ลานซักล้าง: ใจซักได้ ถ้ารู้ตัว / นตฺถิ ปญฺญาสมา อาภา / สุทธิ อสุทธิ ปจฺจตฺตํ นาญฺโญ อญฺญํ วิโสธเย / Improvement begins with I
Firefox 4 ออกแล้ว แต่รุ่นนี้ใหม่กว่าครับ
น้องสาวส่งมาให้
เรื่องน้ำท่วม ดินถล่ม ไม่รู้จะเขียนอะไรอีก เพราะเขียนไปเยอะแล้ว… จนป่านนี้ ก็ยังไม่มีแผนที่สถานการณ์ ไม่มีฐานข้อมูลผู้ประสบภัย
เขียนเรื่องหมาหนาวดีกว่า
« « Prev : ข่าวสารเกี่ยวกับภัยพิบัติ
Next : ช่วย…ไม่ช่วย…ช่วย…ไม่ช่วย » »
 | Thinker and life-time learner with a broad spectrum of interests.  |
 | @ Lanpanya on Facebook @ My Facebook @ My Twitter @ Entire blog |
บันทึกที่ปรากฏในบล๊อกนี้ เป็นงานสร้างสรรค์ที่มีลิขสิทธิ์ ผู้เขียนอนุญาตให้นำงานเขียนไปใช้-ทำซ้ำ-ส่งต่อ-เผยแพร่-ต่อยอด-ดัดแปลง และอนุญาตให้ใช้ได้ในการหาประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ตราบใดที่มีการระบุต้นทางแห่งงานสร้างสรรค์ที่ใช้ วิธีทีสะดวกที่สุดคือการเชื่อมโยงกลับมายังบันทึกต้นทาง ซึ่งเมื่อเชื่อมโยงแล้ว ให้ถือว่าได้รับการอนุญาตจากผู้เขียนซึ่งเป็นเจ้าของงานเขียนโดยปริยาย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution Works 3.0 License
ปริมาณน้ำฝนสะสมวันนี้ จาก 07:00 น.
คลิกบนภาพเพื่อดูปริมาณน้ำในเขื่อน
8 ความคิดเห็น
อ่านแล้วขำอะค่ะ เลยมาโพสต์ไว้สักนิด
55555
อันโน้นจิ้งจอกไฟ อันนี้หมาหนาว
เป็นหมาที่เลี้ยงในบ้าน ชื่อคุณมะเขือ แล้วอธิบายไว้ว่า “มะเขือมันหนาว ถ้าใส่เสื้อให้มันคงโกรธน่าดู มันขี้งอน”
สายตาไม่ค่อยดี มองภาพครั้งแรก “ขาวอมเขียว” นึกว่า “ดอกบัว” … พออ่านบันทึกจบ มองอีกครั้งจึงเห็นเป็นหมานอนขดอยู่ มิใช่ดอกบัว (คงเป็นเพราะเห็นแต่ภาพดอกบัวจัดกลีบในแจกันหน้าพระ จึงคิดถึงสิ่งคุ้นเคย…)
เรื่อง “หมาหนาว” ตอนนี้ที่วัดก็มีปัญหา กล่าวคือ ฝนตกมาหลายวันแล้ว ลูกมาที่เลี้ยงไว้ซึ่งกำลังเป็นวัยรุ่นก็แอบเข้ามานอนในศาลา ต้องคอยไล่เตะบ้างทุบบ้าง หนักที่สุดก็คือ มันมาจับกลุ่มนอนบนพรมหน้าแท่นที่นั่งรับสังฆทาน… ปกติที่ตรงนี้ ไม่มีใครนั่งยกเว้นสมภาร และก่อนจะนั่งก็จะกราบพระปฏิมาก่อนก่อนแล้วทำพิธี ต้องคอยตีให้มันรู้สึกว่าไม่เหมาะสมสำหรับที่ตรงนี้
ก็รู้อยู่ว่า ฝนตก มันก็เปียกและคงจะหนาว ที่อื่นภายในวัดที่จะหลบฝนมีเยอะ แต่มักไม่รู้เดียงสา ชอบเข้ามาหลบในศาลา ที่อื่นก็พอยอมความได้ แต่ที่สมภารนั่งกราบพระปฏิมารับสังฆทาน ยอมไม่ได้….
เจริญพร
“ทำฉากกั้นสูงกว่าระดับสายตาหมาดีไหมครับ….”
ประเด็นความเห็นนี้ ก็มีนิทานเพิ่มขึ้นอีก กล่าวคือ ก่อนหน้านี้ ฝนยังไม่ตก ลูกหมายังเล็กก็เริ่มเข้ามานอนโดยซ่อนอยู่ใต้เก้าอี้ (คงจะเพื่อปลอดภัยและหลบร้อน) จึงไล่มันออกไป และปิดประตูลูกกรงเหล็กกลางคืนก็ดึงบังตาเหล็กปิดอีกชั้นหนึ่ง ช่องที่ว่างอยู่ระหว่างบังตานิดหน่อย ก็ใช้แผ่นเช็ดเท้าสอดกั้นไว้ มันก็เข้ามาไม่ได้…
ต่อมา บังตาเหล็กด้านหน้าซึ่งใช้มาเกินยี่สิบปีแล้ว แม้จะบุบๆ ปิดๆ ไปบ้าง แต่ก็ยังพอใช้ได้ ก่อนฝนจะตก ๒-๓ วัน ล้อเหล็กของบังตาด้านบนตัวนอกสุดขาดแะลงอ จึงไม่อาจจับแกนร่องเหล็กด้านบนได้ จึงไม่อาจใช้งานตามปกติได้ … เคยมีผู้แนะนำว่าให้เรียกช่างมาเอาบังตาเหล็กนี้ไปรีดใหม่ ก็จะใช้ได้เหมือนเดิม จึงไปเรียกช่างมา เค้าบอกว่าทำได้ก็ไม่มั่นคง เปลี่ยนใหม่ดีกว่า ราคาก็หมื่นกว่าๆ หรือเกือบสองหมื่น… ตัดสินใจว่า ค่อยเปลี่ยน ใช้แต่ลูกกรงเหล็กปิดเท่านั้นก็พออยู่ได้…
ประตูศาลานั้น ปกติในตอนกลางวัน จะเปิดไว้ให้คนเข้ามาไหว้พระ ถ้าไปไหนก็ปิดแต่ลูกกรงล็อกไว้เท่านั้น จึงไม่อาจที่จะป้องกันลูกหมาได้…
เมื่อคืนไม่เห็นมันไม่เข้ามา คงจะหลบฝนอยู่ที่อื่น วันนี้ก็ไม่มีตัวใดเข้ามา มันคงจะสำเนียกได้แล้วว่า “ห้ามเข้า” … ส่วนหมาตัวโตๆ ในวัดนั้น ปกติจะไม่เข้ามาภายในศาลา ถ้ามันเข้ามาแสดงว่าต้องการความปลอดภัยสุดๆ เช่น เวลาเค้าจุดประทัดหรือพลุ มันจะวิ่งเข้าศาลา… ลูกหมากลุ่มใหม่ มันถูกทำโทษ และเห็นหมารุ่นโตๆ ไม่เคยเข้ามา มันคงจะสำเนียกได้ว่า เป็นเขตต้องห้ามภายในวัด (……..)
สรุปว่า หมาฝึกไม่ยาก ไม่ฉลาดซับซ้อนเท่ากันคน (…….)
เจริญพร