ตรวจการณ์วันใกล้ตัว
อ่าน: 3859วันนี้ช่วงกลางวัน ออกไปนอกบ้าน ไป ศปภ.ที่ดอนเมืองครับ
ตอนเช้ามีข่าวนิคมอุตสาหกรรมบางกระดี ซึ่งอยู่ห่างบ้านไป 6 กม. น้ำทะลักเข้าจนต้องสั่งอพยพ แต่บ้านผมแห้งสนิท
วันนี้จะไป ศปภ.ไปคุยกับกรมอุตุนิยมวิทยาหลังจากที่พยายามมาหลายปี ก็ยังไม่เคยได้ประกาศเตือนภัยมาแจ้งต่อประชาชน ขาไปและกลับใช้บริการแท็กซี่ ซึ่งความเห็นของคนขับแท็กซี่ช่างแตกต่างกันแบบสุดขั้ว สนุกดีเหมือนกัน ทั้งสองคันบ่นเรื่องหาแก๊สเติมรถไม่ได้เลย คันแรกมีความคับข้องไม่พอใจมาก ผมไม่ได้ผสมโรงอะไรหรอกครับ รับฟังเฉยๆ ให้ระบายออกมา จะได้เครียดน้อยลงบ้าง ชีวิตประจำวันก็ยากลำบากอยู่แล้ว ขืนเจ็บป่วยไปครอบครัวจะลำบาก ก็เลยแนะเรื่องวิธีห่อรถไปเพราะว่ารถเป็นเครื่องมือทำมาหากิน… ส่วนขากลับเจอแท็กซี่อีกขั้วหนึ่ง “ผมว่าปลอดเก่งนะ เตือนเอาไว้ก่อนน่ะดีแล้ว เห็นมั๊ย แตกไปกี่ด่าน ใครออกมาแถลงแก้ก็ซวยไป ดูสิ ตอนนี้เป็นยังไง ปลอดนั่งตีขิมเลย…” อืม ครับ ใครๆ ก็มีความเห็นได้ ผมฟังได้ ไม่อินอยู่แล้ว
ขาไปดอนเมืองวิ่งผ่านสรงประภา/ทุ่งสีกัน น้ำปริ่มคลองประปา ไปถึงดอนเมือง ข้างในรถติดมหาศาล มีทีมอาสาสมัครใส่เสื้อแบบเดียวกันไปช่วยเป็นกลุ่มใหญ่ ผมเข้าไปใน ศปภ.พูดธุระจนเสร็จ ก็อยากจะรีบกลับเพราะน้ำมาใกล้บ้านแล้วต้องกลับมาดูเป็นที่สนุกสนาน
แวะไปที่ศูนย์ thaiflood เจอก้อย ซึ่งบอกว่าอาสาสมัครที่นั่งๆ กันอยู่แถวนี้ เป็นผู้ประสบภัยกันทั้งนั้น… อืม
ขากลับบ้าน ก็เจออาการแปลกๆ อย่างสถานที่ราชการแห่งหนึ่ง เอาผ้าพลาสติกมาแปะที่รั้ว ลมพัดก็พะเยิบพะยาบแล้ว… โห จะอยู่หรือเพ่
ส่วนมหาวิทยาลัยอีกแห่งหนึ่ง จัดหนักเลย เอาแผ่นอลูมิเนียมมาปะติดรั้ว ดูเหมือนจะดี แต่ไม่ได้คิดเลยว่าถ้าน้ำสูงถึงระดับที่กันไว้ แรงดันน้ำนั้นงอเหล็กซี่ๆ ที่เป็นรั้วได้สบายเลย เอาเถอะครับ คงคิดกันมาดีแล้ว
มาถึงบ้านก่อนเขาปิดประตูเล็กซึ่งเพิ่งออกมาเมื่อเช้า ทีนี้จะเข้าจะออกต้องปีนกำแพงล่ะ
ขอบคุณญาติมิตรที่สอบถามมาว่าโดนหรือยังนะครับ ตอนนี้น้ำยังไม่ท่วม แต่มีข่าวเขื่อนแตก พนังทะลายอยู่รอบๆ ตัว มีข่าวปิดการจราจรเนื่องจากน้ำล้นเขื่อน ข่าวสารและข่าวลือมันเยอะครับ และสถานการณ์เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ถ้าจะกรุณา ถามในลักษณะออนไลน์ ก็ดีนะครับ เพราะจะเป็นข่าวคราวล่าสุด แล้วผมจะได้ไม่ต้องโทรศัพท์ทั้งวัน 
ตอนนี้ สี่ทุ่มครึ่ง ยังแห้งอยู่สุดลูกหูลูกตาครับ รู้ว่าน้ำมาจ่อแบบเผาขน ไม่ใช่ว่าผมเลือดเย็น แต่เป็นเพราะเตรียมตัวมาล่วงหน้า จึงไม่รู้สึกว่าฉุกละหุกเหมือนกับการเพิ่งจะเตรียมตัวท่ามกลางสถานการณ์ ส่วนจะรอดหรือไม่ รอดูอีกสองวันครับ ขอให้ทุกท่านโชคดี
« « Prev : สำหรับคนสายตาสั้นและขี้ตกใจ
2 ความคิดเห็น
คนขับแท๊กซี่ แต่ละคน ก็มีโลกของเค้า บางทีก็ขัดแย้งกันสุดๆ ที่จำได้ก็ครั้งหนึ่งไปเรียนที่โรงพยาบาลรามาฯ…
ขาไป…. แท๊กซี่อายุใกล้ๆ ห้าสิบ เล่าว่า่ภรรยาถึงแก่กรรมไป 2-3 ปี มีลูกสาวคนหนึ่ง เพิ่งแต่งงานไป 4-5 เดือนก่อน ตอนนี้ที่บ้านอยู่คนเดียว พวกข้างๆ บ้านก็พยายามจับคู่ให้…..
ขากลับ… แท็กซี่ก็อายุรุ่นราวกับขาไป เล่าว่า ภรรยารับผ้ามาเย็บที่บ้าน มีลูกสาวทั้งนั้น สามคน คนโตอยู่มัธยมวันละร้อย คนกลางอยู่ป.ห้า วันละเจ็ดสิบ คนเล็กอยู่อนุบาล ต้องหาให้ได้วันละ… จึงจะพอ…………….
จำเรื่องนี้ได้ เพราะขัดแย้งกัน… แต่ก็เจอแท๊กซี่บางคน อยากจะลงกลางทาง เพราะเบื่อจะทนฟังก็มี (…………)
เจริญพร
อยู่รอดปลอดภัยนะครับ ผมก็จะลงไปดูลูกสาววันสองวันนี้แหละ