หมู่บ้านเฮ
เรื่องนี้ มีคนถามผมเยอะ แล้วผมก็เอาจริงนะเนี่ย
แต่มันมีปัญหาที่ต้องร่วมกันคิดหาทางเลือกกันหลายอย่าง ที่ถูกถามมากที่สุดคือจะตั้งอยู่ตรงไหน จะทำอะไร แล้วจะอยู่รอดได้ยังไง จะยั่งยืนไหม ฯลฯ แต่ว่าอยากตอบคำถามที่ไม่ได้ถามก่อนครับ
หมู่บ้านเฮ ไม่ใช่อะไร
- หมู่บ้านเฮ ไม่ใช่ลัทธิ เมื่อตั้งเป้าหมาย อาจจะมีความเป็นอุดมคติอยู่บ้าง อันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร ไฝ่สูงก็ดีแล้ว ดีกว่ามุ่งไปอีกทางหนึ่ีง หึหึ
- หมู่บ้านเฮ ไม่ใช่ของเล่นราคาแพง เป็นเรื่องที่ต้องทุ่มเทอย่างยาวนาน ความฝันจึงจะเป็นจริงได้
- หมู่บ้านเฮ ไม่ได้เป็นคำตอบสำหรับทุกอย่าง ความคิดเรื่องหมู่บ้านเฮ พยายามตอบคำถามอย่างเดียว คือทำอย่างไรจึงจะมีชีวิตอย่างยั่งยืน กล่าวคือมีอาหาร มีการเรียนรู้ มีการดูแลสุขภาพ มีสาธารณูปโภคในระดับที่เหมาะสม
- หมู่บ้านเฮ ไม่ได้ปฏิเสธสิ่งที่เป็นอยู่ เช่นเงิน ธุรกิจชุมชนหรือส่วนตัว ปฏิสัมพันธ์กับสังคมรอบข้าง กฏหมาย
จะเริ่มได้อย่างไร
เริ่มจากการหาที่ก่อนครับ อยากได้ที่ที่ไม่ไกลจากเมืองมากนัก ในระยะเริ่มต้น จะยังไม่มีความพร้อม หมู่บ้านเฮจะต้องยืนอยู่ให้ได้ ที่ที่ไม่ไกลเมือง มักจะมีราคาแพง ถ้ามีที่น้อย จะขยายตัวไม่ได้ แต่ถ้าเยอะมากนัก ก็แพงอีก สมาชิกหมู่บ้านเฮก็จะซื้อไม่ไหว ที่พูดเรื่องการซื้อที่ดินนี้ ไม่่อยากให้มองเป็นเรื่องการจัดสรรที่ดิน แต่เป็นการรวมกำลังกันสร้างความฝันให้เกิดขึ้น
เมื่อได้ที่ดินแล้ว ปลูกต้นไม้ทันที ต้องการพืชคลุมดินโดยด่วน อาจจะต้องใช้เวลานาน สวนป่ามหาชีวาลัยอีสานที่สตึกใช้เวลา 10 ปี แต่เมื่อเวลาผ่านไป จะเห็นความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างพื้นที่ของสวนป่า กับพื้นที่ข้างเคียง แม้แต่ภาพถ่ายดาวเทียมก็เห็นชัดระหว่างพื้นที่สวนป่าสีเขียว กับพื้นที่ภายนอกที่สีไม่เขียว ในระหว่างที่รอต้นไม้โต ต้องหากิจกรรมมาทำอย่างต่อเนื่อง
เลี้ยงตัวได้อย่างไร
ในระยะแรกที่ต้นไม้ยังไม่ออกดอกออกผล จำเป็นต้องหารายได้มาให้กับชุมชนบ่สนเฮ ผมลองเขียนดูก่อนนะครับ ชอบหรือไม่ชอบอย่างไร สามารถเพิ่มลดได้
1. Camping
โครงการธรรมศาสตร์ทำนา จุดกระแสความติดดินขึ้นในหมู่องค์กร ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน — ผมไม่ได้คิดว่าการไปทำนาครั้งเดียว จะเปลี่ยนคนให้ติดดินได้หรอกครับ แต่มองไปในมุม camping กับ team building มากกว่า; เป็นการชาร์ตแบต หรือเปลี่ยนบรรยากาศ ที่บังคับให้หมู่คน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วงสั้นๆ — เก็บเงินรายวันต่อหัว
สิ่งที่ต้องเตรียมคือ
- น้ำสะอาด ห้องน้ำสะอาด จำนวนเพียงพอ
- ที่นอน ให้นอนเต้นท์ที่นำมาเอง (ลูกค้าที่ไม่มีเต้นท์ ก็อาจให้เช่า หรือรับฝากขายได้)
- อาหาร ไปเก็บผักมาทำกินเอง ทำอาหารเอง (จ้างก็ได้) กินพร้อมกัน — รับสั่งวัตถุดิบสำหรับทำอาหารล่วงหน้าเพื่ออำนวยความสะดวก
- เก็บเงินเพิ่มตามปริมาตร และ/หรือ จำนวนชิ้นของขยะ
2. แคมป์อดบุหรี่
อาจจะขอเงินสนับสนุนจาก สปสช. หรือ สสส. ได้บางส่วน เก็บจากผู้เข้าแคมป์อดบุหรี่อีกบางส่วน
หลักการคือหากิจกรรมให้ทำ เช่นปลูกต้นไม้ บ้านดิน กุฏิ/ศาลาปฏิบัติธรรม แนะแนวทางหันเหความสนใจออกจากบุหรี่ ฯลฯ
3. แคมป์ลดน้ำหนัก
ออกกำลัง ผสมท่องเที่ยว อยากกินก็กินไป หากินเอาเอง — รอผู้เชี่ยวชาญมาให้ความเห็นครับ
4. แคมป์งานไอที
อาจจะเป็นโอกาสใหม่ ที่จะยกเอางานประจำออกไปชั่วคราว แล้วมาระดมกำลังกันทำงานสำคัญอย่างใดอย่างหนึ่ง ให้สำเร็จในขณะที่อยู่ในแคมป์ ให้นำโน็ตบุ๊คมาเอง มีบริการ wireless ให้ในบริเวณกว้าง ไม่ต้องนั่งทำงานอุดอู้อยู่ในห้อง นึกอยากทำเมื่อไหร่ ก็ทำได้ตลอด 24 ชั่วโมง ถ้าอยากพักเมื่อไหร่ ก็พัก
คนไอที โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนักพัฒนาโปรแกรม ทำงานระยะยาว กว่าจะเสร็จก็รากเลือด พวกนี้บางคน กลับไม่ได้ตระหนักเลยว่าตนเป็นโรคกลัวความสำเร็จ (Success Deficit Disorder) ทำเกือบเสร็จ แต่ไม่ยอมทำให้จบเอง ส่วนใหญ่ไม่รู้ตัว คนพวกนี้มักเป็นคนเก่ง แต่ไปติดกับความสมบูรณ์แบบ เค้ารู้ด้วยว่าทำให้ดีขึ้นได้ ก็เลยไม่เสร็จสักที ปรับปรุงไปเรื่อย
แคมป์นี้ ให้โจทย์สั้นๆ ที่มีโอกาสสำเร็จสูง เพื่อให้เกิดความภูมิใจที่ทำงานภายใต้ข้อจำกัด และความกดดันได้
ความสำเร็จเป็นสิ่งรื่นรมย์ ไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ที่เหนือไปกว่าความรื่นรมย์ คือหน้าที่ครับ
5. อบรมหลักสูตรวิชาเฮ
วิชาเฮ คือเครื่องมือสร้างเสริมความเป็นมนุษย์ ประกอบด้วย สุนทรียสนทนา การฟังเสียงและสนทนากับตัวเอง ความเป็นตัวของตัวเอง สันติวิธี วิธีตั้งคำถาม การสร้างแรงกระตุ้นจากภายใน การจัดการความทุกข์ self-esteem วิชาใจเป็นใหญ่ ฯลฯ
อชิตปัญหาที่ ๑ ขุ ๒๕/๔๒๕
30 ความคิดเห็น
ตามมาอ่าน อิอิ เห็นด้วยค่ะ ตั้งแต่ข้อแรก แต่อยากให้มีการเสริมอีกนิด เพราะชาวเฮมีทุกภาค แต่ละภาคก็สร้างสถานที่ให้เป็นศูนย์การเรียนรู้ของภาคนั้น ๆ ทั้ง 4 ภาค รับรอง เราจะสามารถดึงดูดคนเข้ามาเห็นวัฒนธรรมได้อย่างใกล้ชิดธรรมชาติ (เฮ้ยตื่นๆๆๆ ราณี) แบบฝันไว้ก่อน อิอิ
พอรู้มาว่าลุงเอกมีเรื่องน่าตื่นเต้น เกี่ยวกับศูนย์เรียนรู้และการเริ่มต้นของหมู่บ้านเฮ แต่คงยังไม่มีเวลาเขียนบันทึกมั๊งครับ ผมก็เลยเริ่มแหย่ๆ เอาไว้ให้ก่อน (ล่อลวง)
จองทำแคมป์ลดน้ำหนักครับ
ต้องการนักจิตวิทยา(เบิร์ด) โภชนากร ฯลฯ มาช่วยด้วย อิอิ
โดนพาดคอเลยต้องโผล่มาค่ะ
อืม แคมป์ลดน้ำหนัก..เริ่มที่ผู้บริหารหมู่บ้านก่อนเป็นไงคะ?..ป่วนแล้วก็เผ่นก่อนโดนเหยียบอิอิอิ
ฮึ ไปประชุมมาแป๊บเดียว โดนเลย
ถ้าที่อยู่ไม่ไกลจากชุมชนเมืองมากนัก อาจใช้แนวธุรกิจอย่างนี้ได้ครับ คือเจาะไปที่กลุ่มเป้าหมายองค์กรที่ยังมีกำลังซื้อ แต่ต้องการเพิ่มพูนประสิทธิภาพ
แต่ถ้าที่อยู่ห่างไกลจากชุมชนเมือง ก็น่าจะมองไปในเรื่องของความพอเพียง ซึ่งผมเห็นว่าแนวของมหาชีวาลัยอีสาน เป็นบทพิสูจน์ที่ดีนะครับ ความท้าทายเบื้องหน้าคือสวนป่าล่วงหน้าไปแล้ว 10 ปี หมู่บ้านเฮเพิ่งจะเริ่มต้น เป็นสวนป่าที่ไม่มีป่า จึงต้องหา business model ใหม่ๆ ซึ่งที่สร้าง revenue stream ได้เร็วที่สุดคือเรื่องของพลังงานทดแทน (กฟภ.รับซื้อไฟฟ้าจากพลังงานทดแทนในราคาดี) — ในกรณีนี้ ดูไว้สองที่ครับ คือ อ.นาดี จ.ปราจีนบุรี ใต้ อ.วังน้ำเขียว จ.นครราชสีมา กับอีกที่หนึ่งคือ อ.หล่มสัก จ.เพชรบูรณ์ คนละฟากภูเขากับสถานปฏิบัติธรรมผาซ่อนแก้ว — ทั้งสองแห่งมีน้ำเยอะ อากาศดี ราคาที่ยังไม่แพง
ใครที่มีโชคทางที่ดิน ลองช่วยกวาดๆ ดูแถวนี้หน่อยซิครับ ใช้ Quick Search เลือกประเภททรัพย์สินเป็น “ที่เกษตร” แล้วที่เหลือก็เลือกทำเลเอาเองครับ เลือกที่ใกล้บ้านก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก เมื่อได้ที่ที่ดีแล้ว เอา URL กลับมาโพสต์ที่นี่นะครับ ขอบคุณล่วงหน้า
โอ๊ย อา จะจองคนแรกก็ไม่ทันแล้วเห็นไหม อดๆๆ อิอิ
คิดถึงจึงส่งมา…ห่วงหาจึงส่งให้….ไม่คิดถึงคงไม่ส่งไป….คิดถึงอาขนาดไหนก็คิดเอา 555555++
ตะวันส่องใส แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง
แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พัดพรายลงดิน
จะอยู่แดนไหน สุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น
ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมา เนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือร่อนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้ง ลมระงมแผ้วพาน บ้านนาป่าเขา
ทุ่มกายทุ่มใจ เข้าโหมแรงไฟ หัวใจแรงเร่า
ยิ่งสร้างยิ่งทำ ระกำหนักเบา ดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญ ยิ่งวันยิ่งเดือน ยิ่งเลือนยิ่งราง
ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเยือน เหมือนเดินทางไกล
ตะวันส่องแสง สาดแสงลงมา ทาบทาทางใหม่
ร่วมจิตร่วมใจ ก้าวไปก้าวไป ฝ่าภัยร้อยพัน
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน
เฉิดแสงแรงฝัน กลางรวีตะวัน สีทองส่องใส
อาจ๋าอา น้องจิอยากให้อาฟังเพลงนี้นะค่ะ น้องจิชอบมากๆ ฟังเป็นสิบๆเที่ยวแล้ว มีความหมายดีค่ะ อาฟังให้ได้เลยนะ รักอานะเนี่ย ถึงให้ฟังเพลงนี้ http://www.santipap.com/tantawan.htm ฟังได้ให้นะอา อิอิ
ขอบคุณมากครับ ชอบมาก วันหลังคงต้องเป่าขลุ่ยให้ผมฟังแล้วมั๊ง
อาๆๆ จัดไป ได้เลยค่ะ เป่าขลุ่ย แล้วจะหลับไม่ลง เพราะหูจะแตก 5555++
อาจ๋าอา ขลุ่ยนางฟ้า เป่าจนเจ้าตัวดำๆหลับ 55555+++……เก๋าอ่ะเปล่าค่ะ อิอิ
น้องจิมาชวนดูพระจันทร์ดวงโตๆ อิอิ
มาส่งข่าวไว้นิดหน่อยเผื่อสนใจ ขากลับจากเจียงใหม่ ได้พบมิตรใหม่เป็นคุณแม่ของว่าที่ทันตแพทย์ เป็นคนเมืองตรังที่โยกย้ายมาอยู่ที่เมืองลับแลนานปี เธอบอกว่ามีที่ทางที่สนใจจะขายออกมาเป็นที่ดินที่มีโฉนดและปลูกไม้สักไว้แล้วเรียบร้อยทั้งผืน จำนวนพื้นที่จำไม่ได้แน่นอน จำได้คร่าวๆว่าคำนวณแล้วราคาต่อไร่แค่หลักหมื่น เธอจะขายในราคาเหมาที่ห้าหกแสนบาท ที่ดินผืนนี้อยู่เขตต่อรอยจังหวัดสุโขทัย ตาก และพิดโลกมั๊ง สนใจละก็จะติดต่อรายละเอียดให้ แล้วให้หมอจอมป่วนไปดูที่ให้….โยนลูกง่ายดีไหมค่ะ
เธอให้เบอร์ติดต่อไว้กับพี่ เพราะว่าพี่ชวนเธอไปว่า ให้เอาลูกชายไปวงน้ำชาเพื่อฝึกการมีสัมพันธ์กับผู้คนให้เหมาะด้วยการฝึกสนทนาซะหน่อย เธอเล่าว่าลูกชายนะชอบโดดเดี่ยวตัวเองอยู่แต่ในห้องค่ะ น้องน้อยว่าที่หมอฟันเรียนอยู่มน.นี่เอง อีกสามเดือนก็จะจบแล้วละค่ะ
พี่มีที่ดินที่กระบี่ อยู่หน้าห้างบิ๊กซีนะน้อง พื้นที่น่าจะอยู่ที่ห้าไร่ (ไม่เคยจำ) ปลูกมะพร้าวไว้เต็มสวนเลยแหละ ตอนที่ห้างเขาจะมาสร้างนะ เขามาขอซื้อแต่ไม่ขาย ตอนนี้ให้ร้านขายกระเบื้องเขาเช่าที่ทำมาหากินไป นี่ก็ตั้งใจมั่นว่าจะเริ่มสร้างเป็นสถานที่พักกายยามเกษียนแบบพออยู่พอกิน และมีงานให้เล่นทำไป ที่บอกเรื่องที่มานี้ ไม่ขายหรอกนะค่ะ…..แต่ถ้าสนใจจะลงขันร่วมสร้างหมู่บ้านเฮด้วยกันก็ไม่ขัด…ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะ ที่ดินผืนนี้อยู่ตรงใกล้ปากทางวัดถ้าเสือ อยู่ห่างจากเขตเทศบาลแค่กิโลเดียวละมั๊ง (มั๊งซะหมด…แบบว่าชอบกะๆๆๆเอาไวๆซะบ่อยจนไม่จำรายละเอียดซะแล้ว…..อิอิ)…..
ในสายตาของพี่นะ…..ตลาดกระบี่ไปโลดในเรื่องที่อิ่มและมิ้งค์เอ่ยบอกข้างบน…และทำงานทุกเรื่องราวในทั้ง 5 รูปแบบที่น้องบอกมาได้ค่ะ…..ขยายผลเป็นแบบสวนป่า…ก็มีเครือข่ายเด็กสร้างทำได้…..สนม๊ะ..สนม๊ะ…55555….ยั่วๆๆๆๆ
บางที ถ้ามีมินิเฮที่กระบี่สักครั้ง ก็คงดีนะครับ
แจ้งข่าวสารเพิ่มเติมค่ะ ติดต่อกลับเบอร์โทรที่น้องผู้หญิงที่บอกเรื่องที่ไว้ ปรากฎว่าแป่ว ไม่รู้ไปติดเบอร์โทรใคร อย่างนี้ชักจะไม่แน่ใจว่าเขาให้เบอร์พี่ผิดมาโดยเจตนาหรือไม่เจตนา เอาเป็นว่ารอละกัน พี่ให้เบอร์พี่ไว้ที่เขาด้วย หากว่ามีวาสนาต้องกัน และเวลาเหมาะละก็คงได้รับการติดต่อจากเขามา ถ้าไม่ติดต่อมาก็แปลได้ว่า ชะตายังไม่ต้องกันแหละเนอะ
เรื่องรับชาวเฮนะ กำลังเตรียมการอยู่นะน้อง เดี๋ยวจะเอามายั่วให้น้ำลายหกเชียว
พอดีนึกขึ้นมาได้ว่า มีที่ในตัวเมืองภูเก็ตอีกราวครึ่งไร่ ที่พี่ทิ้งเอาไว้ยังไม่ได้ทำอะไร ถ้าหากได้มากระบี่แล้ว เลยไปดูด้วยกันที่ภูเก็ตด้วยได้เลย อัยการนะเขามีที่ดินสร้างสวนเอาไว้อยู่ที่ตะกั่วป่าด้วยนะน้อง ไปดูและวาดฝันด้วยกันดีไหมเล่า
ยอดแล้วยังงายยยยยยยยยยยยยยยยยย…รีบบอกมาเลยยยยยยยยยยยยยย…ได้รู(ป)ที่ไปถ่ายมายั่วแล้ว ปรับแล้วจะเอาขึ้นให้คนน้ำลายหกละ…..55555
ตอนนี้ก็ยังเอ๊าะ ๆ อีก 10ปี ก็ 50 กว่าๆ อีก 10 ปีถัดไปก็ 60 กว่าๆ น่าจะมีที่สำหรับคนวัยทองคำแท้ด้วยนะคะ
น่าจะเป็นที่ที่อากาศดีๆ ด้วยค่ะ
มีถนนสำหรับ รถคนวัยทองคำแท้ด้วยจะดีมาที่เห็นตามเมืองนอก(เห็นที่แคนาดามค่ะ) มีสามล้อ ขับสบายๆ คือถ้าทำถนนก็ทำไหล่ทางสำหรับทางจักรยานกับทางรถวัยทองคำแท้ด้วยค่ะ
มีโรงเรียนเด็กเล็กในนั้นด้วยน่าจะดี ดูแลเด็กในชุมชนข้างเคียงนั้นแหล่ะ สายสัมพันธ์ของเด็กรุ่นต่อไปก็จะมีความแนบแน่นกับคนวัยทองคำแท้ คนวัยทองคำแท้ดูแลเด็ก เด็กเติมความสดชื่น ความน่ารัก
มีร้านในเมืองสำหรับคนวัยทองคำแท้ ที่จะเป็นอาสาสมัคร อาจจะเปิดร้านขายของเก่าที่ไม่ใช้แล้วที่อยู่ในสภาพดี รายได้นำเงินมาช่วยเหลือคนยากจน มีสังคม มีเวที มีงานทำ ได้บุญ ด้วย คริ คริ ร้านนี้ก็จะเป็นตัวเชื่อมเมืองกับหมู่บ้านชาวเฮด้วยค่ะ
มาช้าค่ะ เรื่องหมู่บ้านเฮไปถึงไหนกันแล้วคะ
การจะบอกให้สมาชิกลานปัญญาย้ายถิ่นฐานมาอยู่ในหมู่บ้านเฮนั้น ผมว่าตั้งอยู่บนสมมุติฐานที่ประหลาดอยู่สักหน่อย คือมันจะไม่เหมือนอย่างลัทธิต่างๆ หรอกนะครับ อย่างไรก็ตาม ความรู้เกี่ยวกับชุมชนที่ใช้ความรู้รอบด้านแบบมีความรับผิดชอบ+ไม่เบียดเบียนใคร ที่เรียกว่าหมู่บ้านเฮนั้น กระจายออกไปได้ทั่วครับ ไม่ต้องมากระจุกกันอยู่เฉพาะในหมู่บ้านเฮเท่านั้นก็ได้ ถ้าเห็นว่าดี ก็เอาไปปรับใช้กับชุมชนของตนเลย ยิ่งเกิดชุมชนอย่างนี้ทั่วเมืองไทยก็ยิ่งดี
อาจกล่าวได้ว่า หมู่บ้านเฮเริ่มจาก(กลุ่ม)คนทีี่ใช้ความรู้เพื่ออภิวัฒน์ชีวิต หาพื้นที่ที่เหมาะสม และมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับชุมชนโดยรอบครับ… เรื่องนี้อาจต่างกับศูนย์การเรียนรู้แบบที่เห็นกันอยู่โดยทั่วไปในแง่ที่ว่า ศูนย์การเรียนรู้ให้ดูเป็นเรื่องๆ แต่หมู่บ้านเฮให้ดูเรื่องชีวิตครับ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ รับทราบและถือปฎิบัติค่ะ ได้ผลประการใดจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะค่ะ