กลับบ้านกลางคัน
อ่าน: 3924ใจจริงผมก็อยากทำบ้านเฟสสองให้เสร็จก่อนนะครับ แต่ว่าต้องรีบกลับบ้านด้วยหลายเหตุผล
- คุณแม่ผ่าตัดหมอนรองกระดูก L4 L5
- ประตูหน้าต่างอะลูมิเนียมที่สั่งไว้ ไม่เสร็จตามกำหนด รอไปก็ไม่ได้ประโยชน์
- นักเรียนชั้นมัธยมต้น โรงเรียนจุฬาภรณ์ราชวิทยาลัย บุรีรัมย์ มีกำหนดมาเยี่ยมสวนป่า อยากอยู่ช่วย แต่ครูบากับครูของโรงเรียนมีแผนสำรองอยู่แล้ว ผมจึงไม่ต้องอยู่ช่วยกำหนดการครั้งต่อไป วันที่ 9 พ.ย. ครบรอบสิบปีโรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา ครูบา อ.วรภัทร์ และ อ.วิเชียร ครูใหญ่ ขึ้นเวทีเรื่องการศึกษา พลาดไม่ได้
- มาปิดพอร์ตการลงทุนที่ยังเหลืออยู่ เนื่องจากวิกฤติหนี้ในสหรัฐ
ดังนั้นจึงบอกช่างก่อสร้างหยุดพัก 2 อาทิตย์ วันที่ 7 เก็บบ้านทั้งวัน เอาเทปกาวปิดระแนงครัวกันแมลงและสัตว์ต่างๆ (ยกเว้นมด) ไม่ให้เข้ามาในครัว แต่ไม่เสร็จ วันที่ 8 ทำต่อตั้งแต่เช้า ถ้า 9 โมงยังไม่เสร็จ ขับรถกลับบ้านคงไม่ดีเท่าไร ยายษรมาช่วยทำ ทำให้เร็วขึ้นมาก ถึงกระนั้นกว่าจะเสร็จและออกจากสวนป่าได้ ก็ปาเข้าไป 10 โมงแล้ว เลือกเส้นทาง สตึก-พุทไธสง-ประทาย-สีดา-โคราช หลีกเลี่ยงน้ำท่วมแถวนางรอง เส้นทางนี้ไม่เคยใช้ แต่อ้อมไปยี่สิบกิโล ดีกว่าเสี่ยงขับรถผ่านบริเวณน้ำท่วมครับ
พักทุก 200 กม. ตามสูตรคนแก่ stop แรกเป็นปั๊มน้ำมันแถวสีคิ้ว ไม่เจอน้ำท่วมเลย แต่พอออกจากปั๊มได้นิดเดียว เจอน้ำท่วมทางประมาณร้อยมตร ซึ่งก็ไม่หนักหนาอะไร แวะไปซื้อเค้กอร่อยที่สระบุรี พอถึงบ้าน พรึบเดียวหมด มีการซ่อมผิวจราจรตรงสะพานข้ามคลองระพีพัฒน์ (หนองแค สระบุรี) รถติดตามฟอร์ม; ไม่ได้กลับบ้านมาสามเดือนครึ่ง ก่อนเข้าบ้านจึงแวะตัดผมก่อน ตัดออกไปเป็นนิ้วเหมือนกันครับ
อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุกลับมาด้วย คืนนั้นนำไปให้แม่ที่โรงพยาบาลเลย การผ่าตัดเรียบร้อยดี แม่คุยได้ หัวเราะได้ พักอยู่ห้องหรู ชั้น 12 ตึกเก่า รพ.บำรุงราษฎร์ ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะมาที่นี่ แต่แม่เคยทำ MRI ไว้ โทรมาขอฟิลม์กับหมอ หมอเลยถามว่าทำไมหรือ ก็เลยบอกไปว่า L4 L5 มีปัญหา หมองอน บอกอย่างนี้มีเคืองนะ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้โดยตรง (รู้จักกันมานานแล้วด้วย) ง่ายกว่าผ่าตัดสมองตั้งเยอะ ทำไมไม่บอกเขาบ้าง ก็เลยให้หมอทำให้
พยาบาลที่วอร์ดซึ่งนั่งกรรมฐานถามว่ามีเทวดาอยู่ที่หัวเตียงแม่ เอาอะไรมาไว้เหรอ (เอาพระบรมสารีริกธาตุไว้ตรงนั้น แต่ไม่ได้ตอบพยาบาลไป) หลานซึ่ง “ไว” กับเรื่องนี้ไปเยี่ยมคุณยาย แม่เค้าเรียกไปไหว้พระธาตุ พอเปิดให้ดูเท่านั้น รู้สึกเหมือนพลังอะไรพุ่งใส่หน้า ต้องขอให้ปิดผอบไว้ดังเดิม ปิดปุ๊บ หายปั๊บ
วันที่ 9 ตค. ตื่นขึ้นมาบ่ายโมงเนื่องจากเมื่อวานแฮกมาทั้งวัน ตัดสินใจออกจากบ้านเอาโทรศัพท์มือถือไปซ่อม คอนเน็คเตอร์สำหรับชาร์ตไฟมันแย่เต็มทน ชาร์ตแบตไม่ค่อยเข้า (เข้าเฉพาะบางครั้ง) เมื่อคืนก่อนนั้นชาร์ตไว้ทั้งคืน เช้าเหลือไม่ถึงครึ่ง! วันที่จะเดินทางกลับบ้าน ชาร์ตทั้งคืน เหลือ 0% ตอนนี้ซ่อมมาแล้วใช้ได้ดี ขณะนี้ชาร์ตแบตเต็มแล้ว ขากลับเจอรถติดมหาโหดแถวแจ้งวัฒนะ เลยแวะแมคโครซื้อขนม สองทุ่มไปโรงพยาบาลอีก
แต่กระเป๋าสตางค์หล่นหาย กลับมาหาที่บ้านไม่เจอ ในรถก็ไม่เจอ ปรากฏว่าหล่นอยู่นอกบ้านเมื่อตอนมาขึ้นรถไปโรงพยาบาล โสรยา ลูก และหลาน กำลังเล่นกระเป๋าสตางค์อย่างสนุกสนาน บัตรต่างๆ เกลื่อนถนนก็อยู่ครบ กุญแจบ้านก็อยู่ครบ แต่ตัวกระเป๋าสตางค์เยินไปแล้ว ก็ถึงเวลาจะต้องเปลี่ยนซะที
Next : กาละสักการ ที่โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา » »
ความคิดเห็นสำหรับ "กลับบ้านกลางคัน"