ของขวัญปีใหม่
อ่าน: 10358ปีใหม่นี้ ผมได้รับความกรุณาจากญาติมิตรหลายท่าน ขอขอบพระคุณในมุทิตาจิตที่ยังนึกถึงครับ
ได้หนังสือมาหลายเล่ม แล้วอิอิหลายเล่มด้วยครับ; แต่ของขวัญที่ทำเอง หรือเลือกมาให้เฉพาะตัวนั้น จะมีความพิเศษและผมเก็บไว้เสมอ
เมื่อวันจันทร์เข้าไปที่อ๊อฟฟิศ ผู้ช่วยมาคุย ยังขำกันเลยครับ บนโต๊ะทำงานมีคุ๊กกี้เขียนว่า “ส.ค.ส. ๒๕๕๑” — ไม่ได้เขียนผิดหรอกครับ ได้มาปีหนึ่งแล้วจริงๆ แต่เป็นเพราะว่าเป็นคุ๊กกี้ทำเองที่พนักงานมอบมาให้ ผมจึงเก็บไว้ดูไม่ยอมกิน
วันนี้ เลือกเอาของขวัญพิเศษของปีนี้มาอวดสองชิ้น
ตุ๊กตาลิง
มีการ์ดใหญ่บึ้มมาด้วยครับ ใหญ่กว่าตุ๊กตาตั้งเยอะ ข้อความไม่เอามาเปิดเผยหรอกครับ แต่อยากบอกว่าขอบคุณมาก
ที่ขาของลิงเป็นฐานติดกระจก ผมแปะไว้เหนือโต๊ะทำงานที่บ้าน — หลังบานกระจก จะเห็นอัลบั้มสีทองสองเล่ม กับสีเงินอีกเล่มหนึ่ง ที่จริงมีสี่เล่มแต่ขอบไม้บังอยู่เล่มหนึ่ง ทุกเล่มพนักงานมอบให้และเซ็นอวยพรกันมาในวันเกิดผมแต่ละปี ปีหลังๆ เปลี่ยนเป็นซีดีแฮะ
ลูกสำโรง
อันนี้ ก็ถูกใจมากครับ ครูบามอบให้คืนนี้เอง แต่แพลมมาให้ดูในบันทึกเมื่อห้าวันก่อน เกิดมา ผมเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเมื่อตอนไปขอนแก่นช่วงต้นปีแล้วแวะไปสวนป่า ตอนนั้นครูบางัดออกมาให้ดูเม็ดนึง แต่ผมดันลืมไว้ที่สวนป่า
ผลสำโรงนี้ สีสดดีครับ ลักษณะผลแปลกมาก คือออกลูกสีดำๆ อยู่ในเปลือกสีแดงสดรูปครึ่งทรงกลมสองซีก ลูกดำๆ ขนาดลูกองุ่นเอาไปบีบเอาน้ำมันได้ ป้าจุ๋มว่าสามารถสกัดน้ำมันคุณภาพสูงได้ถึง 30% (ของน้ำหนัก?) แต่ลูกสำโรงแดงแจ๋ที่ได้มานี้ หน้าตาสีสันไม่เหมือนกับที่เห็นบนเว็บ
ครูบาว่าปลูกง่ายครับ ไม่ต้องดูแลอะไร ทนทาน ไม่มีโรคพืช ถ้าเป็นหน้าฝน จิ้มลงไปในดินก็ขึ้นแล้ว; แต่ไม่เป็นไร ถึงไม่ใช่หน้าฝน ที่บ้านดินดี น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ มีที่ว่างเปล่ารอบๆ บ้านเยอะแยะ — ปลูกแปดปีจึงมีผล ป้าจุ๋มว่าถ้าต่อกิ่งกับมะม่วง สองปีก็พอลุ้นผลสำโรงได้
แต่ผมจะชวนหลานๆ ปลูกครับ เด็กในเมือง ไม่มีโอกาสอย่างนี้หรอก ให้เขาทำ ให้เขาได้รู้จักรักษา ให้เขาลุ้นกับการเติบโตของต้นไม้ที่เขาปลูกเอง อย่างนี้สนุกกว่า
พรุ่งนี้ จะเริ่มชำแหละ ดูสักลูกสองลูกครับ ถึงไม่ได้เรียนหมอ ถึงไม่มีใบประกอบโรคศิลป์ และไม่ได้เรียนชีววิทยามาตั้งแต่ ม.ศ.4 แต่กับลูกสำโรงนี้ ผมผ่าได้ครับ
- สำโรง พืชพลังงานอีสานที่น่าสนใจ
- ต้นสำโรง (ระวังดอกมีกลิ่นเหม็น)
Next : “โฟกัส” ในความหมายของ สตีฟ จ๊อบส์ » »
6 ความคิดเห็น
ลองบีบน้ำมันในเมล็ดดู มีปริมาณเยอะเหมือนกัน เมล็ดแห้งจุดไฟติด
มีเปลือกบางๆ สีดำหุ้มอยู่ ผ่านเปลือกดำ มีเปลือกแข็งอีกชั้นหนึ่งหนาประมาณครึ่ง มม. รากไม่น่าจะทะลุผ่านเปลือกนี้ได้ คงงอกออกทางขั้วแน่เลย ดังนั้นเวลาปลูก ผมจะเอาขั้วทิ่มลงดินครับ อย่างมากก็กลับหัว อิอิ
พอพ้นจากชั้นนี้ ผมนึกว่าข้างในเป็นน้ำหมด หรือเป็นเนื้อชุ่มน้ำแบบผลองุ่น แต่ก็ไม่ใช่ครับ เป็นเนื้อของผล ซึ่งมีน้ำมันไม่ได้ชุ่มขนาดที่ไหลทะลักออกมา แต่ถ้านำไปบีบ ก็จะมีน้ำมันออกมาครับ
ผมคุ้นเคยกับเจ้าผลสำโรงครับ
สมัยเด็กๆกลางทุ่งนามีต้นสำโรงอยู่ต้นหนึ่งใหญ่โตอย่างกับต้นโพธิ์ ต้นใหญ่ แผ่กิ่งก้านกว้าง
ดอกมีกลิ่นเหม็น เมล็ดที่เห็นนั้น สมัยเด็กๆเอามีดปลายแหลงแคะเอาเนื้อมากินเล่น แต่กินมากไม่ได้ มันเมา
มีน้ำมันเยอะจริง
สมัยเด็กๆแคะเอาเนื้อในทิ้งมากกว่ากินแล้วเอาเมล็ดที่ไม่มีเนื้อในนั้นมาเอาแก็ปอัดใส่เข้าไปแล้วก็เอาไม้ขีดจุด ให้มันดัง ปัง… หรือถากอัดไม่แน่น มันก็จะวิ่งวุ่นวายไปหมด เด็กๆไม่ได้คิดอะไรเอาสนุกอย่างเดียว ผู้ใหญ่เขาก็คอยห้าม แต่เด็กสนุกจึงมักไม่ฟัง…เด็กดื้อ อิอิ..
ไม้เป็นพวกเนื้ออ่อน เอามาทำงานก่อสร้างไม่ได้เลย เมื่อต้นล้มลง ปล่อยทิ้งไว้ แมลงภู่ชองมาเจาะเนื้อไม้เป็นรู เหมือนบ้านพักของมัน เด็กๆซนขนาด มานั่งคอยดูว่าแมลงภู่บิดเข้ารูมันหรือยัง เมื่อเข้าไปแล้ว เราก็เอาปากขวดมาตะแคงปิดรู แล้วก็เคาะไม้ใกล้ๆรู หรือบ้านมัน มันตกใจก็ออกมา ก็จะเข้าไปในขวดที่เราตะแคงปิดรูมัน แล้วก็เอาขวนไปอวดกันเล่น เพราะแมลงภู่จะบิดอยู่ในขวด ฟังเสียงและดูมันบินสนุก… อิอิ เด็กๆนี่ทำร้ายสัตว์ หากเป็นสมัยนี้ัอาจโดนฟ้องละเมิดสิทธิสัตว์ที่จะอยู่อย่างมีความสุขตามนิสัยของเขา… ฮ้า….
สีแดงดีจริงๆครับ เคยเห็นแต่สีน้ำตาล
ลูกสำโรง เหมือน ขนมโดรายากิ ที่โดราเอม่อนชอบเลยครับ