเรียนหนังสือที่โรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก ตอนนั้นท่านยังแข็งแรงดีครับ แต่ไม่ได้สอนหนังสือแล้วครับ อิอิ
ที่ชอบอีกเรื่องหนึ่งที่ท่่านแต่งสอนพวกเราไว้คือเรื่อง ลิงกินมังคุด อิอิ
ชอบมากเลยค่ะท่องเป็นประจำ เพราะทำให้เราได้ตระหนักถึงการใฝ่หาวิชาความรู้ แล้วความคิดเห็นก่อนหน้านี้ที่บอกว่า วิชาไม่ใช่สินค้า คุณอย่ามาเล่นตลกเลย กาพย์ยานีนี้เค้าก็แค่เปรียบเทียบความรู้กับส่วนต่างๆของเรือสำเภา