เพื่อน
อ่าน: 3572
ในชีวิตของเรา สมองมีเรื่องต้องคิดมากมาย ต้องจัดลำดับความสำคัญแบบซับซ้อน มีเรื่องความอยู่รอดของตนเข้ามาปน บางทีสมองก็หลากตัวเองจนเราแยะแยะสิ่งต่างๆ ไม่ชัดเจน บางทีเอาไปปนกันมั่ว บางทีมองอย่างผิวเผินแล้วรีบตัดสิน จำฝังใจไปเลย บางทีก็ไม่ว่างพอที่จะพินิจพิจารณา ฟังอะไรมาก็เชื่อไปเลย อย่างนี้นำสู่อคติ ซึ่งมักจะไม่นำไปสู่การตัดสินใจที่ดี
เวลาเรามองเพื่อน เรารู้จักเขาแค่ไหน เชื่อใจแค่ไหน เขามีค่าต่อเราแค่ไหน
เพื่อนเราเป็นคน: มีการทำไปโดยไม่รู้ มีพลั้งเผลอ มีไม่ตั้งใจ มีความคาดหวัง มีความเกรงใจ มีทำไปโดยที่ผลลัพท์ไม่ถูกใจเรา มีไม่ทำอย่างน่าหงุดหงิด มีรับปากแล้วทำไม่ได้เนื่องจากสถานการณ์และข้อจำกัดเปลี่ยนแปลงไป แต่ทั้งหมดเป็นเพียงปฏิกริยาความรู้สึกของเราเท่านั้น ตัวเราก็พลาดอย่างนี้ได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?
ถ้าเป็นเพื่อนกันจริง มีอะไรที่ให้อภัยไม่ได้ อย่าว่าแต่บางทีเพื่อนไม่ผิดเลย; การจะตัดสินว่าอะไรผิด น่าจะเป็นไปตามกฏเกณฑ์กติกาก่อน หรือเป็นผิดต่อความถูกต้อง/มโนคติ/จริยธรรม ซึ่งเราในฐานะเพื่อนควรจะได้ตักเตือนก่อน หรือเป็นความจงใจที่จะก่อความเสียหายและเป็นการกระทำที่สำเร็จด้วย
